Group Blog All Blog
|
j20 ผมพบแล้ว พ่อมาเมืองไทย เพราะการเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมในจีน และต้องการเผชิญโชคในไทย จึงมาเมืองไทย เพื่อสร้างตัวสร้างฐานะที่มีข้อกำหนด ให้หากินได้แบบไม่เหมือนในเมืองจีนตอนนั้น ผมไม่เคยถามพ่อว่าทำไมพ่อจึงมาเมืองไทย คงจะเป็นวิสัยคนหนุ่มเพื่อแสวงหาแนวทางที่ดีกว่ากว่าที่เป็นอยู่ พ่อไม่สนใจเรื่องการเมือง สนใจเรื่องทำมาค้าขายเพื่อสร้างฐานะให้กับตนเองในรูปแบบใหม่ที่พ่อชื่นชอบ ปล่อยให้เมืองจีนเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมไปเรื่อย ๆ แต่ได้ข้อสรุปว่า ผิดหวัง แม้พ่อจะมีแนวคิดที่ดีต่อการค้าขายในไทยสมัยนั้น แต่บังเอิญพ่อโชคร้าย เมื่อพ่อมาแต่งงานเรียบร้อย หลังจากมีลูกหนึ่งคน แม่ไปบวชชีหนี กล่าวคือแยกกันอยู่ต่างหาก ถึง 20 กว่าปี พ่อพยายามอ้อนวอนแม่ให้สึกจากชี แต่แม่ก็ไม่ยอมสึก ตอนนั้นพ่อมีความคิดดีเหมือนกัน คือไปจับจองที่ดินแห่งหนึ่งได้ 200 ไร่ เพื่อทำสวนยางพาราที่ทางใต้ของไทย ปรากฏว่าสำเร็จจับจองได้สำเร็จ แต่พ่อเป็นคนสัญชาติจีนไม่สามารถขึ้นทะเบียนจับจองที่แปลงนี้ได้ นอกจากเมียพ่อมาเซ็นชื่อร่่วมด้วย แม่ไม่ยอมมา ติดสมาธิ ไม่ทราบว่าแม่เสียใจเรื่องวอะไรไม่รู้ จึงได้ตัดสินใจแยกทางกันขณะหนึ่ง แต่ไม่ไดก้หย่าขาด จากกัน กำนันเขียนหนัสือรับรองให้ ผมเคยเห็นหนังสือฉบับนี้ ผลคือทำสวนยางนี้ไม่ได้ 200 ไร่ คนอื่นที่จับจองรองต่อมามีคุณสมบัติครบถ้วนจึงได้ไป พ่อจึงต้องไปขายก๋วยเตี๋ยวตามเดิม และไม่แต่งงานกับใครอีกเลย แม้ว่ามีคนมาทาบทานหาเมียให้พ่อใหม่ พ่อไม่ตัดสินในแต่งเมียคนที่สองตลอดชีวิต เพราะสาบานกับแม่ในคืนแต่งงานว่าเราสองจะไม่แต่งงานอีก สรุปพ่อมีแม่คนเดียวเท่านั้นในชีวิต แม่ก็เหมือนกันแต่ไปบวชชี ตอนที่แม่สึกจากขี เพราะให้เงินลูกชายไปทำการค้าแล้วขาดทุนเป็นหนี้ แม่จึงยอมสึกจากชีมาช่วยพ่อขายก๋วยเตี๋ยวจนปลดหนี้ได้หมดสำเร็จ แต่เมื่อปลดหนี้ได้หมด พ่อแก่แล้วไม่คิดทำอะไรอีก อพยพจากเมืองทางใต้ไทย มาอยู่ที่บ้าน"อานองเต"จนตายที่บ้านนี้ในที่สุด ส่วนแม่มีคำถามว่าทำไมแม่ตัดสินใจแต่งงานกับพ่อ ผมไม่เคยถาม เชื่อว่าเพราะแม่เป็นสาว พบพ่อครั้งแรกที่มารับจ้างทำสวนปลูกผัก รูปหล่อตัวขาวทำงานเก่ง ประสบกับตาเป็นคนขี้ดุเจ้าระเบียบ แม่เป็นลูกสาวคนโตของตาทำงานเหนื่อยมาก แม่ช่วยสร้างสวนมากับตาทุกตารางนิ้วที่ตามีอยู่ จนมีฐานะดีที่สุดในหมู่บ้าน และแม่เลี้ยงน้องอีก 3คน ผู้ชายน้องแม่อีกสองคนตายไปก่อนไม่ทราบโรคการตาย ผมไม่ถาม ตาชอบพ่อเพราะคนจีนตารู้ว่า ขยันทำงานเก่ง และสนิทกับเถ้าแก่ที่มาสู่ขอแม่ จึงตัดสินใจยกแม่ให้พ่อ และแต่งงานกันเรียบร้อย แม่ย้ายบ้านจากชนบทไปอยู้ที่ตลาดกับพ่อ เปิดร้านชำขายของ จนกระทั่งมีลูกคือผมเกิดในตลาด เลขที่52โดยหมอตำแยตำบล จนแม่หนีไปบวชชี สาเหตุอะไรไม่ทราบว่าทำไม่แม่จึงไปบวชชี ผมไม่กล้าถาม แยกทางกันเดินชั่วคราว สรุปพ่อเดินทางมาเมืองไทยแล้วผิดหวัง มีเมียเมียหนี มีลูกๆหนี จับจองที่ได้แต่แต่ขาดลายเซ็นเมียรับรอง โดนโกง ขาดทุน มีเพื่อนล้มละลาย ถูกริดรอนสิทธิ ดีอย่างเดียวได้เป็นต่างด้าวเสียภาษีต่ออายุคนต่างด้าวได้ทุกระยะ จวบจนเสียชีวิต และกลับเจอมรสุมชีวิตหนักเข้าไปอีก ทราบว่าพ่อเป็นคนขึ้หึงนี่อาจเป็นเหตุให้ แม่แยกทางกันเดินหนึ่งระยะ แม่เคยมีแฟนทั้งไทยจีนอยู่ก่อนแล้ว แต่ไม่ไดก้น หรือตกลงแต่งงานกัน เพราะคิดว่าไม่มีอนาคต ปัญหาจึงตามมาว่า ระหว่างมีปัญหาชีวิตสมรส แต่ช่วงแรกโอเค และสองระหว่างแรกโอเค แต่ต่อมามีปัญหาชีวิตสมรส และการขยันนั้น จะเลิือกเอาอย่างไหนระหว่างสอง เป็นคำถามที่ผมทิ้งไว้แค่นี้ เรื่องนี้ร่ายยาวเพราะผมได้รับการศึกษาสูง ผมย่อมวิเคราะห์ได้ว่า พ่อมาเมืองไทยในฐานผู้ลี้ภัยการเมือง มิฉะนั้นอยู่ทำมาหากินในเมืองไทยไม่ได้ เพราะเป็นคนต่างด้าว การอพยพจึงอยู่ในหัวข้อกฏหมายสากล ช่วงนั้นองค์การสหประชาชาติเกิดแล้ว องค์การผู้ลี้ภัยเกิดแล้ว เมืองไทยเป็นสมาชิกขององค์การนี้ ฉะนั้นจึงอนุญาติให้พ่ออยู่พำนักในเมืองไทยได้ เมื่อล่องเรือใบมาขึ้นที่ท่าทางใต้ไทยได้สำเร็จ พ่อมิได้โอนสัญชาติในเมืองไทยเป็นคนไทย แม้เคยถือหนังสือเดินทางไทยไปเยี่ยมปู่ที่เมืองจีน ช่วงเปลี่ยนแปลงวัีฒนธรรมในจีนสมบูรณ์แล้เวก็ตาม อนึ่งผมคิดว่าบางอย่างอาจจะโผล่มาในรูปของคำเขียน จึงมีการปกปิดสถานที่บุคคลและส่วนเกี่ยวข้องเอาไว้ รอวิเคราะห์อย่างดีแล้วจึงเปิด แต่ว่างานบล็กของผมจะไม่หมิ่นเบื้องสูงเป็นสัญญา รวมทั้งอะไรที่ไปเกี่ยวกับ องค์การสิืบราชการลับของโลก และของท้องถิ่น ผมจะไม่ไปพาดพิงเพื่อนำสร้างเนื้อหาในเรื่องนี้ เพราะว่าองค์การเหล่านั้นและสิ่งเบื้องสูงเหล่านั้น เขามีหน้าที่รับผิดชอบ ต่อการกระทำ เ้พื่อประโยชน์ส่วนรวม และกิจกรรมทางทหารและการเมืองร่วมด้วย ผมจะไม่เจตนากล่าวถึงในเรื่องนี้ ถ้าผมทำพูดคิดลงไป โดยพื้นฐานผมไม่มีเจตนาจะพาดพิงไปถึงหน่วยเหล่านี้ ในบล็อกนี้เป็นอันขาด เพราะมันจะสร้างความเดือดร้อนมาให้ชีวิตผมได้ ถ้าผมฝืนกระทำไป เช่นพาดพิงไปที่องค์กร ซี ไอเอ เค จีบี เป็นต้น ทำไมผมยินยัน แม้ผมมีสิทธิโดยธรรมชาติ เพื่อทำพูดคิดในส่วนที่ผมคิดว่าถูกและทำไป ผมจะไม่ทำพูดคิดอะไรไปเกี่ยวกับองค์การเหล่้านี้ เพราะปรัชญาของผมเชื่อฟังผู้นำ ทำตามปัญญาที่ตนมีในฃอบเขตที่ชอบธรรมเท่านั้น จึงประกาศให้ทราบโดยทั่วกัน ว่าบล็อกนี้ไม่มีภัยต่อตนเองและคนอื่นที่มาพะบเข้าเป็นอันขาด ผมจึงเขียน ผมจะสนธิเรื่องราวและชีวิตให้ลงตัว เรื่องนี้จึงเกิดขึ้นมาบนสื่อมีเดียนี้ และผมมีเจตนาให้สื่อสอดคล้องกับแผนพัฒนาอันเที่ยงตรงของโลก ผมชอบการค้าและการซื้อขาบ และการดำรงชีวิตอย่างมีคุณธรมและปกติสุข เป็นที่ตั้ง ผจะสัญญาว่าทำตามที่กฏฆหมายกำหนดให้ทำได้เท่านั้น และจะไม่หลบับก่อนตื่น แต่จะตื่นก่อนหลับเสมอไป โดย จึงจือหยา่ง สุดท้ายนี้โชตดีจงเป็นของผมและคนอ่านพบเจอเสมอไป
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
|||||||||||||
