Group Blog All Blog
|
่j 97 (ฉากนี้มีภาพตัวอย่่างPress Cardด้วย) ภาพนี้เอื้อเฟื้อจากวิกิพีเดียจากการสำเนามิใช่โฆษณาเป็นเพียงอ้างอิงมาประกอบฉากเท่านั้น https://en.wikipedia.org/wiki/Press_pass 01/10/17.12.54   j97เรื่องนิยายเชิงซ้อนมีสถานที่จริงบุคคลประกอบฉาก ตอนนี้ผมกำลังฟัง Patti Page - Changing Partners - Remastered 2014 Matt Monro - If I Never Sing Another Song New 2017 | All video portal Nat King Cole - All The Best Songs - Essential Classic Evergreen Louis Armstrong Greatest Hist || Louis Armstrong Collection HQ/MP3 Ella Fitzgerald and Louis Armstrong - Ella and Louis (1956) - [Classic Vocal Jazz Music] The Very Best of Jazz - 50 Unforgettable Tracks Piano Bar - Best of Jazz Hits Soft Jazz Sexy Instrumental Relaxation Saxophone Music 2013 Collection Relaxing Jazz & Bossa Nova Music Radio - 24/7 Piano & Guitar Music Live Stream Relaxing Beautiful Romantic Music: Piano Music, Violin Music, Cello Music, Guitar Music THE BEST SPANISH GUITAR LOVE SONGS INSTRUMENTAL ROMANTIC RELAXING SENSUAL MUSIC BEST HITS ผมได้แปลเรื่องอานองเตหลายภาษา ลงไปให้ดู สำหรับเพื่อนที่ยังติดตาม ที่ไม่เป็นภาษไทย กรุณาเปิดที่กูเกิลแปลให้ เอาเอง ขออภัยในความไม่สะดวก เพราะวัยสนธยาของผม สายตาผมจะบอด เบาหวานผมจะหนัก มือผมจะหยดกระดิก และชอนใชให้กับความจริงสรรพสิ่งทั้งหมด ที่เกืดขึ้นกับผมและอานองเต ผมจึงทำเท่าที่ทำได้ นั่นคือปรัชญาที่ผมหายใจอยู่ ตอนนี้ ผมพอใจยอมพลีชีวิต เพื่อสัจธรรมที่มั่นคง ในจุดนี้ ไม่ต้องห่วงผม ถ้าเกิดคิดว่าจะช่วยผมเมื่อยนิ้วและมือกับผมได้วย เพียงให้กำลังใจผมก็สุดจะถวิลแล้ว ก่อนผมตื่นขึ้นมาตอนเช้าวันนี้เล็กน้อย ผมคิดขึ้นมาได้ เรื่องงานเขียนท่านผู้หนึ่งชาวอังกฤษ แต่ เขามิใช่คนอังกฤษทีเดียว แต่เป็นคนลี้ภัยท่านชื่อว่า เจมส์ จอยซ์ วิกิพีเดีย(https://th.wikipedia.org/wiki/เจมส์_จอยซ์)กล่าวเรื่องของท่านไว้ว่า เจมส์ จอยซ์ (อังกฤษ: James Joyce) (2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1882 13 มกราคม ค.ศ. 1941) เป็นนักเขียนชาวไอริช เกิดในเมืองดับลิน แต่ไปจากบ้านเกิดตั้งแต่ยังหนุ่ม ซึ่งต้องการหลีกหนีจากปัญหาสังคมและเรื่องศาสนา โดยไปอาศัยอยู่ที่ปารีส งานเขียนที่สำคัญได้แก่ ยูลิสซีส (ค.ศ. 1922) และ Finnegans Wake (ค.ศ. 1939) เจมส์ จอยซ์ มีงานเขียนสามชิ้นที่ได้รับการจัดให้อยู่ในกลุ่ม นวนิยายดีที่สุดร้อยเรื่องโดยโมเดิร์นไลบรารี (Modern Library 100 Best Novels) ของคริสต์ศตวรรษที่ 20[1] ที่ทำโดย Modern Librar อ้างจากวิกิพีเดียและกูเกิล 30/09/17เวลาเที่ยงคืนเมื่อแทรกและค้นพบ ผมไม่ทราบว่าเป็นท่านผู้นี้รึป่าว แต่ไม่เสียหาย ที่ผมอ่านที่อังกฤษจำได้เรื่องราวว่า ท่านผู้เขียนหนังสือนี้แปลก คือเขียนแบบคนต่างชาติแต่เข้าใจอังกฤษ และแต่อ่านสนุกเป็นชาวต่างชาติกว่านี้ แต่เอาท่านเจมส์ จอยซ์นี้ไปก่อนก็แล้วกัน ถ้าผมนคิดได้ในวันสนธยาเช่นนี้ได้ดีกว่า นี้แล้วจะมาแก้ไขเพิ่มเติมทีหลัง ผมคิดและเขียนอย่างบรรจงที่ บนโต๊ะทำงานอันเปื้อนเคลอะ ด้วยน้ำและไฟและความทรงจำ อันแน่วนิ่งและความตั้งใจของ ของผมวันนี้อย่างไม่มีสะดุด งานเขียนท่านแปลกประหลาดมาก ท่านผู้นั้นที่ ผมหมายถึง เพราะภาษาอังกฤษที่ท่านสื่อ เอาตามความพอใจของท่าน ที่ท่านเป็น แต่คนที่อังกฤษอ่านรู้เรื่อง และเรื่องนี้มีคนนิยมอ่าน ผมจำได้ดี ปกติคนอังกฤษ เขาจะไม่ยุ่งกับใคร ถ้าใครสื่ออังกฤษผิดไวยากรณ์กับเขา แต่หนังสือเรื่องนี้กลับมีคนนิยมมาก ถ้าไม่ผิด เพนกวินสำนักพิมพ์ยักษ์ใหญ่ของโลก ได้พางานเขาไปพิมพ์ ถ้านักเขียนท่านผู้นี้ ถ้าผมจำไม่ผิด ผมอ่านงานของท่านที่เมืองอ็อกร์ฟอร์ด แต่งานผมมิใช่สื่อเพื่อเอาอย่างท่านผู้นี้ แต่ว่ามีเหตุความเป็นมาคล้ายคลึงกัน ผมชอบอ่าน และฟังเพลงพักใจสักนิดนึง ผมอ่าน Animal Farm of Gorge Orwell อ้างจากวิกิพีดียhttps://th.wikipedia.org/wiki/แอนิมัลฟาร์ม... แอนิมัลฟาร์ม (อังกฤษ: Animal Farm) เป็นนวนิยายสั้นเชิงอุปมานิทัศน์ที่เขียนโดยจอร์จ ออร์เวลล์ ตีพิมพ์ครั้งแรกในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2488 นิยายเรื่องนี้สะท้อนถึงเหตุการณ์การปฏิวัติรัสเซียและการครองอำนาจของสตาลิน[1] โดยใช้สัตว์เป็นตัวดำเนินเรื่อง ออร์เวลล์ซึ่งเป็นผู้สนับสนุนแนวคิดสังคมนิยมประชาธิปไตย[2] มองว่าสหภาพโซเวียตนั้น "ปกครองอย่างโหดร้าย" และเขาใช้นิยายเรื่องนี้เพื่อเสียดสีการปกครองของสตาลิน[3] Point couter poimt of aldous husxley... อ้างจากวิกีพีเดียhttps://en.wikipedia.org/wiki/Point_Counter_Point Point Counter Point is a novel by Aldous Huxley, first published in 1928. It is Huxley's longest novel, and was notably more complex and serious than his earlier fiction. In 1998, the Modern Library ranked Point Counter Point 44th on its list of the 100 best English-language novels of the 20th century. และหนังสือเรื่องที่อ่านขณะพลบรักกับท่านหญิงที่หายไปท่านผู้นั้นตอนใหม่ๆ อ้างจากวิกิพีเดียhttps://en.wikipedia.org/wiki/ Lady_Chatterley%27s_Lover... Lady Chatterley's Lover is a novel by D. H. Lawrence, first published privately in 1928 in Italy, and in 1929 in France and Australia.[1] An unexpurgated edition was not published openly in the United Kingdom until 1960, when it was the subject of a watershed obscenity trial against the publisher Penguin Books. Penguin won the case, and quickly sold 3 million copies. [1] The book soon became notorious for its story of the physical (and emotional) relationship between a working class man and an upper class woman, its explicit descriptions of sex, and its use of then-unprintable words. Lady Chatterley's Lover เรื่องหนังสือที่โปรดปรานของผมละมีดังนี้คือ นอกจากpress cardที่ผมถือมีอยู่ในอังกฤษ คือ อ้างจากวิกิพีเดียhttps://en.wikipedia.org/wiki/Private_Eye... Private Eye is a British fortnightly satirical and current affairs news magazine, founded in 1961.[2] It is published in London and has been edited by Ian Hislop since 1986. private eye ต่อหนังสือเรื่อง Punch อ้างจากวิกิพีเดียhttps://en.wikipedia.org/wiki/Punch_(magazine)... Punch; or, The London Charivari was a British weekly magazine of humour and satire established in 1841 by Henry Mayhew and engraver Ebenezer Landells. Historically, it was most influential in the 1840s and 1850s, when it helped to coin the term "cartoon" in its modern sense as a humorous illustration. อ้างจากวิกิพีเดีย the time เดอะไทมส์ (อังกฤษ: The Times) เป็นหนังสือพิมพ์รายวันภาษาอังกฤษ ที่ตีพิมพ์ในสหราชอาณาจักรตั้งแต่ ค.ศ. 1785 เดิมใช้ชื่อว่า The Daily Universal Register ก่อตั้งโดยจอห์น วอลเทอร์ ตีพิมพ์ฉบับแรกวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1785 และเปลี่ยนชื่อเป็น The Times ตั้งแต่ฉบับที่ 941 วันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1788 อ้างจากวิกิพีเดียhttps://th.wikipedia.org/wiki/เดอะไทมส์... ต่อไปหนังสือเรื่อง encounter อ้างจากวิกิพีเดียhttps://en.wikipedia.org/wiki/Encounter_(magazine)... Encounter was a literary magazine, founded in 1953 by poet Stephen Spender and journalist Irving Kristol. The magazine ceased publication in 1991. Published in the United Kingdom, it was a largely Anglo-American intellectual and cultural journal, originally associated with the anti-Stalinist left. The magazine received covert funding from the Central Intelligence Agency, after the CIA and MI6 discussed the founding of an "Anglo-American left-of-centre publication" intended to counter the idea of cold war neutralism. The magazine was rarely critical of American foreign policy, but beyond this editors had considerable publishing freedom.[1] เอกสารอ้างอิงทั้หมดผ่านระบบค้นหาช้อมูลทางกูเกิลด้วย จึงขอขอบพระคุณองค์กรนี้มาณ ที่นี้และทั้งหมดหากเกิดมีในนิยายเรื่องนี้ ในทุกรณีที่ไม่ละเมิดลิขสิทธ์หากมีอนุญาตให้ลบได้ นอกนั้นผมคิดไม่ออกตอนนี้ ผมจำไม่ได้ว่ามีบัญชี(ความจำผมเสื่อมลงมิใช่อยากอวด) ธนาคารที่ อังกฤษ ชื่อว่าCouttจากคำแนะนำจากเพื่อนผม แต่บัญชีไม่แล่นเพราะยังไม่ได้ จัดการอะไรตอนนั้น หตุผมตอนนั้นผมเป็นสมาชิกสมาคมหนังสือพิมพ์อังกฤษและ ถือใบpress card. อ้างจากวิกิพีเดียhttps://en.wikipedia.org/wiki/Coutts... คือธนาคารชื่อว่า https://en.wikipedia.org/wiki/Coutts Coutts /ˈkuːts/ is a private bank and wealth manager, founded in 1692. It is the seventh oldest bank in the world and its international arm was recently sold to Union Bancaire Privée.[2] press card  อ้างจากวิกิพีเดียhttps://en.wikipedia.org/wiki/Press_pass... A press pass (alternatively referred to as a press card or a journalist pass) grants some type of special privilege to journalists. Some cards have recognized legal status; others merely indicate that the bearer is a practicing journalist. The nature of the benefits is determined by the type of issuing agency, of which there are three major categories: news organizations, law-enforcement agencies, and event organizers (usually for a specific single affair like a corporate press conference). Each type of card grants different authorizations, thus it is often necessary or desirable for reporters to hold multiple press passes simultaneously.[1] ตัวอย่างpress card ของผมหายไปตอนไปเขียนเรื่องบ้านทุ่งไร่ละหกล้าน ให้นิตยสารฟ้าทีบึงใหญ่สระน้ำข้างมหาลัยแห่งหนึ่งปกปิด เลยเอาตัวอย่าง มาให้ดูแบเดียวกันบัตรแต่ที่นำ ตย. นี้มิใช่ของผม แต่ของผมแบบทั่วไป ใช้ได้ตามปกติ ได้รับอนุญาตเข้าสถานที่สำคัญ ได้ลัดคิว เว้นค่าธรรมเนียม ซึ่งไม่เคยถือเกินสิทธิ์และส่วนเกิน เพราะถ้าทำคงจะรู้ว่าอะไรจะตามมา ไม่ได่แสดงว่าฝักไฝ่ฝ่ายใดเท่านั้น แต่แบบนี้เป็นกติกาสากล ตย.นี้เท่ห์ดีคลาสิกเลยก็อบมาเป็นตัวอย่าง ตอนอยู่เมืองไทย ผมเตรียมขอของกรมประชาสัมพันธ์ไทย ตามขั้นตอนของไทย แต่พอดีเดินทางไปอังกฤษเสียก่อน ตอนในเมืองไทย ผมเคยนั่งเครื่องไปพักที่ โรงแรมชั้นเยี่ยมที่ขอนแก่น กับท่านเจ้าของ นสพ.อีกด้วย(ปกปิด) ขอพักฟังเพลงอีกนิดนึง 2016 Andre Rieu Maastricht, Lara's Theme Godfather Sicilian Song Mary Hopkin - Those Were The Days - 1968 The Seekers - Georgy Girl (1967 - Stereo) Don't Cry For Me Argentina - Madonna Elton John - Candle in the Wind/Goodbye England's Rose (Live at Princess Diana's Funeral - 1997) Paul Potts - Parla Piu Piano (The GodFather Theme) -[Korean Tour] Petula Clark Downtown. original version Lynn Anderson - I Beg Your Pardon, I Never Promised You A Rose Garden (BBC Top Of The Pops) (ในส่วนที่มีเรื่องเกาหลี เพลงนี้นำมาลงในนิยายของผมด้วย ไม่สื่อเพื่อมองที่ปัญหาเกาหลีกับโลกในเชิงการเมือง แต่ที่เอามาประกอบในนิยายอานองเต เพราะเสียงเพลงที่ฟัง เพื่อการศึกษาและเปรียบเทียบ เพื่อรู้เขารู้เราเท่านั้น) กลับมาที่ธนาคาร และมีบัญชีลับที่สวิสคือ ที่คนมีระดับเขาชอบมีกันเพื่อความปลอดภัย หรือว่าอะไรเป็นวัฒนธรรมที่ไม่ฝืนความรู้สึก ถึงเงินที่ได้มาหากมี คือเงินบริสุทธ์ที่นี่ว่าอย่างนั้น เพราะคนสวิสเก็บเงินเก่ง จนผมจำไม่ได้ว่าที่ธนาคารไหนอย่างไร แต่ในเรื่องสวิสสวิสเมืองนี้ นี้กับตอนผมอ่อนอังกฤษได้ครูดีเป็นนักข่าวรอยเตอร์สอนให้ ใช้หนังสือEssential Enlish ดีมากเลย คือแต่การเปิดบัญชี เป็นบัญชีรอเงินเข้า บัญชีลับมีรหัสให้เรียบร้อย แสดงบัตรประจำตัวแล้วก็เปิด น่นมันเมื่อห้าสิบปีให้หลัง ผมชอบนกนางนวลมันบินและร้องที่นี่ เรื่องเปิดบัญชีนี้ ที่พ่อบุญธรรมคนหนึ่งแนะนำให้ทำ เพื่อความสะดวกและคาดการอนาคต แต่ไม่มีอะไรวันกำหนดผมเงื่อนไขไว้ สรุปเป็นบัญชีตาย ติดรอทำธรกรรม อันทรงเกียรติ เมื่อเดินทางเข้าสวิส ตำรวจให้เกียรติผมไม่ต้องประทับตราที่วีซ่าเข้าเมืองอะไร จนบัดนี้ยังไม่มีการยืนยันอะไรทั้งสิ้น แต่ที่ผมทำนี้ทำในเชิงบวกมิใช่ทางลบ ต้องการร้ว่าการมีบัญชีลับ ว่ารสชาติมันเป็นอย่างไร ที่ธนาคารสวิส เช่นนี้เอง มันจึงเป็นนิยายหนังและฉากอันเมามันที่เรื่องผมเขียน ในเวลาต่อมา ผมชอบเจนีวามาก เงียบสงบกลางทะเลสาบอันสงบยิ่ง โรงแรแสนดี อาหารนิ่มดี ผมพอใจมิได้หวังแอดส์อะไร มีความทรงจำที่นี่หลายอย่างคิดได้จะ บอกนำมาเข้าฉากในอานองเตต่อไป เหมือนแดนนิพพานในศาสนาหนึ่ง ของคนสวิสเลยที่ทะเลสาบนี้ แม้ทราบว่าชีวิตนั้นเป็นเหมือนสนิม คือเกิดตั้งอยู่และอันตราธาน ไม่คงที่เหมือนสนิมเหล็ก แต่บางครี้งชีวิตก็อมตะ เมื่อคิดแวบหนึ่ง ในช่วงสุขและหรรษา หรือในช่วงเดินคุยกับแฟนเงียบ ที่ข้างเขาหรือใกล้ทะเลสาบที่ไม่มีใครมาข้างเคียงเลย นอกจากแฟนและตนเอง อ้างจากวิกิพีเดีย https://en.wikipedia.org/wiki/Banking_in_Switzerland... Banking in Switzerland is regulated by the Swiss Financial Market Supervisory Authority (FINMA), which derives its authority from a series of federal statutes. The country's tradition of bank secrecy, which dates to the Middle Ages, was first codified in the Federal Act on Banks and Savings Banks, colloquially known as the Banking Law of 1934.[1] The regime of bank secrecy that Swiss banks are famous for came under อันนี้เพียงอ้างอิงมาดู แต่อาจจะเปลี่ยนไป เช่นกรณีบัญชีลับในประเทศนี้ในยุคปัจจุบันผมไม่ทราบ แต่หลังที่ผมรับมรดกแม่แล้วรู้สึกน้อยเกินไปจะเอาเงินเข้าที่นี่ อย่างน้องสักพันล้านเหรียญสหรัฐคงสนุกไม่น้อย ถ้ามี แต่มรดกผมรับเทียบเพียงแค่เหรียญเดียว สดแต่คาดหวังไม่รู้อนาคตของผม ถ้ามันเกิดผลุดขึนมาอีก อนาคตไม่มีใครกล้ารู้ เมื่อยังหายใจอยู่ คิดไว้สนุกดี ไม่ต้องเสียภาษีและดอกเบี้ยให้กับความคิดที่ตนมี เพียงน้ำดีขวดเดียว คิดคิดคิด นับจากนั้น ผมไม่ทราบและขาดการติดตาม และติดๆต่อๆเมื่อวันสนธยาของผมมาถึง จนลืมไปว่าผมได้ทำอะไรไปบ้าง ตอนนี้ถ้ามีเงิน ทนายคงจัดการให้ผม และหรือเมื่อเพื่อนหญิงคนรักหายไป ผมเกือบจะลืมเรื่องที่สวิสนี้ไปเสียแล้ว อบคุณทุกสถานที่และบคคล ให้ผมจัดฉากในอานองเตนี้ และ อนึ่งอีกด้วยที่คนมีเงินมาก ไปฝากไว้ที่นี่ เพราะมั่นคงที่สุดในโลก เชื่อว่าอย่างนั้น แต่ผมไม่มีเงินมากมายตอนนี้ จึงมีแต่เรื่องคาใจ เป็นค่าคาดหวัง บัญชีที่couttที่อังกฤษก็เป็นความฝันหนึ่ง นั้นมีให้เกียรติเพื่อนหญิง ผมที่เป็นขุนนางอังกฤษ ส่วนที่สวิส สรุปมันเป็นวัฒนธรรมของชีวิต ในมุมหนึ่งของโลก ผมคิดว่า.. เหต่ที่เกิดนั้นเกิดจากพ่อบุญธรรมรายหนึ่งของผม ท่านตายแล้วชื่อปกปิด ไปแล้วสู่สวรรค์ ก็ไม่ได้ส่งเงินเข้ามาให้ผมที่ธนาคารสวิสนี้ แต่ผมเปิดบัญชีนี้ได้ เพราะผมเปิดบัญชี เพื่อยกระดับกับเพื่อน และผมมีบัตรpress cardออกที่อังกฤษนี้ ที่ได้มาจากสมาคมหนังสือพิมพ์แห่งโลก อ้างจากวิกิพีเดีย https://en.wikipedia.org/wiki/Chartered_Institute_of_Journalists... The Chartered Institute of Journalists is a professional association for journalists and is the senior such body in the UK and the oldest in the world. It was founded as the National Association of Journalists at a meeting at the Grand Hotel in Birmingham in October 1884, to promote and advance the common interests of the profession of journalism. It changed its name to the Institute of Journalists in 1888, and received a Royal Charter from Queen Victoria in 1890. It petitioned for, and was granted, an additional Royal Charter in 1990, to become the Chartered Institute of Journalists, usually abbreviated as CIoJ. การเป็นสมาชิกในสมาคมนี้ของผมคือ สองสาเหตุ สาเหตุหนึ่งผมจำไม่ค่อยได้ แต่ผมได้เป็น เพราะมีนักหนังสือพิมพ์อาวุโส ท่านหนึ่งโหวตให้ผม หลังถูก และหลังจากสัมภาษณ์สิทธิและหน้าที่นสพ.ของผม gutของผมเป็นที่พอใจของท่านแล้ว แล้ว แต่บทบาทหน้าที่ของผมนั้น เป็นนามธรรมและ ค่าคาดหวังตามอุดมการณ์ และการศึกษาและท่าทีและเอื้อโดยย่อจาก เพื่อนที่อังกฤษเท่านั้น จึงไม่พบเรื่องราวในสาธารระเหมือนท่านอื่น เพื่อนและทกคนในฉากทั้งหมด ส่วนใหญ่ตายหมดแล้ว และผมไม่ได้ติดตาม เพราะใช้เวลาในการหายใจ อ้างจากวิกิพีเดียhttps://en.wikipedia.org/wiki/Fourth_Estate... The Fourth Estate (or fourth power) is a segment of society that wields an indirect but significant influence on society even though it is not a formally recognized part of the political system.[1] The most commonly recognized part of the fourth estate is the news media, or press. The term fourth estate derives from traditional European concept of the three estates of the realm: the clergy, the nobility, and the commoners. The equivalent term fourth power is somewhat uncommon in English but is used in many European languages (see: fr:Quatrième pouvoir) referring to the separation of powers in government into a legislature, an executive, and a judiciary. แต่ใน ฐานันดรที่สี่ จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี30/09/17 กล่าวไว้ในภาษาไทยเท่านี้ที่ค้นพบ คือ มีคำกำจัดความท่านว่าไว้ว่า ฐานันดรที่สี่ หมายถึง แรงขับดันหรือสถาบัน ทางสังคมหรือการเมือง ที่อิทธิพลของมันเป็นที่รับรู้ได้อย่างสม่ำเสมอหรือเป็นทางการ ซึ่งมักจะหมายถึงสื่อข่าว โดยเฉพาะสื่อข่าวสิ่งพิมพ์ (The Press) อ้างจากวิกิพีเดียhttps://th.wikipedia.org/wiki/ ฐานันดรที่สี่ และในหัวข้อที่สอง ผมได้เป็นสมาชิกสมาคมหนังสือพิมพ์ที่เก่าแก่ที่สุดในโลกนี้ เพราะได้สิทธิจากาเรียนจบวิชาหนังสือพิมพ์ ได้ในสาขาวรรณกรรมจาก รร . หนังสือพิมพ์แห่งลอนดอน London School of Journalism ขอฟังเพลงอีกนิดนึง The Second Waltz - André Rieu เรื่องLondon School of Journalism อ้างจากวิกิพีเดีย https://en.wikipedia.org/wiki/London_ School_of_Journalism... The London School of Journalism (LSJ) is an independent journalism school based in London, England, which offers qualifications in journalism, freelance journalism and creative writing. The LSJ provides both on-site and distance learning to its students, ranging from short courses to postgraduate diplomas. The school was founded in 1920 by Sir Max Pemberton.[1] ผมจบ รร. นี้ขณะอยู่ในอังกฤษและที่เมือง อ็อกซ์ฟอร์ดแต่มาจบสมบูรณ์ที่ปารีส ส่วนที่ปารีส ผมได้เป็นสมาชิกสมาคมศิลปิน เพื่อจดทะเบียนประกันสังคมเราจดทะเบียนได้ ตอนนั้นถ้าไม่ทำผิดกฏหมายที่ฝรั่งเศส จึงรับจ้างวาดภาพได้ วาดรูปได้ยังชีพได้ที่มองมาร์ต ที่เก็บพระศพของพระองค์กษัตริย์ นโปเลียนในรัชกาลหนึ่ง ผมไม่ได้ศึกษารายละเอียดและกลัวที่จะเข้าไปกราบไหว้ท่าน ยืนแต่ข้างนอกและเพ่งดู สถาบัน ภาพมีลิขสิทธิ์จึงสำเนามาให้ดูไม่ได้ ผมจึงเอาเท่าที่สำเนามาได้ตามนี้ ชื่อว่า La Maison des Artistes 1.3 (77) · Association culturelle 11 Rue Berryer Paris, France.เขต7ผมจำได้ตั้งอย่ข้างพักผมพอดีเป็นvoi priveeในกรุงปารีส อ้างจากวิกิพีเดียบ้างและhttps://www.google.co.th/ search?อ้างอิงจากหน้ากูเกิล 30/09/7เรื่อง La Maison des Artistes https://www.google.co.th/search? q=maison%20des%20artiste%20paris&newwindow= 1&source=lnms&sa=X&ved=0ahUKEwj9lObxnM3WAhX COY8KHf4lCLUQvS4ISDAA&biw=1156&bih=701&dpr= 1&npsic=0&rflfq=1&rlha=0&rllag=48875346, 2325984,1635&tbm=lcl&rldimm=13190079128624791976&r ldoc=1&tbs=lrf:!2m1!1e2!2m1!1e3!3sIAE, lf:1,lf_ui:2#rlfi=hd:;si:13190079128624791976; mv:!1m3!1d121716.08120080884!2d2.30852886914397! 3d48.82071432899573!3m2!1i193!2i556!4f13.1 เพราะตอนนั้น ผมเป็นสมาชิกสมาคมนักหนังสือพิมพ์อังกฤษด้วย ในพระบรมราชูปถัมภ์ด้วยของทางอังกฤษเขานะ ว่าอย่างนั้น เป็นกรณีหนึ่งไป แต่การเงินนั้นไม่มีฐานอะไรทั้งสิ้น มีมือเปล่า และค่าคาดหวัง คือเป็นนักเขียนนักหนังสือพิมพ์นักวาดนักฝันร้าย สมัครเล่นบ้างจริงบ้าง ตามแต่โอกาสจะเอื้ออาทรให้ กับชีวิตผม ว่าอย่างนั้น ทั้งหมดเป็นนิยายเชิงซ้อนในชีวิตผม เป็นอีกสังคมหนึ่งในตะวันตกของการเป็นมนุษยนิยม เอาละ เพียงตอนนั้นเพื่อ แต่ทำงานแบบค่าคาดหวัง คือฝัน จนกลายมาเป็นฉากหนึ่งที่ผมมาจัดฉากให้ในเรื่องอานองเตนี้ เอาแน่นอนไม่ได้ ทุกอย่างอยูในความคิดและฝัน สุดแท้แต่จะตีความและนิยามเอา ผมงดตีความและนิยามอะไรให้ในตอนนี้ เพราะผมไม่มีเวลาคิดเพิ่มเติมอะไรให้อีกในตอนนี้ ส่วนความจริงอะไรจะเกิดขึ้นหรือไม่ ไม่รับประกัน แต่ผมคาดว่ามีสังคมในระดับหนึ่ง ผมคาดว่าจะหรือสามารถ แสดงภูมิปัญญาได้ในระดับหนึ่ง เพื่อความคาดหวังใหม่และเก่า ในการจะขับเคลื่อน ในแนาคิดหรือปัจจุบัน ขณะที่มีลมหายใจอยู่ ว่าอย่างนั้น และเชื่อมโยงของต่และเหตุการณ์เชิงบวก ด้านใดที่ในระดับที่ฐานันดรศักดิ์ที่สี่ ว่าอย่างนั้น ที่จะมีขึ้นกับผมเท่านั้น ในกาลเวลาอันควรเท่านั้น จริงๆไม่โกหกพกลมอะไร ให้เสียเวลา โลกปัจจุบันเป็นโลกแห่งความจริง โลกที่เรามีจิตสำนึกว่า วันเวลาตาย คือสิ่งที่เรารอคอย อย่าได้ประมาทไปในตนเอง มีเท่านี้ทุกชีวิต ปลุกจิตสำนึกเข้าไว้ เมื่อเกิดมาเป็นคนแล้ว บางครั้งการเป็นคนต้อเป็นหมอดูให้ตนเองได้ มีคำถามในนิยายของผม ความว่า แล้วในเมืองไทย ผมทำอะไร ตามนังสือเดินทาง ก่อนออกนอก เป็นเรือบินสินค้าแม่ตีตั๋วให้ เพื่อนนักหนังสือพิมพ์จัดการตั๋วให้ ผมมีอาชีพนักหนังสือพิมพ์ นั่นคือ คนทำงาหนังสือเดืนทางที่วังสวนสราญรมย์ เดิมใกล้กระทรวง กลาโหม นั้นผมได้รับหนังสือเดินทาง ให้เพื่อนที่เป็นตำรวจสันติบาลไปทำให้ ตอนนั้นทำงานที่หนังสือพิมพ์แห่งหนึ่ง ที่ถนนเสือป่าปกปิดชื่อ และต่อมาที่เป็นหนังสือ แต่งหนังสือคือ ที่นสพ แห่งชาติอีกฉบับหนึ่ง ท่านบก.ใหญ่ท่านหนี่งมีชื่อเสียงประจักษ์ ปกปิด ท่านแต่งตั้งให้ ผมเป็นเป็นผู้สื่อข่าวพิเศษ นสพ.ฉบับนั้น ประจำอังกฤษ แม้ว่าผมไม่มีผลงานเป็นที่ประจักษ์ เพราะปัญหาสภาพของสุภาพที่อ่อนแอ และมีงานเขียนให้นักเขียนใหญไทยอีกท่านหนึ่งปกปิด เรื่องSmoke Control Act https://www.rbkc.gov.uk/environment/air-quality/smoke-control Smoke Control and the Clean Air Act. ... a smoke control area, which means that it is an offence to emit smoke from a chimney ... อ้างอิงจากhttps://www.google.co.th/search?newwindow=1&q=legislatibve... ของอังกฤษ แบบเป็นจดหมายถึง บก.ในไทย ลงในนิตยสารสังคมศาสตร์ปริทรรศน์ฉบับหนี่ง ของ โรงพิมพ์ สมาคมของ ทางสังคม อะไรนี่นะ ผมจำไม่ได้ชัดเจน ตอนนั้นอยู่หน้าจุฬา กรุงเทพฯ เอกสารแต่งตั้งจากหนังสือเป็นผู้สื่อข่างพิเศษประจำสหราชอาณาจักร และต่อมา เรื่อง เพรดการ์ดที่ทางสมาคมในอังกฤษออกให้ ผมขอฟังเพลง For the good times - Perry Como แต่ตอนนี้ ล้วนหายไปในพายุเกย์ในประเทศไทยหมดแล้ว ต้องตรวจต้นทางถึงจะขออีกได้เพื่อพบเอกสาร เชื่อว่ามีบันทึกในจดหมายเหตเก่าๆที่นั้น เหมือนตรวจ ดี เอ็น เอ อย่างัยอย่างั้น ผมเหนื่อย เล่าในฐานะพระเอกแล้ว ขออนุญาตฟังเพลงจากท่านนักบังเอิญ มาพบกันฟังเพลงต่อสักนิด เพื่อคลายเหนื่อย แล้วค่อยว่าต่อไปใหม่ НЕ ПЛАЧЬ УМЫТАЯ ЕВРОПА How they do it? Nutcrackers "How Russians do it!" Foreigners shocked by the Russian dance "Birch" Famous Waltz Blue Danube Strauss - Silvester 2008 มิใช่พาบัตรที่ทรงเกียรติและได้รับ ไปเบ่งอวดหรืออะไร หรือใช้สิทธิ์ที่ละเมิดที่มิชอบในสังคมอะไร อบย่างนั้นทั้งสิ้น อันนี้มิใช้จุดกำเนิดของผม ขณะที่ผมเดินทางในตะวันตกตอนกลาง ผมใช้หนังสือเดินทางชนิดพิเศษ ผมตอนนั้น ไม่สังกัดชาติใดชาติหนึ่ง เป็นบุคคลไร้รัฐ เพื่อทำหนังสือพิเศษนี้ คือถือกระดาษแผ่นเดียวขนาดสี่เอ สีขาว ตามกฎหมายสากลมีรูปตีทะเบียน ไม่ปลอม เรียบร้อย จำไม่ได้ว่าเสียค่าธรรมเนียมหรือไม่ เพราะตอนหนึ่งบ้านหายไปในหิมะ ขณะผมเดินทางพักกระโจม ในตะวันตก ทุกอย่างหายหมดพร้อมวิทยุ มิใช่โดนขโมย ที่นี่ไม่มีขโมย ก็งดเล่าต่อไปอีกปกปิด เรื่องราวต่างๆนี้เป็นนิยายหมดเป็น พล็อตคิดของนิยายเรื่องอานองเต ผมงดเล่าอีกในรายละะเอียด เพื่อให้เกียรติกับเพื่อนหญิงและชายในตะวันตกที่เคยมี ซึ่งเชื่อว่าเมื่อเล่าทางตะวันออก คงฟังดูแปลกและผมคงรับไม่ได้ ถ้ามีรายละเอียดอื่นอีกที่ถูกร้องขอ จึงดและประกาศงดเล่าเพิ่มเติม แต่มีรายกานรอ้างอิงนั้นให้เป็นนิบยายเชิงซ้อนที่มีฉากเป็นสถานที่ ที่เข้าไปเขียนและจัดทำเรื่องอานองเตในระดับวัตถุ ดิบก็แล้วกัน ที่ไม่ผิดและละเมิด นี่คือสิ่งที่ผมหมายถึง เพื่อนิยายเรื่องอานองเต นี้สมบูรณ์ขึ้นและลงตัว และไม่ต้องร้องให้เมื่มาอ่านมันอีก
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
|||||||||||||
