๏ ในหนึ่งวัน ๛ ๔
๏ จากราตรี ที่ครอบ อยู่รอบร่าง
ขอบฟ้าสาง รับแสง แห่งเดียงสา
รับรักรื่น ชื่นหวาน ปานผกา
รับเมตตา การุณย์ อบอุ่นไอ
๏ รับน้ำค้าง พร่างแพร้ว แวววิสุทธิ์
พิภพดุจ ดินแดน แสนสดใส
หากหมอกควัน ความเขลา ของเยาว์วัย
บดบังให้ นัยน์ตา เห็นพร่าพราง
๏ พอล่วงสาย พรายแสง แห่งความรู้
ส่องมาสู่ ดูเด่น เห็นกระจ่าง
ความสดชื่น คืนกลับ ลับเลือนลาง
เพียงแสงจาง จากหวัง ที่ยังคง
๏ เมื่อเที่ยงโรย โหยอ่อน ร้อนรังสี
ด้วยไฟที่ เรืองลาม ตามประสงค์
ตะวันคล้อย ค่อยผ่อน ที่ร้อนลง
หมอกพะวง เมฆภาวะ ปะทะแรง
๏ ลมกังวล ฝนโบก กระโชกพัด
มุ่งสาดซัด เหมือนหมาย ทำลายขวัญ
แสงสำนึก ส่องมา เมื่อสายัณห์
ดวงตะวัน คล้อยต่ำ ฟ้าร่ำไร
๏ รังสีธรรม ทอผ่าน หมู่ม่านเมฆ
เหมือนมนต์เสก หมดโศก โลกสดใส
หมดหมองมัว ทั่วฟ้า อ่าอำไพ
แต่บัดใจ อนิจจา สู่ราตรี ๛
| Create Date : 21 กันยายน 2548 |
| Last Update : 16 ตุลาคม 2550 11:31:37 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 308 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [