• ขำๆ
• ส่วนตัวมาก
• รวมผลงานเก่าๆ
• บอร์ดของกลุ่มหนังสั้นThai Short Film รุ่นที่5
• แลกเปลี่ยนประสบการทางเดท....เป็นไงบ้างกับเดทแรกของคุณ
• นิยายGay Team 5พยัคฆ์นักสืบ
• เรื่องยาว"สามก๊กฉบับห้องเฉลิมไทย"
• Zen in the city
• อยากเป็นโค้ชฟุตบอลทำไงดี

เรื่องเศร้าของเต้าหู้ผัดถึ่วงอก หลายครั้งที่มีคนมาปรึกษาปัญหาหัวใจ ซึ่งไม่รู้มันจะมากันทำไม เพราะไอ้เราก็ไม่ได้เชี่ยวชาญขนาดนั้น ทำได้ก็แค่เออ... ออ..กันไป เพราะอย่างว่าเราก็ไม่ใช่จิตแพทย์ ทุกวันนี้แค่งานพิธีกรกับเดินแบบไปวันๆก็เครียดจะแย่อยู่แล้ว แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะสิ่งที่คนป่วยใจทั้งหลายต้องการคงแค่เพื่อน ....สิ่งมีชีวิตชนิดเดียวที่รับฟังมันได้ ส่วนใหญ่จะมีดีเทลกันมากมายแต่จับใจความสำคัญได้ก็คือทุกคนสงสัยว่า ทำไมเค้าไม่รักเรา เค้าไม่ชอบเราเพราะอะไร ทำไมเมื่อก่อนเค้ารักแต่เดียวนี้เค้าไม่รัก ทำไมเค้าชอบคนอื่นมากกว่าแล้วคุณค่าของเรา ทำไมเค้าไม่มอง ใหญ่ๆน่าจะเป็นประมาณนี้ เคยมีใครคนหนึ่งถามเราว่าชอบเค้าเพราะอะไร เออความชอบนี้มันแปลกนะ คือเราไม่รู้ว่าจริงๆมันจะต้องมีเหตุผลกำกับด้วยหรือเปล่า... เพราะเราเคยคิดเหมือนกันว่าคนรัก ก็น่า จะเหมือน อาหาร คือบางครั้งเราก็แค่ชอบ แต่ไม่รู้ว่าจะบอกว่าชอบเพราะอะไร และ ไม่ชอบเพราะอะไร หรือ เคยชอบเพราะอะไร ก็แค่รู้ว่าชอบ เช่นจะให้บอกว่าชอบ กระเพราหมู เพราะ ชอบรสจัด แต่ เอ ทำไมแก ไม่ชอบ ผัดช่าปลาดุกละนั้นก็เผ็ดเหมือนกันนะ หรือบางคนรักสุขภาพ แต่ทำไมชอบข้าวขาหมู จะบอกว่าชอบความนุ่มของหนังหมู แต่ ทำไมล่ะในเมื่อเต้าหู้ก็นุ่มเหมือนกัน รวมความคือไอ้ความรักความชอบเนี่ยมันไม่น่าเขียนอธิบายตอบแบบข้อสอบปรนัยได้ ก็แค่รัก ก็แค่ชอบ เพราะฉะนั้นถ้าผิดหวังก็คงเปล่าประโยชน์ที่จะหาเหตุผล... ทำได้อย่างเดียวคือพยายาม.......เข้าใจ.....เพื่อที่จะทำใจ......(เพื่อที่จะหาใหม่ แต่ข้อนี้ลืมมันไปก็ได้) เคยนั่งคิดเล่นๆว่าถ้าวันหนึ่งอาหารที่เรากินทุกวันเกิดมีหัวใจ และ พูดได้. ....บางที พวกเรา อาจจะต้องปลอบใจ อาหารอีกหลายจานมาก เพราะเรื่องความชอบอาหารของคนเราเองก็หลายใจ วันๆก็ชอบเปลี่ยนใจไปหลายจาน......คิดจนฝันว่า วันหนึ่งมีเต้าหู้ผัดถั่วงอกสาวจานหนึ่งร้องไห้ฟูมฟายเข้ามาปรึกษา.... เธอบอกว่า วันที่เธอได้เจอเขาคนนั้น มันเป็นเทศกาลกินเจ.......เค้ามาหาเธอแทบทุกวัน เค้าบอกว่าชอบเธอมาก เพราะเธอทำให้เค้ามีแรงผ่านช่วงเวลาแห่งความยากลำบาก........(ของการไม่กินเนื้อ)ไปได้ เค้านึกไม่ออกว่าชีวิตเค้าจะเป็นยังไงถ้าไม่มีเธอ เค้าใช้เวลากินข้าวกับเธอเกือบทุกมื้อ.... แต่เธอไม่นึกว่ามันจะเป็นความรักชั่วแล่น และ เค้าก็ไป.....เธอฟูมฟายเสียใจ ช้ำชอก.....วันออกเจ เธอมาบ่นกับผมว่าทำไมเค้าถึงลืมคุณค่าของเธอได้ เธอไม่เคยทำร้ายหัวใจเค้าแม้สักวัน ....เพราะเธอไม่มีคอเรสเตอรอล เธออยากให้เค้ามีชีวิตที่ดี......แต่ทำไมเค้าถึง หันไปหาอีพวกนั้น.....อีพวก ดับเบิ้ลชีสเบอร์เกอร์เค้าไม่รู้หรือไงว่าพวกหล่อนจะทำร้ายเค้าในภายหลัง ทำไมเค้าเห็นแก่โปรโมชั่นเล็กน้อยจนลืมคุณค่าของเธอ... “ชั้นจะยอมเปลี่ยนตัวเองทุกอย่างเพื่อให้เค้ากลับมา ฉันจะเปลี่ยนไปใส่หมูกรอบ ชั้นจะเพิ่มหมูสับก็ได้ ขอให้เค้ากลับมาเท่านั้น” “อย่าเลยคนดี......เธอจะไปเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อทำลายคุณค่าของตัวเองทำไม....เธอลืมไปแล้วเหรอสิ่งที่พวกเราชอบเธอเพราะเธอคือโปรตีนจากพีช อย่าเปลี่ยนตัวเองเพียงเพราะคนเพียงคนเดียวเลย นี่มันไม่ใช่ความผิดของใครหรอกนะ ไม่ใช่ความผิดของเธอ..ที่เธอเป็นเธอ ไม่ใช่ความผิดของเค้าด้วยที่เค้าเลือกที่จะไป บางทีเค้าอาจจะน่าสงสารเกินไปด้วยซ้ำ น่าสงสารที่เค้าไม่ดีพอที่จะมองเห็นคุณค่าของเธอ มันคงไม่ใช่ความผิดของใคร ..พยายามเค้าใจ......มันอาจจะเป็นสิ่งดีที่เค้าไปก็ได้....ก็แค่ผู้ชายที่เห็นแก่ของแถมเค้าไม่คู่ควรที่จะรับสิ่งดีๆจากเธอหรอก......มันอาจจะเป็นโชคดี อาจจะเป็นโอกาสให้เธอมองหาคนที่ดีที่คู่ควรกับเธอ คนที่ดูแลตัวเอง คนที่รักษาสุขภาพ และ เค้าน่าจะต้องเป็นคนธรรมมะธรรมโมด้วยแน่ๆ เชื่อผมเถอะสักวันเธอต้องเจอคนๆนั้นแน่ๆ และวันนั้นผมก็คงจะยินดีที่เธอมีความสุข เพราะมันคือสิ่งที่เธอควรจะได้รับ อยู่แล้ว” “ตกลงชั้นจะเชื่อฟังคุณ ชั้นเข้าใจ....แต่ มันยากนะที่จะทำใจได้.....ตอนนี้” “ สิ่งที่คุณรอก็แค่เวลาเท่านั้นเอง....เวลาจะช่วยคุณทุกอย่าง แล้วคุณจะผ่านมันไปได้แน่นอนเชื่อผม” “ขอบใจนะ”.........แล้วเธอก็กลับไป จากที่ที่เธอมา........ร้านธงเหลือง เฮ้อ......ความรักมันก็แค่นั้นละมั้ง.......มันก็แค่ความรัก ผมหวังว่าเธอคงลืมเค้าได้ในเร็ววัน แต่วันนี้ผมเองก็คงต้องกลับบ้านซะที....... กลับไปกินข้าว......... บ้านผมไม่ได้มีกับข้าวเต็มโต๊ะเหมือนคนเดียวนี้หรอกนะ เดี๋ยวนี้บางคนนิยมซื้อกับข้าวไว้หลายๆจาน กินจานโน้นนิด กินจานนี้หน่อย บางจานไม่กินแต่ก็กั้กไว้ประดับโต๊ะกินข้าว ซึ่งน่าสงสารพวกเขาเหล่านั้นมาก แต่บางทีมันอาจเป็นเกมส์ที่พวกเขาชอบเล่นก็ได้.. แต่ช่างมันเถอะจะไปสนคนอื่นทำไม ยังไงแค่มีน้ำพริกรออยู่ที่บ้านสักถ้วยก็พอแล้ว..... น้ำพริกถ้วยเก่า ........ถ้วยเดียวในหัวใจ.......   Create Date : 02 กันยายน 2548     Last Update : 2 กันยายน 2548 9:57:08 น. Counter : 461 Pageviews.   6 comment Share Tweet

ความทรงจำดีๆเมื่อผมนึกถึงคุณชายกลางลูกนักการเมือง พอดีช่วงนี้ได้ยินข่าว คุณชายกลาง ทะเลาะ กับดารา เรื่องฟุตบอล..... ทำให้ผมนึกถึงเพื่อนคนหนึ่ง... ต้องขอออกตัวไว้ก่อนว่า เรื่องนี้ไม่ได้เขียนประชด คุณชายกลาง.... เพราะผมตระหนักว่า การประชดที่ดี เราต้องคำนึงถึง สวัสดิภาพตัวเองด้วย...... เพราะถึงผมจะไม่ฉลาดแต่ผมก็ไม่โง่นะครับ......... เพื่อนผมคนนี้มันชื่ออั้นครับ...... มันบอกว่ามีรากศัพท์มาจากคำว่าไบรอั้น แต่ผมรู้ว่ามันมีพี่ชายฝาแฝดชื่ออ้วน..ผมเองก็ไม่เคยได้ยินฝรั่งชื่อไบรอ้วนเหมือนกัน......จริงๆแล้วมันเป็นลูกเสี้ยวครับ มีเชื้อฝรั่งหน่อยหนึ่ง..ทำให้มันก็ดูหน้าตาค่อนข้างดีครับ.... อั้นเป็นรุ่นพี่ผมที่คณะบัญชีหนึ่งปี เพราะคณะเราผู้ชายน้อยรุ่นพี่รุ่นน้องผู้ชายจึงจะสนิทกันมาก เพราะตอนนั้นมีสอบเทียบด้วย อายุก็เลยเท่าๆกันบางทีรุ่นพี่เด็กกว่ารุ่นน้อง2ปีก็มี แต่ผมอายุเท่ากับมันครับ แล้วช่วงที่ผมเรียนก็จะเป็นช่วงที่ผู้ชายทั้งปี2ปี3และปี4จะสนิทกันหมด...เพราะคณะเราไม่มีระบบโซตัสครับการรับน้องจะออกไปทางขำๆมากกว่า ซึงพอเรียนๆไปเราก็จะนับถือกันไปเองเพราะรุ่นพี่ก็จะช่วยเหลือเราในการเรียนเพราะบางวิชาเราก็ต้องเรียนด้วยกัน ผมว่าความเคารพนับถือนี่แปลกนะครับ เพราะเรามักจะนับถือคนที่ไม่ได้ต้องการให้เราเคารพผมก็เลยสงสัยว่าการเอาช้างน้อยมาชักคะเย่อกันจะทำให้เราเคารพรุ่นพี่ตรงไหน.... เนื่องจากพวกเราสนิทกันเราก็เลยมีวีรกรรมที่ทำกันไว้มาก.... ความประทับใจแรกที่ทำให้ผมสนิทกับมันเป็นช่วงที่ผมอยู่ปี 2 ซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงที่เราเพิ่งย้ายจากรังสิตมาเรียนที่ท่าพระจันทร์เป็นช่วงแรกๆ พวกรุ่นพี่ก็จะพาเราไปกินเหล้ากัน พวกมันเรียกว่าเป็นการ “รับน้องเข้าท่า”.... คืนนั้นทั้งแสงโสมทั้งว็อดก้าผสมกันเละครับ ทำให้พวกเราเกิดอาการเมาเยี่ยงสุนัขกันเป็นแถว.... ระหว่างที่รุ่นพี่คนหนึ่งนำรถขนอ้วกไปส่ง ศพพวกเราทีละบ้านๆผมก็จะนั้งข้างมันที่เบาะหลังซึ่งผมนั่งตรงกลางมันจะนั่งริมหน้าต่าง...... “พี่....ถ้าจะมึงจะอ้วกบอกผมนะเดี๋ยวกูจะเปิดกระจกให้ อย่าอ้วกในรถนะครับ” “อืม...ยังอ้วกไม่ออกวะถ้าจะอ้วกแล้วจะบอกนะ....เอะเมื่อกี้มึงเรียกกูว่าพี่หรือเรียกว่ามึงนะ” “ไม่รู้วะพี่กูจำไม่ค่อยได้” “ เออ......กูจะอ้วกแล้วว่ะ...” ผมก็เอื้อมมือไปเปิดกระจกฝั่งที่มันนั่งครับ มันโก่งคอสักพัก “ออก ๆ อ้วก แหวะ แหมะๆ ติ๋งๆ” ที่มันเหี้ยมากก็คือมันอ้วก ..รด ..หน้าอกผมครับซึ่งมีเป้ที่ใสหนังสือเครื่องคิดเลขเต็มไปด้วย อ้วกอุนๆกลิ่นละมุนละไมมาก..... “ ฮิๆๆ ขอบใจวะอ้วกเสร็จได้รับลมเย็นๆจากหน้าต่างสดชื่นดีมาก” คนเราพอเมาก็มักจะทำอะไรที่ปกติไม่กล้าทำใช่ไหมครับคืนนั้นผมก็เช่นกัน..... “พลั่ก ปังๆๆ พล็อก” คือ ยังไม่ทันขาดคำผมต่อยมันจนเหนื่อยเลยครับ มันก็ใจดีมากเมาหลับๆไปเลยไม่สวนมาสักที เพื่อนๆพี่ๆที่นั้งมาอยู่ในรถ4-5คนก็ไม่มีใครห้ามบางคนหัวเราะด้วยซ้ำ พวกเขาให้เหตุผลทีหลังว่า “ขี้เกียจห้าม ตลกดีวะ” รุ่งเช้าวันนั้นพวกเรามีนัดเตะบอลซึ่งนักเตะแต่ละคนหมดสภาพตั้งแต่ก่อนแข่งแล้วแต่ก็ยังอุตสาห์มากัน แต่ผมเครียดมากครับ...เพราะผมรู้สึกว่าการต่อยรุ่นพี่มันเป็นสิ่งที่เหี้ยมากถึงแม้จะเมาก็ตาม พอผมเจอมันเดินตาปรือมาผมก็เข้าไปขอโทษมันครับ.... “พี่ๆๆเมื่อคืนผมขอโทษนะผมเมาไม่รู้เรื่องจริงๆ” “เรื่องอะไรวะ” “ที่เมื่อคืนผมชกพี่น่ะ” “ชกกู.....ตอนไหนวะ” “อ้าว....ตอนอยู่ในรถไง คือแต่ผมก็ไม่ได้ชกแรงหรอกนะ”(เมื่อคืนจำได้ว่าทิ้งไปทั้งไหล่ ใส่ไปจนเมื่อยแขนถึงเช้าเลย) “ อ้าว จิงดิ....มิน่ากูก็แปลกใจว่าทำไมตื่นเช้ามา ถึงปากแตกอืม...ไม่เป็นไรหรอกเพราะถ้ามึงไม่บอกกูก็ไม่รู้นะเนี่ย” นับตั้งแต่วันนั้นมันได้ใจผมไปเลยครับทำให้เราไม่เคยโกรธอะไรกันเลยแม้ว่าบางทีจะเล่นกันแบบทุเรศแค่ไหนก็ตาม... อั้นมันเป็นคนมั่นใจมากครับ และ มีความสามารถที่จะทำให้คนที่ไม่รู้จักเกลียดมันชนิดที่เรียกว่าไม่เผาผีกันได้ง่ายมาก....ครั้งหนึ่งหลังจากทำกิจกรรมกันเสร็จ มันก็ชวนผมและพวกไปกินข้าวกันต่อ ตอนกำลังจะกลับมันก็หันไปชวนเพื่อนกลุ่มอื่นที่ไม่ค่อยสนิทไปกินข้าวด้วยกันซึ่งผมก็งงเล็กน้อย เพราะ คนที่มันชวนเป็นเด็กกิจกรรมซึ่งนิสัยดีและเรียบร้อยคล้ายผู้หญิงมาก “อ้าว...เฮ้ยเก่ง ไปกินข้าวด้วยกันหรือเปล่า” “ จริงเหรอพี่อั้นไปกินที่ไหนครับ เดี๋ยวเก็บของเสร็จแล้วผมตามไปที่ร้าน ก็ได้พี่” “เออ....เก่งจะไปจริงๆเหรอ” “ครับๆ เดี่ยวผมจะรีบเก็บของเลย” “ คือ พอดีพี่ชวนตามมารยาทน่ะ” พวกผมมองหน้ากันเหรอหร่าครับ คิดในใจว่ามึงพูดไปได้ยังไงวะ แม้จะรู้ว่ามันไม่คิดอะไรก็ตามที เคยไปนั่งปลอบใจตอนมันอกหัก กับรุ่นพี่ที่แก่กว่าพวกผม 3-4 ปีคนหนึ่ง ซึ่งก็ไม่พ้นร้านเหล้าอีกตามเคย มีตอนหนึ่งมันไปนั่งดูกระจกนานมาก แล้วก็เริ่มทุบกระจก พวกผมก็ต้องห้ามตามระเบียบ มันตะโกนลั่นร้านว่า... “ทำไมๆๆๆ.........ทำไมมึง(เรียกตัวเองในกระจก) ต้องหล่อด้วย ผู้หญิงเค้าเลยชอบมึงแค่ที่หน้าตาไม่ดูที่จิตใจเลย” แล้วมันก็ชกกระจกหลายๆทีแล้วก็พร่ำตะโกนว่า...... “มึงหล่อทำไม มึงหล่อทำไม มึงหล่อทำไม” ผมมองหน้ากับรุ่นพี่แล้วตบหลังมันก่อนรุ่นพี่จะพูดกับมันนุ่มๆว่า.... “ โถ่..อย่าไปคิดอะไรมากเลยนะ พ่อ ติ๊ก เจษฎาพร” แม้แต่ตอนจบไป 2ถึง3ปีแล้วผมก็ยังโดนมันเล่นเลย....จำได้ว่าตอนงานรับน้องที่ต่างจังหวัด.... คือคืนนั้นพระจันทร์สวยมาก ลมเย็น ของทะเลปะทะหน้า และมีผมกับรุ่นน้องน่ารักคนหนึ่ง เรานั่งคุยกัน 2 คน... ผมกำลังเล่นบทรุ่นพี่ผู้ใหญ่เข้าใจชีวิตอยู่( ผู้ชายมักจะเข้าใจชีวิตอย่างดีในช่วงเริ่มแรก แต่ถ้าลองคบสักพัก คุณจะเริ่มรู้ว่าจริงๆแล้วมันไม่เคยเข้าใจอะไรเลย) รุ่นน้อง “ แต่ คุณแม่ไม่เคยเข้าใจอะไรเลยนี่คะ หนูไม่รู้จะทำอะไรอีกแล้ว” (จำได้ว่าเธอปรึกษาปัญหาเรื่องแม่) ผม “ แต่ถึงยังไง แม่เค้าก็คงทำไปเพราะรักแหละครับ ไม่มีใครรักเราเท่ากับแม่อีกแล้วนะครับน้อง” (ขณะให้คำปรึกษาอยู่คาดว่าแม่ผมเอง คงต้องซักผ้าอยู่แน่ๆเพราะผมแอบมางานรับน้องโดยทิ้งผ้ากองโตไว้ อิๆๆ) ไม่นานบุคคลที่ 3 ก็เดินเมาถือแก้วเบียร์ยิ้มกริ่มเข้ามา ในเวลาตี 2 แล้ว.... ผม “ อ้าวพี่อั้นครับ จะไปไหนเหรอครับพี่” ( ซึ่งแปลเข้าใจกัน2คนว่า ไอ้เหี้ย.. มึงมาทำไมวะ....) อั้น “ ไอ้เหี้ยปอนด์ ไปเล่นน้ำ แล้วไปแดกเหล้ากันต่อเหอะ เรียนจบแล้วกูไม่ได้เจอมึงตั้งนาน” ผม “ พี่ครับ นี่มันตี2แล้วนะพี่จะเล่นน้ำหา....เออ..ทำไมครับ” (แปลว่า พี่ มึงไปเล่นคนเดียวเถอะครับ) อั้น “ น้องครับ ขอเอาตัวมันไปก่อนนะครับ เฮ้ย ไปๆๆๆ” ( น้องเค้าเริ่มทำหน้าเสียแล้วครับคงงงๆเหมือนกัน) ผม “ เออ...พี่ครับ เดี่ยวผมตามไปครับ นะๆ ๆ คืออาบน้ำแล้วนะไม่อยากตัวเปียกอีก” ( ไม่อยากแปลครับ ประโยคนี้หยาบมาก) อั้น “ อ๋อ กลัวตัวเปียกเหรอ ไม่เป็นไร นี่แน่....” มันเอาเบียร์ราดหัวผมต่อหน้าหญิงครับ เกิดมาไม่เคยมีใครทำกับผมขนาดนี้มาก่อนเลย หันไปอีกทีน้องเค้าวิ่งเหยาะๆออกไปแล้วครับ...... ผึ่ง นั้นคือเสียงสติขาดอีกแล้ว ผมขว้างอะไรใกล้มือไม่รู้ไปโดนก้อนหินรู้สึกตัวอีกทีว่าเป็นขวดซอสพริก พี่อั้นวิ่งเหยาะๆไปบ่นกับรุ่นพี่อีกคนครับ “พี่ดูดิไอ้ปอนด์มันโกรธผม ขวดแตกหมดเลย” ว่าแล้วมันก็วิ่งถอดเสื้อลงทะเลไปครับ แล้วตะโกนว่า ไอ้ปอนด์โกรธผมๆๆๆ ผมถอนหายใจครับ คงปล่อยให้คนเมาเล่นน้ำกลางทะเลตอนตี 2 คนเดียวไม่ได้ ก็เลยต้องวิ่งลงทะเลตามไปเล่นน้ำกับมัน แล้วตะโกนว่า กูจะเตะมึงๆๆๆๆ..... ตื่นเช้าขึ้นมาก็นั่งรถกลับกรุงเทพด้วยกันตามปกติครับ แล้วก็นั่งอำกันเรื่องเมื่อคืนด้วยอารมณ์เดียวคือ ขำๆๆ ส่วนเรื่องที่ยกชายกลางขึ้นมากล่าวอ้างก็คือ... เช้าวันหนึ่งผมตื่นมาในวันอาทิตย์อันสด ผม.กินปาท๋องโก๋แล้วหนังสือพิมพ์... พาดหัววันนั้นลงข่าวคนกระทืบกัน.... มีคนหน้าคุ้นๆ โพกผ้าพันแผลทำมือปางห้ามญาติ อยู่บนโรงพัก.. เห้อ...คนเดียวนี้ทะเลาะกันทุกวัน...อ้าวนี่มันไอ้อั้นนี่หว่า.... ใช่แล้วครับพาดหัววันนั้น ลูก..... กระทืบนักศึกษาธรรมศาสตร์ ฉลองวันรับปริญญาที่ทอรัส.... โชดดีมันไม่เป็นไรมาก.... คือจะบอกว่าเพื่อนๆทุกคนรู้แล้วล่ะว่าสักวันต้องมีวันนี้ .... แต่เป็นคุณอั้นทั้งที จะ โดนธรรมดาก็ไม่ดี ต้องมีข่าวหนังสือพิมพ์.... ...ภายหลังมันเล่าเหตุการณ์ว่านั่งเหล่หญิงอยู่ดีๆก็มีคนมายืนมองแล้วบ้วนน้ำแข็งใสหน้า “พี่บ้วนน้ำแข็งใส่ผมทำไมครับ”......นั้นคือคำสุดท้ายที่มันได้พูดในคืนนั้น..... จากใจผู้เขียน.... สักเดือนที่แล้วมันมานั่งเล่นบ้านผม เราไม่ได้เจอกันซะนาน นั่งคุยกันเรื่องชีวิตทั่วไปรู้สึกดีใจที่มันบอกว่ามีแผนจะแต่งงาน กับแฟนที่คบกันมานาน......ผมก็รู้สึกดีใจที่มันได้เจอซะที.....คนที่ไม่มองมันแค่หน้าตาอีกต่อไป......ไม่อย่างนั้นนะ......อิๆๆๆ ถึงยังไงก็ยังรู้สึกดีๆทุกครั้งที่คิดถึงมัน   Create Date : 29 สิงหาคม 2548     Last Update : 29 สิงหาคม 2548 18:57:48 น. Counter : 1317 Pageviews.   28 comment Share Tweet

นู้ดระบาดหนักพบอีกรายอ้างทำไปเพราะโดนหลอก พบอีกรายนักเขียนตกอับถ่ายนู้ด อ้างทำไปเพราะโดนหลอก . แฟชั่นถ่ายนู้ดระบาดล่าสุดนักเขียนไม่ดัง ตัวย่อ ช.ป.ช พ.ป.ช ถูกจับได้ว่าเคยถ่ายภาพเปลือยอล่างฉางเช่นเดียวกับ นักมวย และ ดารา เคสก่อนหน้านี้.... ก่อนถูกจับ....ผู้ต้องหารายดังกล่าวมักจะชอบพูดว่าถ่ายไปเพราะอยากทำเป็นงานศิลปะ จะเก็บไว้ดูตอนแก่..... แต่หลังจากพักนี้สังคมเริ่มเอาจริงเอาจังมากขึ้น จึงได้ออกมาสารภาพว่าเคยทำเพราะถูกหลอก... แฉ มีแกงค์หลอกลวงทำเป็นขบวนการ..... ทีแรกจะมีตาลุง กับ คุณป้าคู่หนึ่งเข้ามาตีสนิทก่อน ตนจึงตายใจ จากนั้นจึงเอากล้องขึ้นมาบอกว่าจะถ่ายรูป... ตอนแรกตนจะไม่ยอม เริมจะงอแงและตีอกชกหัวตัวเอง.....แต่ คุณป้านกต่อ บอกว่าจะซื้อของเล่นให้ตนจึงยอม... หลังจากถ่ายรูปไปสักพัก คุณลุงกับคุณป้าทั้งคู่จึงบอกให้ตนถอดเสื้อผ้า.....เนื่องจากตนเห็นว่ามันออกจะเกินเลยข้อตกลง จึงขอจะไม่ถ่ายต่อ.....พยามขัดขืนอย่างเต็มที่แต่ก็สู้แรงไม่ไหว.....อีกทั้ง แกงค์ถ่ายนู้ดทั้งคู่ยังขู่ตนสารพัด........................ ทั้ง ถ้าไม่เชื่อฟัง ระวัง ตุ๊กแกจะมากินตับ........ถ้าดื้อเดี๋ยวแม่ไม่รักแล้วนะ.......จะไม่ซื้อลอดช่องให้กินแล้ว..... ด้วยเจอคำขู่สารพัดตนจึงต้องยอม...... ขณะนี้ตนรู้สึกสำนึกผิดเป็นอันมากวอนสังคมให้อภัย...... และเรียกร้องเยาวชน เอาเรื่องของตนไปเป็น อุทาหรณ์....... อย่าเห็นแก่ ของเล่นและขนมเพียงเล็กน้อย....มิฉะนั้นจะเสียใจอย่างตน....... แหล่งข่าวจาก ซ้อ สิบเอ็ด(พี่น้องร่วมสาบาน กับซ้อเจ็ด ซึ่งปัจจุบัน เปิดร้านขายของชำร่วมกัน ชื่อ เซเว่น อีเลฟเว่น)   Create Date : 25 สิงหาคม 2548     Last Update : 25 สิงหาคม 2548 23:00:18 น. Counter : 585 Pageviews.   13 comment Share Tweet

ตอนเด็กๆใครเคยโดนครูให้เคาะโต๊ะบ้าง และ จดชื่อบ้าง ตอนเด็กๆใครเคยโดนครูลงโทษแบบให้เคาะโต๊ะบ้าง.... ไม่รู้ว่าจะเคยกันไหม แต่ตอนเราอยู่โรงเรียนรู้สึกว่าจะโดนบ่อย.. เราคิดว่าน่าจะเป็นวัฒนธรรมการลงโทษนักเรียนของคุณครูชาวไทย..เพราะไม่แน่ใจว่าจะมีแบบนี้อีกกี่ประเทศ ถ้าวิธีลงโทษแบบนี้มีเฉพาะประเทศเราจริงเราคิดว่าเป็นเรื่องน่าดีใจ เพราะคงเป็นภูมีปัญญาไทยในการลงโทษเด็ก ส่วนใหญ่คงเป็นKnow how ของประเทศเราในการลงโทษนักเรียนทีละมากๆ นับเป็นจุดเริ่มต้นของการปฏิรูปการศึกษาของไทย.. คือการทำโทษโดย อาศัยนักเรียนเป็นศูนย์กลาง... อีกทั้งยังเป็นการวัดอะไรหลายๆอย่างในตัวเด็ก..... เด็กรักดีมีความguilty ก็จะเคาะแรง เด็กขี้โกงจะทำท่าเคาะแรงๆแต่ไม่โดนโต๊ะ หามองในแง่ดีเราอาจมองว่าเป็นการทดสอบระดับความ จริงใจในเด็ก แต่ความจริงใจ ก็ใกล้กับปัญญา....ก็เราไม่เห็นว่าครูคนไหนจะมานั่งเช็คเป็นรายตัว ส่วนใหญ่จะหลับตาฟังรวมๆถ้าเบาไปก็ให้เคาะใหม่ ผู้ที่ถูกลงโทษหนักที่สุดก็คงจะเป็นเด็กที่จิตใจดี......แต่ซื่อ เฮ้อ จริงๆคนแบบนี้ก็มักจะเจ็บที่สุดทุกกรณีนั้นแหละนะ นี่ยังไม่นับเด็กบางคนที่เข้าใจว่าจะแปรเจตนาการลงโทษไปผิดๆ เราจำได้อยู่คนหนึ่งชื่อเด็กชายไข่แดง... ลักษณะมันคล้ายๆน้องแจ็คแฟนฉัน..แต่ มอมแมมกว่ามาก จำได้ว่าวันนั้นถูกอาจารย์สั่งเคาะโต๊ะสิบกว่าที เราก็เคาะโต๊ะไปด้วยอัตราแรงแบบกลางๆตามเขาไป แต่เสียงจากมันซึ่งอยู่โต๊ะข้างๆดัง......โป้งๆๆๆ!!!! เราหันไปสบตามันก็ยักคิ้วให้เรา ประมาณว่าเป็นไงเล่า.กูเล่ากูเคาะดังกว่าฮ่าๆๆ..... และมันมือแดงมาก เอะ...จากการทำโทษเรื่องคุยกันเวลาเข้าแถวไหงกลายเป็นศึกวัดใจสไตล์บูชิโดไปได้ละเนี่ย เราเดาว่าโตขึ้นมันต้องเป็นเจ้าของคาเฟ่แน่ๆ และคงจะเจอได้เวลาแจกทองนักมวยออกทีวี คงเกทับคนอื่นกระจุย ยัง ยังมีการลงโทษที่น่ารักที่สุดอีกหนึ่งวิธี คือการจดชื่อคนคุย....... ประมาณว่าให้นั่งกันเงียบๆ เวลาที่ครูไปรับจ็อบ เอ้ย ...มีธุระ หน้าที่นี้ส่วนใหญ่จะเป็นของหัวหน้าห้อง เราจำได้ว่าเธอชื่อนลินี..... อาจารย์บอกว่าใครคุยจะกลับมาตี....... ได้ผลห้องเงียบไปประมาณ5นาที ก่อนที่จะมีคนซวยคนแรก... เราเอง.... จำได้ว่าทำยางลบตกเลยบอกคนข้างหลังว่า “เก็บให้หน่อยดิ” จากนั้นแลเห็นบนกระดานมีลายมือสวยๆเขียนว่า “ดช.มานนท์” “เฮ้ยแค่นี้ก็โดนด้วยเหรอ” ผมตกใจมากครับ.... “ดช.มานนท์ / ”เธอเพิ่มขีด หลังชื่อผมครับนั่นหมายความว่าผมคุยไปแล้ว2ครั้ง “ อะไรวะ” บนกระดานกลายเป็น ดช.มานนท์ // ผมโกรธมากครับ ผมโดนขึ้นแบล็คลิสต์โดยไม่รู้อิโหน่ อิเหน่ เข้าใจเลยว่าตอน6ตุลาคนบริสุทธิ์จะรู้สึกยังไง.... เมื่อเผด็จการครองอำนาจเราต้อง....กบฏ....ครับ เพราะผมเริ่มมีแนวร่วมจากผู้ที่ผลักดันให้กบฏเหมือนกัน... รู้สึกตัวอีกที เธอคงขี้เกียจขีด เห็นชื่อผมบนกระดานกลายเป็น .......มานนท์ x40... ผมรู้ทันทีว่าสถานการณ์ถึงเวลาสุกงอมแล้ว.... ผมมองหน้าเธอยิ้มๆแล้วพูดดังๆพอให้ได้ยินทั้งห้องว่า “อี.....ลิง” นลินีหน้าแดงกล่ำครับแต่ยังคงรักษาหน้าที่.............มานนท์ x 42.. “แน่จริงเขียนอีกสิ.......เจี๊ยกๆๆๆ” ได้ผลอีกครับรู้สึกจะโดนไป เจี้ยกละที และแล้วทั้งห้องก็หัวเราะครับ กฏเกณท์ทั้งหมดถูกพังทลายได้ หากมีจุดเริ่ม.... ทั้งห้องก็เริ่มคุยกันจ้อกแจ็กจอแจครับ........ก็ตอนนั้นพวกเราเป็นเด็กนี่หน่าเด็กอยู่รวมกันมันก็ต้องคุยก็ต้องซนสินะเพราะมันเป็นธรรมชาติใช่ไหมครับ ก็เราไม่ต้องกลัวครูใหญ่หาว่าโดดงานนี่หน่า... แอด..........เสียงหมดชั่วโมงดังขึ้นครับ ครูก็ยังไม่กลับมา อาจารย์วิชาต่อไปก็เข้ามาสั่งให้หัวหน้าคนดีของเรา.....นี่เธอลบกระดานสิ... ผมขำกลิ้งเลยครับ จังหวะที่เธอเดินผ่าน ผมก็บอกเธอไปว่า “เจี้ยกๆๆๆ....ลิงมีเขา เอาไปฟ้องเลย ร่อแร่ร่อแร่” เพียะ!!!! ถึงแม้ว่าชื่อบนกระดานจะหายไป แต่เธอทิ้งขีดไว้ที่แก้มผมครับ.......รู้สึกจะมีประมาณ 5 ขีด แดงเชียว... ปล.จากใจผู้เขียนอีกเกือบ17-18ปีต่อมาวันเลี้ยงรุ่นผมได้เจอนลินีอีกครั้งหนึ่งครับดีใจที่เธอจำผมได้ด้วยในสิ่งที่ผมเองก็ลืมไปแล้ว.....ว่าตอนเด็กๆผมขี้มูกยืด....ขอบใจนะอีลิง   Create Date : 23 สิงหาคม 2548     Last Update : 23 สิงหาคม 2548 19:09:56 น. Counter : 690 Pageviews.   9 comment Share Tweet

!!!!ค.ร.ม.มีมติเบรคพระเอกดังข้อหาฟ้องหนังสือพิมพ์ ล่าสุดในการประชุม ค.ร.ม.(คณะรักหมา)เช้านี้ต่อกรณีข่าวพระเอกจะยื่นฟ้องหนังสือพิมพ์กรณีภาพตัดต่อ ทางครม.ได้มีการเรียกประชุมด่วนเป็นกรณีพิเศษต่อข่าวดังกล่าว หลังจากถกกันเครียดและมีเห่ากันบ้างเล็กน้อยกว่า 3 ชัวโมงทางโฆษก ครม.จึงออกแถลงการณ์ตอบโต้การกระทำดังกล่าว ด้วยอาการฉุนเฉียว " แฮ่....... ทำไมเป็นหมามันผิดตรงไหน มนุษย์มีศักศรีด์ของความเป็นมนุษย์ พวกเราก็มีศักศรีของความเป็นสุนัขเช่นเดียวกัน มนุษย์มักจะบอกว่าเราเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด เพิ่งจะรู้ว่า มนุษย์รังเกียจเพื่อนอย่างเราด้วย... เราเข้าใจว่าการทำงานการเมืองต้องการความน่าเชื่อถือ แต่ความน่าเชื่อถือ จะเกิดขึ้นได้ด้วยความสามารถในการทำงานเท่านั้น ดูอย่างจ่าฝูงของพวกเราสิจะต้องแข็งแกร่งและดูแลพวกพ้องได้เท่านั้น... เราไม่เคยเลือกจ่าฝูงที่ดีแต่เห่า... แถมพวกเราคิดว่าเราทำอะไรก็ได้ที่นักการเมืองทำได้..แถมบางอย่างเรายังทำได้ดีกว่ามาก... ยกตัวอย่างเช่นการเลียแข้งเลียขา... พวกเราเลียได้ทั้งวันจริงๆนะ... ทางครม.รู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งที่มนุษย์คิดกับเราอย่างนี้..... ทางค.ร.ม. จึงได้ตั้งคณะกรรมการขึ้นมาเพื่อตอบโต้การกระทำดังกล่าว ทางเราจะมีมาตรการในการประท้วงดังต่อไปนี้ 1.เราจะอดอาหาร(สุนัข)ประท้วง ซึ่ง เชื่ออย่างยิ่งว่าจะมีผลกระทบโดยตรงต่อธุรกิจอาหารสุนัข 2.เราจะนั่งหงอยๆไม่ยอมไปวิ่งเล่นอีกต่อไป 3.เราจะไม่ยอมอาบน้ำ...ซึ่ง ธุรกิจแชมพูสระขนสุนัขทั้งแบบขนสั้นและขนยาวจะค้างสต็อกแน่นอน....จาพนมก็ช่วยไม่ได้.....จะทำยังไงให้จา สระขนโชว์เหรอ....โฮ่งๆๆๆ(ภาษาคนแปลว่า 5555) ทั้งหมดนี้มีผลตั้งแต่วันนี้ จงไปดูแลสุนัขของบ้านท่านและให้ความรักพวกเราให้ดีมิฉะนั้นเราจะประท้วงกันทั้งประเทศ... กระผม เต้าส่วน.....หัวหน้าพรรค พุ้ดเดิ้ลรักชิวาวาขอจบแถลงการแต่เพียงเท่านี้...... จากใจผู้เขียน..... แค่ล้อกันนะไม่ได้เกลียดชังอะไรคนที่เป็นข่าวหรอก แค่รู้สึกว่าเค้าซีเรียสไปหรือเปล่านะเท่านั้นเอง แต่อย่างว่านะของอย่างนี้เราไม่โดนเองก็ไม่รู้หรอก เห้อน่ากลุ้มนะปัญหาของคนดังเนี่ย   Create Date : 18 สิงหาคม 2548     Last Update : 18 สิงหาคม 2548 17:23:32 น. Counter : 1100 Pageviews.   24 comment Share Tweet

• ช่างประชันพันธุ์ประชด
• ช่างประชันพันธุ์ประชด
• มัชฌิมา
• Hachimitsu
• หมาร่าหมาหรอด
• ตอนนี้อารมณ์สีฟ้า
• สาวไกด์ใจซื่อ
• ป้าทุยบ้านทุ่ง
• คิดไม่ออกบอกน้องโน๋
• แ ม ง ป อ
• Teej
• แจ้น
• แมลงปิศาจ
• *ProuD*
• กึ่งยิงกึ่งผ่าน
• shadow-of-art
• ธูปหอมเทียนสว่าง
• ไม่มีใครรู้
• tabebuia
• เ ม ฆ ค รึ่ ง ฟ้ า
• I am just fine^^
• คอลัมนิสต์แขนใหญ่
• frederick
• ทุกคนไม่ได้รู้ทุกสิ่ง
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com