|
สุดท้ายก็เหลือตัวคนเดียว
เคยคิดว่าตัวเองนั้น ไม่มีทางที่จะถูก "ปล่อยทิ้งให้อยู่คนเดียว" แต่จริง ๆ ไม่ใช่เลย คนเราเกิดมาคนเดียว ก็ต้องเดินคนเดียว และต้องตายคนเดียว แต่บางครั้งการที่ได้อยู่คนเดียว กลับฟุ้งซ่าน คิดนู่น ห่วงนี้ สารพัด แต่บางครั้งการที่อยู่คนเดียว ก็ได้ค้นพบตัวตนที่แท้จริง ว่าเรา รักเค้าจริง ๆ หรือป่าวหล่ะ ไม่มีเขาอยู่ข้าง ๆ ไม่มีใครคอยจูงมือ ให้รู้ไว้ว่าความเหงามันเดียวดาย ในฝูงชน มันเหงา ในความเฮฮา มันมืด ในความสว่างขนาดไหน กลับได้ไปคิดทบทวนว่าเขา คือส่วนเติมเติมเหล่านี้ไหม ความรักมันสั้น แต่มันก็หวานพอที่จะทดแทนความสั้น ความหลงมันยาว แต่มันก็ขมพอที่จะทดแทนความยาว แล้วเราหลงหรือรักเขากันแน่ แล้วเขาเป็นแค่เพื่อนหรือคนที่เรารักกันแน่ ช่วงเวลาที่ตอบได้ก็ต้องมีเวลาที่เปรียบเทียบตอนที่เราได้อยู่กับเขา และเราถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว ความรู้สึกมันแตกต่างกันขนาดไหน บอกตัวเองเถิด และถ้ามันอ้างว้าง เหงา มืด ก็จงอย่าปล่อยให้แสงสว่างผ่านชีวิตคุณไปเลย....ขอร้อง เพราะคุณคงต้องเผชิญโลกมืดอีกยาวไกลกว่าที่จะพ้นความมืด และสุดท้าย คุณจะต้องอยู่กับสิ่งที่คุณหนีมาตลอด นั่นก็คือ "ตัวคุณเอง"
Create Date : 22 กรกฎาคม 2548 |
Last Update : 22 กรกฎาคม 2548 10:25:14 น. |
|
3 comments
|
Counter : 598 Pageviews. |
|
|
|
โดย: หนี่หนีหนี้ วันที่: 22 กรกฎาคม 2548 เวลา:14:42:47 น. |
|
|
|
โดย: FishLover IP: 58.10.85.169 วันที่: 22 กรกฎาคม 2548 เวลา:15:07:32 น. |
|
|
|
โดย: คนฤดูเหงา IP: 58.147.44.95 วันที่: 19 สิงหาคม 2548 เวลา:20:27:20 น. |
|
|
|
| |
|
|
ขนาดชื่อ ยัง หนี เลยค่ะ