Bloggang.com : weblog for you and your gang
แม่จะเข็มแข็งเพื่อหนู/ที่หนึ่งในหัวใจ
Group Blog
ห้องลูก
ห้องแม่
ห้องลับ
พัก...ฟัง...เพลง (หากฟังไม่ได้ กรุณา refresh หลายๆครั้งค่ะ)
เปิดกล่อง - หนังสือ (คุณให้-เราให้)
มองชีวิต-ผ่านเลนส์ (รักคุณจัง)
ตะลอนไปในโลกกว้าง
All blogs
. . . . . . กลับ มา ใหม่ พร้อม หัวใจ ที่ แกร่ง กว่า เดิม . . . . . .
. . . . . แล้ว เรา คง ได้ พบ กัน . . . . .
. . . . . เรื่อง เศร้า . . . . .
ชีวิต ที่ ยัง ต้อง เรียนรู้
P.S. I Love You
ส ว น ลุ ม
ดึงไว้ หรือ ปล่อย ไป
ร ว ย
ร้อนรุ่ม
ดรีมทีม หนังอ่อน ที่ไม่ ปัญญาอ่อน
งาน เลี้ยง
เวลา ยัง ไม่ ช่วย อะไร
ใคร บาง คน
ก อ ด
เมื่อ ครั้ง วัย เยาว์
เขียนถึงคนบนฟ้า
ลมหายใจสุดท้าย
Desperate Housewives
อา ทิ ต ย์ ที่ ส อ ง ข อง ปี ใ ห ม่
แ ส ง ห นึ่ ง คื อ รุ้ ง งา ม
วั น เ กิ ด ? ? ?
โรงพยาบาล
Life is a Journey
เข้าเมืองและยอมรับ
เ บื่ อ
ก่อร่างสร้างฝัน
หลายเรื่อง
Phenomenon = ขอเป็นเพียงคนเดินดิน
เดือนสุดท้ายของปี
หนึ่งความฝัน
The Joy Luck Club
ลองเปลี่ยน
Blog Tag ทำดีเพื่อพ่อ
ผ่ามะเร็งสมอง รอบ สอง
Our Song
Memories Of Matsuko
เปลี่ยน
Be With Me
คนที่ใช่
ความสุข ความทรงจำ ไม่มีที่สิ้นสุด
ชาร์ต แบต ฯ
หนึ่งวันทำงาน
โอ๊ย โอ๊ย...กาเป๋าแฟ้บ
คนใจบุญให้บัตรบัลลังค์เมฆมา
ขับรถ
ไม่รับค่ะ
เลือกเจ็บ
เพราะรัก
เพื่อน
ความกลัวกับความตาย (มะเร็งสมอง)
โย โย่ โยคะ
3 เดือน กับมะเร็งสมอง ภาค 3
3 เดือนกับมะเร็งสมอง ภาค 2
ฟามลับ
... พลาดโอกาส ...
วันแรกที่เราได้เจอกัน
ช่วยกันขำนิ๊ดดดดนึง
.............. รัก... อีกครั้ง .............
หนีเที่ยว
3 เดือน กับ มะเร็ง สมอง
ไม่ได้ตั้งใจ
แม่ 2 รุ่น ลูก 2 วัย
พลาด
อีกวันที่รู้สึกดี
ขอพื้นที่เล็กๆ ให้ตัวเอง
อีกมุมของความรัก
ระยะห่าง
มันอยู่ตรงนี้
1 เดือนกันมะเร็งสมอง ภาค 2
อิฐก้อนหนึ่ง
เรื่องรัก...ธรรมดา
1 เดือนกับมะเร็งสมอง
ไม่มีทางออกสำหรับความรัก
FACT = ความจริง
ประหยัด
ชีวิต
ไม่.คาด.คิด
-*- Japan Food -*-
* - * Final In Japan * - *
. . . Japan Part III . . .
* * * Japan Part II * * *
=> I Love You . . . Japan <=
... คิดถึง ...
. . . คุณค่า . . .
- - - เพื่ออะไร - - -
^ + ^ กรรมดี ^ + ^
+ - + - + กิ๊ก + - + -
+ + + เรียนถ่ายภาพ + + +
( ( ( ( ( อดทน มันต้องถึงเมื่อไหร่ ) ) ) ) )
~ ~ ~ ช่วงเวลาที่หายไป ~ ~ ~
# # # ..... เหนื่อย ...... # # #
@ - - - @ สุข และ เศร้า @ - - - @
. . . >>> สี่ทางฝัน + นางมารสวมปราด้า <<< . . .
-*-... ปีชง + ไม่สบาย ... -*-
@-@ หากมีเวลาไปเที่ยวอัมพวากันเถอะ @-@
มันต้องเป็นอะไรสักอย่างหรือป่าว
ชีวิต...วุ่นวาย
ZZZ ชีวิตที่เคยพลาดพลั้ง..จบซะที(ใครท้อแท้หรืออยากเป็นเจ้าของกิจการเชิญอ่านค่ะ)ZZZ
Z Z Z ชีวิตที่เคยพลาดพลั้ง 3 (ใครท้อแท้เรื่องงานหรืออยากเป็นเจ้าของกิจการ...เชิญอ่านค่ะ) ZZZ
Z Z Z ... ชีวิตที่เคยพลาดพลั้ง (2) ..(ใครท้อแท้เรื่องงานหรืออยากเป็นเจ้าของกิจการ...เชิญอ่านค่ะ)
Z Z Z ชีวิตที่เคยพลาดพลั้ง Z Z Z (ใครท้อแท้เรื่องการงานหรืออยากเป็นเจ้าของกิจการ...เชิญอ่านค่ะ)
>_< ... ขัดแย้งอย่างสร้างสรรค์ ... >_<
>>>> ฝันของเธอ...หาให้เจอ...ฉันเอาใจช่วย <<<
= = =< ย้ายมาอยู่...ตึกแถว (อีกแล้ว)... >= = =
จากตึกแถว สู่บ้านเดี่ยว
-----> บ้าน <-----
*-* ัวันเกิด + + + จัดการชีวิต *-*
>>> เรื่องเล่าจาก...Club Friday <<<
>_< เรื่องที่ไม่อยากได้ยิน >_<
...ปล่อยวาง...
วันเสาร์ วันเบา ๆ
Our Song
ใครๆ คงมีเพลงของเรา
ทุกครั้งที่ทำนองเพลงขึ้น
เป็นต้องนั่งอมยิ้ม
คิดถึงคนที่เป็นเจ้าของเพลงร่วมกัน
คนที่ผ่านสุขด้วยกัน
ส่วนทุกข์อาจจะมีบางครั้ง
ทุกข์ใคร ทุกข์มัน หรือทุกข์ร่วมกัน
เพราะเรารักเค้าไง
เพราะรักจึงไม่อยากให้เธอทุกข์
ขอแค่เวลาที่ได้อยู่ด้วยกันมีแต่ความสุขก็พอ
แค่หนึ่งรอยยิ้ม หนึ่งเสียงหัวเราะ
ความหม่นหมองในใจก็จางหาย
บังเอิญได้ฟังเพลงนี้จากไดฯ ใครคนหนึ่ง
พอได้ฟังปุ๊บ
รู้สึกได้ถึงความรัก
เหมือนกลิ่นลอยมาตามลม
แล้วก็นึกปิ๊งหน้าเฮียขึ้นมา
อืม...เฮ้ย ใช่เลย เพลงนี้หล่ะ
เราจะจองให้เป็นเพลงของเรา(คนเดียว)
เพราะเฮียยังไม่เคยฟังเพลงนี้เลยด้วยซ้ำ
แต่ทุกครั้งที่คิดถึง จะฟังเพลงนี้
บิวท์อารมณ์ ได้เห็นหน้ากลมๆ ของเฮียลอยมา
บางสิ่งบางอย่างที่ผ่านพ้นไป ดูไร้ค่าจัง
ตั้งแต่ท้องปันปันก็ไม่เคยได้ถ่ายรูปคู่เฮียเลย
ถึงตอนนี้ก็ไม่ได้คิดอยากจะถ่าย
เพราะถ้าสมองถูก memory ให้จำแล้ว
ก็คงไม่มีทางเผลอไปกดปุ่ม delete มันทิ้งมั้ง
ต่อให้เป็นคนที่เกลียดหรือเรื่องร้ายๆ ก็เถอะ
อยากจะลืม อยากจะไล่ให้ออกไปจากพื้นที่สมอง
ก็ไม่ยักจะยอมไปสักที
แต่ก่อนเฮียอยากจะกอด ก็สะบัดสะบิ้ง ทำเล่นตัว
เด๋วนี้ต้องคลานไปกอดเฮียแทนหล่ะ
ไม่ได้สำคัญว่า วัน วันหนึ่งเรากอดกันกี่ครั้ง
บอกรักกันกี่หน
ที่มันมากกว่านั้น
คือเรารู้สึกอะไรบ้างจากสิ่งที่ได้ทำไป
คืนหนึ่งเฮียหลับไปแล้ว
เราเข้าไปกอดเฮีย
รู้สึกอยากจะกอดแบบนี้ไปนานๆ
ได้ยินเสียงกรนเบาๆ
แผ่นหลังกว้างๆ ที่ยังมีไออุ่น
หน้าอกที่กระเพื่อมขึ้น-ลงตามจังหวะหายใจ
ความรักมันมาจ่ออยู่ที่ตา
ล้นออกมาเป็นหยดน้ำเล็กๆ
ขณะเดียวกันก็อยากจะรู้สึกให้เหมือนตื่นจากความฝัน
สิ่งที่เราเป็นอยู่ ตอนนี้เป็นความฝัน
อีกเด๋วเราก็จะตื่น
เราจะมีลูกกันอีกหลายๆ คน
ได้เป็นปู่ ย่า ตา ยาย
ได้เห็นความเป็นไปของลูกๆ
และเราได้ใช้ชีวิตกันสองคนอย่างมีความสุข
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตอนนี้ใครพอจะติดต่อโดราเอมอนได้บ้างไหม
อยากนั่งไทม์แมชชีนไปดูอนาคต
จะได้กลับมาบอกเฮียว่า ไม่ต้องห่วงอะไรทั้งสิ้น
เราสองคนแม่ลูกอยู่ได้ และสบายดี
Remember the first day when I saw your face
Remember the first day when you smiled at me
You stepped to me and then you said to me
I was the woman you dreamed about
Remember the first day when you called my house
Remember the first day when you took me out
we had butterflies although we tried to hide
and we both had a beautiful night
วันจันทร์ เฮียต้องไปนอน รพ เพื่อเตรียมผ่าครั้งที่สองแล้ว
ช่วงนี้เฮียเลยตะลอนทัวร์ ทำธุระปะปังของตัวเองเสียยกใหญ่
บอกว่า เผื่อแกผ่าแล้วไม่ฟื้นก็จะได้ไม่ต้องกังวลอะไรอีก
ธุระของแก คือ
ไปคลองถมซื้อ วิทยุธานินทร์ ยังอุตส่าห์มีอีกนะ
ไปพันทิพซื้อ อุปกรณ์คอมฯ
ไปโลตัสซื้อ ไม้ตียุง ใช้ดี ใช้ทน ช็อตนาน
ไปโฮมโปรซื้อ หลอดไฟ
บล้า..บล้า...บล้า...
อื่นๆ อีกมากมาย
ซึ่งเป็นสิ่งจุกจิก แต่สำคัญสำหรับแก
ถ้าทำแล้วสบายใจก็ทำเถอะ
เพียงแต่ไม่อยากให้ไปไหนมาไหนไกลๆ
ก็แค่นั้นเอง
ปล...วันนี้ได้คุยกับใครหลายๆคน โดยมิได้นัดหมาย
แต่ก็ทำให้มีกำลังใจขึ้นอีกมากมาย
ได้มองไปอีกหลายๆ มุม
ได้เห็นโลกแห่งความหวัง
หากเรายังมีศรัทธาในตัวเอง
Create Date : 03 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2550 9:43:08 น.
2 comments
Counter : 556 Pageviews.
Share
Tweet
อ่านไปแล้วน้ำตาซึม ดีใจที่คุณแม่น้องปัน ยังมีสติ
ทำอะไรเพื่อคนที่รักได้ ก่อนที่จะไม่มีโอกาส
อยากจะเล่าเรื่องอะไรให้ฟังอย่างนึงค่ะ
เรื่องคือว่า คุณพ่อ ก็เคยป่วย ต้องไปนอนรพ เหมือนกัน
ตอนนั้นเราทั้งครอบครัว คิดว่าไม่ได้เป็นอะไรเยอะ
ทุกอย่างเราทำเหมือนก้บปกติ
แม้ว่าจะเป้นวันที่รุ้ว่าคุณพ่อเป็นมะเร็งแล้วก็ตาม
คุณแม่บอกว่า ให้ทำเหมือนปกติ อย่าทำเป็นสงสารหรือว่า
ร้องไห้ ห้ามซึม หรือว่าเสียใจ
เพราะว่าคุณพ่อรู้ตัวว่าอยู่กับเราได้ไม่นาน
จนคุณพ่อเสีย เราเองยังเสียใจจนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ ว่า
ตอนที่ท่านยังอยู่ น่าจะบอกรักท่าน ทำให้ท่านรู้ว่าเรารักมากแค่ไหน
มาถึงตอนนี้ มันก็ทำอะไรมากกว่า ตักบาตรให้ทุกวัน ไม่ได้แล้ว
เป็นกำลังใจให้แม่น้องปันค่ะ
ถ้ามีอะไรที่พอจะช่วยได้ก็บอกละกันนะคะ
โดย: เชอรี่ (
JAN_CHERRY
) วันที่: 3 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:46:59 น.
แม่ปันปันทำให้นึกถึงหนังญี่ปุ่นเรื่อง Be With You ที่นางเอกย้อนเวลากลับมาหาครอบครัว
ขอมาเป็นอีกหนึ่งแรงใจค่ะ
ทุกอย่างเราชนะได้ ตราบใดที่ใจยังไม่แพ้ นะ
โดย:
นางไม้หน้า3
วันที่: 3 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:44:37 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
แม่เจ้าปัน
Location :
กรุงเทพ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
?
]
ขอรหัสผ่านหลังไมค์นะค่ะ
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add แม่เจ้าปัน's blog to your web]
Links
Color Codes ป้ามด
ladylony
เมธาวี
โสดในซอย
nilz
แม่ปู
sevendaffodils
manta
wbj
เด็กชายหัวหอม
มัชชาร
มรรคณิชา
jan cherry
oattao
รับสมัครนักเขียน, คนที่อยากทำ นสพ
นางไม้หน้า 3
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ทำอะไรเพื่อคนที่รักได้ ก่อนที่จะไม่มีโอกาส
อยากจะเล่าเรื่องอะไรให้ฟังอย่างนึงค่ะ
เรื่องคือว่า คุณพ่อ ก็เคยป่วย ต้องไปนอนรพ เหมือนกัน
ตอนนั้นเราทั้งครอบครัว คิดว่าไม่ได้เป็นอะไรเยอะ
ทุกอย่างเราทำเหมือนก้บปกติ
แม้ว่าจะเป้นวันที่รุ้ว่าคุณพ่อเป็นมะเร็งแล้วก็ตาม
คุณแม่บอกว่า ให้ทำเหมือนปกติ อย่าทำเป็นสงสารหรือว่า
ร้องไห้ ห้ามซึม หรือว่าเสียใจ
เพราะว่าคุณพ่อรู้ตัวว่าอยู่กับเราได้ไม่นาน
จนคุณพ่อเสีย เราเองยังเสียใจจนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ ว่า
ตอนที่ท่านยังอยู่ น่าจะบอกรักท่าน ทำให้ท่านรู้ว่าเรารักมากแค่ไหน
มาถึงตอนนี้ มันก็ทำอะไรมากกว่า ตักบาตรให้ทุกวัน ไม่ได้แล้ว
เป็นกำลังใจให้แม่น้องปันค่ะ
ถ้ามีอะไรที่พอจะช่วยได้ก็บอกละกันนะคะ