Bloggang.com : : ลุงแอ็ด - ตอนที่ 22 เยี่ยมอเมริกา

Group Blog

All Blogs

ตอนที่ 22 เยี่ยมอเมริกา

หลังจากกลับจากตระเวนยุโรปแล้ว ลุงก็เข้าเรียนต่อ
จนครบคอส 3 เดือน พอมีวิชาความรู้ในเรื่องขายคอมพิวเตอร์พอจะไปทำมาหากินได้แล้ว ทางบริษัทเขาก็ส่งไปดูงานต่อที่อเมริกา

ก่อนที่จะไปอเมริกาก็มีการเลี้ยงส่งเพื่อนรักกันเสียหน่อย ก็ “ติ๋มกับเอี่ย” นั่นแหละ ในฐานะที่ให้การอุปถัมป์ค้ำจุนตลอดเวลาที่อยู่กรุงลอนดอนไม่ให้อับจนเหงาปากและใจ

ก็พากันไปกินเลี้ยงที่ร้านอาหารฝรั่งเศษ เป็นครั้งแรกที่ได้ลองชิม “แล้มป์ชอบ” หรือซี่โครงแกะ ซึ่งเขาสั่งตรงจากออสเตรเลียเข้ามา

อันเนื้อแกะนั้น เขาบอกว่าถ้าคนกินไม่เป็น หรือคนทำ ทำไม่เป็น มันจะไม่อร่อย จะมีกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ในการรับประทาน แต่โดนพรรคพวกเชียร์ว่าที่ร้านนี้เขาอร่อยจริง จะไม่ผิดหวังก็เลยสั่ง “ซี่โครงแกะอบ” มาทานกับขนมปังกระเทียม

แม่เจ้าโว้ย…..มันช่างนุ่มปากเสียจริงๆ รสชาดก็อร่อยด้วยน้ำเกรวี่ผสมกับกลิ่นตุๆ ของเนื้อแกะ มันช่างเหมาะสมกันดีพิลึก ลุงก็เลยสั่งไวร์แดง ขวดที่แพงระเบิดในขณะนั้น คือประมาณ พันกว่าบาทมาแกล้ม ตกลงมื้อนั้นหมดไปเกือบหกพัน ก็เป็นอิ่มเอมสมอุรา ต้องกลับมาใช้หนี้กันหัวโตเพราะบริษัทเขาให้เบี้ยเลี้ยงวันละ 25 บาทสหรัฐเท่านั้นเอง

หลังจากที่สั่งเสียกันจนน้ำตาหยดแหมะๆ ที่แอร์พอร์ตแล้ว คุณกุมโชคก็แยกกลับเมืองไทย เพราะเป็นห่วงลูกเต็มแก่ว่าจะหลอดแหล่มิคลอดแหล่

ส่วนตัวลุงเองก็เลาะน่านฟ้าไปเหยียบเมืองอเมริกา เป็นครั้งแรกที่ได้ไปเมืองที่เราเรียกว่าศิวิไลซ์ที่สุดในโลก

เมืองแรกที่ไปคือเมืองนิ้วโยก หรือนิวยอร์ค มีเพื่อนคนไทยที่เคยสนิทสนมกันตอนอยู่เมืองไทยมารับที่แอร์พอร์ต

อเมริกาสำหรับคนเคยไปครั้งแรกที่มันช่างใหญ่โตมโหฬารเสียเหลือเกิน รถแต่ละคันก็ใหญ่โตยังกะตึก รถแท็กซี่ก็คันเบ้อเริ่มเทิ่ม ก๋วยเตี๋ยวก็ชามมหึมา ไม่มีอะไรเล็กสักอย่างในอเมริกา

ในใจก็พาทำให้นึกถึง “เจ้าพี๊ด” เซลส์แมนหนุ่มบ้านนอกจากเบลเยี่ยมที่เคยไปเข้าคลาสด้วยกันที่อังกฤษ เขาเล่าเรื่องตลกให้ฟังว่า

มีเซลส์แมนหนุ่มชาวเบลเยี่ยมคนหนึ่ง เดินทางไปถึงอเมริกาเป็นครั้งแรก เนื่องจากไม่ค่อยมีสตางค์เหมือนกับลุงกระมัง เลยบอกให้ยามที่สนามบินไปเรียกแท็กซี่ให้ แต่กระซิบบอกให้เอาแท็กซี่คันเล็กๆ นะ เพราะคันใหญ่ๆ มันจะแพง

ยามก็ไปเรียกแท็กซี่สีเหลืองคันเท่ายักษ์มาให้คันหนึ่ง เจ้าหนุ่มเบลเยี่ยมเห็นแท็กซี่คันเท่ายักษ์ ก็ตกใจ ถามว่าแท็กซี่ว่า คันเล็กๆ กว่านี้ไม่มีหรือ แท็กซี่ชาวอเมริกันบอกว่า

“Every thing in America is very big, no small taxi sir.

ก็จำเป็นต้องขึ้นแท็กซี่คันนั้น และบอกให้ไปส่งโรงแรมเล็กๆ จะได้ค่าที่พักถูกหน่อย

แท็กซี่ก็พาไปจอดที่เชอราตัน โรงแรมใหญ่เบ้อเร่อ หนุ่มเบลเยี่ยมเห็นแล้วก็ตกใจ บอกว่าให้ไปส่งที่โรงแรมเล็กๆ ทำไมพามาที่นี่ เจ้าแท็กซี่ก็บอกว่า

“Every hotel in America is very big, no small hotel sir.

เจ้าหนุ่มเซลแมนส์เบลเยี่ยมเลยต้องพัก ขณะที่เช็คอิน ก็บอกกับเจ้าหน้าที่ว่า ต้องการห้องที่เล็กที่สุดในโรงแรมเพื่อจะได้ค่าที่พักถูกๆ ทางโรงแรมก็บอกว่า

“Every room in this hotel is a big room, we don’t have small room sir.

เจ้าหนุ่มเซลแมนเบลเยี่ยมเลยต้องพักที่นั่น พอเข้าไปห้องพัก ก็ต้องตกพระทัย เอ๋ย….ตกใจ เพราะมันยิ่งใหญ่ปานท้องพระโรงของพระมหาราชาในเบลเยี่ยมก็ไม่ปาน

ความที่ต้องอิดหนาระอาใจกับการหาสิ่งเล็กๆ ในอเมริกามาหลายครั้งแล้ว ก็ไม่สมหวัง พอลงไปรับประทานอาหารเย็นที่ห้องดินเนอร์ก็สั่งแต่สลัดอย่างเดียว พร้อมกับเบียร์เล็กๆ หนึ่งขวด

พอบ๋อยมาเสริพ เจ้าหนุ่มก็ต้องตกตะลึงอีกครั้งหนึ่งซึ่งเจอจานผักสลัดอันใหญ่โตประหนึ่งกะละมังซักผ้าของคนไทย
และเบียร์ขวดเท่ายักษ์

เจ้าหนุ่มก็เลยต้องจำใจรับประทานทานมันเข้าไปด้วยความขมขื่น กว่าจะดวดเบียร์ขวดนั้นหมด เจ้าหนุ่มเซลแมนส์ก็โซซัดโซเซยืนแทบไม่ไหว……ก็รู้สึกปวดฉี่เป็นกำลัง ก็ถามบ๋อยว่าห้องน้ำไปทางไหน

บ๋อยก็ชี้ทางไปห้องน้ำให้ เจ้าหนุ่มก็เดินโซซัดโซเซจากห้องอาหารจะไปห้องน้ำซึ่งต้องผ่านสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของโรงแรม

ความที่เจ้าหนุ่มเบลเยียมกำลังมึนงงกับความยิ่งใหญ่ของอเมริกาบวกกับความเมาเบียร์ขวดยักษ์ ก็นึกว่าสระว่ายน้ำนั้นเป็นโถส้วม ก็เลยฉี่ลงไปในสระน้ำนั้น

ขณะที่กำลังโยกหน้าโยกหลังอยู่นั้น ทันใดนั้น เจ้าหนุ่มเบลเยี่ยมก็พลาดท่าหัวคะมำลงไปในสระน้ำ เจ้าหนุ่มตะโกนลั่นด้วยความตกใจ
“DON’T FLUSHHHHHHHHHHH !!!!!!!!

…………………………………………………..

ลุงไปถึงอเมริกาครั้งแรก ก็นึกถึงโจ๊กที่เรานำมาเล่ากันในตอนหยุดพักเรียนตอนเที่ยงขึ้นมาอย่างจับใจ และพอไปเห็นชาวเมริกันเขากินดินเน่อร์กัน ก็เป็นจริงดังคำเล่าขานนั้น

แม้กระทั่งเด็กผู้หญิงไทยตัวเล็กนิดเดียว พอไปอยู่อเมริกาก็สั่งก๋วยเตี๋ยวชามเบ้อเริ่ม ยังคิดว่า เขาจะกินหมดไหมนี่
แต่พอเห็นเขาสั่งมาทาน และทานหมดอย่างรวดเร็ว ก็แปลกใจ

เขาก็เล่าให้ฟังว่า ตอนหนูมาอยู่ใหม่ๆ ก็คิดอย่างพี่นี่แหละคะ แต่อยู่ไปอยู่ไป อยู่ก็ทานเก่งขึ้น ฟาดเสียไม่เหลือเหมือนกัน ลุงจึงถึงบางอ้อ…ด้วยความประหลาดใจ

ประเดี๋ยวจะพาไปเที่ยวเมืองอเมริกาสมัยเมื่อ 30 ปีที่แล้วต่อครับ

//lungadd.pantown.com/

Create Date : 04 กันยายน 2548

Last Update : 4 กันยายน 2548 20:45:10 น.

6 comments

Counter : 434 Pageviews.