'หัวใจ๋ข้า หัวใจ๋เจ้า ห้อยอยู่เก๊าเดียวกั๋น' *
*คลิกเพื่ออ่านคำแปลเจ้า :)
~ ๓ มีนาคม...วันที่คิดถึงพ่อ




วันที่ ๓ มีนาคมเป็นวันสำคัญที่สุดวันหนึ่งในชีวิตฉัน...
เพราะวันที่ ๓ มีนาคมนี่เองที่ผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันรักและรักฉันมากที่สุดในโลกได้จากไป...เมื่อปีพ.ศ. ๒๕๔๙
แม้จะล่วงเลยมาถึง ๓ ปีเต็ม ๆ แต่เรื่องราวหรือเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในวันนั้นยังคงแจ่มชัดอยู่ในคลองความทรงจำของฉัน
และคิดว่ามันคงจะไม่มีวันลบเลือนไป...จนวันตาย


Photobucket



วันนั้นเป็นวันศุกร์...
วันก่อนหน้านั้นเป็นวันแรกในช่วงเกือบสองเดือนที่ฉันได้กลับไปนอนที่บ้าน...

โดยในช่วงเวลาก่อนหน้านั้นฉันต้องใช้ชีวิตอยู่ในโรงพยาบาลมากกว่าที่บ้านโดยตลอด...
สลับกันไปมาระหว่างอยู่โรงพยาบาลสองสัปดาห์ กลับมาอยู่บ้านหนึ่งสัปดาห์...
แล้วก็กลับไปโรงพยาบาลอีก เป็นเช่นนี้อยู่ร่วมปีทีเดียว

จนท้ายที่สุดพวกเราก็ตัดสินใจเข้าร่วมโครงการ Hospice* ของทางโรงพยาบาลชุมชนเล็ก ๆ ใกล้บ้าน

เพราะพ่อเคยบอกพวกเราไว้เสมอว่า ถ้าพ่อป่วยจนอาจจะไม่สามารถสื่อสารได้แล้ว (พ่อมีอาการทางสมอง ซึ่งจะมีอาการเบลอ แต่ก็รู้สึกตัวเป็นพัก ๆ )
เมื่อถึงเวลาจะไปก็ขอให้ปล่อยพ่อไป อย่ายื้อ อย่ารั้งพ่อด้วยเครื่องมือทางการแพทย์ใด ๆ ซึ่งพวกเราก็เข้าใจและรับปาก

วันนั้นฉันตื่นแต่เช้า... แม้ว่าคืนก่อนหน้านั้นจะได้นอนหลับไปในช่วงเวลาสั้น ๆ
พี่สาวโทรมาจากโรงพยาบาลบอกว่า...
แม่สั่งให้ไปบอกลุงช่วยทำพิธี "ขอสมาลาโทษ"**เจ้าที่เจ้าทาง ผีบ้านผีเรือน ให้พ่อหน่อย...
และตัวเองก็ให้รีบมาที่โรงพยาบาล...

ฉันมือสั่น ใจสั่น ขณะวางหูโทรศัพท์ลง รู้ดีว่าเวลาที่เราหวั่นกลัวกำลังจะมาถึงจริง ๆ แล้ว
ฉันวิ่งไปบ้านลุงที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
แล้วก็วิ่งไปบ้านญาติอีกคนหนึ่ง วานให้เขาขับรถไปส่งที่โรงพยาบาล
(ฉันเพิ่งได้รับอุบัติเหตุมอเตอร์ไซค์เฉี่ยวชนก่อนหน้านั้นเพียงหนึ่งสัปดาห์...
กระดูกไหปลาร้าหักยังต้องคล้องผ้าคล้องแขนอยู่)

ฉันไปถึงที่นั่นตอนประมาณ ๘ โมงเศษ ๆ ...พ่อนอนเหยียดยาว สงบนิ่งอยู่บนเตียง
โดยมีแม่นั่งฟุบอยู่ข้างเตียงด้านหนึ่ง อีกด้านหนึ่งพี่สาวยืนกุมมือพ่อไว้

พอเห็นฉันเข้าไป พี่สาวก็เข้ามากระซิบบอกว่าหมอบอกว่าพ่อคงจะไม่พ้นวันนี้แล้ว
เพราะความดันพ่อตกจนไม่สามารถวัดได้ตั้งแต่เมื่อคืน
และไม่สามารถให้อาหารหรือน้ำเกลือได้อีกแล้ว...

ทั้ง ๆ ที่รู้... ทั้ง ๆ ที่เตรียมใจมาสักระยะหนึ่งแล้ว
แต่เมื่อถึงเวลาเข้าจริง ๆ มันก็ช่างยากเย็นเหลือเกินที่จะยอมรับ


ฉันสะกิดบอกให้แม่ไปนอนที่เตียงเฝ้าไข้ แล้วฉันก็ขยับเข้าไปนั่งแทนที่แม่...
แต่การนั่งทำให้ฉันไม่สามารถมองหน้าพ่อได้ถนัด
ฉันจึงเปลี่ยนเป็นลุกขึ้นยืน
พี่ถอยไปนั่งเงียบ ๆ ที่ระเบียงหลังห้อง




ฉันทาบฝ่ามือข้างขวาลงบนตำแหน่งหัวใจของพ่อและใช้มือซ้ายจับมือข้างขวาของพ่อไว้...
การเคลื่อนไหวอ่อนและเบาใต้ฝ่ามือบอกให้รู้ว่า...พ่อยังอยู่กับฉัน
ฉันเริ่มต้นคุยกับพ่อ ทุกเรื่องที่อยากจะคุยอยากจะบอก ทุกเรื่องที่ฉันคิดว่าพ่ออยากจะรู้...
มือขวาของพ่อที่ฉันจับไว้ กระตุกเป็นระยะ ๆ เหมือนจะส่งสัญญาณการรับรู้...

นัยน์ตาที่เดิมทีดูเลื่อนลอย จับอยู่บนเพดานห้อง ถึงตอนนั้นค่อย ๆ เลื่อนมาจับนิ่งที่ใบหน้าฉัน...
ฉันจึงยิ้มให้พ่อ ยิ้มด้วยรอยยิ้มที่แย้มออกมาจากหัวใจโดยตรง และพ่อก็ยิ้มตอบฉัน...ด้วยดวงตา

ฉันสวดมนต์บทสวดมนต์พิเศษแปล...ที่เราเคยสวดร่วมกันให้พ่อฟัง...แรงบีบน้อย ๆ ที่มือ บอกให้รู้ว่าพ่อรับรู้

พี่ ๆ น้อง ๆ และญาติ ๆ หลายคนทยอยเข้ามาในห้อง แต่ฉันก็ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น ...
พยายามพูดและเคลื่อนไหวร่างกายส่วนอื่นให้แผ่วเบาที่สุด
เพื่อจะได้รับรู้ถึงความเคลื่อนไหวใต้ฝ่ามือที่เนิบเนือยลง...
ผ่อนและแผ่วลงจนนิ่งสนิทในที่สุด

ในเวลา...๑๑.๕๐ น.






(ขอบคุณภาพประกอบจาก //www.olddreamz.com/ ค่ะ)

*Hospice เป็นโครงการดูแลผู้ป่วยโรคเรื้อรังและผู้ป่วยระยะสุดท้าย ให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี มีความสุขและจากไปอย่างมีศักดิ์ศรี สงบสุขและอบอุ่นท่ามกลางญาติมิตร เริ่มก่อตั้งตั้งแต่ปี ๒๕๔๙ พ่อของจขบ.เป็นคนไข้รายที่ ๔ ของโครงการค่ะ(ผู้ใดสนใจโครงการนี้ติดต่อหลังไมค์ได้ค่ะ)

** การขอสมาลาโทษผีบ้านผีเรือนเป็นคติความเชื่อของคนโบราณล้านนาที่ผู้ป้วยในระยะสุดท้ายควรจะได้กระทำก่อนการจากไปอย่างสงบ







Create Date : 03 มีนาคม 2552
Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2554 10:39:09 น. 15 comments
Counter : 831 Pageviews.

 
...............................


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 3 มีนาคม 2552 เวลา:13:21:41 น.  

 
เศร้าจังค่ะ เราเป็นคนที่รักพ่อมากสนิทกับพ่อด้วย อ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะอายจัง ทำใจนะคะเป็นเกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องที่มนุษย์ทุกคนต้องเจอค่ะ


โดย: คุณนายทหารเรือ วันที่: 3 มีนาคม 2552 เวลา:15:24:47 น.  

 
อ่านแล้วคิดถึงพ่อจัง ...
พ่อของเอ็มจากไปเมื่อ 12 ปีก่อน
ในเดือนนี้เหมือนกันค่ะ

ส่งกำลังใจมาให้พี่แม่ไก่นะคะ


โดย: discipula วันที่: 3 มีนาคม 2552 เวลา:16:36:58 น.  

 


ปี้สาวเข้มแข็งมากเลยเจ้า


โดย: BeCoffee วันที่: 3 มีนาคม 2552 เวลา:16:44:38 น.  

 
อ่านแล้วเศร้าจังค่ะ นึกถึงตอนที่คุณปู่ คุณย่า อากง อาม่า เสียน่ะค่ะ


โดย: Clear Ice วันที่: 3 มีนาคม 2552 เวลา:18:10:08 น.  

 
ปี้สาวเจ้าเรื่องโครงการ
เปลี่ยนกำหนดการเป็นอัพเวลาใดกะได้เจ้าในวันที่ 16 เจ้า


โดย: BeCoffee วันที่: 4 มีนาคม 2552 เวลา:6:33:35 น.  

 

Comment Hi5 Glitter


แวะมาทักทายกันจ้าคุณแม่ไก่



โดย: หอมกร วันที่: 4 มีนาคม 2552 เวลา:10:05:45 น.  

 
สวัสดีครับปี้แม่ไก่

หลายคนอาจกึ๊ดว่าบล็อกนี้เศร้า
แต่ผมว่าบล้อกนี้ของปี้แม่ไก่
งดงามตี้สุดแล้วครับ

ท่านจากไปอย่างสงบและงดงามแล้วครับ



โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 4 มีนาคม 2552 เวลา:16:27:03 น.  

 
มาฟังนิทาน

ตามมาแซวเอ้ย มะใช่
มาอวยพรขอให้มีรอยยิ้มทุกวัน

แล้วก็มาบอก
ตารางออกอากาก
2 หมิง กะอินชอน 5555
5 03 2009 ตอน ที่มาของชื่ออินชอน ภาค1
6 03 2009 ตอน พ่อก่าหลอกหมิงอีกแย้ว
7 03 2009 ตอน ต้นมะพร้าวกะตู้จดหมาย อิๆๆๆ
จะได้ไปฮาด้วยกัง


โดย: พลังชีวิต วันที่: 4 มีนาคม 2552 เวลา:19:54:52 น.  

 
สวัสดีเจ๊าปี้แม่ไก่ ...

อ่านแล้วน้ำตารื้นคะ .. ปากก็เคยบอกว่าเรื่องการพลัดพราก
เป็นนิรันดร์ ..เป็นเรื่องต้องเจอ แต่ก็อดเศร้าบ่ได้
แต่ก็คิดเหมือนคุณก๋าค่ะว่า จากไปอย่างสงบ เป็นสิ่งที่
หลายๆ คนหวังเอาไว้เช่นกันค่ะพี่


โดย: JewNid วันที่: 4 มีนาคม 2552 เวลา:23:43:07 น.  

 
สวัสดีเจ้าปี้แม่ไก่

ขอแสดงความเสียใจ๋เจ้าปี้
เป๋นกำลังใจ๋หื้อปี้แม่ไก่เจ้า


โดย: แม่เฮือน วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:1:55:52 น.  

 
เอาพลังชีวิตมาฝากก้าบ




โดย: พลังชีวิต วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:9:31:33 น.  

 


โดย: พลังชีวิต วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:9:32:12 น.  

 
สวัสดียามขว๋ายครับปี้แม่ไก่






โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:10:56:54 น.  

 
อย่างน้อย..คุณพ่อก็ไปอย่างสงบนะคะ

ได้ฟังเสียงสวดมนตร์ของลูกสาว ท่านคงไปอย่างไม่มีอะไรต้องกังวล


ขอบคุณสำหรับชื่อเรียกวัดในภาษากวางตุ้งด้วยนะคะ


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:13:46:23 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

แม่ไก่
Location :
ลำปาง Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [?]




**หลังไมค์เจ้า**





Cute Clock Click!



เออสิ,มาอยู่ใยในโลกกว้าง
เฉกชลคว้างมาเมื่อไรไม่นึกฝัน
ยามจากไปก็เหมือนลมรำพัน
โบกกระชั้นสู่หนไหนไม่รู้เลย


รุไบยาต ~ โอมาร์ คัยยัม
สุริยฉัตร ชัยมงคล : แปล




Latest Blogs

~ท่านหญิงในกระจก/แสงเพลิง ~

~เพชรรากษส/อลินา ~

~มนตร์ทศทิศ/ราตรี อธิษฐาน ~

~เมื่อหอยทากมีรัก 1-2/"ติงโม่"เขียน/พันมัย แปล ~

~ให้รักระบายใจ/"ณกันต์"เขียน ~

~ผมกลายเป็นแมว/Abandoned/Paul Gallico เขียน(ภูธนิน แปล) ~

~พ่อค้าซ่อนกลรัก & หมอปีศาจแสนรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~

~อาจารย์ยอดรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~

~จอมโจรพยศรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~


สารบัญหนังสือ: รวมลิงก์หนังสือที่รีวิวในบล็อก # ๑ + ๒



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add แม่ไก่'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.