ใบไม้ใบสุดท้าย :โศกนาฎกรรมของคนลาวพลัดถิ่น ใบไม้ใบสุดท้าย:โศกนาฎกรรมของคนลาวพลัดถิ่น บุนเสิน แสงมะนี / เขียน รศ.ดร.สุนทร โคตรบรรเทา / แปล นานมีบุ้คส์ / จัดพิมพ์ (ครั้งที่ 4 มีนาคม 2550) (หนังสือรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียนของประเทศลาว ประจำปี 2005) เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นจากประเทศเพื่อนบ้านที่ใกล้ชิดที่สุดของเรา เล่มแรกที่จขบ.ได้อ่าน ในเล่มประกอบด้วยเรื่องสั้นทั้งหมด ๒๔ เรื่อง อาทิเช่น...ประเพณีชีวิต...ใบไม้ใบสุดท้าย... คนไกลบ้าน...ชีวิตของฉันเหมือนนิยาย ลมทะเล สมุดบันทึกนิรนาม เพียงเพื่อความหวัง กระดานไม้ หิมะรัสเซีย แสงสว่างจากภูดอย ชีวิตและความตาย ฯลฯ เรื่องราวส่วนใหญ่ผู้เขียนเขียนจากประสบการณ์ชีวิตของตนเองหรือเป็นเรื่องราวอันเกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตและความเชื่อของชาวลาวที่ยากจนในหมู่บ้านห่างไกลความเจริญ เช่นเรื่อง 'ประเพณีและชีวิต' เป็นเรื่องราวของลีจู...เด็กหนุ่มที่เกิดในครอบครัวชาวเขาเผ่าหนึ่งที่ยังยึดถือขนบธรรมเนียมประเพณีที่เคยปฏิบัติมาแต่ครั้งบรรพบุรุษ นั่นคือประเพณีที่พี่น้องในครอบครัวเดียวกันจะต้องรับช่วงภาระทางบ้านรวมถึงลูกเมียของพี่หรือน้องในครอบครัวหากอีกฝ่ายต้องตายจากไปก่อน... "ตามประเพณีของเราแล้ว ถือว่าพี่ตายพี่ยัง ผัวตายผัวยัง สิ่งนั้นก็หมายความว่า พี่ตายก็ต้องเป็นน้องชายแทน เพื่อไม่ให้เสียเลือดเนื้อของผู้เป็นพี่...ลีจูเอย ลูกต้องแต่งงานกับพี่สะใภ้ และรับภาระเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียเหมือนเลือดเนื้อเชื้อไขที่เกิดกับอกของตนเอง" ลีจูจะตัดสินใจอย่างไร ? ในเมื่อเขานับถือพี่สะใภ้ดังเป็นพี่ของตัวเอง ตัวเขาเองก็ผ่านการศึกษามาแล้วในระดับหนึ่ง และยังคงมีความมุ่งมั่นที่จะกลับไปเรียนต่อ...ประการสำคัญเขามีหญิงคนรักที่วาดหวังอนาคตร่วมกันอยู่แล้ว... นั่นเป็นตัวอย่างของเรื่องสั้นที่บอกเล่าถึงวิถีชีวิตและความเชื่อ ของผู้คนในแถบชนบทของลาว...ยังมีอีกหลายเรื่องที่ผู้เขียนได้หยิบยกเอาประสบการณ์ของตัวเองเมื่อต้อง "พลัดถิ่น" ไปใช้ชีวิตในดินแดนห่างไกล ซึ่งต้องพบพานกับปัญหาและอุปสรรคมากมาย ต้องเผชิญกับความโดดเดี่ยว อ้างว้างท่ามกลางสิ่งแวดล้อมที่แปลกเปลี่ยนและไม่คุ้นเคย...ที่กัดกร่อนและกินใจที่สุดก็คือ...ความคิดถึงบ้านนั่นเอง อย่างเรื่องเล่าถึงชีวิตในยามสงครามของคุณตาคนหนึ่งบนถนนกาเลนิน กรุงมอสโก ใน "ใบไม้ใบสุดท้าย"...ชายชราผู้เปรียบเสมือนใบไม้ใบสุดท้าย...รำพึงให้ผู้เขียนฟังว่า.. ."ลูกชายเห็นต้นไม้นั่นไหม ใบมันร่วงโรย...ใบไม้ต้นนี้ยังร่วงไม่หมด มันยังเหลือไว้ใบหนึ่งที่เคลื่อนไหวปลิวสะบัดพัดต้านกับสายลมและฤดูกาล ด้วยความคึกคะนองของสิ่งมีชีวิต แต่มันก็เหลืองซีดเหมือนคนแก่ชรา... และก็จะร่วงหล่นทุกใบในที่สุด" เรื่องเล่าของชายชรา...ทำให้เขาผ่านวันคืนเหงา ๆ ในต่างแดนได้อย่างตระหนักรู้และเข้าใจในชีวิต... ยังมีอีกหลากหลายเรื่องราวที่...เมื่ออ่านแล้ว...ได้ฉุกคิด ถึงชีวิตและความเป็นไปในสังคมรอบตัว ด้วยสำนวนภาษาที่เรียบง่าย มีน้ำเนื้อแห่งความซื่อใสบริสุทธิ์ ปราศจากวี่แววแห่งการเสียดเย้ยหรือประชดประเทียดเสียดสีอย่างที่เคยคาดคิด(นึกเดาเอาเอง)ว่า...วรรณกรรมจากดินแดนที่มีคำนำหน้าประเทศว่า...สาธารณรัฐฯน่าจะเป็นเช่นนั้น ในแง่ของความบันเทิงและรสวรรณศิลป์ ในรวมเรื่องสั้นชุดนี้ก็มีอยู่อย่าง...เต็มเปี่ยม สมคุณค่าวรรณกรรมรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียนเลยทีเดียว จากคำนำผู้แปล : "...บุนเสิน แสงมะนี เขียนแต่ละเรื่องชวนให้อ่าน ชวนให้ติดตาม ตั้งแต่ชื่อเรื่อง การผูกเรื่อง การเดินเรื่อง ตัวละคร ถ้อยคำ วลี ประโยค และคำพูดที่สรรมาใช้ แต่ละเรื่องมีคติให้ข้อคิดเกี่ยวกับชีวิต การต่อสู้ การแก้ปัญหา การดิ้นรนเอาตัวรอด เพื่อการดำรงชีวิตและการอยู่ในสังคมที่ท้าทาย แข่งขัน และยึดมั่นในค่านิยมจารีตประเพณีของบ้านเกิดเมืองนอน ..." เกี่ยวกับผู้เขียน : ท่านบุนเสิน แสงมะนี เกิดที่เมืองปากซัน แขวงบอลิคำไซ จบปริญญาตรีจากเวียงจันทน์ และจบปริญญาด้านการทูตจากมหาวิทยาลัยนานาชาติ กรุงมอสโก สหภาพโซเวียต ในอดีตเขาเป็นผู้นำนักศึกษาหนุ่ม-สาวลาวที่ศึกษาอยู่ในสหภาพโซเวียต ขณะเขียนหนังสือได้เป็นผู้ก่อตั้งวารสารนักศึกษาลาว บทประพันธ์ของเขาปรากฏอยู่ในที่ต่างๆ มากมาย เช่นเรื่องสั้นกลับคืนสู่บ้านแม่ คนคืนคน ยิ้มไม่ยอมเป็นอดีต แผ่นดินแม่ และใบไม้ใบสุดท้าย ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องสั้นที่เขาเขียนขึ้นเมื่อปี ๑๙๘๙ และรวมอยู่ในหนังสือรวมเรื่องสั้นชุดใบไม้ใบสุดท้าย ปี ๑๙๘๐ เป็นผู้ชนะเลิศการประกวดเรื่องสั้นของวารสารวรรณศิลป์ ปี ๑๙๙๔ เป็นผู้ชนะเลิศการประกวดเรื่องสั้นของกองทัพประชาชนลาว ปี ๒๐๐๕ เป็นนักเขียนรางวัลซีไรท์ประเภทเรื่องสั้นจากประเทศลาว ปัจจุบันดำรงตำแหน่งรองอธิบดีกรมการบริหารกระทรวง กระทรวงศึกษาธิการ เกี่ยวกับผู้แปล : รศ.ดร.สุนทร โคตรบรรเทา สำเร็จการศึกษาครุศาสตร์บัณฑิตและครุศาสตร์มหาบัณฑิต จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และปริญญาเอกทางปรัชญาในสาขาการบริหารการศึกษา การศึกษาผู้ใหญ่และการศึกษาชุมชน จากมหาวิทยาลัยโอเรกอน สหรัฐอเมริกา และเรียนภาษาเยอรมันเป็นภาษาที่สองในการทำปริญญาเอก เคยผ่านงานองค์การความช่วยเหลือระหว่างประเทศ ของสหรัฐอเมริกา(ยูเสด) องค์การรัฐมนตรีศึกษาแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ปัจจุบันเป็นอาจารย์สอนอยู่ในระดับปริญญาตรี โท และเอก อยู่ที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร และมหาวิทยาลัยมหาสารคาม เป็นนักเขียน นักแปลหนังสือวิชาการและวรรณคดี และนักภาษา สำหรับงานเขียนด้านภาษา มีหนังสือหลักภาษาอังกฤษขั้นสูง การอ่านและความเข้าใจ ตำราเรียนภาษาไทยสำหรับชาวต่างประเทศ ตำราเรียนภาษาเยอรมัน และภาษาญี่ปุ่น ..หนังสือดี ๆ อีกหนึ่งเล่ม นำมาชวนกันอ่านค่ะ   Create Date : 27 พฤษภาคม 2551     Last Update : 2 ตุลาคม 2551 14:26:48 น. Counter : 5958 Pageviews.   13 comment Share Tweet

บัลซัคกับสาวน้อยช่างเย็บผ้าชาวจีน ~ ไต้ซื่อเจี๋ย (โตมร ศุขปรีชา : แปล) บัลซัคกับสาวน้อยช่างเย็บผ้าชาวจีน ไต้ซื่อเจี๋ย / เขียน โตมร ศุขปรีชา / แปล สำนักพิมพ์บลิส / พิมพ์ ตุลาคม 2547 เรื่องย่อ : (จากปกหลัง) ในยุคปฏิวัติวัฒนธรรมจีน หนุ่มชาวเมืองเคราะห์ร้ายสองคน คนหนึ่งเป็นลูกชายของหมอฟัน อีกคนเป็นลูกชายหมอ ซึ่งเป็นผู้เล่าเรื่อง ทั้งสองถูกส่งไปชนบทจีน เพื่อล้างความคิดแบบตะวันตก โดยต้องทำงานหนัก ทำตัวประหนึ่งกรรมกรไร้การศึกษา ต้องปฏิเสธความคิดและความรู้ทั้งหมดที่เคย เรียนรู้มา มีเพียงความสามารถโดดเด่นในการเล่าเรื่องที่ช่วยให้ทั้งคู่อยู่รอดได้ คือต้องรับหน้าที่ไปดูหนังในอีกหมู่บ้านหนึ่งแล้วกลับ มาเล่าเรื่องให้คนในหมู่บ้านฟัง แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อ ทั้งคู่พบและร่วมกันขโมยขุมทรัพย์ที่ซุกซ่อนอยู่ ซึ่งทางการถือว่าเป็นตัวบ่อนทำลายประเทศจีน นั่นคือวรรณกรรมชั้นเยี่ยมของโลกของนักเขียนนามบัลซัค และเมื่อทั้งคู่นำไปอ่านให้ลูกสาวของช่างเย็บผ้าในหมู่บ้านฟัง ระหว่างนั้นเองเด็กหนุ่มสองคนตกหลุมรักสาวน้อย หนังสือของบัลซัคและสาวน้อยช่างเย็บผ้าได้ปลุกหลายสิ่งซึ่งเคยหลับไหลในตัวสองหนุ่มให้ตื่นขึ้น... "บัลซัคกับสาวน้อยช่างเย็บผ้าชาวจีน" แปลจาก Balzac et la Petite Tailleuse Chinoise นวนิยายเรื่องแรกของนักเขียนชาวจีน ไต้ซื่อเจี๋ย ซึ่งเขาเขียนโดยอาศัยข้อมูลจากประสบการณ์ตรงของตนเอง จากการที่ครั้งหนึ่งเขาเคยถูกส่งตัวไปยังแถบชนบทของจีนเพื่อ..."ดัดแปลงตัวเอง" ก่อนที่จะลี้ภัยไปอยู่ประเทศฝรั่งเศส จนได้เป็นผู้กำกับภาพยนต์มีชื่อ... (จากคำนำสนพ.) ... เขาเขียนนิยายจากความทรงจำ ในฐานะเหยื่อคนหนึ่งของการปฏิวัติวัฒนธรรม แต่สิ่งที่เสนอกลับละมุนละไม กินใจด้วยอารมณ์แห่งรักและความหอมหวานของเสรีภาพในวัยแรกรุ่น ซึ่งทำให้ผลงานของเขาข้ามพรมแดนแห่งเชื้อชาติได้อย่างสง่างาม...กวาดรางวัลในฝรั่งเศสไปถึง 5 รางวัล ...อีกทั้งกลายเป็นนิยายแพร่หลายแปลไปถึง 26 ภาษาทั่วโลก" (ส่วนตัว) อ่านได้เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ ค่ะ ไม่ถึงกับประทับใจมาก มันมีข้อติง ๆ อยู่นิดหนึ่งว่า คนเล่าเขาเล่าบางเรื่องเสียละเอียดลออ (คนเขียนคงจำฝังใจกับเหตุการณ์นั้น ๆ ) แต่บางจุดที่น่าจะเป็นแก่นของเรื่องเขากลับข้ามในรายละเอียดไปเฉย ๆ ซะงั้น เลยทำให้อ่านจบไปแบบงง ๆ จึงทำให้รีวิวได้แบบสั้น ๆ งง ๆ แบบนี้...   Create Date : 21 เมษายน 2551     Last Update : 21 เมษายน 2551 16:21:25 น. Counter : 1576 Pageviews.   12 comment Share Tweet

~ เหมาโหลถูกกว่า ~ เนื่องน้อย ศรัทธา แปลและเรียบเรียง "เหมาโหลถูกกว่า" แปลจาก 'Cheaper by the Dozen' และ 'Belles on Their Toes' By : Frank B. Gilbreth,Jr. and Ernestine Gilbreth Carey แปลโดย : เนื่องน้อย ศรัทธา พิมพ์โดย บ.สร้างสรรค์บุ๊คส์ จำกัด (เล่มนี้พิมพ์ครั้งที่ 12 เมื่อ พฤศจิกายน 2545) สนุกสนานกับการจัดระบบทุ่นแรง ทุ่นเวลาท่ามกลางความยุ่งเหยิงวุ่นวาย ชุลมุนชุลเก แต่เต็มไปด้วย 'ประสิทธิภาพ' ของพ่อแม่ที่มีลูกๆ เพียงแค่ 'สิบสอง' คน มาปรับ เปลี่ยนโหมดอารมณ์ อันรันทดหดหู่จากเดอะไคท์รันเนอร์ มาเป็นเริงร่าขบขันต้อนรับฃ่วงวันแห่งครอบครัวนี้นะคะ หนังสือเล่มหนาปึกเล่มนี้...(ฉบับที่ที่บ้านเคยมีอยู่เป็นปกแข็ง หนามาก...เป็นหนังสือที่ ในวัยเด็กจนโตเข้าสู่วัยรุ่น และวัยทำงานต้น ๆ เราไม่เคยคิดจะอ่าน... จนเมื่อหนังสือเล่มนั้นได้อันตรธานไปจากชั้นแล้วนั่นแหละ และไปเจอคำวิพากษ์วิจารณ์ที่นั่นที่นี่...ถึงจะนึกอยากอ่านขึ้นมา ต้องไปขวนขวายหาซื้อมาครอบครอง ) อ่านแล้วก็วางไม่ลง ด้วยความสนุกสนานในเรื่องราวของครอบครัวใหญ่ ที่บอกเล่าด้วยสำนวนที่บ่งบอกถึงอารมณ์ขัน แต่ซาบซึ้งและอบอุ่นล้นเหลือ...เราสามารถรับรู้ได้ถึงความสัมพันธ์ ความผูกพันอันแน่นเหนียวระหว่างคนในครอบครัวใหญ่ ๆ ... โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรื่องเล่าถึงคนเป็นพ่อ...แด้ด ผู้มีระบบระเบียบในการบริหารจัดการลูก ๆ และงานของตนได้อย่างมีประสิทธิภาพ "เหมาโหลถูกกว่า" เป็นเรื่องราวของครอบครัวกิลเบร็ธ ที่มี แฟรงค์ บังเกอร์ กิลเบร็ธ บิดาผู้เป็นวิศวกรและนักประดิษฐ์ชาวอเมริกัน ผู้เปี่ยมไปด้วยความสามารถ กับลิเลียน มอลเลอร์ กิลเบร็ธ มารดา...ผู้เป็นบัณฑิตทางจิตวิทยาจากมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย...ยอดหญิงผู้เปี่ยมไปด้วยความทรหดอดทน เธอมีลูกถึง 12 คน เพราะสามีของเธอเป็นคนรักเด็ก และอยากมีลูกเยอะ ๆ ... "แม้แต่จำนวนหนึ่งโหลที่มีอยู่แล้วก็ยังไม่เป็นที่พอใจของแด้ดนัก บางครั้งท่านพิจารณาดูพวกเรา แล้วหันไปพูดกับแม่... 'ไม่เป็นไรหรอกนะลิลลี่ เธอได้ทำอย่างดีที่สุดของเธอแล้ว'..." จากโปรยปกหลัง...(บางส่วนจากบทที่ 8) "พวกเราลูก ๆ รักแด้ดทุกคน " วันที่สหรัฐอเมริกา เข้าสู่สงครามโลกครั้งแรกแด้ดส่งโทรเลขไปถึงประธานาธิบดีวิลสัน ใจความว่า..."จะถึงวอชิงตันโดยรถไฟขบวน 7.30 น. ถ้าท่านไม่ทราบจะใช้ผมอย่างไร ผมจะบอกท่านเอง " นี่คือการเสนอความสามารถแบบเปิดอกของแด้ด โดยที่ประธานาธิบดีวิลสันไม่เคยรู้จักท่านมาก่อน และไม่รู้ด้วยว่าแด้ดจะแบ่งเบาแอกที่ท่านประธานาธิบดีแบกอยู่ได้หรือไม่...แต่กมีคนไปรับท่านที่สถานีรถไฟ... กว่าจะพบแด้ดอีกครั้ง ท่านก็แต่งเครื่องแบบไปเสียแล้ว มีหน้าที่ให้คำแนะนำเกี่ยวกับการทุ่นแรงทุ่นเวลาในโรงงานผลิตปืนกล ท่านอาจจะเป็นจี.ไอ. ที่ตัดผมสั้นที่สุดในกองทัพ แล้วเมื่อไรที่ท่านเดินเข้ามาในห้องโถง แล้วร้อง "แถวตร๊ง" พวกเราต้องกระทบส้นรองเท้าให้ท่านได้ยิน ! แค่นี้ก็คงมองเห็นอารมณ์ขันของผู้เล่า และความเป็นนักบริหารจัดการที่มีประสิทธิภาพของ"แด้ด" หนังสือแบ่งออกเป็นสองภาค คือภาคที่หนึ่งเล่าเรื่องราวของแด้ดกับลูก ๆ ในขณะที่แด้ดยังมีชีวิตอยู่ ส่วนภาคที่สองนั้นเป็นเรื่องราวหลังจากแด้ดสิ้นชีวิตแล้ว ซึ่งตอนนั้น แอนน์ลูกสาวคนโตของครอบครัวมีอายุเพียง 18 ปี และเจน น้องนุชสุดท้องเพิ่งจะสองขวบ แม่...ลิเลียน กิลเบร็ธต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวยังคงเป็นครอบครัวที่มีระบบระเบียบเช่นเดียวกับเมื่อแด้ดยังมีชีวิตอยู่... คำนำของผู้แปลและเรียบเรียง ดิฉันได้อ่านเรื่องนี้ครั้งแรกในหนังสือ The Reader’s Digest ฉบับนักเรียน แม้จะเป็นเพียงตัดตอนย่อออกมาสั้นๆ ก็ยังรู้สึกติดใจมาก ยิ่งได้ทราบว่าเป็นเรื่องจริงก็ยิ่งทำให้อยากติดตามมากขึ้น ดิฉันได้พบหนังสือชุดนี้ที่ร้าน “รวมสาส์น” มีอยู่สองเล่ม เล่มหนึ่งคือ Cheaper by the Dozen อีกเล่มหนึ่งคือ Belles on Their Toes เล่มแรกเป็นเหตุการณ์ณ์ตอนที่พ่อหรือ “แด้ด” ยังมีชีวิตอยู่ ส่วนเล่มหลังเป็นตอนที่ “แด้ด” สิ้นชีวิตแล้ว มิสซิสกิลเบร็ธผู้เป็นแม่ต้องดูแลเลี้ยงดูบุตรทั้งสิบสองของเธอต่อมาตามลำพัง ผู้ประพันธ์ทั้งสองก็คือสองในจำนวนสิบสองนั่นเอง นอกจากท่านผู้อ่านจะได้รับความบันเทิงในแง่ความรัก ความอบอุ่น ความสัมพันธ์อันดีระหว่างบุคคลในครอบครัวขนาดใหญ่ครอบครัวหนึ่งแล้ว ท่านยังอาจจะได้ข้อคิดอันเป็นประโยชน์แก่ครอบครัวไทยๆ เราในสมัยพัฒนานี้อีกบ้างเช่นกัน ข้อคิดจากปัญหาอันเกิดจากแม่บ้านต้องออกทำงานนอกบ้านและต้องรับผิดชอบงานบ้าน รวมทั้งการติดตามการเจริญเติบโตของบุตรธิดาทุกคนอย่างใกล้ชิด ครอบครัวในเรื่องนี้ถือหลักการทำงานทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นงานนอกบ้านหรืองานบ้านว่าจะต้องเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพที่สุด ทุ่นแรงทุ่นเวลาและประหยัดที่สุดด้วย มิสเตอร์กิลเบร็ธเป็นผู้ให้ระบบพิมพ์สัมผัสแก่บริษัทผู้สร้างพิมพ์ดีด “เรมิงตัน” เป็นที่ปรึกษาการบรรจุสบู่ผงของบริษัทลีเวอร์บราเธอร์ ฯลฯ ในการถ่ายทอดออกเป็นภาษาไทย ดิฉันรักที่จะยังคงเรียกมิสเตอร์กิลเบร็ธว่า “แด้ด” ตามที่ผู้ประพันธ์ท่านเรียก แต่คำพูดแทนตัวของมิสเตอร์กิลเบร็ธกับลูกๆ ดิฉันขอใช้คำว่า “พ่อ” ตามความหมายบริสุทธิ์ดังเดิม เมื่อเรื่องนี้ลงพิมพ์ใน “ศรีสัปดาห์” ท่านผู้อ่านหลายท่านกรุณาให้กำลังใจต่อการถ่ายทอดออกเป็นภาษาไทยของดิฉัน ดิฉันจึงขอถือโอกาสขอบพระคุณไว้ในที่นี้ด้วย / เนื่องน้อย ศรัทธา 31 สิงหาคม 07 เรื่องจริงที่บอกเล่าด้วยอารมณ์ขัน แต่อบอุ่นน่ารัก น่าประทับใจ... หยิบมาชวนกันอ่านในช่วงวันแห่งครอบครัวค่ะ...   Create Date : 14 เมษายน 2551     Last Update : 14 ธันวาคม 2558 15:36:54 น. Counter : 5408 Pageviews.   29 comment Share Tweet

The Kite Runner - เด็กเก็บว่าว ~ Khaled Hosseini The Kite Runner By Khaled Hosseini ~ There is a way to be good again ~ เพื่อนคนหนึ่ง ฝากหนังสือเล่มนี้มาให้เมื่อปีก่อนนู้น กำกับมาด้วยว่า...อยากให้อ่าน เพราะเขาอ่านแล้วเห็นว่าเป็นนิยายที่... ชั่วชีวิตหนึ่ง คน ๆ หนึ่งควรจะได้อ่านหนังสือดี ๆ แบบนี้สักเล่ม ไอ้เราก็...ว้าว...ขนาดนั้นเชียวหรือ...ดูหน้าปก ชื่อเรื่อง ชื่อผู้แต่ง ตลอดจนคำโปรยบนหน้าปก...โห...เป็นหนึ่งใน unforgettable stories ทีเดียวนะ...แถมยัง powerful haunting อีกด้วย เข้าทาง ๆ แต่มาสะดุดกะตรงที่บอกว่าเป็น portrait of modern Afghanistan นี่สิ เพราะ...ขอสารภาพว่า(เป็นไบแอสส่วนตัว) ไม่ชอบอ่านนิยายแนวเชื้อชาติ ชนชาติหรือกระทั่งศาสนาสักเท่าไหร่ (เว้นแต่จะเป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์ที่เรารู้ชัดถึงบทสรุปของมันอยู่ก่อนแล้ว) จึงพลิกดูเนื้อในคร่าว ๆ เจอชื่อ... Rahim...Ali ...Hassan...แล้วก็ อือม์...เอ่อ...เดี๋ยวอ่านนะ...เดี๋ยวอ่าน แล้วก็วางไว้บนกองหนังสือบนโต๊ะหัวเตียง ที่มีหนังสือกองอยู่บนนั้นแล้วนับสิบเล่ม... บังเอิ๊ญ...ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ตัวเองต้องวุ่นวายอยู่กับความเจ็บไข้ได้ป่วย ทั้งของพ่อและของตัวเอง จนออกจะลืมเลือนหนังสือเล่มนี้ไป จวบจนเวลาล่วงเลยมา อะไร ๆ ในชีวิตส่วนตัวคลี่คลายไป จนค่อนข้างจะปลอดโปร่งพอที่จะมาริทำบล็อกเพื่อบอกเล่าถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เน้นคุยเรื่องหนังสือเป็นพิเศษ เพราะถนัดอยู่เรื่องเดียว... จึงได้เริ่มปฏิบัติการทลายกองดอง...ทั้งที่ดองอยู่ในหัว (ที่อ่านแล้วเมื่อชาติปางก่อน)...กับที่กองอยู่ในห้อง...(อีเหละเขละขละ บนชั้น บนโต๊ะ บนพื้น...) พร้อมกันก็อ่านรีวิวหนังสือจากบรรดาบล็อกเกอร์หนอนหนังสือตรงนู้นตรงนี้ เห็นชื่อหนังสือเล่มนี้บ่อยครั้งเข้า อ๊ะ...ของเขาต้องดีจริงซีน่า บางคนเขาให้ถึงสิบดาวแน่ะ จึงหยิบมาอ่านอย่างตั้งอกตั้งใจอีกครั้ง... บทแรก ๆ ก็ยังไม่อะไรมาก ก็รู้สึกอยู่ว่า อือม์ เขาเล่าเรื่องได้ลื่นไหลดี เป็นวิธีเล่าเรื่องในแบบที่เราชอบอ่านด้วยแหละ... เป็นลักษณะกระแสสำนึกของผู้เล่าคือ อามีร์ ซึ่งในเรื่องเป็นนักเขียนมีชื่อชาวอัฟกัน - อเมริกัน เล่าย้อนไปถึงวัยเด็กของเขากับเด็กชายชาวชนเผ่า Hazara คนหนึ่ง ซึ่งเป็นบุตรชายของอาลี คนรับใช้ของเขา และมีเรื่อราวเล่าขานว่า แม่ของฮัสซันนั้นเป็นโสเภณีที่ทิ้งฮัสซันไปหลังจากให้กำเนิดเด็กชายเพียงห้าวัน อามีร์เป็นลูกชายของนักธุรกิจผู้ร่ำรวย ผู้ที่เขาเรียกว่า Baba - - ทั้งอามีร์และฮัสซันเติบโตมาคู่กัน ในเขตบ้านเดียวกัน และดูดนมจากแม่นมคนเดียวกัน - - หากสถานภาพของทั้งสองก็แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง And, under the same roof, we spoke our first words. Mine was _Baba_. His was _Amir_. My name. ในความเป็นเด็ก อามีร์ไม่กล้าเรียกฮัสซันว่า "เพื่อน" ได้เต็มปากเต็มคำนัก เพราะในความรู้สึกของเขา ฮัสซันเป็นเพียง "ลูกชายคนรับใช้ " ที่มีหน้าที่ต้องบริการเขาเท่านั้น... ถึงตอนนี้เราก็ยังไม่รู้สึกอะไรนะ เข้าใจและเห็นใจอามีร์ที่อาจจะมีความอิจฉา หรืออารมณ์หวงพ่ออย่างเด็ก ๆ บ้าง เป็นเรื่องธรรมดา... กระทั่งพลอยเห็นขันไปกับทริกเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อามีร์แกล้งฮัสซัน เวลาที่อ่านหนังสือให้ฮัสซันฟัง เพราะฮัสซันไม่ได้เรียนหนังสือ (ในสมัยเด็ก ๆ ...ไม่เด็กล่ะ...โต ๆ แล้วนี่แหละ มีบ่อยครั้งไปที่เราหลอกเพื่อน ๆ คนกรุงเทพว่า...คำว่า "สลิดดก" แปลว่า ฉลาดมาก...หรือคำว่า "สึ่งตึง" แปลว่า สวย หรือรูปหล่อ...) ความที่เที่ยวไปอ่านรีวิวมาเสียก่อนเยอะ ทำให้รู้ล่วงหน้าว่ามันต้องมีอะไรที่มากกว่านี้...พานทำให้ 'กลัว' ที่จะอ่านต่อ...เลยพักอยู่ตรงนี้นานพอสมควร จนมาอ่านรีวิวจากบล็อกคุณทามะจัง กับ บล็อกคุณวิ ...ได้รับการันตีจากทั้งสองท่านว่า...เป็นนิยายที่ดีที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาทีเดียว...จึงฮึดหยิบขึ้นมาอ่านต่อ...อีกครั้ง สารภาพว่าแอบข้าม ๆ บทบรรยายบางตอนที่ผู้เล่าเล่าถึงเหตุการณ์ที่เขาได้พบเห็นฮัสซันถูกทำทารุณกรรมแล้วเขาไม่ได้เข้าไปช่วยเพราะความขี้ขลาดของเขาเอง... หลังจากนั้น ทั้งสองก็ดูเหมือนจะเหินห่างกันไป...ความสัมพันธ์ของเด็กทั้งสองไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ฮัสซันเก็บตัว เงียบ ไม่พูด และอามีร์ก้ไม่ปริปากบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ใครฟัง...ถึงตอนนี้เราสงสารฮัสซันแต่ก็พยายามเข้าใจอามีร์ แต่เมื่ออ่านต่อไป ๆ ถึงตอนที่อามีร์หาวิธีเสือกไสฮัสซันกับพ่อให้ออกจากบ้าน...และวิธีที่เขาใช้นั้นเรียกได้ว่า...สกปรก... บอกได้คำเดียวว่า...เกลียดสองพ่อลูก Baba กับ Amir จับใจ... ตอนหลังอัฟกานิสถานเกิดการเปลี่ยนแปลงภายในประเทศ อามีร์กับพ่ออพยพไปอยู่อเมริกา อามีร์แต่งงานกับหญิงสาวชาวอัฟกันคนหนึ่ง กลายเป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียง ชีวิตมีความสุขดี... แต่อยู่มาวันหนึ่งเขาก็ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนของพ่อ - - (ซึ่งเพื่อนพ่อเขาคนนี้เป็นคนที่มีบทบาทสำคัญในชีวิตของอามีร์ทีเดียว เพราะตั้งแต่วัยเด็กมาแล้วที่เขาต้องเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ แม้กระทั่งในส่วนที่เกี่ยวกับพ่อของเขาเองจากเพื่อนของพ่อคนนี้...) บอกเล่าถึงชะตากรรมอันรันทดของฮัสซัน และบอกว่านั่นคือผลพวงแห่งบาปกรรมที่เขากับพ่อได้ก่อให้เกิดขึ้น... แต่อามีร์สามารถแก้ไขให้ดีขึ้นได้... There is a way to be good again (แอบรู้สึกสะใจนะที่รับรู้ได้ว่าอามีร์รู้สึกผิดและยังรำลึกถึงอดีตอันมืดหม่นในวัยเด็ก...) และยิ่งอยากจะตอกย้ำซ้ำเติมเมื่ออามีร์ได้รับรู้ถึงความสัมพันธ์อันแท้จริงของตัวเองกับฮัสซัน...หลังจากที่ฝ่ายนั้นไม่มีชีวิตอยู่เพื่อรอรับการแก้ตัวหรือแก้ไขใด ๆ จากเขาแล้ว... แต่ก็อย่างที่ราฮิม คานบอกเขา...ว่า...มันมีอยู่นะ วิธีที่จะทำให้อะไร ๆ ดีขึ้นน่ะ เพราะอย่างน้อย ฮัสซันก็ยังทิ้งลูกน้อยอย่าง Sohrab ไว้ให้อามีร์ได้มีโอกาสแก้ตัว...แก้ไขความผิดบาปทั้งปวงที่ล่วงผ่านไป โอ...แค่นี้ก็สปอยล์เสียจนน่าเกลียดแล้ว...ขออภัยนะคะถ้าใครจะคิดว่ารีวิวของเราจะทำให้เสียอรรถรสในการอ่าน... แต่ขอยืนยันว่ายังมีเรื่องราวอีกมากมายที่เข้มข้นและหม่นทึม ที่ต้องอ่านเองเท่านั้นถึงจะสัมผัสได้... ด้วยถ้อยสำนวนที่เรียบลื่น สั้น ๆ ง่าย ๆ แต่ทรงพลัง รับรู้ถึงความหมายหรือนัยแฝงเร้นที่มีอยู่แทบจะทุกประโยคทีเดียว เราไม่อยากจะบอกว่านิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีที่สุดเท่าที่อ่านนิยายมาหรอกค่ะ เพราะส่วนตัวยังคิดว่า...ไม่ถึงขนาดนั้น แต่ก็เป็นนิยายที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่ง...ซึ่งอาจจะจัดอันดับให้อยู่แถวต้น ๆ ...ในบรรดานิยายที่ดีที่สุดหลาย ๆ เรื่องของโลกวรรณกรรม แต่...หากมองในแง่ที่ว่าหนังสือเล่มนี้เป็น debut ของผู้เขียนแล้ว... หนังสือเล่มนี้ก็ประสบความสำเร็จสูงสุด... ในอันที่จะเปิดเผยเรื่องราวของชีวิตและสังคมของผู้คนกลุ่มหนึ่งในโลกให้ได้รับรู้กันในวงกว้างอย่างตรงไปตรงมา แต่กระแทก...กระทบใจ อ่านเถอะค่ะ อย่ารีรอหรือหวั่นหวาดที่จะรับรู้ถึงบาปอันมืดดำของผู้อื่นด้วยเกรงว่า...มันจะเข้ามาก่อกวนมโนสำนึกของตัวคุณเอง (อย่างที่จขบ.หวั่นเกรงมาแต่ต้น) อยู่เลย... แน่นอนว่า...หนังสือดี ๆ ต้องก่อให้เกิดแรงสั่นสะเทือนในหัวใจคนอ่านไม่มากก็น้อย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น... ...There is a way to be good again ค่ะ **ชวนอ่าน เรื่องของ "พ่อ" ตอน "พ่อหมอ" ค่ะ   Create Date : 10 เมษายน 2551     Last Update : 8 มิถุนายน 2552 13:48:38 น. Counter : 2803 Pageviews.   31 comment Share Tweet

~ ด้วยรักจากอเวจี (Mother's Boys By Bernard Taylor) ~: "นิดา" (แปล) ด้วยรักจากอเวจี (Mother's Boys By Bernard Taylor) "นิดา" / แปล สนพ.หมึกจีน / พิมพ์ มกราคม 2541 ...รักที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจนั้น ใคร ๆ ก็รู้ว่าซาบซึ้งโรแมนติคขนาดไหน แต่หากรักนั้นมาจากอเวจีเล่า...? ยังคงอยู่ในช่วงของนิยายแนวทริลเล่อร์หลอน ๆ แบบโรคจิต ๆ แต่เล่มนี้เนื้อหาจะแตกต่างจากเล่มก่อนหน้านี้ เผอิญว่าพบหนังสือเล่มนี้อยู่ด้วยกันกับเล่มข้างบน แถมคนแปลคนเดียวกัน สนพ.เดียวกัน เลยนำมารีวิวไว้ใกล้ ๆ กันตรงนี้... ในวันนี้ ...เอพริลฟูล เรื่องย่อ : โรเบิร์ตเป็นพ่อม่ายหนุ่มใหญ่ที่มีลูกติดถึงสี่คน...คนโตสุดอายุ 13 ปีครึ่ง - เคสเตอร์ ถัดมาคือไมเคิล - 12 ขวบ เบ็น - 10 ขวบและคนสุดท้องเป็นลูกสาวคนเดียว - เดซี่ 8 ขวบ... เมื่อจูดิธหย่ากับโรเบิร์ตเมื่อสองปีก่อน ศาลสั่งให้เด็ก ๆ ทั้งสี่อยู่ในความดูแลของโรเบิร์ต โดยผู้เป็นแม่สามารถพบปะลูกได้อย่างน้อยเดือนละครั้ง...ซึ่งโรเบิร์ตก็ได้ปฎิบัติตามอย่างโอนอ่อนผ่อนปรน ด้วยเขาถือว่าการที่เขาได้ลูก ๆ ทั้งสี่ไว้กับตัวนั้นเป็นความโชคดีอย่างที่สุด...เขาจะเป็นคนพาเด็ก ๆ ไปเยี่ยมจูดิธและรับกลับเองทุกครั้ง...โรเบิร์ตตั้งข้อสังเกตในใจว่า...จูดิธมีความรักและใส่ใจให้แต่กับลูกชายคนโตสองคนของเธอ - - เคสเตอร์กับไมเคิล...แต่ส่วนที่เธอแสดงต่อเบ็นกับเดซี่นั้นดูห่างเหินและจืดเจื่อนเต็มที... โรเบิร์ตมีคนรักใหม่ที่แสนดีคือ "เน็ตต้า" ซึ่งในระยะแรก ๆ ดูเหมือนว่าเธอจะเข้ากันได้ดีกับเด็ก ๆ ทั้งสี่ หากนานเข้าหลังจากที่เคสเตอร์กับไมเคิลได้ไปพักกับผู้เป็นแม่บ่อยครั้งขึ้น จูดิธได้ปลูกฝังความเกลียดชังเน็ตต้าลงในหัวใจของเด็กชายวัยรุ่นทั้งสองอย่าวลึกล้ำ...จากน้าเน็ตต้าผู้ใจดี เธอกลายเป็นนางมารร้ายผู้เข้ามาขวางกลางระหว่างพ่อกับแม่ไม่ให้มีโอกาสกลับมาคืนดีกันได้... เด็กชายทั้งสองจึงต้องหาทางกำจัดนางมารร้ายนั้นให้ออกไปจากชีวิตของแม่ของพวกเขาให้ได้... แล้วพวกเขาก็สบโอกาส...เมื่อวันหนึ่งพ่อของพวกเขาต้องเดินทางไปเยี่ยมมารดาที่ต่างเมือง...ทิ้งเน็ตต้าไว้ตามลำพังกับเด็ก ๆ ทั้งสี่... พร้อมกับปิดประตูแห่งความหวัง ใส่หน้าเคสเตอร์ด้วย 'ข่าวดี' ที่ว่า...เมื่อกลับมาเขากับเน็ตต้าจะแต่งงานกัน... อ่านแล้วหลอนมาก ๆ เป็นนิยายอีกเรื่องที่เปิดเปลือยและตีแผ่ซอกมุมอันมืดดำในจิตใจมนุษย์ได้อย่าง...น่าขนลุก! จูดิธ หรือ "จูดี้"ตามที่เด็ก ๆ เรียก เป็นแม่ที่น่ากลัวที่สุด...โชคดีนักที่เธอไม่ได้รักใคร่ใยดีลูกเล็ก ๆ สองคนของเธอสักเท่าไหร ไม่เช่นนั้นเธอคงปลูกฝังความก้าวร้าวอันชั่วร้าย ลงในจิตใจที่บริสุทธิ์เช่นเดียวกับที่เธอทำกับลูกชายคนโตทั้งสองคนของเธอ... เธอเรียกความรู้สึกที่เธอมีต่อลูกชายของเธอว่า "ความรัก"...แต่เธอไม่รู้ตัวหรอกว่า...ความรักของเธอนั้นมันมีที่มาจากอเวจี... เน็ตต้าหญิงสาวที่แสนจะอ่อนหวานและมองโลกในแง่ดีจะสามารถเอาชนะความเกลียดชังที่ฝังลึกของเด็กชายทั้งสองได้หรือไม่ ? อย่างไร ? และเธอกับโรเบิร์ตจะสามารถนำพาเด็ก ๆ ก้าวพ้นห้วงแห่ง...อเวจีนี้ได้อย่างไร... หยิบมาชวนอ่านคั่นเวลา... หนังสือเล่มนี้เหมาะสำหรับคนเป็นพ่อเป็นแม่...หรือคนที่กำลังจะเป็นพ่อเป็นแม่...แต่ไม่แนะนำสำหรับเด็ก ๆ ค่ะ ด้วยมีซีนที่อาจจะสั่นสะเทือนศีลธรรมและจริยธรรมอันดีงามอยู่...เยอะทีเดียว !   Create Date : 01 เมษายน 2551     Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 14:59:32 น. Counter : 1548 Pageviews.   9 comment Share Tweet

• ชวนศึกษา(ธรรมะ)
• ชวนปฏิบัติ(ธรรม)
• เปิดบ้านแม่ไก่-ทักทายกันหน่อย
• หนังสือเก่า...อยากเล่าต่อ
• นิย๊าย ~ นิยาย
• นิย๊าย-นิยาย(๒)
• นิยายฝาหรั่ง & หนังสือแปล
• นิยายสายจีน
• วรรณกรรมเยาวชน
• สาระ(ค)ดี-ดี (Non-fiction)
• อ่านตามเกม
• ชวนดู(K)ซีรี่ยส์
• ฅนเมือง อู้กำเมือง
• เรื่องเล่าจากหลังดอย
• ปกิณกะ ซะป๊ะ ~ ซะเป้ส
• บทกวีที่ผูกพัน
• เดินทางไกลกับ"ไซอิ๋ว"
• บ่นบ้า' ตามอารมณ์ '
• สารบัญหนังสือในบล็อก

• เมณี
• บังอร-บังเอิญ
• โมกสีเงิน
• ป้ามด
• แม่เฮือน
• ปลิวตามลม
• นวลกนก
• January Friend
• ดอกเสี้ยวขาว
• อั๊งอังอา
• กวินทรากร
• Zhivago
• BoOKend
• ทิวาจรดราตรี
• นัทธ์
• nikanda
• โสดในซอย
• นายแจม
• narumol_tama
• Chulapinan
• แพนด้ามหาภัย
• beer87
• yjam
• วินนี่ย์หมีพูห์
• เจ๋วะรัฐถะ
• ammataya
• ลูกปัดแก้ว
• กะว่าก๋า
• นิงัย
• ร่มไม้เย็น
• แก้วกังไส
• พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
• ศรีสุรางค์
• แพรจารุ
• last_tibetstone
• malarn cha
• หอมกร
• JewNid
• กิ่งไม้ไทย
• หวานเย็นผสมโซดา
• komyooth
• PTNCenter
• rngja
• dream-devil
• เหมือนพระจันทร์
• kangsadal
• PhueJa
• ปลายทางของสายรุ้ง
• ปลาทองแก้มยุ้ย
• Pribtaa
• วิรตี
• Friday Story
• อุ้มสม
• ~:พุดน้ำบุศย์:~
• สามปอยหลวง
• ดอยสะเก็ด
• lovereason
• คนสวยที่ไม่เคยสวย
• PZOBRIAN
• ออโอ
• เรียวรุ้ง
• Webmaster - BlogGang

• olddreamz
• เมืองแจ๋ม
• เปิดโลกลำปาง
• ฅนเมือง
• โลกล้านนา
• ธรรมะดอทคอม
• Yahoo !
• Google
• คนเมืองฟังกำเมือง
• คำไท - คำถิ่น
• คลังภาพ
• BlogGang.com