Group Blog
 
All Blogs
 
กุ๊กตัวน้อย

คนเป็นพ่อแม่มักห่วงกังวลลูกแทบทุกอย่าง โดยเฉพาะพฤติกรรมการนอนกับการรับประทานอาหาร ของเจ้าตัวน้อย

สำหรับลูกชายแสนซนทั้งสองคนของผมนั้น พวกเขามีพฤติกรรมการกินที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

คนน้องอายุ 3 ขวบครึ่งทานทุกอย่างที่ขวางหน้า แม้แต่อาหารรสเผ็ด อย่างไส้อั่วหรือไก่ผัดกระเพรา แกยังตักเข้าปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ขณะที่ผู้ใหญ่ตกตะลึงในความตะกละของเจ้าตัวเล็ก เขากลับซี๊ดปากโอดเล็กน้อยว่า “เผ็ด เผ็ด” แต่ยังจ้วงอาหารรสจัดเข้าปากอย่างไม่หยุดยั้ง แถมยังบอกว่า “เอาอีก เอาอีก”

ส่วนแสบผู้พี่อายุ 6 ขวบกินยากกินเย็นมากครับ กว่าจะทานอาหารเสร็จแต่ละมื้อ ต้องทั้งขู่ทั้งปลอบ ทำให้ผมและหญิงสาวคู่ชีวิตวิตกกังวลกับพฤติกรรมการกินของลูกชายคนนี้มาก

เราพยายามทำอาหารโปรดให้ทาน รวมทั้งโด๊ปวิตามินเสริมหลากหลายชนิด หวังกระตุ้นต่อมอยากอาหารของเขา แต่ดูเหมือนจะไร้ผล เพราะเจ้าหนูร่างผอมยังทานได้ไม่มากนัก แม้แต่ครูยังบอกว่า ลูกชายของผมไม่เคยขอตักอาหารเพิ่มเลย แค่ทานให้หมดชามก็ดูเหมือนจะช้ากว่าเพื่อนๆ

จนกระทั่งวันหยุดวันหนึ่ง ผมปลอดจากภารกิจการงาน ตั้งใจให้หญิงสาวข้างกายได้พักผ่อนบ้าง จึงอาสาแสดงฝีมือทำอาหารกลางวันให้ทุกคนทาน

อ้อ...เรื่องทำอาหารไม่ใช่เรื่องยากเย็นสำหรับผมครับ ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะสมัยเรียนอยู่เมืองนอก เมืองนาจะหาอาหารถูกปากในราคาถูกใจมันไม่ง่ายนัก ทำให้ผมต้องฝึกฝนทำอาหารหลากหลายชนิด ทั้งอาหารไทย อาหารจีน อาหารฝรั่ง ฯลฯ ยิ่งทำยิ่งสนุกครับ

แหะ..แหะ...ยิ่งมีคนชื่นชมว่าอร่อย ยิ่งบ้ายอ ฝึกฝน เรียนรู้สูตรทำอาหารแปลกๆใหม่ๆ ลองทำลองปรับเปลี่ยนไปเรื่อยๆ

พอกลับมาอยู่เมืองไทย ผมไม่มีเวลาทำอาหารเหมือนเช่นอยู่ต่างแดน เลยมอบภาระสำคัญเช่นนี้ให้กับศรีภรรยา นานๆ ถ้าว่างผมถึงเข้าครัวโชว์ฝีมือสักครั้ง

วันนั้น ผมตั้งใจทำอาหารจานเดียวแบบง่ายๆ นั่นคือ “ผัดมักกะโรนีไส้กรอก” ระหว่างเตรียมอาหาร เจ้าทโมนน้อยทั้งสองคอยมาป้วนเปี้ยนไปมาอยู่ข้างกายผม ซักโน่นถามนี่ตลอดเวลา “ป๊า...ทำอะไรให้กินหรือ” “มักกะโรนีมันทำจากอะไร” “ทำไมต้องต้มมักกะโรนีก่อนละ” “ทำไมต้องใส่เกลือลงไปในน้ำต้มมักกะโรนีด้วยละ” ฯลฯ หลังจากตอบคำถามที่ไม่มีวันจบของพวกเขา ผมตัดสินใจให้ลูกชายทั้งสองช่วยเตรียมอาหารอย่างง่ายๆ

“สายน้ำ...ลูกมาช่วยพ่อทำไส้กรอกดีกว่า แต่ต้องระวังมีดนะครับ มันคม อาจบาดมือได้” จากนั้นผมค่อยๆสอนให้ลูกชายคนโตให้ใช้มีดบากไส้กรอกอย่างระมัดระวัง

“ส่วนสายเมฆ...ลูกมาช่วยปอกแตงกวาดีกว่า” ผมต้องแยกน้องชายออกมาจากพี่ ไม่เช่นนั้นคงแย่งกันบากไส้กรอกจนเกิดอุบัติเหตุอย่างแน่นอน
ผมเลือกงานง่ายๆให้พวกเขาได้ช่วยทำ อย่างเช่นตีไข่ ซึ่งผมตอกใส่ชามไว้เรียบร้อยแล้ว พลางสอนพวกเขาว่า จะต้องตีอย่างไรไม่ให้ไข่กระฉอกออกนอกชาม

เด็กๆสนุกสนานกับกิจกรรม ช่วยพ่อทำอาหารกลางวัน แม้ว่าจะทำให้ผมทำอาหารได้ช้าลง แต่มันก็สนุกดีนะครับที่ได้ร่วมกิจกรรมกับลูกๆ แถมเมื่อผมสอนเคล็ดลับการผัดมักกะโรนีสูตรอร่อย ดูเหมือนเด็กๆจะยิ่งชอบใจใหญ่ เพราะรู้สึกว่ามีความลับเฉพาะพ่อลูก พวกเขาพยายามวิ่งไปถามแม่ว่ารู้ความลับสูตรอร่อยของพ่อไหม เมื่อแม่ไม่รู้ เด็กทั้งสองยิ่งหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ดีใจกันยกใหญ่

แต่ระหว่างลงมือผัดมักกะโรนี ผมให้เด็กๆถอยห่างออกจากเตา เพราะเกรงว่าน้ำมันจะกระเด็นไปโดน เลยถือโอกาสสอนพวกเขาให้ระวังเรื่องอุบัติเหตุจากไฟ จากแก๊สหุงต้ม สอนให้ระวังความร้อนจากเตา จากหม้อร้อนๆ ฯลฯ

เมื่อผัดมักกะโรนีสูตรเด็ดเสร็จ เด็กๆไม่รอช้า ต่างแย่งกันกินอาหารฝีมือพวกเขาเองอย่างเอร็ดอร่อย พอหมดชาม ทั้งสองต่างขอเพิ่ม แล้วบอกว่า “อร่อยสุดยอดไปเลยครับป๊า”

เพียงแค่คำสั้นๆนี้แหละ ทำให้ผมหายเหนื่อย ยิ้มหน้าบานไปทั้งวัน คนเป็นพ่อแม่เห็นลูกชื่นชอบอาหารรสมือเรา ก็สุขล้นแล้วละครับ ยิ่งเห็นลูกชายคนโต ซึ่งมีปัญหาในการทาน หม่ำอาหารหมดอย่างรวดเร็ว ยิ่งทำให้ผมปลาบปลื้มใจ

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา หากผมว่างเว้นจากกิจธุระ ผมมักให้ลูกช่วยกันทำอาหารทานกันเอง บางครั้งพวกเราคิดเมนูแปลกๆ อย่างเช่น ไข่ไดโนเสาร์ จรวดดาวอังคาร ปีกไก่มหัศจรรย์ ซุปวิเศษของแม่มดขั้วโลกเหนือ ฯลฯ ซึ่งที่จริงแล้วมันเป็นอาหารธรรมดาๆนี่แหละครับ เพียงแต่เรียกชื่อให้น่าสนใจ เข้ากับนิทานก่อนนอนของพวกเขา

กิจกรรมสอนลูกทำอาหารนั้น ต่อมาผมประยุกต์ใช้สอนคณิตศาสตร์ สอนภาษา สอนเกร็ดความรู้ไปในตัวด้วย อย่างเช่น เวลาหั่นลูกมะนาวกลมๆ ผมสอนให้เขารู้ว่าหากหั่นครึ่งของทรงกลมแล้วจะเป็นอย่างไร แล้วถ้าแบ่งอีกครึ่งหนึ่งจะเหลือเท่าไหร่ หรือให้เขารู้ศัพท์ภาษาอังกฤษเกี่ยวกับอาหารอย่างง่ายๆ สอนให้รู้ว่าพืชผักสมุนไพรต่างๆมีประโยชน์อย่างไร

การสอนลูกทำอาหารเช่นนี้ ทำให้ผมนึกถึงสมัยก่อน คนรุ่นพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย เขาก็ใช้ครัวสอนลูกหลานทำอาหาร พร้อมทั้งสอนการใช้ชีวิตไปในตัว
เพียงแต่ระยะหลังเมื่อสังคมเปลี่ยนไป ผู้คนมีเวลาอยู่ในครัวน้อยลง ทำให้ลืมเลือนไปว่า เราสามารถใช้ครัวเป็นห้องเรียนได้เช่นกัน

ครับ มาช่วยกันแปรห้องครัวเป็นห้องเรียนของเจ้าตัวน้อยกันเถอะ

ให้กุ๊กตัวน้อยได้โชว์ฝีมือทำอาหาร ดีไม่ดีในอนาคตเราอาจมี “ครูกุ๊ก” ฝีมือดีเหมือนในละครก็ได้นะครับ

.......................................................................................................................................................................
บทความนี้ผมเขียนลง ตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสาร Mother & Care ฉบับที่ 66 เดือน มิถุนายน 2553








Create Date : 16 มิถุนายน 2553
Last Update : 16 มิถุนายน 2553 12:53:36 น. 4 comments
Counter : 665 Pageviews.
Share

 
ยิงปืน(เข้าครัว)นัดเดียว ได้นกหลายตัวเลยนะค่ะ

นอกจากเด็กสนุกสนาน ได้เรียนรู้ แล้ว
ยังช่วยเจริญอาหารอีกด้วย...(อันนี้สำคัญ สำหรับเด็กกินยาก จริงๆค่ะ)



โดย: ปลายดินสอ วันที่: 19 มิถุนายน 2553 เวลา:21:09:59 น.  

 
ขอแวะมาเป็นแฟนคลับประจำบล๊อคนะคะ ยังไม่มีน้องค่ะ แพลนจะมีปีหน้าแต่มาเที่ยวบ้านนี้แล้วได้แง่มุมดีๆ เตรียมพร้อมจะเป็นคุณแม่เยอะเลย ขอบคุณมากค่ะ


โดย: เรือไฟ วันที่: 3 กันยายน 2553 เวลา:21:10:21 น.  

 
น้องน่ารักมากค่ะแวะมาเยี่ยมเยียนค่ะไว้ว่างๆจะมาใหม่นะคะ


โดย: คุณครูปลา ครูฝึกสอนน้องสายน้ำระดับชั้นบ้านสาธิต IP: 125.27.234.74 วันที่: 14 กันยายน 2553 เวลา:0:18:30 น.  

 
ขอบคุณมากครับ...ครูปลา : )


โดย: สายน้ำกับสายเมฆ วันที่: 15 กันยายน 2553 เวลา:1:48:50 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สายน้ำกับสายเมฆ
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]

Locations of visitors to this page

Tracked by Histats.com
Friends' blogs
[Add สายน้ำกับสายเมฆ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.