• ขำๆ
• ส่วนตัวมาก
• รวมผลงานเก่าๆ
• บอร์ดของกลุ่มหนังสั้นThai Short Film รุ่นที่5
• แลกเปลี่ยนประสบการทางเดท....เป็นไงบ้างกับเดทแรกของคุณ
• นิยายGay Team 5พยัคฆ์นักสืบ
• เรื่องยาว"สามก๊กฉบับห้องเฉลิมไทย"
• Zen in the city
• อยากเป็นโค้ชฟุตบอลทำไงดี

เรื่องของป้าเยื้อนกับ คำสอนแห่งแผ่นดิน "ความพอเพียง" แถวบ้านของผมบริเวณส่วนใหญ่เป็นหมู่บ้านจัดสรร.. อยู่แถบซอยบ้านนายก ... ย่านนี้เป็นย่านสำหรับคนต่างจังหวัดที่เข้ากรุงเทพมาสัก 25 ปีที่แล้ว มาตั้งรกรากกัน ปัจจุบันเป็นชุมชนใหญ่ พอสมควร เพราะเริ่มเป็นเจเนอเรชั่นที่สองกันแล้ว... อย่างไรก็ตามยังมีบางแห่งที่เป็นสวนผลไม้อยู่ ส่วนใหญ่จะเป็นผู้อยู่อาศัยแต่เดิมซึ่งนาจะมากกว่า30ปี ป้าเยื้อนเป็นเจ้าของสวนที่เหลืออยู่ไม่กี่แห่งในแถบนี้ แกรักใคร่ชอบพอกับ แม่ของผมเป็นอย่างดี... ตอนบ่ายๆ แกจะหอบขนมกล้วยมาขาย ในที่ทำงานเล็กๆของบริษัทของครอบครัวของผม หรือ บางที มีผักอะไรที่เก็บมาจากในสวนก็ให้ พวกเราบ่อยๆ.. ขนมกล้วยของแกทำจากสวนที่แกมีอยู่ ห่อจากใบตองในสวนของแก กลักด้วย ไม้กลัก ไม่ได้เย็บกับที่เย็บกระดาษเหมือนหลายๆเจ้าที่ผมเคยเห็น แกขายอันละ 2 บาท รสชาติอร่อย เนื่องจากสงสัยว่าแกทำไมขายถูกจัง... ทำไปจะคุ้มต้นทุนเหลือ... ถ้าทำขนมได้ถูกขนาดนี้ ผมจะสั่งซื้อให้แกทำเยอะๆมาขายต่อดีไหม... แน่นอนคำถามเหล่านี้ก็ได้ถูกถามออกไป.. แกบอกว่า ทำมากกว่านี้คงเหนื่อยมาก.. ขายแค่นี้ก็พอค่าข้าวสารแล้ว.. และ ไม่รู้จะขายมากกว่านี้ แล้วเอาตังค์ไปทำอะไร... เป็นความรู้สึกที่เคยเกิดขึ้นกับเพื่อนๆไหมครับ.. "ไม่รู้จะเอาตัง ไปทำอะไร " ผมเคยคิดว่าคงต้องรวยเป็นพันล้านก่อนถึงจะรู้ความรู้สึกนี้... เหมือนกับผมเองจะรู้ Know How ของการใช้เงินอยู่เสมอ... โทรศัพท์ใหม่ รถใหม่ บ้านใหม่ เรือยอร์ชลำใหม่ เปิดคลับเมมเบอร์สปา ค่าpersonal training ค่ากวดวิชา ค่าฝึกอบรม(สำหรับการใช้หาเงินเพิ่ม)... ความคิดที่ผมคิดกับขนมกล้วย คือ การทำให้มันเป็นอุตสาหกรรม คง คล้ายๆความคิดหนึ่งผลิตภัณฑ์หนึ่งตำบล ที่คนแถวละแวกบ้านผม เคยคิดมาก่อน (และผลักดันเป็นนโยบายด้วย) เป็นความคิดที่คิดออกมาอย่างไม่รู้ตัว เพราะอะไรก็ไม่ทราบอาจจะเป็นระบบการศึกษา ค่านิยมที่ถูกหล่อหลอมมาตั้งแต่เกิด... ป้าเยื้อน ทำขนมกล้วยวันละหาบ... ไม่อดอยาก ไม่เดือดร้อนอะไร.. มีเวลามาเยี่ยมเยือน พบปะคนที่ชอบพอตอนบ่ายๆ ตอนบ่ายที่เป็นเวลาประชุมของคนหลายๆคน เป็นเวลาจัดงานอีเวนท์ทางการตลาดของหลายๆบริษัท เป็นเวลาปรึกษากัน ของกลุ่มคนบางกลุ่มว่าวันนี้จะลากหุ้นตัวไหนขึ้นไปทุบดี..... แผ่นดินไทยสามารถเลี้ยงเราได้อย่างเพียงพอแก่อัตถภาพ เป็นแนวความคิดที่ เหนือหัวของเรา พระราชทานแก่ พสกนิกรของพระองค์... ทุกอย่างสามารถหาได้ในแผ่นดินของเรา แม้แต่ความร่มเย็นในชีวิตก็ตาม... ผมไม่รู้ว่าใน อนาคต น้ำมันจะขึ้นไปเกิน 30 บาทเมื่อไหร่ ผมไม่รู้ว่า ตลาดหุ้นจะ ลดลงจากการเทขายของ เฮดจ์ฟันด์ต่างประเทศ อีกกี่หมื่นล้านบาท ผมไม่รู้ว่า อีกหน่อยเราอาจจะต้องทานอาหารตามสั่งจานละร้อยหรือไม่ แต่อย่างหนึ่งที่ผมรู้ก็คือ ผมคงจะรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้กินขนมกล้วย ห่อจากในตองกับไม้กลัก อันละสองบาท ไปอีกนาน....... น่าจะนานตราบเท่าที่ป้าเยื้อนยัง ทำสวนเล็กๆของแกอยู่... บนแผ่นดินไทยของเรา....   Create Date : 22 มิถุนายน 2549     Last Update : 22 มิถุนายน 2549 11:34:58 น. Counter : 479 Pageviews.   4 comment Share Tweet

อยากถามเพื่อนๆที่ดูxmenมาแล้วครับว่าถ้าคุณเป็นมนุษย์กลายพันธุ์อยากมีความสามารถยังไง เพิ่งไปดู บรรดามนุษย์กลายพันธุ์มา เห็นแต่ละคนมีความสามารถพิเศษต่างๆน่ารักดี อยากให้ สตอร์ม มาอยู่เมืองไทย ภาคอีสานจะได้ไม่แห้งแล้ง กำลังสงสัยว่า วูฟเวอร์รีน เป็นญาติกับนักการเมืองไทยหรือเปล่า เพราะมีแผลแค่ไหนก็ไม่เป็นไร ไอซ์แมนคงเปิดโรงน้ำแข็งในเมืองไทยได้ไม่ยาก เลยอยากจะถามเพื่อนๆว่า ถ้าให้เลือกเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ได้สักหนึ่งคน อยากมีความสามารถพิเศษอะไร ได้ลองสอบถามคนรอบตัว บางคนอยากเป็น แก๊สโซฮอลแมน ที่สามารถฉี่ออกมาเป็น น้ำมัน โซฮอล95 ได้ คงประหยัดค่าน้ำมันไปมากอยู่ ไปถาม บางคน อยากเป็นหัวคะแนนแมน ที่สามารถเปลี่ยนบัตรเลือกตั้งให้เป็นเบอร์ที่เชียร์ได้ตามต้องการ คนปั๊มซีดีโป๊ขาย คงอยากเป็น Hidden camera man สามารถเปลี่ยนวัสดุรอบตัวให้เป็นกล้องแอบถ่ายได้ คนทรงบางคนคงอยากเป็น ล๊อตเตอรี่แมน สามารถล็อกหวยได้ตามใจปราถนา ในประเทศนี้หากคุณให้หวยถูกติดๆกันสัก 18 งวดคงเป็นนายกได้ไม่ยาก คณะกรรมการ แอดมิสชั่น คงอยากเป็น ตรวจข้อสอบแมน สามารถตรวจข้อสอบได้ไม่ผิดพลาด หมอยันฮี อาจจะอยากเป็น แปลงเพศแมน สามารถเปลี่ยนเพศ มนุษย์ได้โดยไม่ต้องผ่าตัด จะเห็นได้ว่าแต่ละคนก็มีเรื่องที่อยากเก่งต่างกันไป ถ้าถามผม ผมอยากเป็นแค่ Soul Mate แมน มีตาวิเศษสามารถหยั่งรู้ว่าใครคือคู่แท้ เพราะลำพังแค่อ่านใจได้เหมือน ชารล์ ซาเวียร์ คงไม่พอแล้ว เพราะใครๆก็รู้ ว่า หัวใจมันเปลี่ยนง่ายจะตายไป....ฮือๆๆ ไหงมาจบอย่างนี้ได้ง่ะ เรา   Create Date : 30 พฤษภาคม 2549     Last Update : 30 พฤษภาคม 2549 11:10:58 น. Counter : 484 Pageviews.   8 comment Share Tweet

ไข่เอเลี่ยน โค้ด ไข่เอเลี่ยน Code (เรื่อง โดย คุณปอนด์) นอกจากอาชีพนักเขียนไส้แห้งที่เป็นอาชีพบังหน้า ของผมแล้ว น้อยคนจะรู้ว่า ผมเป็นสมาชิกสมาคมลับ ซึ่งมีหน้าที่ตีความสารต่างๆจากมนุษย์ต่างดาว นับแต่เริ่มต้นอารยธรรมของมนุษย์ ขึ้นมา น้อยคนจะรู้ว่าแท้จริงแล้ว มนุษย์ต่างดาวกับเรามีการติดต่อและอยู่ ร่วมกันมานานแล้ว ในชีวิตประจำวันนั้นแหละครับลองสังเกตดู เช่นคุณอาจไม่เข้าใจว่าทำไมคนถึงชอบทานโรตีบอย ก็ขอให้รู้ไว้เถอะครับว่านั้นมันคือขนมปังจากต่างดาว หรือ เธอคนนั้นทำไมไม่สนใจคุณสักทีก็ขอให้รู้ไว้ว่าบางทีเธออาจจะมาจากดาวคนใจร้าย....... ข้อสรุปจากสมาคมของเราคือหากคุณไม่เข้าใจอะไรให้สันนิฐานไว้ก่อนว่ามันมาจากต่างดาว...... เอเลี่ยนบางตัวอพยพมาตั่งรกรากบนมนุษย์โลกจนได้ดีก็มีถมไป เช่น องค์ หญิง ทาทา จากดาว ดูมๆที่78 ที่หลบมาหาน้องสาวที่พลัดพรากจากกัน (ล่าสุดเห็นว่าเจอแล้ว) เพราะมหาสงคราม กับดาวเจ้าระเบียบ ที่ องค์ราชินีของดาว หนีมาเป็น สว. รณรงค์ต่อต้านการ ทำนมหก ทั่วจักรวาล......(คาดว่าดาวของเธออาจสืบพันธุ์โดยการมองตากัน...) และ เมื่อเร็วๆนี้ ทุกคนคงได้ยินข่าว ไข่เอเลี่ยนวุ้นประหลาด ที่ตกลงมา เฉพาะในเมืองไทย เหมือนกับว่าพวกเขาต้องการบอกอะไรกับเรา...... แน่นอนรัฐบาลพยายามปิดข่าวโดยการอ้างว่า มันเป็นแผ่นเจลลดไข้... แต่จากการพิสูจน์โดยภูมิปัญญาชาวบ้านในการเอาไปคลุกข้าวกิน พบว่าบางคน ยังตัวร้อนอยู่... ข้อสรุปจากสมาคมเราจึงมั่นใจว่า สิ่งนั้นมันไม่ใช่แผ่นลดไข้ เนื่องจากทานเข้าไปแล้วไข้ไม่ลด น่าจะเป็นแผนสมคบคิด เพื่อ ปิดบังความจริง บางอย่าง แก่ประชาชนแน่นอน... หลังจาก ดู ดาวินชี่โค้ดเสร็จ ผมจึง มีเวลามาตีความ “สาร” ของพวกเขา วัตถุขนาด ยาว 5 หนา 2 นิ้ว ตัวเลขนี้อาจจะบอกอะไรกับเรา.... จุดที่พบไข่เอเลี่ยน ผมได้เรียบเรียงตามลำดับเวลา พบว่า มันไปตกที่ หัวหมาก กรุงเทพ , อ่อนนุช กรุงเทพ , จากนั้น ไปเจอที่ ลานสัก อุทัยธานี... เมื่อนำสถานที่ไปเขียนเป็นภาษาอังกฤษ... Bangkok , Bangkok และ Uthai Thani มันเกี่ยวอะไรกับตัวเลข 5 กับ 2... เอ .... หรือว่า อักษรตัวที่ 5 ของ กรุงเทพคือ ตัว K และ อักษรตัวที่สองของ อุทัยธานี คือ ตัว T K.K.T มันน่าที่จะเป็นตัวย่อของอะไรบางอย่าง.... เค้าพยายามจะบอกอะไรกับเราคนไทยกันแน่.. จากนั้นมาดู สถานที่ที่วุ้นประหลาดตก.... ลานสัก , อ่อนนุช , หัวหมาก , บ้านดอนบม และ ตำบลเมืองเก่า Larnsak,Ornnush ,Hoamark,Dornbom, Mernggao หลังจากถอดรหัส ตีคลุมเอา สมาคมเราก็ ค้นพบ ความจริงอันมหัศจรรย์... ด้วยตัวเลข 5 กับ 2 เมื่อเอา อักษรสองตัวแรกของสองสถานที่แรกที่พบวุ้นประหลาด และ อักษรตัวที่ 5 ของสถานที่ลำดับที่5มาเรียงกัน Larnsak,Ornnush ,Hoamark,Dornbom, Merng gao ทั้งหมดอ่านว่า La Org หรือ แปลเป็นไทยว่า ลาออก พวกเอเลี่ยนต้องการให้ใครลาออกกันแน่???? เมื่อย้อนกลับไปดูทั้งประโยค K.K.T ลาออก...... ก.ก.ต. ลาออก ก.ก.ต. ลาออก !!!!!!!!!!!!!!!! หรือนี่คือสารจากมนุษย์ต่างดาว แต่ยังมีข้อสงสัยอีกอย่างหนึ่ง ทำไมพวกเค้าต้องส่งวุ้น จากนอกโลกมาให้พวกเราด้วย.... น้องฮูโต๋ (8ขวบ) ประธานสมาคม ที่มีอาชีพบังหน้าคือ นักเรียนประถม โรงเรียนวัดสิ้นศรัทธาธรรมบอกกับเราว่า........ สงสัยเค้าต้องการบอกว่า อยู่ไปก็เละเป็นวุ้นมั้งพี่...... หมายเหตุ... บทความนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนล้วนๆ ตั้งใจเขียนให้ขำๆ ข้อร้องว่า ห้ามใครนำไปอ้างอิงทั้งสิ้น ยิ่งมนุษย์จากกลุ่มดาวพันธมิตรด้วยแล้ว..... (-_-“)....คือผมกลัวกลับดาวคนพ่ายรักไม่ได้ง่ะครับ หมายเหตุเนื่องด้วยเรื่องนี้ได้รับการตีพิมพ์ในนิตยสารแล้วจึง ขอสงวนลิขสิทธ์ตาม พ.ร.บ ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537   Create Date : 25 พฤษภาคม 2549     Last Update : 25 พฤษภาคม 2549 10:32:24 น. Counter : 579 Pageviews.   5 comment Share Tweet

ทุกวันนี้ใครยังใช้โนเกีย3310อยู่บ้างครับ โทรศัพท์เครื่องนี้อยู่กับผมมา 5 ปีแล้วครับ เดี่ยวนี้เวลาผมเอาโทรศัพท์ ขึ้นมาโทร คนที่เห็นมักจะทำสีหน้าแปลกๆ.... ถ้าคนสนิทหน่อยก็จะถามว่า ทำไมมึงไม่เปลี่ยนโทรศัพท์สักทีวะ... เหตุผลที่ธรรมดาที่สุดที่ผมไม่คิดว่ามันจะน่าแปลกตรงไหนคือ..... ก็มันยังไม่พังนี่หว่า.... พอผมตอบไปอย่างนี้ เพื่อนยิ่งทำหน้าแปลกใจยิ่งขึ้นไปอีก.. เคยมีความรู้สึกนี้เกิดขึ้นกับตัวเองบ้างไหมครับ คือ รู้สึกว่าคนทั้งโลกทำไมคิดแปลกๆ มีเราที่ปกติอยู่คนเดียว... คงมีคนแถวๆศรีธัญญาที่คงเคยมีความรู้สึกคล้ายๆผมอยู่บ้าง... แต่มันถ่ายรูปก็ไม่ได้นะ.. กูมีกล้องถ่ายรูป... ปุ่มฝากข้อความเป็นภาษาอังกฤษกดลำบาก ช่างมันเถอะ กูเพิ่งรู้ว่า พหูพจน์ต้องเติมเอสเมื่อไม่นานมานี้เอง อีกทั้ง มันส่งคลิปวีดีโอไม่ได้นะเว้ย.... ไม่เป็นไร ใช้แอบดูข้างบ้านเอา... แต่แปลกนะครับ เผ่าพันธุ์คนใช้ 3310 ด้วยกันมักจะมีอะไรที่ทำให้เห็นใจกันเป็นพิเศษ ครั้งหนึ่งผมเคยนั่งคุยกับ นักธุรกิจใหญ่ท่านหนึ่ง ซึ่งผมว่าน่าจะมีทรัพย์สินไม่ต่ำกว่า เก้าหลัก พอท่านเห็นโทรศัพท์ผม ท่านก็ หยิบของท่านขึ้นมา แล้วบอกว่า อืม คุณยังใช้รุ่นนี้อยู่เหมือนผมเลยนะ เชื่อไหมครับว่าผมรู้สึกว่าหลังจากวันนั้นท่านเอ็นดูผมมากขึ้น... 5ปีที่ผ่านมา ทำตกนับครั้งไม่ถ้วนมันก็ยังไม่พัง... เขย่าโทรศัพท์เสียงดังเหมือน คอนคัสชั่น เครื่องเขย่า เพราะมีอะไรแตกอยู่ข้างในก็ไม่รู้... ก็ยังใช้ได้... เปียกน้ำวันสงกรานต์เอาไปตากแดดก็หาย... แต่วันนี้มันชราภาพเต็มที่แล้ว วันนี้โทรศัพท์ผมกดใช้อะไรไม่ได้เลย... มันคงถึงวันที่ต้องเปลี่ยนแปลงสักที ทุกอย่างต้องมีวันก้าวเดินต่อไป.... ขณะที่ผมดูโทรศัพท์รุ่นใหม่ๆ ก็ยังไม่เห็นฟังชั่นที่มีเฉพาะรุ่นนี้เลย ครั้งหนึ่งผมเดินออกจากร้านข้าวหน้าเป็ด จำได้ว่าเดินมาไกลกว่าร้อยเมตรแล้ว.... สักพักมีลูกจ้างร้าน วิ่งสับขาร้อยเมตรมาหาผม... (สาบานครับว่าวิ่งมาจริงๆ) พี่ครับลืมโทรศัพท์.... โหขนาดลืมทิ้งไว้ยังมีคนวิ่งมาคืนอีกหรือนี่.... อย่างน้อย3310ก็มีฟังชั่นหนึ่งที่รุ่นอื่นไม่มี ผมเรียกมันว่าฟังชั่นเอื้ออาธร...   Create Date : 17 พฤษภาคม 2549     Last Update : 17 พฤษภาคม 2549 12:01:58 น. Counter : 1098 Pageviews.   24 comment Share Tweet

ใครเคยไปทะเลคนเดียวบ้าง ขอแชร์ประสบการณ์หน่อยครับว่ามีเหตุผลอะไร อยากทราบประสบการณ์ของเพื่อนๆบ้างครับ ว่ามีใครเคยไปทะเลคนเดียวบ้าง และ ทำไม สองวันนี้ผมไปทะเลที่ปราณบุรีมาครับ เป็นครั้งแรกที่ไปทะเลคนเดียว เหตุผลน่ะเหรอครับ.... คือว่า เหตุการณ์มันต่อเนื่องกับข่าวการตายของดีเจโจ้ครับ คือ ช่วงนั้นติดตามข่าวของพี่เขา แล้ว ก็สะท้อนใจว่า เห้อ.. ชีวิตพี่เค้าทุ่มเทมามากแต่ ยังไม่ทันได้ทำอะไรให้กับตัวเองเลยก็จากไปซะแล้ว ผมคงอินมาก เลยเก็บไปฝันโดยไม่รู้ตัว วันนั้นฝันร้ายมาก ฝันว่าอยู่ๆเดินออกจากบ้านก็โดนเบ็ดตกปลาเกี่ยวตาบอด ฝันเหมือนจริงมาก ตื่นขึ้นมาถึงกับเหวอ ตื่นขึ้นมาเลยคิดว่า จริงๆ เหตุการณ์ไม่คาดฝันอาจเกิดกับเราเมื่อไหร่ก็ได้ ซึ่งมันเป็นเรื่องธรรมดามาก ถ้า เกิดเหตุการณ์ธรรมดาๆ ขึ้นกับตัวเอง ผมคงรู้สึกแย่มาก เพราะยังอยากทำอะไรกับชีวิตอีกตั้งหลายอย่าง หลายๆคนวางแผนชีวิต ไว้เป็นระเบียบมาก แต่อาจจะลืมรวมปัจจัยหนึ่งเค้าไปในแผนของเค้าด้วย คือ ถ้าพรุ่งนี้คุณตาย คุณจะทำอะไร.... วันนั้นผมมาลองลิสต์ดูสิ่งที่อยากทำแต่ยังไม่ได้ทำ แปลกนะครับ ว่าการไปเที่ยวทะเลคนเดียวเป็นหนึ่งในนั้น ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไม อารมณ์จะไม่เหมือนดูหนังคนเดียว ซึ่งทำเพราะฆ่าเวลาเสียมากกว่า สำหรับผมมันเป็นอารมณ์อยากผจญภัยเล็กๆมากกว่านะครับ สำหรับผู้ชายที่รักการนั่งดู มวยปล้ำอยู่กับบ้านเฉยๆมากกว่า ชีวิต out door life เหมือนชายหนุ่มสุดเท่ห์ในนิตยสารหลายๆคน... ไม่แปลกใจว่าเพื่อนๆแซวว่าผมจะ ไปทำมิวสิค จริงๆก็อยากนะครับ แต่รู้ตัวว่าตัวเองไม่ใช่คนอ่อนไหวขนาดนั้นถ้าเพื่อนๆอ่านรายละเอียดการเดินทางของผมแล้วจะเข้าใจ หลังจากที่ผมทำหนังสือเสร็จไปอีกเล่ม ระหว่างรอการพิจารณาก็เลยเป็นช่วงเวลาที่ผมตั้งใจเป็นอย่างยิ่งว่าจะต้องไปให้ได้ เตรียมตัววันหนึ่งก่อนไปเช็คราคาที่พัก เรียบร้อย จุดหมายที่จะไปคือปราณบุรี เพราะจำได้ว่า เคยมาพร้อมกับงานรับน้องหลายปีแล้ว หาดสงบดี อาหารทะเลอร่อย วาด ความฝันไว้ว่าจะไป อ่านหนังสือริมหาดทั้งวัน วันรุ่งขึ้นเอารถไปเช็คก่อน ไป และ จัดกระเป๋า คิดว่าเตรียมพร้อมหมดแล้วแต่ก็ลืมไปอย่างหนึ่ง... ก่อนจะพูดถึงมันก็จะเล่าเหตุการณ์คร่าวๆให้ฟังครับ ออกจากบ้านตอนบ่ายโมงกว่าๆ ตอนแรกเกือบไม่ได้ไป เพราะมีปัญหาเกี่ยวกับงานนิดหน่อยแต่ก็ไม่ยอมเพราะจะไปให้ได้สุดท้ายก็ได้ไป... เวลาขับรถคนเดียวแล้วหาเพลงเก่าๆมาฟังนี่อารมณ์ครึ้มใจมากครับ เจอเทปที่ซื้อไว้ตั้งแต่ม6 เป็นวงเร็กเก้ ชื่อ บิ๊กเมาเท่น ฟังแล้วอยากไปหาดเสียเดียวนั้นเลย...... อู้ว เบบี้ ไอ เลิฟ ยู....เอวรี เดย์ เย่ๆ เป็นเพลงที่ฟังแล้วคุ้นๆน่ะครับมันเคยดังเมื่อ หลายปีมาแล้ว ขับรถด้วยอาการครึ้มใจ พี่บก ของนิตยสารที่เขียนคอลัมป์อยู่ โทรมา บอกว่านัดประชุมวันพฤหัส ซึ่งจะถึงอีกสองวัน กำหนดการกลับบ้านที่ตอนแรกยังไม่ได้คิด ก็กลายเป็น กำหนดสองวันทันที พี่เค้า บอกว่า คอนเซปเล่มนี้จะเป็น out door life ก็ดีใจ เพราะจะได้มีเรื่องเขียน ขับรถไปด้วยใจสบายก่อนจะเกิดเหตุการณ์รถเสีย เบรคเหมือนจะขัดข้องนิดหน่อย ตอนนั้นผมเลยชะอำมาได้หน่อยหนึ่ง เลยตั้งใจจะไปแวะหัวหินซ่อมรถ หลังจากแวะอู่แรกซึ่งช่วยผมได้มากเค้าบอกว่า... “ไม่รู้เสียตรงไหน พี่ไปซ่อมที่ศูนย์เถอะ ขับไปอีก ยี่สิบกว่าโลก็ถึงแล้ว” ต้องขอบคุณอู่นี้จริงๆที่ช่วยผมได้มาก ขับไปแวะหัวหิน ซ่อมรถจนใช้ได้ จากนั้นก็ไปบังกะโลที่ปราณบุรี ที่เจ้าของ เอ็ก มากๆๆๆๆๆๆๆ ทำเอาผมเสียใจที่มาคนเดียวมิได้พาใครมาด้วย ยามเย็น กับ ไฮดิงเก้น และ อาหารทะเล ทำเอาวันแรกหมดไปอย่างดีใจที่ได้มา ตื่นเช้ามาประมาณตีห้า เพราะปวดแผลร้อนใน ทำให้ มีเวลาไปวิ่งเล่นชายหาดรอดูพระอาทิตย์ขึ้น ผมจำได้ว่ามันเป็นหาดที่เคยรับน้องมาก่อน และ รีสอร์ทที่วิ่งผ่านไปก็คุ้นๆ ทำให้เกิดความรู้สึกหนึ่งขึ้นมา คือ เหงามาก ไม่น่ามาคนเดียวเลยกู คือนึกถึงแล้วทำให้นึกถึงเพื่อนๆน่ะครับที่ไม่ได้เจอกันนานๆทั้งทีเคยสนุกด้วยกันมาก สิ่งที่แย่ที่สุดของการนึกถึงความทรงจำที่ดีๆก็คือ.... เรารู้ว่าวันดีๆเหล่านั้นจะไม่กลับมา... นั่งเหงาที่เขากะโหลก จนพระอาทิตย์ขึ้น ตั้งใจจะนอนทั้งวัน แต่ชีวิตในกรุงเทพทำให้อดไม่ได้ที่จะขับรถย้อนกลับไปหัวหิน กะไปกินข้าวเช้าที่นั้นเพราะเพื่อนเคยพามากินน้ำเต้าหู้แถวตลาด เพราะติดใจลูกสาวเจ้าของร้าน ผมขับไปหัวหิน แต่ก็ไม่ได้กินน้ำเต้าหู้เพราะจำร้านไม่ได้ มื้อเช้าวันนั้นเลยตัดสินใจกินอาหารที่ไม่เข้าใจว่าเข้าไปกินทำไมเหมือนกัน คือ เบอร์เกอร์คิง (ตั้งใจจะซื้อไปฝากเพื่อนๆเป็นของฝากจากหัวหินด้วย) หลังจากจบอาหารมื้อนั้นผมก็นึกไม่ออกว่าจะทำอะไรต่อดี เริ่มรู้สึกแล้วว่ามันคือวันสิ้นคิด... เออ ไปซื้อยาทาแก้ร้อนในดีกว่า ผมเลยเข้าไปเดินโลตัสหัวหิน มีเพื่อนโทรมาถามว่าไปเที่ยวสนุกไหม ผมบอกว่าสนุกมาก ก่อนเธอจะเอะใจว่าทำไมได้ยินเสียง ลดราคาน้ำยาซักผ้า แถวๆชายหาด ผมก็สารภาพไปว่า มาเดินโลตัส ก่อนวางมันยังด่าว่า นี่กรุงเทพไม่มีโลตัสเที่ยวใช่ไหม เห้อ..... นั้นสิครับ ในกรุงเทพแค่หลับตาเดินก็เจออย่างน้อยสามสาขาแล้ว ด้วยความละอายใจเลยกะจะกลับไปชายหาดที่มา อย่างน้อยก็มีของคั่นเวลา ลืมบอกไปว่าผมเอาวีดีโอเกมส์ไปด้วย...(-*-“).... เห้อ........ไม่เค้าใจตัวเองจริงๆ..ว่าจะถ่อมาเล่นเกมส์นอกบ้านที่ทะเลทำไมเนี่ย รอจนช่วงเย็น กินข้าว พร้อมกับเบียร์อีกขวด... ตัดสินใจเล่นน้ำทะเล จากการลงทะเลวันนั้นทำให้ผมรู้สึกว่าแก่ลงไปมาก คือ จะลงน้ำลึกก็กลัว เพราะนึกในใจว่าไปคนเดียวเกิดเป็นอะไรไปใครจะช่วย อย่างน้อย ก็คงอยากหาคนผายปอดชายหน้าหนวด ได้ยากเต็มที่ การเล่นน้ำวันนั้นของผมคือ......ไปเล่นแค่น้ำครึ่งเข่านั่งและนอนเป็นสวะให้ คลื่นพาเข้าฝั่ง ภายหลังเพื่อนๆ ทราบเรื่องวิธีเล่นน้ำของผม พวกเขาก็ยังฝากข้อความมา... “จริงๆ มึงเป็นสวะอยู่กรุงเทพก็ได้นะ...” บางคนก็บอกว่า “ดีใจด้วย ในที่สุดมึงก็ค้นพบตัวเองเสียที” คนเรานี่ยิ่งอายุมาก ความกล้าเสี่ยงก็น้อยลงจริงๆนะครับ แต่ผมก็แฮปปี้นะ นั่งให้คลื่นลมตีหน้าตัวเองรู้สึกดีจะตาย คนเรานั่งปล่อยอารมในทะเล หรือ บางทีก็ฉี่รดตัวเองบ้างนานๆทีก็ดีนะครับ...ยิ่งผมกินเบียร์ก่อนลงทะเลเข้าไปด้วย..... ระหว่างการคืนบางสิ่ง กลับสู่ธรรมชาติ แล้วผมก็อดคิดกับตัวเองไม่ได้ว่า... ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยเห็นใครลงทะเลแล้วขอตัวไปเข้าห้องน้ำเลยนี่หน่า ฉะนั้น ไม่ว่าน้องตูมตาม สามขวบ จนถึง นายกรัฐมนตรี ผมเชื่อว่าต้องเคยฉี่ลงทะเล แน่ๆ.... คืนนั้นผมหลับไปด้วยความสุข.... วันรุ่งขึ้นกลับบ้าน พร้อมกับความทรงจำที่ดี รู้สึกดีที่ได้ทำสิ่งที่อยากทำ แม้มันจะไม่ได้เหมือนที่นึกไว้ทั้งหมด แต่อย่างน้อย ภาพความทรงจำที่ดีก็จะอยู่ในใจผมตลอดไป...... อ่านมาถึงบรรทัดนี้เพื่อนๆคงจะรู้แล้วว่า..... ผมลืมกล้องถ่ายรูป.....   Create Date : 08 พฤษภาคม 2549     Last Update : 8 พฤษภาคม 2549 14:54:59 น. Counter : 815 Pageviews.   20 comment Share Tweet

• ช่างประชันพันธุ์ประชด
• ช่างประชันพันธุ์ประชด
• มัชฌิมา
• Hachimitsu
• หมาร่าหมาหรอด
• ตอนนี้อารมณ์สีฟ้า
• สาวไกด์ใจซื่อ
• ป้าทุยบ้านทุ่ง
• คิดไม่ออกบอกน้องโน๋
• แ ม ง ป อ
• Teej
• แจ้น
• แมลงปิศาจ
• *ProuD*
• กึ่งยิงกึ่งผ่าน
• shadow-of-art
• ธูปหอมเทียนสว่าง
• ไม่มีใครรู้
• tabebuia
• เ ม ฆ ค รึ่ ง ฟ้ า
• I am just fine^^
• คอลัมนิสต์แขนใหญ่
• frederick
• ทุกคนไม่ได้รู้ทุกสิ่ง
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com