• ขำๆ
• ส่วนตัวมาก
• รวมผลงานเก่าๆ
• บอร์ดของกลุ่มหนังสั้นThai Short Film รุ่นที่5
• แลกเปลี่ยนประสบการทางเดท....เป็นไงบ้างกับเดทแรกของคุณ
• นิยายGay Team 5พยัคฆ์นักสืบ
• เรื่องยาว"สามก๊กฉบับห้องเฉลิมไทย"
• Zen in the city
• อยากเป็นโค้ชฟุตบอลทำไงดี

ประสบการณ์เปิดบริสุทธิ์ของผม ครั้งแรกของเรา มักจะเป็นสิ่งที่ลืมไม่ลงเสมอ.. ทั้งสั่นกลัว ทำอะไรไม่ถูก .... เร็วมากๆเหมือนไม่รู้ตัวว่ามันจบลงได้ยังไง และ ครั้งแรกของผมต้องทำมันต่อหน้าคนมากๆด้วยสิครับ..... คือผมหมายถึงการจัดรายการวิทยุนะครับ... ปลายปีที่แล้วผมเคยไปจัดรายการวิทยุชุมชนรายการหนึ่ง.. แถวๆย่าน RCA ช่วงเวลา 6-8 โมงเช้า.... กลุ่มเป้าหมายคือ ยามรักษาการณ์กับ คนเมาทียังลุกไม่ไหว... อย่างที่บอกแหละครับครั้งแรกเป็นอะไรที่ตื่นเต้นมาก เพราะเรายังไม่คุ้นการใช้เครื่องมือต่างๆ ทำให้สมาธิก็ไม่ได้อยู่ที่เรื่องที่เราจะพูด ทำให้คลื่นเงียบๆไป หรือ Dead air ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ควรให้เกิดขึ้นกับดีเจ เหมือนๆกับ ผู้รักษาประตูห้ามโดนลูกลอดขา หรือ นายก ห้าม เบี้ยวภาษี นี่คือ เหตุการณ์จริงในวันนั้นครับ ไปห้อง ออนแอร์ตั้งแต่ตีสี่ เตรียมสคริปต์อย่างดี เลือกเพลงไว้แต่เนินๆ แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นได้... โปรโค.....ยังไม่ตื่น สำหรับดีเจหน้าไหมอย่างผมโปรโคสำคัญมากครับเพราะเค้าจะเป็นผู้ช่วยในการจัดการเครื่องไม้เครื่องมือในห้อง รับโทรศัพท์ และ ดำเนินการต่างๆ ในขณะที่เราจัดรายการอยู่.... ฉิบหายแล้วอีก2นาทีจะออนแอร์ ผมไม่สนใจต้องรีบไปเคาะประตูคนแถวๆนั้นที่นอนที่ห้องจัดรายการมาช่วยกันดูก่อนจะ เปิดสถานีถันอย่างชิวเฉียด เปิดเพลงไปเกือบ 7 นาที โปรโคถึงยิ้มแหยๆเข้ามา แหะๆหวัดดีครับพี่ปอนด์โทษทีตื่นสายไปหน่อย.. เห้ยไม่เป็นไรมาช่วยกันหน่อย พี่ยังไม่ได้พูดเปิดรายการเลย เปิดเพลงไปสามเพลงแล้ว... โอเคครับพี่... (เสียงหล่อมาก) เออ...สวัสดีครับ วันนี้เราพบกันวันแรกกับผมครับ ดีเจ ปอนด์กับ ช่วง โอเค แฟมมิลี่ ที่รวบรวมเรื่องราวดีๆของครอบครัว และ เพลง Retro เพราะๆที่อยู่ในความทรงจำของคุณผู้ฟังกันครับ................... เห้ย น้อง ทำไมไม่มีเสียงวะ.... เออพี่ลืมเปิดไมค์ครับ...มางั้นผมเปิดให้... เห้ย เปิดเลยเหรอ(มันเร็วมากครับลืมสคริปต์หมดแล้ว).......................... เออ..........สวัสดีครับผมดีเจปอนด์ครับ ฟังเพลงกันต่ออีกสามเพลงนะครับ...... นี่คือการเดดแอร์ครั้งที่1.... เห้ยน้องรายชื่อสปอตโฆษณาที่ต้องเปิดอยู่ไหนวะ... แขนพี่วางทับมันอยู่ครับ.... โอ๋ยๆๆ ถึงเวลาเปิดข่าวแร้ว ไฟล์ข่าวอยู่ไหนวะ..โอยๆๆ ลืมวันที่ โอยๆๆ.........จะเคารพธงชาติแร้ว โอนสัญญานไปที่สถานีกองทัพไม่เป็น...โอยๆๆ ล่กไปหมด... น้องวันนี้ยกหูโทรศัพท์ไว้เลยนะ เดี๋ยวคนโทรมาขอเพลงหาไม่เจอ.... การเปิดบริสุทธิ์ นั้น สิ่งที่เรากลัวมักจะเป็นความผิดพลาด กลัวจะทำอะไรให้คู่กรณีไม่ถูกใจ เราจึงมองความผิดพลาดน่ากลัวกว่าที่ควรจะเป็น แต่ถ้ามีประสบการณ์มากๆเราจะรุ้สึกว่าความผิดพลาดไม่ใช่เรื่องใหญ่ และไม่ซีเรียสกับมัน.. ผมเริ่มนึ่งขึ้นเมื่อเข้าสู่ชั่วโมงสุดท้าย.. โปรโคให้สัญญานเตรียมปิดรายการ... (เสียงหล่อ กว่าเดิม... ) และแล้วก็มาถึงช่วงสุดท้ายของผมแล้วครับ วันนี้เป็นวันแรกนะครับ ขลุกขลักนิดหน่อยยังไงต้องขออภัยคุณผู้ฟังไว้ด้วยนะครับ และ เพลงสุดท้ายครับ "อยู่นานๆได้ไหม" จากศรันย่า ส่งเสริมสวัสดิ์ จริงๆก็ยังอยากอยู่นานๆนะครับ แต่ทำไงได้มันหมดเวลาแล้วนี่หน่า(รู้ว่าพูดจาโง่ๆ เสล่อๆ ออกไปอีกแล้วครับ แต่ไม่เป็นไรสคริปต์ตูเขียนเองนี่หว่า...) งั้น ลากันไปก่อนครับสวัสดีครับ......... (ขึ้นเพลง..อยู่นานๆได้ไหม นานๆจะได้มาสักที.....) โอยๆๆๆๆๆ ไอ้เหี้ย เอ้ย..... แม่งเกือบตายแล้วกู ยากฉิบหายจัดรายการวิทยุเนี่ย... โปรโคทำหน้าเสียครับ เห้อจบสักที อ้าว มีไรเหรอน้อง.... เออ คือ พี่ลืมปิดไมค์ครับ... ................................ ................... ........ ครั้งแรกของผม ได้ ปล่อย"เหี้ย"ออกอากาศไปด้วย 1 ตัว...... นี่ยังไม่นับ"แม่ง" กับ "ฉิบหาย" ไปด้วยนะเนี่ย... ฮือๆๆ ผมเลยจัดรายการวิทยุได้ไม่นานจริงๆครับ คุณศรันย่า   Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2549     Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2549 6:13:08 น. Counter : 1440 Pageviews.   13 comment Share Tweet

นี่คือเหตุการณ์สมมติ นี่เธอว่าช่วงนี้เราอ้วนขึ้นหรือเปล่า... เออ...... เออ.... คือ ก็นิดหน่อยจ่ะ อะไร หมายความว่านี่เราอ้วนขึ้นมากเลยเหรอ.... อืม... อ้วนขึ้นไม่มากจ่ะ...เอ้ย ไม่อ้วนขึ้นมากหรอกจ่ะ.... อะไรกันนี่....นี่หมายความว่า เธอว่าเราว่าอ้วนใช่ไหม.... เอะ จำได้ว่าเราไม่ได้พูดอย่างนี้นะ (นี่กูไม่ได้เป็นคนเริ่มเรื่องนะเว้ย) เธอมันคนใจร้ายที่สุด มากดดันเรา เราก็พยายามจะไม่อ้วนแล้วนะ.... เราไม่ได้กดดันนะ เราก็ไม่ได้อยากให้เธอผอมสักหน่อย... นี่หมายความว่าเราอ้วนจริงๆใช่ไหม..... เปล่านี่ เราไม่ได้ว่าเธออ้วนสักคำ โอ๋ๆๆ จริงๆหุ่นยังดีอยู่นะ โอ๋ๆๆๆ แต่ ช้า แต่... ไม่ต้องมาง้อ.... คนไม่จริงใจ ถ้าว่าเราอ้วนแล้วมาจีบทำไม.. (ก็ตอนจีบ แกไม่ได้อ้วนนี่หว่า....) เออ...แหม เราไม่ได้คิดอย่างนั้นสักหน่อย เราชอบเธอที่เธอเป็นเธอ ความรักมันอยู่ที่น้ำใจ ไม่ใช่น้ำหนักสักกะหน่อย... เธอหมายความว่า อย่างนั้นจริงๆ นะ..... จริงสิ ต่อให้ขึ้นไปอีกสิบกิโลก็รัก..... ตกลง...... นี่แกหาว่าชั้นอ้วน จริงๆ ใช่ไหม....หา คิดยังไงบอกกันมาตรงๆเลยนะ... ฮือๆๆๆ.......... พระเจ้าช่วยลูกด้วย...   Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2549     Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2549 9:47:56 น. Counter : 451 Pageviews.   6 comment Share Tweet

วาเลนไทน์ต่างตอบแทน หลังจากวันมาฆะบูชา ของชาวพุทธผ่านไป แล้วหนึ่งวัน วันนี้ก็เข้าสู่วัน วาเลนท์ไทน์ วันที่หลายๆคน รอคอย หรือ เบื่อหน่าย... แต่ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมหลายๆคน พยายามยัดเยียดให้เป็นวัน ราคะ บูชา วันเสียตัว ผมเองก็ไม่ได้เสียตัววันนี้มาหลายปีแล้วนะ หลายโพลก็บอกตรงกันว่า วันนี้ หลายๆคู่มีเฮ แต่ผมก็งงอยู่อย่างหนึ่ง ว่า คำถามงานวิจัยเค้าจะถามยังไง เออ.... น้องครับ น้องได้เตรียมการอย่างไร ในจะมีอะไรกับใครในวันวาเลนไทน์หรือ เปล่าครับ.... มันคงน่าสงสัยว่า เค้าจะทำงานวิจัย หรือ ตั้งใจจะไปแอบดู หรือว่า จง เลือก วันที่น้องอยากมีเพศสัมพันธ์มาหนึ่งข้อ.. 1. วันตรุษจีน 2. วันจ่ายค่าไฟ 3. วันวาเลนไทน์ 4. วันฟ้าหม่น คนเปลี่ยนใจ คำถามชี้นำมันทำง่าย นะครับเดี๋ยวนี้ การนำปัญหาสังคมมาโปรโมทตัวเอง ผมว่าเดี๋ยวนี้เป็นแฟชั่นไปแล้ว ทั้งๆที่การแก้ปัญหาพวกนี้จริงๆ การแถลงข่าวผมมองว่าไม่มีความจำเป็นเลย....ถ้า มีความจริงใจในการแก้ปัญหานะครับ.. สำหรับผมวันวาเลนท์ไทน์ก็มีหลายปี ที่นึกถึงก็ยังยิ้มอยู่ จำได้ตอนเข้ามหาลัย ปีหนึ่ง เอาดอกไม้ไปให้สาวคนหนึ่ง แต่ผมไม่มีรถ เลยต้องเอา ดอกทิวลิปสีขาวไปไว้ในตู้ที่ทุกคนใน โต๊ะ(ประมาณ50 คน)จะต้องใช้รวมกัน ตอนเช้าเพื่อนๆถามว่าจะเอาไปให้ใคร ผมจำได้ว่าบอกไปแค่คนเดียว... วันนั้นทั้งวัน หญิงสาวผู้โชคร้ายของผม มีคนเดินไป ดูเธอคล้ายๆ กับไปเที่ยวสวนสัตว์ คือ เดินไปเป็นกลุ่มชี้ชวนกันไปดู ประมาณกลุ่มละสามสิบคน ถ้าถือธงสีเหลืองหน่อยก็คงคล้ายกลุ่มนักท่องเทียวชาวจีนฮ้อ นั้นไง น้อง.XX... นั่นไงเพื่อนของมัน... หลังจากวันนั้นไปอีกสี่ปี ผมก็ไม่กล้าคุยกับเธอแล้วครับ ได้แต่เขินกันไปมาตอนเดินสวนกัน.... ตอนเรียนอยู่จำได้ว่าทุกวันที่13 กุมภาจะไม่ได้นอน... คณะเราผู้ชายจะน้อยกว่าผู้หญิงประมาณ 1 ต่อ 5 กลุ่มผมมีผู้ชายเก้าคน คุยกันว่า วันวาเลนไทน์ เพื่อนๆหลายๆ คน ไม่ได้ดอกไม้เลยสักดอก ขณะที่บางคนต้องเรียกรถกระบะ มาขนกลับบ้าน มันไม่ดีเลย ทุกๆปี เราเลยมานั่งเตรียมดอกไม้เพื่อให้ทุกคนในกลุ่มคนละดอก... ส่วนใครจะมีเตรียม ไว้พิเศษก็ไม่ว่ากัน การให้ดอกไม้นี่ทำให้พวกเรารู้สึกดีจริงๆนะครับ เราเลยทำกันทุกปี แล้วรู้สึกว่ารุ่นน้องก็มีทำกันต่อ แต่ไม่รู้จะยังอยู่ถึงวันนี้หรือเปล่า... แต่ยังมีอย่างอื่นนอกจากความรู้สึกดีๆ คือ มันจะทำให้พวกผู้หญิง เอ็นดูเราเวลาทำรายงาน.. อิๆๆ เป็นผู้ชายคณะบัญชีมันลำบากนะครับ ไหนจะต้อง เตะบอล ไหนจะต้อง ซีร็อกแลคเชอร์ ถ้าไม่ได้เพื่อนผู้หญิง ป่านนี้ ผมเองคงยังเรียนอยู่..... เหอๆๆ คณะเราคบกัน ผลประโยชน์ล้วนๆ เพราะฉะนั้น สาวๆครับ วันนี้หากมีใครให้ดอกไม้คุณ ถ้าจะดีใจก็ไม่ว่ากัน แต่ยังไงก็ต้องระวังไว้นะครับ ... เพราะยังไงเขาก็ต้องหวังอะไรจากคุณ อย่างน้อยหนึ่งอย่าง เห้อ....ผมมองโลกในแง่ร้ายไปหรือ เปล่าเนี่ย   Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2549     Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2549 11:11:53 น. Counter : 541 Pageviews.   10 comment Share Tweet

รักไม่เคยเปลี่ยนแปลง คน ต่างหากที่เปลี่ยนไป ประมาณช่วงตอนเรียนประถม ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง มันชื่อ พี ตอนเด็กๆเราเรียกมันว่าไอ้ เปี่ยว คือ ตอนเด็ก มันจะเป็นเด็กอ้วนๆ เสื้อ ดำๆ เหงื่อ ออกเยอะๆ ฉายาว่า เปี่ยว มาจาคำว่าหมูเหม็น เปรี้ยว... ลักษณะจะคล้ายๆ น้อง แจ็กแฟนฉัน.. แต่ผมว่ามัน ซกมกกว่า.. แถมยังเป็นเด็ก ชอบ แกล้งเพื่อน เหมือนกัน ผมเองตอนเด็กๆยัง เคยน้ำตาไหลพรากๆ เพราะเกือบถูกมันชก.... ตอนเด็กๆพี รังแกทุกอย่างที่แกล้งได้ครับ ตอนนี้ เพื่อนๆยังล้อมันอยู่เลยว่าตอนเด็กๆ มันแกล้งทุกอย่างที่แกล้งได้ ผู้หญิงก็เคยต่อย เรียกว่า เด็ก ผู้หญิง สัตว์เลี้ยง มันแกล้งมาหมดแล้ว... เวลามันจะชกกับเพื่อน มันจะยอมให้โดนชกก่อน เพื่อสะสมความโกรธ(ตอนนั้นคาดว่าดูการ์ตูนมาก) ก่อนจะระเบิดพลัง ต่อยกระจาย แต่ตอนโตมันจีบทุกอย่างทีจีบได้... ใช่แล้วครับ พอพี วัยรุ่นมันเริ่มเปลี่ยนไป ใช่แล้วครับ มันมีแฟน... แฟนพีตอนนั้นเป็นผู้หญิงที่ฉอเลาะมาก.... พีเริ่มเข้าร้านทำผม ทีร้านทำผมประจำ มันจะไดร์ผม ก่อน มาเล่นบอลกับเพื่อนประจำ.... เราเริ่มได้กลิ่นโคโลญ อ่อนๆ กลิ่น น่าซบอก... แต่เราก็ยังคงเห็นพี เป็นนักเลงไขมันเหมือนเดิม.... และแล้ววันหนึ่งที่ เพื่อนๆ ได้เรียนรู้ ถึงบทเรียนชีวิตบทใหม่ก็มาถึง.... ผมและเพื่อนๆ นั่งรถ อยู่ เบาะหลัง... ข้างหน้า พี ขับรถ แฟนนั่งข้างๆ พร้อม กับนั่งอุ้มหมาหน้าตา น่ากระทืบ ตัวหนึ่ง มันเป็นพุดเดิ้ล ที่เหาเสียงแหลมที่สุด เท่าที่เคยได้ยิน... มัน ชื่อ กัตจัง.......(เหมือนเด็กบินได้ในการ์ตูนอาราเร่) แฟนพี เล่าเรื่องความน่ารักของกัตจังให้พวกเราฟัง ตลอดทาง .......ผม(จำใจ) สนใจอย่างมาก... ขนาดที่พี ขับรถทำหน้าโหดอยู่ตามปกติ... "กัตจัง ของ แม่ น่ารักจะจ๊ะ ไหนๆๆ ลองอ้อนพ่อหน่อยสิ...." ว่าแล้วเธอก็ยืนหมาไปใกล้ๆ โชเฟอร์โหด ที่กำลังขับรถอยู่ แล้วก็ ทำเสียงเล็กๆ น่ารัก เหมือน กัตจังในการ์ตูนอาราเร่ว่า.... กูปิ้ กูปิ๊..กูปิ๊... ขนาดที่พี ขับรถทำหน้าโหดอยู่ตามปกติ... "กัตจัง ของ แม่ น่ารักจะจ๊ะ ไหนๆๆ ลองอ้อนพ่อหน่อยสิ...." ว่าแล้วเธอก็ยืนหมาไปใกล้ๆ โชเฟอร์โหด ที่กำลังขับรถอยู่ แล้วก็ ทำเสียงเล็กๆ น่ารัก เหมือน กัตจังในการ์ตูนอาราเร่ว่า.... กูปิ้ กูปิ๊..กูปิ๊... พีหันมามองด้วยหางตา ด้วยใบหน้าเรียบเฉย... พวกเรารู้ว่า สีหน้า แบบนี้ เคยตบคนคว่ำมานักต่อนักแล้ว..... (โดน ด่าแน่ๆ มึง...) ผมคิดในใจ ... ใครๆก็รู้ว่า หากพีไม่ชอบใจใคร คนคนนั้นต้องลำบากแน่ๆ.. (ก็ ดีรถจะได้เงียบๆ ซะบ้าง ผมคิดในใจ ) เพื่อนๆก็มองหน้ากันเหรอหรา ไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น.. .... กูปิ๊ กูปิ๊ กูปิ๊ คราวนี้ไม่ได้มีแค่เสียง แฟนมันยังเอาเท้าหมา ไปเขี่ยหน้าคนขับอีกด้วย... พีหันขวับมา...... ผมและ เพื่อนๆ สามคนนึกในใจพร้อมกัน.... ตายแน่เธอ..... และ แล้ว เราก็ได้ยินเสียงจากพี ที่พวกเราจะไม่มีวันลืม.. มันตอบไปว่า.... กูปิ๊ กูปิ๊ กูปิ๊......กู๋..... (สิ้นเสียงว่า กู๋ มันยังทำปากจู๋ด้วย...) พวกผมได้แต่มองหน้ากัน.... โถ่ ...ไอ้ พี.... อันธพาล เปลี้ยน...ไป๋ ความรักมันยิ่งใหญ่จริงๆ...   Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2549     Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2549 9:04:33 น. Counter : 474 Pageviews.   12 comment Share Tweet

จดหมาย จากพี่ชาย จดหมายฉบับนี้คือความในใจของพี่ชายคนนี้.... พี่รู้ว่าเราคงจะงงที่อยู่ๆพี่ก็ต้องเขียนจดหมายมาถึงเรา ทั้งๆที่เราเองก็เจอกันทุกวัน.. มันเป็นการยากนะที่จะบอกความรู้สึก อะไรลึกๆ กับคนที่อยู่ด้วยกัน ทำงานด้วยกัน..... เหมือน ระยะทางคือ อุปสรรคของความสัมพันธ์ของเรา.. พี่ว่าในกรณีของพวกเราคือ ระยะทางที่ใกล้กันจนเกินไป.. หรือ อาจจะเป็นช่องว่างระหว่างวัย... เราเองก็ยังเป็นวัยรุ่นอยู่ แต่ พี่เองก็อายุ สามสิบกว่าๆแล้ว.. พี่รู้ว่าบางครั้งเราคงต้องการใช้เวลากับเพื่อนๆบ้าง.. พี่พยายามจะเข้าใจ... พี่พยายามนึกถึงวันที่เราทั้งสองคนมาเจอกัน... อะไรกันนะที่ทำให้เรา ที่แสนแตกต่างกันเหลือเกิน กลับต้องมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้ มันคงเป็น อดีต ที่เราต้องการจะลืมมันไปเหมือนๆกัน ความเจ็บปวดที่เราต่างซ่อนอยู่ ก้นบึ้งส่วนลึกในจิตใจ หรือมันจะเป็นแค่การที่คน เหงาๆ ย่อม เข้าใจคนเหงาๆดีที่สุดนะ แต่พี่รู้สึกว่าช่วงนี้เรากำลังจะเปลี่ยนไป..... สำหรับพี่ชายคนนี้ ยอมรับได้เสมอ ไม่ว่าเราจะเปลี่ยนไปอย่างไรก็ตาม... ขอแค่บอกมาคำเดียว... หรือส่งสัญญาณ อะไรสักอย่างมาก็ได้... แล้วพี่จะไป แม้จะเสียใจอย่างไรก็ตาม... แต่ รู้อะไร ไหม พี่รู้สึกเจ็บปวดในหัวใจมากมาย... มันเจ็บปวด มากจริงๆ เจ็บปวด เหมือนจะขาดใจ.... ให้ตายเถอะ....โรบิ้น จากพี่ชายของเธอเสมอ.. แบทแมน... ปล. วันนี้จะไปขัดขวาง แผนภาษีปล้นชาติ ของไอ้ตัวตลกโจ๊กเกอร์ อาจกลับบ้านดึกหน่อย กับข้าวซื้อใส่ถุง แขวนไว้ให้แล้ว ในตู้เย็นที่ถ้ำค้างคาว ใช้ แบทไมโครเวฟ อุ่นกินได้เลย... ถ้าจะออกไปไหนเอา รถ แบทโมบิลของพี่ไปใช้ก่อนก็ได้นะ...ตามสบาย จาก แบท.....(แมน????) อีกทีหนึ่ง   Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2549     Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2549 9:35:44 น. Counter : 516 Pageviews.   11 comment Share Tweet

• ช่างประชันพันธุ์ประชด
• ช่างประชันพันธุ์ประชด
• มัชฌิมา
• Hachimitsu
• หมาร่าหมาหรอด
• ตอนนี้อารมณ์สีฟ้า
• สาวไกด์ใจซื่อ
• ป้าทุยบ้านทุ่ง
• คิดไม่ออกบอกน้องโน๋
• แ ม ง ป อ
• Teej
• แจ้น
• แมลงปิศาจ
• *ProuD*
• กึ่งยิงกึ่งผ่าน
• shadow-of-art
• ธูปหอมเทียนสว่าง
• ไม่มีใครรู้
• tabebuia
• เ ม ฆ ค รึ่ ง ฟ้ า
• I am just fine^^
• คอลัมนิสต์แขนใหญ่
• frederick
• ทุกคนไม่ได้รู้ทุกสิ่ง
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com