Bloggang.com : ไม้ฝาง - รุ้งทอฝัน#3 เรื่องโดย ฝากรักฟากฟ้า

Bloggang.com : weblog for you and your gang

a woman of strength has faith that it is in the journey...that she will become strong...

Group Blog

All blogs

รุ้งทอฝัน#3 เรื่องโดย ฝากรักฟากฟ้า


	เรียกว่าเป็นการพูดคุยกันมากกว่าการสัมภาษณ์รับเข้าทำงาน นายจ้างรายแรกของ เธอชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้จนเธอนึกแปลกใจว่าทำไมเขาไม่ถามเรื่องงาน “คุณครูเคยมาเที่ยวฝางรึป่าว” “เปล่าค่ะ” ทอรุ้งตอบ “เพิ่งมาอยู่เชียงใหม่ไม่กี่ปีนี่เองค่ะ” ลูก ชายคนโตที่เรียนและได้งานทำในเชียงใหม่ขอเธอย้ายมาอยู่เชียงใหม่ด้วย เพราะ ไม่ต้องการให้แม่ต้องอยู่คนเดียวหลังจากการเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุของผู้ เป็นพ่อ ออกมาจากสภาพแวดล้อมที่ไม่เคยมีความประทับใจใดๆ ทอรุ้งรีบปัดความ คิดเหล่านั้นออกไปจากความรู้สึก แต่เธอก็ไม่ได้พูดให้นายจ้างฟัง เพียงคิด ขึ้นมาวูบหนึ่งในใจ “แล้วรู้จักกับหมอวินทร์ได้ไงล่ะครับ” “อ๋อ... พี่หมอเหรอคะ” ปราชญ์รู้สึกสะดุดใจเล็กน้อยกับการเรียกชื่อคุณหมอประจำตัวลูกสาว “รู้จักมานานแล้วค่ะ พอดีขึ้นมาอยู่เชียงใหม่ไม่มีอะไรทำ พี่หมอชวนมาเป็นพี่เลี้ยงอาสาที่ศูนย์ฯ ค่ะ” คำอธิบายเธอสั้นๆ น้ำเสียงมีความพึงพอใจที่ได้เอ่ยถึง ... พ่อม่ายกะแม่ม่ายล่ะว้างานนี้... เขาคิดแต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้อยู่ในความ สนใจเท่าใดนัก นอกจากการที่ผู้หญิงคนนี้จะดูแลและช่วยเหลือให้ลูกสาวมี พัฒนาการขึ้นได้อย่างที่คุณหมอแนะนำหรือไม่ “คุณครูเพิ่งมา ก้อพักผ่อนก่อนมั๊ยครับ พรุ่งนี้ค่อยเจอน้องฝัน” “ไม่เป็นไรค่ะ อยากพบกับน้องวันนี้เลยค่ะ จะดีกว่า” “งั้น ไปที่ห้องของน้องฝันกันเลยดีกว่า” ปราชญ์ลุกขึ้นทันที พร้อมกับเดินนำลิ่ว ไปยังอีกห้องหนึ่ง ทอรุ้งจึงได้แต่วางซองเอกสารสีน้ำตาลไว้บนโต๊ะทำ งาน ซองที่มีสำเนาหลักฐานซึ่งเขาได้ฝากบอกให้เธอเตรียมมา หากเขาไม่ได้ถาม ถึงเลย ห้องที่เขาเดินนำมานั้นอยู่ส่วนด้านหลัง เป็นห้องที่จัดไว้สำหรับลูกสาวได้ อยู่เล่น ทำกิจกรรมต่างๆ และพักผ่อนในช่วงกลางวัน ผนังห้องทาสีชมพู อ่อนๆ ประดับด้วยกรอบรูปภาพกิจกรรมของครอบครัว 2 – 3 กรอบ ไม่วายสะดุดตากับภาพครอบครัวบานใหญ่ น่าจะเป็นโอกาสพิเศษของใครคน หนึ่งในภาพ โดยเฉพาะผู้เป็นแม่ที่แต่งตัวสวยด้วยชุดชาวเขา ใบหน้า หวาน ผิวขาวดูบอบบาง ยืนอิงไหล่ผู้สามีซึ่งข้างหนึ่งอุ้มลูกสาวตัวน้อยที่ มีหน้าตาเหมือนแม่ จากภาพเด็กน้อยน่าจะอายุประมาณ 2 ขวบ รอบๆ ห้อง มีชั้นวางของเล่นต่างๆ อย่างเป็นระเบียบ ตุ๊กตาผ้าหนานุ่มตัวโต ตัวเล็ก ตัวน้อย ดูไปคล้ายกับเข้าไปในร้านขายของเล่นของเด็กผู้หญิง พื้นห้องปู ด้วยพรมหนาสีเหลืองนวล เจ้าของห้องตัวน้อยกำลังง่วนอยู่กับการทำงานอะไรสัก อย่างบนผ้าปูรองนั่งผืนใหญ่ โดยมีเด็กหญิงร่างผอมอีกคนอยู่เป็นพี่เลี้ยง ไม่ห่าง “น้องฝันจ๋า” เสียงทุ้ม ห้าวนั้น เรียกลูกสาวอย่างอ่อนโยนน่าฟัง น้องฝันเงยหน้าขึ้นทันทีพร้อมกับส่งรอยยิ้มกว้าง หากไม่เหลือบมามองดูผู้ที่เข้ามาใหม่สักนิด “จำคุณน้าคนสวยได้ป่าวเอ่ย” ปราชญ์ถามโดยเอ่ยถึงผู้ที่ยืนด้านหลัง ทอรุ้ง ไม่รู้จะทำหน้าอย่างไรกับการที่เขาเรียกเธออย่างนั้น น้อง ฝันไม่สนใจสิ่งที่พ่อพูดเลย หนูน้อยกอดคอพ่อ เอาหน้าเกลือกไปกับหนวดเครา ของพ่อเล่นอย่างมีความสุข ทอรุ้งมองดูภาพที่แสนอบอุ่นของสองพ่อลูก เป็น ธรรมดาของเด็กที่มีอาการออทิสติกซึ่งจะไม่สนใจคนแปลกหน้า เธอคงต้องใช้เวลา อยู่พอสมควรกับการที่ต้องทำความคุ้นเคยกับเด็กน้อย มือ เล็ก บาง น้อยๆ กำลังปั้นและนวดแป้งสีชมพูสดใสอย่างเบามือ เธอขยำแป้งไป มาตามคำพูดแนะนำของครู ริมฝีปากบางเม้มแน่นแสดงถึงความขมักเขม้น จนถึง ขนาดไม่ยอมพูดกับใคร คล้ายมุ่งมั่นทำให้สำเร็จ ขัดกับแววตาที่เลื่อนลอยใน บางครั้ง ทำเสียงอืออาในคอ ใบหน้าเรียวเล็กก้มลงจนเส้นผมที่ตัดสั้นระลงมา บังใบหน้าเกือบหมด เจ้าตัวก็ยังไม่ได้สนใจจะปัดขึ้น ทอ รุ้งนั่งมองดูเด็กน้อยอยู่ใกล้ๆ บริเวณพื้นห้อง รอบตัวเกลื่อนไปด้วยของ เล่นชิ้นสวย สีสดใส ที่คนเป็นพ่อซื้อมาให้อย่างไม่เคยเสียดายเงินหรือ เกี่ยงราคา หลายชิ้นที่ถูกแกะรื้อจนชำรุด ทอรุ้งหยิบก้อน แป้งโดในกล่องมาก้อนเล็กๆ ขยำ นวดแล้วปั้นเป็นรูปตุ๊กตาตัวจิ๋ว เธอส่ง ให้เด็กน้อย น้องฝันละมือจากแป้งที่ตนกำลังปั้นทั้นที พร้อมทั้งส่งสียง ชอบใจ แววตาที่เลี่อนลอยทอประกายพึงพอใจ “หมา” ทอรุ้งพูดช้าๆ น้องฝันเอียงศีรษะจับตามองดูครู “อ๊ะ!” เธอเปล่งเสียงออกมา “ไม่ใช่ค่ะ น้องฝัน” ทอรุ้งยิ้มและพูดช้าๆ “หมา” “ม่ะ! ม่ะ!” น้องฝันทำปากเลียนเสียงครู ยิ้มกว้างจนเห็นฟันซี่เล็กๆ ที่ผุจากการถูกปล่อยปละละเลย เช้าวันแรกที่บ้านสวน เธอต้องตกใจกับเสียงกรีดร้องของเด็กน้อย ครั้นไปสอบ ถามดูก็ทราบว่าเป็นเรื่องปกติของที่นี่ น้องฝันไม่ยอมให้แปรงฟันจนต้องมีเรื่องให้วุ่นวายกันทุกเช้า และในที่สุดก็ ไม่มีใครที่จะเอาใจใส่เรื่องการแปรงฟันอีก ทำให้สุขภาพในช่องปากของน้องฝัน แย่ลง กว่าเธอจะสามารถโน้มน้าวให้น้องฝันยินยอมได้ ใช้ เวลาหลายวันอยู่ แต่นั่นหมายถึงเธอต้องตื่นแต่เช้าทุกวันไปคอยรอรับลูกสาว นายจ้างและพาไปทำกิจกรรมเช้าล้างหน้าแปรงฟัน อาบน้ำ เดินเล่น ก่อนถึง อาหารเช้า และเกือบทุกเรื่องที่เธอไม่ได้เป็นเพียงครูสอนพิเศษในบ้าน แต่ กลายเป็นพี่เลี้ยงพิเศษไปด้วย สิ่งที่ได้รับเป็นเรื่อง ที่น่ายินดีกับพัฒนาการ ที่เด็กน้อยเริ่มวางใจยอมให้เธออยู่ใกล้และหันมา พูดคุย ตอบสนองปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างมากขึ้น แม่หนูน้อยมีสภาพปัญหาที่บกพร่องมาตั้งแต่กำเนิดหลายด้าน ในช่องปาก เธอมี เนื้อเยื่อที่ยึดใต้ลิ้นทำให้การเปล่งเสียงพูดเป็นไปได้ยาก หมอวินทร์ซึ่ง แนะนำไว้เกี่ยวกับการทำกายภาพบำบัดและการช่วยเหลือฝึกด้านการพูดของน้อง ฝัน ภายหลังการเข้ารับการผ่าตัดเนื้อเยื่อใต้ลิ้น “ต้องฝึกให้น้องฝันออกเสียงพื้นฐานก่อนนะ” เขาย้ำมา ระยะเวลาร่วมเดือนกับการที่ได้เข้ามาเป็นครูพิเศษ เธอพูดคุยกับปราชญ์ผู้ เป็นพ่อของน้องฝันเกี่ยวกับแนวทางที่จะช่วยเหลือลูกสาวสุดที่รักให้เติบโต ขึ้นอย่างเด็กปกติทั่วไปให้มากที่สุด ทอรุ้งบอกถึงการจัดกิจกรรมต่างๆ ให้น้องอย่างค่อยเป็นค่อยไป ไม่เร่งรีบ เกินไป ซึ่งเขาก็ยินดีให้ความ่วมมืออย่างเต็มที่ แต่ในทางปฏิบัติ ทอรุ้ง เห็นเพียงเขาอำนวยความสะดวกต่างๆ ให้เธอสามารถดูแลลูกสาวคนเดียวของเขา อย่างดีที่สุดมากกว่า “ม๊ะ!” น้องฝันส่งเสียงขึ้นมาเจื้อยแจ้ว ทอรุ้งเงยหน้าขึ้นมองด้วยความงุนงงที่น้องฝันเรียกเธอด้วยคำที่เธอสอนไปสักครู่ “ม๊ะ! ม๊ะ!” น้อง ฝันรัวเสียงก่อนจะลุกพรวดพราดขึ้น ก้อนแป้งโดหลากสีร่วงกระจาย ทอรุ้งนั่ง งงกับปฏิกิริยที่เปลี่ยนไปฉับพลันของเด็กน้อย หนูน้อยเดินรี่ตรงไปที่ชั้นวางเครื่องเล่นดีวิดี ทอรุ้งจึงเข้าใจ เธอลุกขึ้นเดินตามไปพลางถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “น้องฝันจะร้องเพลงเหรอคะ” เธอไม่ตอบแต่แหงนมองหน้าคุณครู ทำปากขมุบขมิบ ทอรุ้งสบตาใสแจ๋วคู่นั้น ... เหมือนแม่จังเลย... ทอรุ้งคิดอยู่ในใจพร้อมกับเอื้อมมือข้ามศีรษะเด็ก น้อย เลือกหยิบแผ่นDVD ลงมา 2 – 3 แผ่น ก่อนที่จะคุกเข่าลงข้างตัวส่งให้หนูน้อยเลือกอีกครั้งหนึ่ง

Create Date : 07 กันยายน 2551

Last Update : 10 กันยายน 2551 20:51:06 น.

0 comments

Counter : 235 Pageviews.

ไม้ฝาง

Location :
เชียงใหม่ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]


	เมื่อ....ความรัก....ทักทาย...จาก...ปลายฟ้า ถึง...แก้วตา...จอมใจ...คนในฝัน บินข้ามธาร....ผ่านขุนเขา...เงาตะวัน ตามรอยจันทร์....นำทาง....ระหว่างเรา อุ่นไอ....รัก....ถักทอ....ก่อ....เป็นผืน ยามค่ำคืน....ห่มกาย....ใจ...คลายเหงา ความคิดถึง....ขึงเปลน้อย....คอยนงเยาว์ จะไกวกล่อม...ขวัญเจ้า....เข้านิทรา เพลงความรัก....ขับขาน......อาบลานฝัน ท่ามกลาง...จันทร์...มองเมียง...เยี่ยงอิจฉา จึง...ลับหาย...กรายเข้า..เงา...เมฆา ปล่อยรักแนบ,,,แอบ...อุรา...อย่างเต็มใจ เมื่อความรัก....ทักทาย.....จากปลายฟ้า ขอแก้วตา....จอมขวัญ....อย่าหวั่นไหว เพียง....มี...เรา...เท่าที่เห็น....ความเป็นไป ความห่วงใย.....ที่เป็นเรา..เท่าที่มี

Friends' blogs

[Add ไม้ฝาง's blog to your web]

Links

BlogGang.com