Group Blog All Blog
|
. . . . . ความ พอ ดี อยู่ ตรง ไหน . . . . .
ถึงคนดี
ตอนนี้เข้าหน้าร้อนมากแล้วค่ะ แต่ยังไม่ถึงร้อนที่สุด เพียงแต่ทำให้เรารู้สึกว่าไม่อยากจะขยับเขยื้อน เคลื่อนกายไปไหน ขอนั่งๆ นอนๆ ทำตัวนิ่งๆ ให้เสียพลังงานน้อยที่สุดเป็นพอ เสาร์ที่ผ่านรู้สึกดีกับตัวเองที่สามารถนอนหลับได้โดยไม่ต้องพึ่งพาสารแปลกปลอมใดๆ อาจจะเพราะเมาเต็มที่ไปแล้วตั้งแต่วันอังคาร ไม่ได้ไปเมาที่ไหนนะค่ะ นั่งคนเดียวที่บ้านเนี้ยหล่ะค่ะ แค่ตั้งใจว่าวันนี้เราจะเมาให้มันลืมโลก ลืมคุณ ลืมทุกอย่างๆไปเลย เริ่มทานตั้งแต่ หนึ่งทุ่มไปจนถึงตีสอง นอนแบบหมดสภาพ เช้าตื่นมา โฮะ โฮะ จะยังไงกะชีวิตดีค่ะเนี้ย ลางานไหม หรือจะไปสาย หรือจะเมาต่อ เพราะรู้ตัวเลยว่าขับรถไปทำงานไม่ไหวแน่ แต่โชคก็มาช่วย น้องชายอาสาไปส่งให้ที่ทำงาน ก็คงแปลกใจว่าทำไมไม่ขับไปเอง น้องก็ถามว่าแล้วจะกลับบ้านไง เราก็เลยว่าเด๋วนั่งแท็กซี่กลับก็ได้ วันนี้ขี้เกียจขับรถ บล้า บล้า บล้า... จากวันนี้จนถึงวันนี้รู้สึกอย่างเดียวเลยค่ะ คือ ของดแอลกอฮอลล์ไปสักระยะหนึ่งดีกว่า เพราะอาการหลังจากเมาอย่างหนักมันแย่จริงๆ ทำให้เราลืมอะไรต่ออะไรไปได้เยอะเชียว เพราะพะวงอยู่กะอาการจะอ้วกหรือไม่อ้วกดี ทำให้รู้ว่าต่อไปทำอะไรให้มันสุดๆทุกครั้ง แล้วเราก็จะไม่อยากทำมันอีก หรืออย่างน้อยมันก็ยังมีให้เราเว้นช่วงไประยะหนึ่งเลยหล่ะ ไม่งั้นดื่มกันได้ทุกศุกร์ เสาร์ จะเมาก็ไม่เมา จะลืมก็ไม่ลืม ไม่ได้อะไรสักอย่าง เมื่อก่อนไม่เข้าใจเลยนะค่ะว่าเวลาคนกลุ้มใจ เครียด อกหัก รักคุด เงินหมด ตกงาน จะไปดื่มเหล้ากันทำไม แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว เพราะบางเรื่องมันยากเกินจะอธิบายให้ใครเข้าใจ บางคนดื่มแล้วกล้าพูด กล้าแสดงออกในสิ่งที่เก็บอยู่ข้างใน แต่กับเรา เราก็ยังเป็นเหมือนเดิม เมาแล้วอาจจะอารมณ์ดีเฮฮาบ้าง แต่อะไรที่อยู่ข้างใน มันก็ยังอยู่ข้างในต่อไป เพียงแค่มันง่ายต่อการแสดงออก ง่ายที่เราจะร้องไห้โดยไม่ต้องแคร์อะไร ง่ายที่เราจะเปิดประตูให้ความอ่อนแอมันเข้ามา เราเลยเลือกที่จะดื่มคนเดียว เพราะการจะมีคนดื่มด้วยหรือไม่นั้น มันไม่ได้สำคัญอะไรกับเราเลย ดูยังเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงเหมือนเดิมเนอะ ครั้งก่อนที่พูดถึงใครบางคนที่เข้ามาในชีวิต ผ่านไปเกือบ 1 เดือนแล้ว ความรู้สึกคือ มันไม่ work เลยค่ะ ไม่ใช่เพราะเค้าไม่ดี เพียงแต่เราเองต่างหากที่ยังไม่สามารถจะเปิดใจรับได้อย่างเต็มที่ ได้อ่านหนังสือชื่อ คิดถึงทุกปี ของคุณบินหลา สันกาลาคีรี ขอคัดลอกบางส่วนมาให้อ่านกันนะค่ะ แต่จู่ๆ แม่ก็ถามขึ้น "ลูกกับเวณิกรู้ใจกันดีใช่ไหม" "อะไรนะครับ" "แม่ถามว่า ลูกรู้ใจกันดีใช่ไหม ว่าต่างรักกัน" ผมพยักหน้า "ครับ เราสัญญากันว่าจะทำชีวิตให้เหมือนพ่อกับแม่ที่ไม่เคยทะเลาะกันเลย" แม่ส่ายหน้า "เราทะเลาะกับคนที่เรารักไม่ลงหรอก จริงไหม" "ครับ" "แต่คนไม่ทะเลาะกัน ก็ไม่ได้แปลว่ารักกันเสมอไป" "ครับ...แต่...เอ้อ...แม่ครับ ผมไม่เข้าใจ" ----------------- มีอะไรหลายอย่างในคำของแม่วันนั้นที่ผมไม่อยากเข้าใจ มันทำให้เศร้ามากกว่า แม่พูดราวกับว่าท่านกำลังแสดงตัวในฐานะนักปรัชญา ผมมาพบความจริงจากประสบการณ์ภายหลังว่า ชีวิตที่ผ่านไปทุกวันนั่นแหละ ทำให้คนเราเริ่มพูดในสิ่งซึ่งมองไม่เห็น "ลูกไม่เข้าใจเพราะว่าลูกกำลังจะแต่งงานกับคนที่ลูกรัก" แม่พูดในวันนั้น "ตอนแต่งงานแม่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน" เงาของกิ่งก้านไม้ใหญ่ทั้งคู่ไหวตามแรงลม แม่ว่าราวรำพึงกับตัวเอง "นอกจากความรัก มีเหตุผลเยอะไปที่ทำให้คนเราไม่ทะเลาะกัน ความเห็นใจ เกรงใจ นับถือ หรืออยากจะถนอมใจ" "แม่คิดว่าพ่อไม่ได้รักแม่หรือครับ" ผมโพล่งด้วยความรู้สึกเจ็บปวดแทนพ่อ "แม่ไม่ได้คิด" แม่ตอบด้วยน้ำเสียงแจ่มเรียบ ไม่มีความขุ่นเคืองใดๆ "แต่แม่รู้" ผมส่ายหน้า "ไม่จริงหรอกครับ พ่อรักแม่มาก ผมคิดว่า...." มันเป็นเรื่องที่พูดอย่างที่อยากจะพูดไม่ได้ ผมอยากจะบอกแม่ว่า ผมเรียนรู้ที่จะรักใครสักคนให้มากเท่ามากได้ ก็จากที่ได้เห็นพ่อกับแม่นั่นเอง แต่แม่กล่าวโดยเร็ว "มองจากข้างนอก ลูกไม่มีวันรู้หรอกว่า สิ่งซึ่งได้เห็นนั้นคือความรัก หรือแค่เพื่อทะนุถนอมหัวใจ" ผมนิ่งเงียบฟังแม่ "แม่ยิ่งรักพ่อของลูกมากขึ้นทุกวันๆ เพราะเหตุนี้ การที่เราทะนุถนอมคนที่เรารักมันเป็นเรื่องปกติ แต่การถนอมหัวใจคนที่เราไม่ได้รัก ใครจะทำได้สักกี่คน" โปสการ์ดแผ่นที่มีข้อความว่า "คิดถึงทุกปี" ปลิวในหัวใจผม ผมแทบไม่ได้ยินเสียงของตัวเอง "แล้วใครกันครับคือคนที่พ่อรัก" "คงเป็นใครสักคนที่ไม่เคยรักพ่อของลูกเลยกระมัง" ผมมองตาแม่ เห็นโปสการ์ดแผ่นนั้นในดวงตาเช่นกัน ทุกวันนี้และตลอดมา ผมไม่เคยสงสัยในความรักที่ตัวเองมีต่อเวณิก แต่ผมนั่นแหละเป็นฝ่ายพูดเรื่องหย่ากับเธอก่อน อย่าถามเลยว่าผมคิดว่าเธอไม่รักหรืออย่างไร แม่บอกดูจากข้างนอกยากจะแยกระหว่างความรักและสิ่งที่แม่เรียกว่าความทะนุถนอม มันก็เช่นเดียวกับคำสวยๆ ที่คนหนุ่มสาวมักพูดกัน ความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เป็นไปได้ไหมว่ามีบางสิ่งบางอย่างละเอียดอ่อนไม่น้อยกว่าความรักเลย ละเอียดกระทั่งเจ้าตัวก็ไม่รู้มาก่อนว่าความรู้สึกที่อยู่ในใจนั้นคือรักหรืออะไรกันแน่ ใครกันจะให้คำตอบเรื่องนี้กับผมได้ พ่อหรือเวณิก เมื่อเช้าผมเปิดตู้หนังสือข้างโต๊ะทำงานพ่ออีกครั้ง หาโปสการ์ดลายมือเดียวกับใบ "คิดถึงทุกปี" ได้มาอีกหลายแผ่นด้วยกัน ล้วนแต่เป็นส.ค.ส. ที่ส่งมาในปีก่อนหน้าโน้น ข้อความในนั้นเป็นถ้อยอวยพรเชิงหยอกเอินอย่างสนิทและสุภาพ ในความคิด ผมมองเห็นสุภาพสตรีท่านหนึ่ง งดงามและอ่อนโยน ท่านนั่งที่โต๊ะทำงาน จรดปากกาเขียน ส.ค.ส.ถึงใครต่อใคร แต่มันไม่ง่ายเลยเมื่อจะเขียนถึงพ่อ สิ่งที่เธอต้องทำในเวลานั้นคือการรักษาน้ำใจคนที่รักเธอและรักษาระยะห่างกับคนที่เธอไม่ได้รักคนเดียวกันนี้ด้วย ผมมองไปนอกหน้าต่างเห็นตาเบบูย่าต้นใหญ่แต่งใบรับฤดูฝนแล้ว มีแต่ต้องรอกระทั่งฤดูร้อนหนหน้า ดอกสีขาวอมชมพูบอบบางจึงจะผลิมาให้ชม มันเป็น และจะเป็นเช่นนี้ทุกปี ผมมองแล้วคิดถึงพ่อคิดถึงการถ่ายโยงความทะนุถนอมจากเธอคนนั้นมายังพ่อ จากพ่อมายังแม่ ผมไม่ทราบว่าใครกันมีชีวิตโศกเศร้า พ่อหรือแม่ หรือทั้งสองท่าน หรือไม่มีใครเลย หากว่าความทะนุถนอมสามารถทดแทนความรักได้จริง แต่ผมเศร้าเกินจะเชื่อเช่นนั้น ผมไม่อาจเฝ้ารดน้ำทุกวัน เพียงเพื่อที่จะให้ตาเบบูย่าบานแค่ครั้งในรอบปีได้ END................... บินหลา สันกาลาคีรี มันเป็นเรื่องยากมากนะค่ะ ที่เราจะต้องคอยประคับประคองความรู้สึกของคนที่รักเราให้ไม่เสียใจต่อสิ่งที่เราทำ และในขณะเดียวกันก็ต้องรักษาระยะห่างกับคนที่เราไม่ได้รักซึ่งเป็นคนคนเดียวกันไปด้วย ความพอดีของเรา อาจจะน้อยไปสำหรับเค้า ส่วนความพอดีของเค้าก็อาจจะมากไปสำหรับเราค่ะ ขอจบด้วยว่า คิดถึงคุณในทุกลมหายใจ . . . . . ความ ต่าง . . . . .
ถึงคนดี
วันนี้นั่งฟังเพลง หนึ่งในไม่กี่คน แล้วก็ร้องไห้ออกมาเลยค่ะ เหมือนคนเพิ่งจะบรรลุโสดาบัน ตลอดสองปีกว่าที่ผ่านมาไม่เข้าใจตัวเองมากๆเลย ว่าทำไมถึงไม่ยอมจะลืมคุณเสียที แต่วันนี้เรารู้แล้วว่าทำไม นับตั้งแต่วันที่เรารู้จักกัน ไม่เคยเลยสักครั้งที่คุณทำให้เราเสียใจ เราอาจจะเคยเถียงกัน ทะเลาะกัน แต่นั่นเป็นเพราะความแตกต่างทางความคิด เมื่อเราทะเลาะกันเสร็จ เราก็จะกลับมาคุยกันใหม่ด้วยเหตุผลที่มันควรจะเป็น เราคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดามากของการที่คนสองคนต้องมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันโดยที่มีพื้นฐานการเลี้ยงดูและการใช้ชีวิตที่แตกต่างกันอย่างมาก คุณกับเราแทบจะไม่มีอะไรที่ชอบเหมือนกันเลย คุณฟังเพลงคลาสสิคหรือโอเปร่า เราก็แค่สาวสมัยใหม่ที่อัพเดทเพลงตามคลื่นวิทยุ คุณดูหนังแอคชั่น ไซไฟล์ เราดูหนังรักแนวโรแมนติดคอมมาดี้ คุณไม่ชอบไปเที่ยวหรือออกไปข้างนอก ชอบที่จะอยู่กับบ้านซ่อมโน่นนี่ เราพิศมัยการเดินทางเป็นชีวิตจิตใจ แต่พรหมลิขิตก็ทำให้เราได้เจอกัน ทำให้เราได้มีช่วงเวลาที่ผ่านมาเราไม่เคยรับรู้เลยว่ามันคือช่วงเวลาที่วิเศษสุดในชีวิต ถึงตอนนี้ยิ่งคิดถึงเรื่องของเรามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งคิดถึงสิ่งต่างๆที่คุณทำให้กับเรามากเท่านั้น คุณไม่ฟังเพลงแบบเดียวกับเรา แต่ทุกครั้งที่คุณไปพันทิพคุณจะต้องซื้อเพลงที่อัพเดทที่สุดมาให้ คุณไม่ดูหนังรักโรแมนติค แต่คุณยินดีที่จะไปนั่ง(หลับ)เป็นเพื่อน คุณไม่ชอบไปเที่ยว แต่ทุกปีคุณจะฉลองวันครบรอบของเราด้วยการพาไปที่ที่เราอยากไป ครั้งหนึ่งที่เราทะเลาะกันรุนแรงมาก คุณเก็บของแล้วออกจากบ้านไป นั่นคือครั้งแรกที่เราร้องไห้เพราะคุณ คิดว่าเราคงจบกันแล้วจริงๆ แต่คุณก็กลับมา กลับมาให้เราได้รักคุณอีกครั้ง อยากจะขอคุณได้ไหมค่ะ ให้เราได้ได้คิดถึงคุณไปอย่างนี้ ในแบบนี้ ถึงแม้จะต้องเสียน้ำตาอีกครั้ง เราก็ยินดี เพราะทุกครั้งที่คิดถึงคุณ เรามีความสุขค่ะ . . . . . คั่น เวลา . . . . .
ถึงคนดี
ตอนนี้กำลังมีความรู้สึกดีดี แต่ไม่ใช่สิ่งที่เรียกว่าความรักค่ะ บอกไปจะเข้าใจไหมเอ่ย มันอาจเป็นเพียงความรู้สึกที่ว่าเมื่อตื่นมายังมีใครสักคนที่เราสามารถพูดคุยเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟังได้ และเราก็พร้อมจะรับฟังเรื่องราวของเขาด้วยเช่นกัน ไม่มีมีสถานะใดใดต่อกัน หากวันหนึ่งใครได้เจอคนที่คิดจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยกัน เมื่อนั้นเราก็คือเพื่อนที่ดีต่อไป ทำไมเราถึงตัดสินใจที่จะเลือกให้เป็นแบบนั้น อาจจะเพราะระยะทางที่ไกลกันด้วยมั้งค่ะ เรียกว่าคงไม่ได้เจอกันเลย หรือนานๆ ปีสองปีคงเจอกันสักครั้ง ดังนั้นเราไม่ได้ผูกพันกันทางกาย แต่ใช้ความรู้สึกเชื่อมกันไว้ จะบอกว่าต่างคนต่างเป็น คนคั่นเวลา สำหรับกันและกันก็ไม่เชิงนัก ฟังดูเหมือนใจร้ายจัง แต่ชีวิตคนเรามันก็แบบนี้ใช่ไหมค่ะ เมื่อรู้สึกเหงาเราต้องหาบางสิ่งบางอย่างมาเต็มเติม เพียงแต่จุดที่เหมาะสมและสมดุลกับชีวิตของแต่ละคนอยู่ตรงไหนแค่นั้น ทุกคืนเรายังนอนมองรูปคุณ คุณยังเป็นคนแรกที่เราคิดถึงเมื่อเจอปัญหา คุณยังเป็นอะไรอีกหลายๆอย่างในชีวิตเรา ไม่เคยถามตัวเองสักครั้งเรา เมื่อไหร่เราจะลืมคุณได้ เพราะเราไม่เคยคิดจะลืมคุณเลย และเราเลือกที่จะให้คุณยืนอยู่ตรงที่เดิมในหัวใจตลอดไปค่ะ . . . . . แค่ เหงา . . . . .
ถึงคนดี
ความเหงามักทำให้ใครหลายๆคน ทำบางสิ่งที่ไม่เคยคิดทำ กล้าในสิ่งที่ไม่ควรกล้า เรามักจะพยายามที่จะหลีกหนีความอ่อนแอที่เกิดจากความเหงาอยู่เสมอ แต่ครั้งนี้ตั้งใจปลดปล่อยความเหงาที่มีอยู่ออกไปอย่างเต็มที่ หากย้อนถามว่าทำถูกไหม??? คงไม่มีใครตอบได้ แล้วแต่ว่าเรายืนในจุดไหน เลือกที่จะมองในแง่มุมใด หลายๆครั้งที่มีคนมาปรึกษาเรื่องความรัก ทั้งๆที่รู้ว่าจะต้องรักไปเจ็บไป รักแบบแอบๆซ่อนๆ กลัวตัวจริงจับได้ รักนะขอแค่เห็นหน้าก็ยังดี แค่เริ่มต้นก็ดูจะเหนื่อยแล้ว แต่หลายคนก็เต็มใจที่จะมีรัก แม้ตัวเราเองก็เหมือนกัน ขอสารภาพกับคนดีว่า ตอนแรกรู้สึกสับสนมากๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น จะบอกว่าตั้งตัวไม่ทันก็ไม่เชิง เพียงแต่ไม่คิดว่าผลลัพธ์ที่เกิดจะเป็นในอีกแบบที่เราไม่ได้เตรียมรับไว้ มาตอนนี้ไม่รู้สึกแบบนั้นแล้วค่ะ เข้าใจตัวเอง เข้าใจความต้องการของชีวิตมากขึ้น ยังดีใจที่กลับมานั่งร้องไห้กับรูปคุณเหมือนเดิม ยังคิดถึงคุณเป็นแรกเสมอ และยังหวังว่าสักวันจะมีใครสักคนที่สามารถเข้าใจเราได้อย่างที่คุณเข้าใจ ฟังเพลงคนไม่มีเวลาตอนแรกไม่เข้าใจเลยนะค่ะว่าหมายความว่ายังไง แต่ตอนนี้ทุกคำทุกประโยคเข้าใจเกินกว่าจะบรรยาย ยิ่งได้ดู mv ด้วยแล้ว ประโยคที่บอกว่า " เชื่อว่าถ้าคนที่นอนอยู่เป็นผมมากกว่าที่จะเป็นเขา ผมคิดว่า เขาดูแลผมได้ดีกว่าที่ผมดูแลเขา " เราก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันค่ะ รู้สึกว่าเรายังให้คุณน้อยไป ยังดูแลคุณไม่ดีพอ แค่คิดมุมกลับว่าหากเป็นเรา คุณต้องทำได้ดีกว่านี้ ดีกว่ามากๆ สิ่งที่อยากบอกคือ วันแรกที่เราได้รู้จักกัน เราอาจจะไม่รักคุณเลย แต่ตอนนี้ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ความรักที่มีให้คุณกลับยิ่งมากขึ้นทุกวันอย่างน่าประหลาด รักจนคิดว่าไม่สามารถจะรักใครแบบนี้ได้อีกแล้วค่ะ คิดถึงเหลือเกิน . . . . . เพื่อ คุณ . . . . .
ถึงคนดี
วันนี้ไปเจอเพื่อนคุณมาค่ะ ได้นั่งคุยเรื่องเกี่ยวกับคุณเยอะเลย จนคิดว่า เพื่อนคุณคนนี้ช่างดูเหมาะกับคุณมากกว่าเราเสียอีก มีประโยคที่เค้าพูดว่า คุณพูดว่า เสียดายที่ได้เจอเค้าช้าไป ไม่งั้นคงได้ทำอะไรร่วมกันอีกหลายอย่าง ตอนนั้นใจมันหายไปเลย รู้สึกได้เลยว่า คุณกับเค้าเข้ากันได้ดี และคงดีกว่าเรา มันทำให้รู้สึกน้อยใจอย่างที่สุด คุณรู้จักกับเค้าอย่างมากสุดก็ ปีกว่า แต่ทำไมเค้าถึงได้รู้อะไรๆ พอกับเรา ที่รู้จักคุณมา 6 ปีค่ะ ทำไมเค้าถึงรู้สึกคิดถึงคุณอย่างที่เรารู้สึก ทำไมเค้าถึงกลับมาเจอกับคุณอีก ทั้งๆที่ตัดสินใจจะใช้ชีวิตที่อื่นแล้ว ต่อให้ถามไปอีกที่สิบคำถาม มันก็คงไม่มีคำตอบ ขอไม่คิดอะไรไปมากกว่านี้ อยากให้คุณรู้ไว้แค่ว่า สำหรับเราแล้ว คุณคือที่หนึ่งในใจเราตลอด เป็นคืนที่เศร้าอีกคืน |
moveon_alone
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] .........ของบางอย่างมีไว้เพื่อชื่นชม ....... ...........มิใช่มีไว้เพื่อครอบครอง...........
Link
|
