|
|
*-*...*-*... เรฟูจี ... *-*...*-*
credit : k.patim
เวิ้งฟ้ากว้างกลางนํ้าเรือลําน้อยล่องไป
ลอยล่องไป ล่องไป ถอยไป ถอยห่างดิน
ดินแผ่นดินถิ่นฐานตัวเอง
โดนละเลงสงครามเสียจนสิ้นแผ่นดิน
เวิ้งฟ้ากว้างทางฝันชีวันนั้นมืดมน
ทนทุกข์ ทนทุกข์ ทนสู้ทนสู้ต่อไป
ไกลห่างไกลสุดสายตา
ลอยล่องในนาวาถึงคราไร้แผ่นดิน
ดินถิ่นเดิมลุกร้อนดั่งไฟแผดเผา
ฟืนสุมเตาเจ้าคงเจ้าเคยยัดใส่เตา
คราวผู้คนบนพื้นดินเดิม...ปากหมอง
ไยไม่มองไม่เคยเหลียวแลเห็นแก่ตัว
กิน...มีเหลือเผื่อแผ่กันวันนั้น
วันนี้คงไม่ต้องล่องเรือ
เกลือจิ้มเกลือเหลือเพียงเรือล่องมา
มาเข้ามาเข้ามาเรฟูจี
เวิ้งฟ้ากว้างกลางนํ้าเรือลําน้อยล่องมา
มาล่องมาเข้ามาเข้ามาหาแผ่นดิน
ดิน...ถิ่นนี้มีนํ้าตา
มีเหลือวันเวลาถ้ามาเพื่อดับไฟ แผดเผา
ฟืนสุมเตาเจ้าคงเจ้าเคยยัดใส่เตา
คราวผู้คนบนพื้นดินเดิม...ปากหมอง
ไยไม่มองไม่เคยเหลียวแลเห็นแก่ตัว
กิน...มีเหลือเผื่อแผ่กันวันนั้น
วันนี้คงไม่ต้องล่องเรือ
| Create Date : 18 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 18 สิงหาคม 2550 21:47:58 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 363 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [