เดินทางไกลกับไซอิ๋ว (๘) บทที่ ๕ ปัญญาทำให้ได้วิริยบารมี บทที่ ๕ ปัญญาทำให้ได้วิริยบารมี อาจารย์และศิษย์ดุ่มเดินไปในป่าลึก ถึงที่โล่ง ลุถึงบึงใหญ่ชื่อเองเส้า(เหยี่ยวโศก) เขตภูเขาจั๋วบั่วซัว ทันใดนั้น มังกรร้ายเง็กเล้งซัมไทจื้อ ผู้ต้องโทษจากสวรรค์ ได้โผล่พรวดขึ้นมา อ้าปากกลืนม้าหลวงลงไปในท้อง เห้งเจียกระชากตะบองยู่อี่เข้ารบกันโกลาหล เง็กเล้งเห็นท่าจะเสียทีก็ดำลงกบดานในก้นบึง เห้งเจียมิรู้จะทำประการใด ด้วยตนเชี่ยวชาญเฉพาะบนบก ไม่ถนัดในน้ำ จึงต้องเหาะไปนิมนต์พระกวนอิมโพธิสัตว์พร้อมทั้งเทพยดามาช่วย กวนอิมได้ร้องบอกให้รู้ว่า บุคคลที่เง็กเล้งรอ คือพระถังซัมจั๋งที่จะไปอาราธนาพระไตรปิฎกนั้น บัดนี้ก็คือคนที่ตนได้กินม้าเสียนั่นเอง เง็กเล้งทราบความแล้วก็ขึ้นจากก้นบึง มาทำความเคารพพระถัง และไหว้เห้งเจีย ฝ่ายกวนอิมก็ร่ายมนต์แปลงร่างของเง็กเล้งให้กลับเป็นม้าขาว เพื่อแทนม้าหลวงที่ถูกกลืนกินไป เมื่อกวนอิมและปวงเทพยดากลับไปสำนักตนแล้ว เห้งเจียก็จูงม้าขาวนำหน้าพระถังข้ามบึงเองเส้าด้วยเรือของตาเฒ่าผู้หนึ่ง นาม : พอก่อนครับขอให้อาจารย์ช่วยเฉลยทีก่อน รูป : โธ่ เรื่องกำลังสนุก มาขัดคอทำไมก็ไม่รู้ โหงว : เอาละ ไม่ต้องทะเลาะกัน เราจะเฉลยให้ฟัง ชีวิตช่วงนี้ได้ลุถึง "บึงแห่งความท้อถอยใจ" นาม : มิน่าเล่าถึงให้ชื่อว่า "เหยี่ยวโศก" แม้โผขึ้นไปได้ในอากาศ ทีท้อถอยก็คอตกปีกเปลี้ยละเหี่ยโหย โหงว : ตีปีกชูคอในทางธรรม เที่ยวอวดโอ่ด้วยแรงแห่งวิริยะของศรัทธา(ม้าหลวง)อยู่พักหนึ่ง ในที่สุดม้าก็ถูกกลืน ความท้อถอยใจก็ประดังเข้ามา รูป : เพราะบึงนั้นกว้างมากนะครับ อาจารย์ทำไมไม่แต่งให้ม้าพาพระถังเหาะข้ามไปเลยละครับ ? นาม : ทำไมให้เง็กเล้งซัมไทจื้อ ขึ้นมากินม้าหลวง แล้วอยู่ในบึงแห่งความท้อถอยเล่าครับ ? โหงว : วิริยะของศรัทธาหมดเขตเพียงริมบึงนั้น ต่อจากนั้นชีวิตจำเป็นต้องพึ่งวิริยะที่เกิดจากปัญญาเข้าปราบปรามปีศาจที่กบดานอยู่ในบึง รูป : ก็มังกรเง็กเล้งกบดานอยู่ และเห้งเจียไม่ได้ฆ่านี่ครับ โหงว : ในช่วงที่ชีวิตเป็นบึงแห่งความท้อแท้นั้น วิริยะได้กบดานอยู่ ต้องใช้โพธิสัตว์ปัญญาปลุกให้มันขึ้นมาชนะความท้อถอยได้ นั่นคือวิริยบารมีเกิดแล้ว นาม : นั่นเป็นคติของมหายานนี่ โหงว : เอาเถอะน่า เฉลยแบบเถรวาทก็ได้ว่า แม้ไม่ไปตามกวนอิมมา เห้งเจียกับเง็กเล้งก็รู้จักกัจนได้ เพราะเง็กเล้งกำลังรออยู่แล้ว นาม : ทำไมเห้งเจียไม่ถนัดทางน้ำ ? โหงว : เห้งเจียคือตัวปัญญาที่ยังหยาบเถื่อนอยู่ ยังขาดศีล ซึ่งจะพบในบทถัดไป ซึ่งทั้งสามจะได้ช่วยกันปราบปีศาจในน้ำ คือ กิเลสประเภทกบดาน ตอนนี้สรุปว่า เมตตาของโพธิสัตว์นั้นทำให้วิริยะตื่นขึ้น นาม : แล้วคณะไปไซทีข้ามบึงแห่งความ "ท้อถอย" ด้วยเรือของตาเฒ่า หมายความว่าอย่างไร ? รูป : โธ่ ... คุณ ตาเฒ่าไม่มีชื่อจะมีความหมายอะไร นอกจากว่าอาจารย์แต่งส่งเดชให้พระถังข้ามบึงเท่านั้นเอง โหงว : ตาเฒ่าคือ "โบราณธรรม " โบราณวิธีที่ท่านผู้รู้ได้ผ่านบึงแห่งความท้อถอยของชีวิตไปได้ รูป : โอย ... ผมชักวิงเวียนเข้าทุกทีแล้ว จะไปตีความในด้านในทำไมกันนักหนาเชียว อ่าน-ฟังให้สนุก ๆ ก็พอแล้ว นาม : ไซอิ๋ว ของอาจารย์เป็นวรรณกรรมชิ้นเดียวของโลกที่เป็นพยานในการมองด้านใน ทุกสิ่งอยู่ข้างใน ใช่ใหมครับ ? โหงว : อย่ายอเราเลิศลอยเกินไปนัก แท้จริงเราได้เค้าวิธีมาจาก รามายณะ นาม : อะไรกัน... รามายณะก็เป็นวรรณกรรมด้านในหรือครับ ? โหงว : ใช่ เอาเถิดเจ้าจะรู้เอง เจ้าอย่าเสียเวลาออกเรื่องเลย ฟังให้ดี เราจะเล่าตอนต่อไป... **แม่เฒ่า - พ่อเฒ่า หรือ คนชรา = โบราณภาษิตหรือ เรื่องที่เล่า ๆ สืบต่อกันมา ** ขอบคุณภาพการ์ตูนไซอิ๋วจากเว็บ //www.mindcyber.com/ ค่ะ **คัดจาก "เดินทางไกลกับไซอิ๋ว" โดย "เขมานันทะ" หน้า ๑๙ - ๒๒   Create Date : 23 กรกฎาคม 2551     Last Update : 30 กรกฎาคม 2551 11:27:10 น. Counter : 1971 Pageviews.   4 comment Share Tweet

เดินทางไกลกับไซอิ๋ว (๗) บทที่ ๔ เรื่อง...การ "บวช" ที่แท้ บทที่ ๔ ปัญญารู้ไตรลักษณ์ คือการ "บวช" แท้ พระถังซัมจั๋งคอตก เดินจูงม้าไปในป่าใหญ่แต่ลำพัง แสนว้าเหว่ เดินมาครู่หนึ่งพบพระโพธิสัตว์กวนอิมแปลงมาเป็นแม่เฒ่า ได้สนทนาปราศรัยรู้ความกันแล้ว แม่เฒ่ากล่าวว่าจะไปไซทีโดยไม่มีเห้งเจียนั้น ย่อมไปไม่ถึงโดยแน่นอน แม่เฒ่ารับว่าจะช่วยไปตามเห้งเจียให้ นางได้มอบเสื้อและห่วงมงคลสวมหัว พร้อมทั้งมนต์สะกดหัวใจไว้ปราบเห้งเจียในเวลาดื้อหรือดุร้าย กล่าวฝ่ายเห้งเจีย นั่งซดน้ำชาอยู่กับพญาเล่งอ๋อง พญาเล่งอ๋องได้เตือนสติให้รำลึกถึงมรรคผล เห้งเจียจึงเหาะย้อนกลับมาหาพระถัง พระถังก็ให้เห้งเจียสวมเสื้อและห่วงมงคล โดยหลอกว่าเป็นหมวกวิเศษที่ใครใส่แล้วยิ่งฉลาดรอบรู้ในการหนังสือ ส่วนเสื้อนั้นใครสวมแล้ว จะรู้จักขนบธรรมเนียมประเพณีโดยไม่ต้องเรียนต้องฝึก เห้งเจียหลงเชื่อ ครั้นแล้วพระถังก็ลองร่ายมนต์สะกด เห้งเจียก็ปวดขมับล้มม้วนกลิ้งไปมา เป็นอันว่า เจ้าลิงจอมโจกของเราก็อยู่ในกำมือของพระถังซัมจั๋งโดยสิ้นเชิง นาม : ( หัวเราะกั๊กๆ ) รูป : แกเข้าใจรึ ? นาม : เปล่า รูป : แล้วหัวเราะหาอะไรวะ นาม : หัวเราะเยาะความโง่ของคนสมัยเราที่อุตริกล่าวว่า "แต่ก่อนคนเรายังโง่" ซึ่งเรื่องจริงกลับตรงข้าม รูป : ตรงข้ามยังไง ? นาม : มันตรงกันข้ามว่า คนโบราณผูกปริศนาไว้ให้ คนสมัยนี้แหละโง่ แล้วยังหยิ่ง ยกตัวอีกซิ อย่างที่อาจารย์เล่ามา แกรู้รึ ? รูป : ก็นิทานสนุก ๆ ไปคิดอะไรให้ปวดหัวทำไมเล่า อาจารย์ท่านก็แต่งไปเรื่อย ๆ นึกไหนได้ก็ว่ากันไป โหงว : ถ้าแกขืนหมิ่นข้า ข้าจะยอมโง่โดยหยุดเฉลย เพื่อให้แกโง่สองเท่าของข้า นาม : โธ่ อาจารย์อย่าถือสามันเลย ผมอยากทราบจริง ๆ ว่า ปัญญาที่กบดานและดื้อดุร้ายจะถูกควบคุมได้อย่างไร ? โหงว : กวนอิมโพธิสัตว์ คือเมตตาบารมี ได้นำเสื้อวิเศษ คือการเฝ้าดูจิต โดยการทำในใจไว้อย่างแยบคาย (โยนิโสมนสิการ) ซึ่งใครใส่แล้วรู้ขนบธรรมเนียมโดยไม่ต้องเรียน ขนบธรรมเนียมที่พระอริยเจ้าได้ทำทางไว้ คือการมีสติเฝ้าดูชีวิต หรือ การทำในใจไว้อย่างแยบคาย แล้วจะรู้ทาง รู้ธรรม รู้วินัย โดยไม่ต้องเรียนเลย รูป : แล้ว มงคล ๓ ห่วงเล่าครับ ? นาม : ผมเดาว่า ศีล สมาธิ ปัญญา ใช่ไหมครับ ? โหงว : ผิดถนัด เห้งเจียคือปัญญา ซึ่งเราจะได้พบ ศีล สมาธิ ในบทถัด ๆ ไป ไม่ใช่ที่นี่ ห่วงมงคล ๓ ห่วงคือ ไตรลักษณ์ ได้แก่ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ๓ วงนี้ รวบมัดเป็นวงว่าง (สุญญตา) วงเดียวไว้สวมหัวของปัญญา นั่นคือจิตที่ดื้อรั้นกระสับกระส่าย ไหลไปตามอารมณ์นั้น ต้องให้มันกำหนดกัมมัฏฐานที่มีไตรลักษณ์เป็นอารมณ์จึงจะชื่อว่าบวชจริงไม่ใช่ที่กายเท่านั้น รูป : แล้วทำไมอาจารย์แต่งให้พระถังซึ่งเป็นพระ เที่ยวทุศีลหลอกลวงแม้กระทั่งลิงว่า ห่วงมงคลคือหมวก ก็ไม่รู้ ? นาม : นี่ แก เลื่อนลอยอีกแล้วละซี โหงว : จิตของคนธรรมดาจะไม่ยอมกำหนดไตรลักษณ์ จะต้องหลอกล่อ(ปัคคหะ) ว่ากำหนดไตรลักษณ์ แล้วจะรู้เรื่องปริยัติได้หมดสิ้น ที่จริงเราไม่ได้หลอกเลย ปริยัติทั้งหมดทั้งสิ้นในพระไตรปิฎก รวมลงที่ว่า สิ่งทั้งปวงเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา หรือสรุปว่าคือ สุญญตา อันอุปมาด้วยห่วงมงคลวงว่างครอบไว้เหนือหัวของปัญญา นาม : แหม สนุกจริงครับ รูป : แล้วคาถาบีบขมับเล่า ? โหงว : ทุกครั้งที่จิตดื้อไม่ยอมทำตามในการมุ่งสู่ความหลุดพ้น มักจะวนไปสู่อารมณ์โลก ๆ ตามปรารถนา คือดันไปกำหนดว่า สิ่งทั้งปวงเป็นของเที่ยง เป็นสุข หรือเป็นตัวตนเข้า จงร่ายมนต์บีบขมับคือ กำหนดกัมมัฏฐานที่มีไตรลักษณ์เป็นอารมณ์ แล้ว ปัญญามันจะยอมรับใช้ นาม : เป็นอันว่า ชีวิตสามารถปลุกเร้าบังคับให้ปัญญาทำหน้าที่จูงม้าหลวง(วิริยะของศรัทธา)พาชีวิตบ่ายหน้าสู่นิพพาน อันเป็นเป้าหมาย.... โอ้โฮ วิเศษจริง ๆ รูป : ผมฟังไม่สนุกเลย แหมคุยกันคอแห้ง ขอน้ำชามาซดกันหน่อยนา โหงว : มัวซดน้ำชาอยู่ใต้บาดาลนั่นแหละ อีนางเง็กมิ่นกงจู๊ รูป : อาจารย์ด่าใครครับ เง็กมิ่นกงจู๊ ไหนกัน ? นาม : อาจารย์ครับ โปรดเฉลยก่อน เพราะไซอิ๋วยาวมาก กว่าจะถึงตอนนั้น เดี๋ยวผมก็ลืมเสียเท่านั้น โหงว : เง็กมิ่นกงจู๊ คือ กามสุขัลลิกานุโยค เมียน้อยของงูหม้ออ๋อง(มิจฉาทิฏฐิ) รูป : อาจารย์ด่าผม นาม : อาจารย์ครับ ได้โปรดเล่าต่อไป โหงว : บทถัดไปหวาดเสียวมาก เพราะพระถังจะพบปีศาจร้ายตัวแรกที่อาศัยอยู่ในบึง ฟังนะ .............. ** ขอบคุณภาพการ์ตูนไซอิ๋วจากเว็บ //www.mindcyber.com/ ค่ะ ***ส่วนภาพล่างสุดเป็นภาพเขียนของท่านอาจารย์เขมานันทะ แม้ไม่ได้เกี่ยวกับเนื้อหาบล็อก แต่ก็อยากนำเสนอขอกราบขอบพระคุณมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ **คัดจาก "เดินทางไกลกับไซอิ๋ว" โดย "เขมานันทะ" หน้า ๑๔ - ๑๘   Create Date : 22 กรกฎาคม 2551     Last Update : 30 กรกฎาคม 2551 11:13:04 น. Counter : 1642 Pageviews.   8 comment Share Tweet

เดินทางไกลกับไซอิ๋ว (๖) บทที่ ๓ อินทรีย์ ๖ ดุจโจร ๖ คน บทที่ ๓ อินทรีย์ ๖ ดุจโจร ๖ คน อาจารย์ชวนศิษย์คนโปรด รอนแรมกันมาในท่ามกลางฤดูหนาว และอย่างไม่ทันคาดคิดโจร ๖ คน ได้จู่โจมเข้ามาขวางหน้า ร้องตวาดขู่ว่าจะปล้นทรัพย์และชีวิต พระถังตกใจกลัวจนตัวสั่น เห้งเจียกรากเข้าประจันหน้า ร้องถามชื่อแซ่กันขึ้นนายโจรร้องบอกชื่อดังนี้ โจรคนแรก : ชื่องั้นขันชี้นะเจ้า.........ตาเห็นรูปใจเร้า รุ่มร้อน ตัณหา ...........แลนา โจรคนที่สอง : ยี่เทียล้อหน้ากริ้ว..........หูยินเสียงใจสะยิ้ว รุ่มร้อน ตัณหา .............แลนา โจรคนที่สาม : ภิชืออ้ายหน้าแปร้.........จมูกได้กลิ่นใจแพ้ รุ่มร้อน ตัณหา.............แลนา โจรคนที่สี่ : จิสองซื้อคือลิ้น...........ลิ้มรสแล้วใจดิ้น รุ่มร้อน ตัณหา............แลนา โจรคนที่ห้า : ซิ้นปุ๊มอิ๋วที่ห้า.............สัมผัสผิวใจบ้า รุ่มร้อน ตัณหา............แลนา โจรคนที่หก : อี่เกี้ยนออกหัวหน้า.......ใจรู้คิดพะว้า รุ่มร้อน ตัณหา.............แลนา เห้งเจียได้ยินชื่อแล้วหัวเราะก๊ากใหญ่ ร้องขึ้นว่า " อ้ายพวกลูกหลานข้า เจ้าพวกขนหน้าแข้งของปู่ ถ้าพวกเจ้าทั้งหก ปล้นอะไรมาแล้ว ให้เรามีส่วนแบ่งด้วย ปู่ก็จะไว้ชีวิตพวกเจ้า " นายโจรทั้งหก เป็นเดือดเป็นแค้นในคำสบประมาท...... โธ่อ้ายลิงหาเรื่องตาย ทั้งหกรุมเข้ารบเห้งเจีย เห้งเจียจึงตีตายหมด ฝ่ายพระถังเห็นศิษย์โหดร้ายก็ตำหนิ เห้งเจียก็เถียงว่า ขืนไม่ตีมัน มันก็จะตีอาจารย์ตายเท่านั้น ศิษย์และอาจารย์โต้เถียงด่าทอกันรุนแรง พระถังเดือดดาลขึ้น จึงออกปากขับไล่ไม่ให้ร่วมทางไปไซที เห้งเจียก็น้อยใจ จึงทิ้งอาจารย์เสีย แล้วเหาะลิ่วไปซดน้ำชากับพญาเล่งอ๋องที่ใต้บาดาล โหงว : เป็นไง ? รูป : แหมสนุกจริงๆ ครับ เห้งเจียเป็นลิง ทำไมจึงแต่งให้เก่ง ขนาดโจร ๖ คนสู้ไม่ได้ นาม : แกลืมไปอีกแล้วซีน่า โหงว : โจร ๖ คน คือ ผัสสะ ๖( ตาเห็นรูป จักษุวิญญาณเกิด ฯลฯ อันเป็นปัจจัยให้เกิดตัณหา ) นาม : วิญญาณ ๖ ที่เกิดในขณะแห่งการกระทบของอายตนะ ๖ กับ อารมณ์ ๖ นั้นคือธาตุรู้ นั้นคือธาตุรู้(วิญญาณธาตุ) ซึ่งเป็น "ขนหน้าแข้ง" ของโพธิจิต รูป : แท้จริง ธาตุรู้(วิญญาณธาตุ) ที่เกิดจากการกระทบทั้งหกทางนั้นมีสองชนิด ชนิดแรกคืออวิชชาสัมผัส นี้จำเป็นต้อง "ฆ่า" เสีย เอาไว้ไม่ได้ ขืนเอาไว้มันจะฆ่าพระถัง คือ ชีวิตทางธรรมจะถูกฆ่า อีกชนิดหนึ่งคือ ปฏิฆสัมผัส หรือ วิชชาสัมผัส การกระทบที่สักว่ากระทบ หรือ มีการเห็นตามอาการที่เป็นจริงของการกระทบ แล้วไม่ปรุงแต่งเป็นตัณหา เช่นนี้ย่อมให้มีการกระทบได้ การกระทบทางอายตนะนั้นดุจโจรปล้น ถ้าให้ปัญญามีส่วนในการกระทบทุกๆ ครั้งการกระทบนั้นกลับเป็นความรู้ นาม : จึงอุปมาว่า เห้งเจีย(ปัญญา) จะไว้ชีวิต ถ้าปล้นแล้วมาแบ่งให้ตนด้วย โหงว : ใช่แล้ว รูป : ก็แล้วทำไม พระถังจึงไม่เข้าใจละครับ เห้งเจียนั้นฉลาดออก โหงว : นี่เธอ ขอเตือนว่าไม่มีพระถังหรือลิง พระถังคือศรัทธา ขันติ สัจจะอธิษฐานซึ่งภูมิธรรมเหล่านี้ ยังลงร่องรอยกันไม่ได้กับปัญญา นาม : จึงอุปมาว่า ทะเลาะกันดังลั่นไปทั้งป่า รูป : แล้วไง แต่งให้เห้งเจียดันเหาะลิ่วไปซดน้ำชากับพญาเล่งอ๋อง ถึงบาดาลเชียว นาม : เอ ? โหงว : เมื่อมีแต่ศรัทธา ขันตินำหน้า ปัญญาก็กบดานเสียเท่านั้น ขันติหรือศรัทธามันไม่ค่อยชอบใช้ปัญญาดอกเธอ นาม : จริง.....หรือแกว่าไง รูป : อาจารย์เล่าต่อดีกว่าครับ ว่าพระถังทำอย่างไร จึงให้ปัญญามาเป็นคนจูงม้าไปไซทีได้อีก โหงว : อย่ากลัวเลยเธอ ว่าแต่เห้งเจียของเธอเอง ลงไปซดน้ำชาอยู่ใหนน่ะ ? **เห้งเจียเหาะไปซดน้าชากับพญาเล่งอ๋องใต้บาดาล = ปัญญาเฉื่อยชา ไม่ทำหน้าที่ ** ขอบคุณภาพการ์ตูนไซอิ๋วจากเว็บ //www.mindcyber.com/ ค่ะ **คัดจาก "เดินทางไกลกับไซอิ๋ว" โดย "เขมานันทะ" หน้า ๑๐ - ๑๓   Create Date : 17 กรกฎาคม 2551     Last Update : 30 กรกฎาคม 2551 11:10:08 น. Counter : 3109 Pageviews.   11 comment Share Tweet

เดินทางไกลกับไซอิ๋ว (๕) บทที่ ๒ กตัญญูกตเวทิตา สนับสนุนให้ได้โพธิปัญญา บทที่ ๒ กตัญญูกตเวทิตา สนับสนุนให้ได้โพธิปัญญา เทพเจ้าประจำดวงดาวไทเป็กแชกุน ได้ปรากฎกายในร่างของตาเฒ่า มาช่วยพระถังไห้รอดพ้นจากความตาย แล้วสั่งว่า "ถ้าท่านจะไปไซที จำต้องไม่ปริปากบ่นถึงความทุกข์ยาก ด้วยการทำอย่างนี้ ท่านจะได้สานุศิษย์ผู้มีฤทธิ์ นำทางไปถึงจุดหมายได้ " พระถังซัมจั๋งเดินทางต่อไปแต่ผู้เดียวในป่าใหญ่ อันเต็มไปด้วยภูตผีและสัตว์ร้าย วันหนึ่งพระถังได้ถูกเสือและงูร้ายล้อมหน้าล้อมหลังจนใจสั่นระรัว ถ้ามิได้นายพรานป่าชื่อเล่าเป็กกิมมาช่วย ก็น่าที่พระถังจะสิ้นชีวิต เล่าเป็กกิมพรานป่าผู้กตัญญูต่อมารดา นิมนต์พระถังไปที่บ้านแล้วตามไปส่งพระถังที่ภูเขาโง้วเห้งซัว คือภูเขาห้ายอดที่พระเซ็กเกียมองนี่ฮุดโจ๊วครอบทับซีเทียนไต้เซีย(ซึงหงอคง)ไว้ และสาปสั่งจนกว่าพระถังซัมจั๋งจะมาปลดปล่อย เอาไปเป็นสานุศิษย์ ไปสืบพระไตรปิฎกยังไซที พระถังขอร้องให้เล่าเป็กกิม ไปส่งจนพ้นเขตภูเขาโง้วเห้งซัว แต่พรานกตัญญูต่อมารดาปฏิเสธ อ้างว่า " พ้นเขตภูเขานั้นแล้ว บรรดาเนื้อสิงสาราสัตว์ มิได้อยู่ในอำนาจของข้าพเจ้าแล้ว " ขณะนั้นเอง ทั้งสองได้ยินเสียงร้องทักดังก้องฟ้าของซีเทียนไต้ซือ " อาจารย์... ทำไมช้านักเล่า ? " เล่าเป็กกิมเป็นคนกล้า เดินรี่เข้าไปที่ที่มาของเสียง เห็นซีเทียนไต้ซือ ถูกภูเขาทับอยู่ก็เข้าไปถามความ ครั้นรู้เรื่องกันแล้ว ก็ช่วยเอานิ้วแคะขี้ตะไคร่น้ำที่ขึ้นในหูของซีเทียน เนื่องจากถูกภูเขาครอบอยู่นานนับร้อย ๆ ปี ซีเทียนก็ขอให้พระถังขึ้นไปปลดแผ่นยันต์มีอักขระ ๖ พยางค์ ออกจากยอดภูเขา อักขระ ๖ คำนั้นว่า " โอม มณีปัทเม ฮูม " ครั้นแล้วซีเทียนก็แผลงฤทธิ์เสียงดังสนั่น ดีดสลัดตัวหลุดออกมาจากภูเขา มาหมอบไหว้พระถังซัมจั๋ง อาจารย์ก็ได้สานุศิษย์เอกคู่หูแต่ครั้งนั้น เล่าเป็กกิมพรานกตัญญูก็ลากลับไป ซีเทียนเอาตะบองยู่อี่ที่เสียบไว้ในรูหูออกมาทุบเสือตัวหนึ่งตาย แล้วถลกหนังเสือเอามานุ่งห่ม เป็นอันว่าซีเทียนได้บวชครั้งแรก พระถังตั้งชื่อใหม่ให้ว่า "ซึงเห้งเจีย' ศิษย์จูงม้าให้อาจารย์นั่ง บ่ายหน้าเดินดุ่ม ๆ ไปในป่าใหญ่ มุ่งสู่ทิศปราจีน.... นาม : พระถังรอดจากปีศาจกิเลสมูลอย่างไรครับ ? โหงว : เจ้าไม่ตั้งใจฟังเราเล่าเลยจริง ๆ ก็ไทเป็กแชกุนกล่าวว่าอย่างไรเล่า ? นาม : จงทนอย่าได้บ่น แล้วจะได้ศิษย์มีฤทธิ์มาก แล้วศิษย์นั้นจะช่วย โหงว : นั่นแหละ จงทนต่อการบีบคั้นของกิเลส ไม่ยอมที่จะทำตามอำนาจของกิเลส แล้วจะพ้นจากหล่มได้เอง รูป : เอ๊ะ ท่านครับ ถ้าพ้นจากหล่มของกิเลสมูล ๓ พระถังก็เป็นพระอรหันต์แล้วซีครับ โหงว : นี่เธอ เราเตือนกี่ครั้งแล้ว ไม่ใช่พระถังซัมจั๋งที่ใหนนะ แต่ชีวิตช่วงที่ศรัทธาขันติยังต้องล้มลุกคลุกคลาน และปีศาจกิเลสมูลมิได้ถูกฆ่าตายนี่ เพราะพระถังยังไม่ได้ศิษย์(เห้งเจีย -ปัญญา) ปีศาจมันหลบหายไปเท่านั้น แล้วมันจะมาใหม่ในรูปของปีศาจอีกหลายร้อยหลายแสนทีเดียว รูป : เอ อยู่ดี ๆ กิเลสมูลหายไปเฉย ๆ ได้หรือครับ ในชีวิตกิเลสมันดองสันดานอยู่นี่ โหงว : อย่าสู่รู้น่า ... จงดูเข้าไปในใจ เจ้าจะพบว่า แม้สิ่งที่เรียกว่ากิเลสมูลก็หามีอยู่จริงไม่ ปีศาจทั้ง ๓ มันเป็นมายา เข้ามาเพื่อให้รู้จัก และให้เห้งเจียฆ่ามันเสีย มันไม่ได้มีอยู่ตลอดเวลาดอก รูป : เล่าเป็กกิม ซีเทียนไต้เซีย เล่าครับ ? โหงว : เล่าเป็กกิม คือ ความกตัญญูที่ไปเขี่ยตระไคร่ในหูของซีเทียน ก็คือกตัญญูกตเวทิตาคุณนั้น จะเป็นธรรมเครื่องสนับสนุนให้ ได้โพธิปัญญา เราจึงอุปมาด้วยกตัญญู เขี่ยแคะหูให้ปัญญาที่ถูกครอบงำอยู่ในชีวิต รูป : ทำไมถึงเขต ภูเขาโง้วเห้งซัวแล้ว บรรดาเนื้อเสือจึงไม่อยู่ในอำนาจพรานกตัญญูเล่าเป็กกิม ? โหงว : การละกิเลสในเขตนั้น เป็นหน้าที่ของปัญญา ไม่ใช่กตัญญู รูป : พระเซ็กเกียมองนีฮุดโจ๊ว ครอบซีเทียนด้วยภูเขา ๕ ยอดเล่าหมายความว่าอย่างไร ? โหงว : เจ้าจงย้อนไปดูบทซึงหงอคง แต่เราสรุปย่อให้ฟังว่า ปัญญาสามัญนั้นถูกอุปาทานขันธ์ ๕ ครอบงำอยู่นานนัก จนกว่า... นาม : จนกว่าขันติจะถูกกตัญญูส่งมาถึง โหงว : อย่าสู่รู้น่า... จนกว่าจะแกะอักขระ ๖ พยางค์ คือ "โอม มณี ปัทเม ฮูม" ออกได้ เมื่อนั้นแหละ ปัญญาจึงจะเป็นอิสระและ จะนำชีวิตไปสู่นิพพาน รูป : แกะอักขระ ๖ พยางค์ ออกหมายความว่าอย่างไร ? โหงว : "แกะ" หมายความว่า เข้าใจอรรถซึมซาบในบทภาวนานี้ คือ "โอม มณี ปัทเม ฮูม" แปลว่า "ขอนอบน้อมแด่ดวงมณีในดอกปทุม " คือ ความประเสริฐแห่งใจ รูป : ท่านครับ เห้งเจียทุบเสือถลกหนังมานุ่งหมายถึงการบวช ปัญญาบวชได้อย่างไรกันครับ ? โหงว : เห้งเจีย(ปัญญา) ห่มหนังเสือ นั่นหมายถึงปัญญาที่เริ่มน้อมไปสู่เนกขัมม์เท่านั้น ส่วนการบวชจริง ๆ ของปัญญาคือ การสวมมงคล ๓ วงของพระยูไล รูป : มงคล ๓ วง ? โหงว : มงคล ๓ วง คือ ไตรลักษณ์ ที่นำมา " ครอบหัว " ปัญญาเข้าแล้ว นั่นคือ การบวชแท้ รูป : ผมไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ครับ โหงว : อยากเข้าใจก็จงเงี่ยหูฟัง เราจะเล่าในตอนต่อไป (...จบบทที่ ๒ โปรดติดตามตอนต่อไป...) **คัดจาก"เดินทางไกลกับไซอิ๋ว โดย "เขมานันทะ" หน้า๕ - ๙)   Create Date : 16 กรกฎาคม 2551     Last Update : 30 กรกฎาคม 2551 11:05:40 น. Counter : 2063 Pageviews.   5 comment Share Tweet

เดินทางไกลกับไซอิ๋ว (๔) บทที่ ๑ การเดินทาง บทที่ ๑ การเดินทาง(กิเลสมูล ๓ ดุจ ๓ ปีศาจ) ดูโน่นแน่ะ พระถังซัมจั๋งนั่งบนหลังม้าพระราชทาน กำลังดุ่มไปตามทางสู่ป่าใหญ่ เช้าตรู่ของวันแรกของการเดินทางนี้ มีหมอกลงจัดสองข้างทาง พระถังซัมจั๋งจึงเดินวนเวียนหลงทางไปถึงภูเขาซังขี้ซัว(สองแพร่ง) และทันใดนั้น พื้นดินก็พลันยุบฮวบลง พร้อมด้วยเสียงหัวเราะดังก้องป่าของปีศาจเสืออิ๊มเจียงกุนท่วนหม้ออ๋อง เพราะมันสะใจที่จะได้กินเนื้อพระภิกษุผู้อุตริคิดจะไปไซที พระถังอกสั่นขวัญหาย เมื่อปีศาจตะโกนเรียกเพื่อนอีกสองตน คือ ปีศาจหมีซัวกุนอ๋องและปีศาจควายดำเต็กชู้ลืออ๋องดังขรมเพื่อให้มากินเลี้ยงกัน รูป : แหม สนุกจริงครับ น่าหวาดเสียว พระถังซัมจั๋งผจญปีศาจทั้ง ๓ ตั้งแต่วันเริ่มออกเดินทางไปอินเดียทีเดียว โหงว : นี่แน่ ถ้าหากเจ้ามีจิตเลื่อนลอยมาอยู่ที่รสสนุกของเรื่องราวภูตผีชั้นเปลือกเหล่านี้ เจ้าจะพลาดจากสาระ รูป : สาระของไซอิ๋วก็อยู่ตรงสนุกนี่ พระถังผจญผี โกหกมดเท็จไปตลอดทาง จนถึงอินเดียมิใช่หรือ ? โหงว : เจ้าเซ่อ มองเข้าไปในใจของเจ้าที่นี่และเดี๋ยวนี้ ก็จะพบพระถังซัมจั๋งกำลังหล่นลงในหล่มปีศาจ รูป : ผมไม่เข้าใจท่านเลย พระถังก็พระถัง จะเกี่ยวอะไรกับผมเล่า ? โหงว : จงลืมพระถังทางกายภาพเสีย ลองเดาดูซิว่า ๓ ปีศาจคืออะไรแน่ ? นาม : ผมใช้หลักปริยัติเดาก็ได้ว่า คือ มิจฉาทิฏฐิทั้ง ๓ คือ อุจเฉททิฏฐิ ความเห็นว่าขาดสูญ ตายแล้วไม่เกิดนี่คือปีศาจเสือ สัสสตทิฏฐิ ความเห็นว่าทุกอย่างเที่ยง ตายแล้วเกิด นี่ไม่ใช่ปีศาจหมีรึ และ นัตถิกทิฏฐิ ความเห็นว่าบุญ-บาป ไม่มี นี่ปีศาจควายดำ พระถังตอนออกเดินทางใหม่ๆ ไปอินเดียมีมิจฉาทิฏฐิ ๓ ใช่ใหม ? โหงว : เอาอีกแล้ว... ไม่มีพระถังและไม่มีอินเดีย พอเริ่ม "ออกเดินทาง" ก็พบกิเลสมูลทั้ง ๓ อย่างคาดไม่ถึง มิใช่มิจฉาทิฏฐิ ๓ ดอก ชีวิตโดยทั่วไปนั้นดูคล้ายๆ จะไม่มีกิเลส ครั้นหันมาศรัทธาใน "การเดินทาง" ในภายในจึงได้เห็น และดังนั้นเราจึงแต่งว่า วันเริ่มออกเดินทางก็พลันหล่นโครมลงในหล่มปีศาจ คือ ราคมูล อุปมาด้วยหล่มของปีศาจเสืออิ๊มเจียวกุนท่วนหม้ออ๋อง ซึ่งมันมีสหายปีศาจอีก ๒ คือ โลภมูล อุปมาด้วยปีศาจหมีซัวกุนอ๋อง และ โมหมูล ปีศาจควายดำ เต็กชู้สืออ๋อง กิเลสมูลที่ไม่เคยคาดคิดว่า พิษสงมันจะมากมายเพียงนี้ รูป : ก็แล้วภูเขาซังขี้ซัว หมายถึงอะไรเล่าครับ ? โหงว :ซังขี้ซัว คือ ภูเขาสองง่าม รูป : ผมเข้าใจแล้ว คือว่าชีวิตที่ตัดสินใจมุ่งต่อความหลุดพ้น ครั้นได้ผจญกิเลสมูลก็ท้อใจ เกิดลังเลต่อการละกิเลส โลเลว่าจะไปหรือไม่ไปดี นี่เองคือภูเขาสองง่าม โหงว : เจ้านี้ค่อยฉลาดขึ้นบ้าง รูป : ขอได้โปรดเล่าต่อไปครับท่าน ผมเคยรู้ประวัติของพระถังซัมจั๋งจาริกไปตามเส้นทางสายใหม ไม่นึกว่ายังมีเกร็ดย่อย แต่งโกหกให้สนุกขึ้นอีกเยอะ โหงว : ดูเหมือนเจ้าจะเลื่อนลอยอีกแล้ว จึงหาว่า ไซอิ๋ว เป็นเรื่องโกหก คนอื่นเขาเขียนประวัติพระถังซัมจั๋งไปอินเดียทางกายภาพ เราเองเขียนประวัติการเดินทางฝ่ายจิตวิญญาณของทุก ๆ คน และจงฟังโศลกของเรา "มิใช่พระถังผจญ..........ผีบนเส้นทางสายไหม แต่บนหนทางสายใจ.....จึงได้พบพระพุทธะ ลึกนักชักฉงนคนว่า.......แต่งบ้าห้าร้อยสวะ พระถังทั้งพร้อมคณะ......เงอะงะในใจเจ้าเอง" นาม : ท่านครับ ได้โปรดเล่าต่อว่า พระถังรอดจากหล่มปีศาจทั้ง ๓ อย่างไรกัน ? โหงว : ถ้าเจ้ายังสนใจจะฟัง ก็จงทำในใจให้ดี เราจะเล่าต่อให้ฟังในบทถัดไป (จบบทที่ ๑ โปรดติดตามตอนต่อไป) **ภาพประกอบในบล็อกได้มาจากคุณกูเกิ้ลค่ะ ขอขอบพระคุณผู้สร้างสรรค์   Create Date : 15 กรกฎาคม 2551     Last Update : 30 กรกฎาคม 2551 11:01:40 น. Counter : 2938 Pageviews.   8 comment Share Tweet

• ชวนศึกษา(ธรรมะ)
• ชวนปฏิบัติ(ธรรม)
• เปิดบ้านแม่ไก่-ทักทายกันหน่อย
• หนังสือเก่า...อยากเล่าต่อ
• นิย๊าย ~ นิยาย
• นิย๊าย-นิยาย(๒)
• นิยายฝาหรั่ง & หนังสือแปล
• นิยายสายจีน
• วรรณกรรมเยาวชน
• สาระ(ค)ดี-ดี (Non-fiction)
• อ่านตามเกม
• ชวนดู(K)ซีรี่ยส์
• ฅนเมือง อู้กำเมือง
• เรื่องเล่าจากหลังดอย
• ปกิณกะ ซะป๊ะ ~ ซะเป้ส
• บทกวีที่ผูกพัน
• เดินทางไกลกับ"ไซอิ๋ว"
• บ่นบ้า' ตามอารมณ์ '
• สารบัญหนังสือในบล็อก

• เมณี
• บังอร-บังเอิญ
• โมกสีเงิน
• ป้ามด
• แม่เฮือน
• ปลิวตามลม
• นวลกนก
• January Friend
• ดอกเสี้ยวขาว
• อั๊งอังอา
• กวินทรากร
• Zhivago
• BoOKend
• ทิวาจรดราตรี
• นัทธ์
• nikanda
• โสดในซอย
• นายแจม
• narumol_tama
• Chulapinan
• แพนด้ามหาภัย
• beer87
• yjam
• วินนี่ย์หมีพูห์
• เจ๋วะรัฐถะ
• ammataya
• ลูกปัดแก้ว
• กะว่าก๋า
• นิงัย
• ร่มไม้เย็น
• แก้วกังไส
• พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
• ศรีสุรางค์
• แพรจารุ
• last_tibetstone
• malarn cha
• หอมกร
• JewNid
• กิ่งไม้ไทย
• หวานเย็นผสมโซดา
• komyooth
• PTNCenter
• rngja
• dream-devil
• เหมือนพระจันทร์
• kangsadal
• PhueJa
• ปลายทางของสายรุ้ง
• ปลาทองแก้มยุ้ย
• Pribtaa
• วิรตี
• Friday Story
• อุ้มสม
• ~:พุดน้ำบุศย์:~
• สามปอยหลวง
• ดอยสะเก็ด
• lovereason
• คนสวยที่ไม่เคยสวย
• PZOBRIAN
• ออโอ
• เรียวรุ้ง
• Webmaster - BlogGang

• olddreamz
• เมืองแจ๋ม
• เปิดโลกลำปาง
• ฅนเมือง
• โลกล้านนา
• ธรรมะดอทคอม
• Yahoo !
• Google
• คนเมืองฟังกำเมือง
• คำไท - คำถิ่น
• คลังภาพ
• BlogGang.com