Jane Eyre พล็อตคุ้น ๆ นะ
ยังคงอยู่กับเจน แอร์ต่อไป

ก็อย่างที่บอกว่าอ่าน ๆ ไปโดยไม่รู้พล็อตมาก่อน

เรื่องเริ่มตั้งแต่เจน แอร์ยังเป็นเด็ก กำพร้าพ่อแม่ ต้องอาศัยอยู่กับป้าสะใภ้ที่นอกจากจะไม่รักแล้วยังปล่อยให้ลูกสามคนของตัวเองมารังแกเจนอีก แต่เจนเป็นเด็กเข้มแข็ง ฉลาด และไม่ยอมคน ในที่สุดก็โชคเข้าข้าง ป้าส่งมาเรียนโรงเรียนเด็กกำพร้าที่อยู่ได้ด้วยเงินบริจาค แต่ชีวิตก็ไม่ได้สุขสบายอะไรเพราะคนดูแลการเงินของโรงเรียนมันโหด ปล่อยให้เด็กอด ๆ อยาก ๆ เด็กอ่อนแอติดโรคตายกันเป็นเบือ

ยังไงก็แล้วแต่ เจนก็เรียนจนจบจากโรงเรียนนี้จนได้ จบแล้วยังเป็นครูต่ออีกสองปี จนในที่สุดก็ทนความแคบของชีวิตตัวเองไม่ไหว อยากออกไปเห็นโลกกว้างบ้าง เลยหางานจนได้มาเป็นครูสอนเด็ก (governess รู้สึกจะเป็นอาชีพฮิตของนางเอกสมัยนั้น)ที่คฤหาสน์แห่งหนึ่ง ณ จุดนี้เจนอายุ 18 เท่านั้น

เจ้าของคฤหาสน์ที่ว่านี่เป็นผู้ชายอายุเกือบสี่สิบ ชื่อ Mr.Rochester ในหนังสือบอกว่าไม่หล่อ แต่ในหนังสือเจนก็ไม่สวยเหมือนกัน (!! ทำไมต้องอุตส่าห์แต่งให้พระเอกนางเอกหน้าตาไม่ดีด้วยนะ ไม่เข้าใจ!! ไม่มีกำลังใจอ่านก็เพราะพระเอกแก่แถมยังไม่หล่อนี่แหละ นิสัยก็ไม่ดีด้วยนะ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง ให้ตาย!)

แต่เจนมาสอนเด็กที่บ้านนี้หลายเดือนแล้วก็ไม่เคยเจอเจ้าของคฤหาสน์ที่ว่านี้เลย เพราะเจ้าของไม่ชอบอยู่ที่นี่ นาน ๆ จะมาที และถึงมาก็ไม่เคยอยู่นาน

ระหว่างอยู่ที่นี่ เจนชอบได้ยินเสียงแปลก ๆ ดังออกมาจากห้อง ๆ หนึ่งด้วย ดูเหมือนคฤหาสน์หลังนี้จะมีความลับ...

ณ จุดนี้ จขบ.เริ่มรู้สึกตะหงิด ๆ พล็อตนี่มันคุ้น ๆ นางเอกมาอยู่คฤหาสน์ที่ซ่อนปริศนาอยู่ พระเอกก็ดาร์ค ๆ นี่มัน! พี่หมิวและวิลลี่จากเรื่องปราสาทมืดชัด ๆ! (เว้นแต่หมิวและวิลลี่สวยและหล่อ!)

เริ่มรู้สึกว่า เอ๊ะ หรือปราสาทมืดจะมี inspiration จากเจน แอร์นะ? วรรณกรรมคลาสสิกขนาดนี้มันต้องมีคนเอามาดัดแปลงไปทั่วโลกอยู่แล้วนิ

ลองไปค้นดู อ้าว เรื่องที่มาจากเจน แอร์มันชื่อ รักเดียวของเจนจิรา ต่างหาก พอดีไม่เคยดูรักเดียวของเจนจิรา แต่ชื่อฟังดูเข้าเค้า นางเอกชื่อเจน ๆ เหมือนกัน แต่พอไปอ่านเรื่องย่อรักเดียวของเจนจิรา มันก็ไม่เชิงเจน แอร์เป๊ะนะ มันเหมือน daddy long legs + jane eyre มากกว่า แต่มันไม่เห็นมีความดาร์คของพระเอกและความลับในคฤหาสน์เลย (หรือจริง ๆ จะมี? เรื่องย่อที่อ่านมันย่อจริง ๆ)

ไปค้นต่ออีก ทีนี้เจอคนบอกปราสาทมืดอิงมาจาก Rebecca ตามไปอ่านเรื่องย่อ Rebecca อีก (ฮ่าๆ แบบว่าว่าง) อืม คราวนี้สรุปได้เลยว่าปราสาทมืด = jane eyre+rebecca จริง ๆ ด้วย

สำหรับคนที่กลัว spoil ก็ข้ามสองย่อหน้าข้างล่างไปนะ (จริง ๆ แล้วพล็อตนิยายคลาสสิก ไม่น่าจะนับเป็น spoiler นะ เพราะคนทั่วไปน่าจะเคยได้ยินเนื้อเรื่องอยู่ก่อนแล้ว แต่ก็นะ จขบ.ก็ยังอุตส่าห์ไม่เคยรู้เนื้อเรื่องมาก่อนได้เลย)

ความลับในคฤหาสน์ก็คือ มีหญิงบ้าถูกขังอยู่ในห้องใต้หลังคา ซึ่งเธอก็ไม่ใช่ใคร คือภรรยาซึ่งแต่งงานอย่างถูกต้องตามกฎหมายของพระเอกนั่นเอง คือพระเอกขังเมียบ้าไว้ไม่ให้ใครรู้ แล้วทำตัวเป็นหนุ่มโสดร่ำรวยหลอกชาวบ้าน หลอกนางเอกมาแต่งงานด้วย! ดาร์คมั้ยล่ะ?

ส่วนเรื่อง Rebecca ความลับของพระเอกคือเคยฆ่าเมียตัวเอง เอิ๊ก อยากจะเป็นลมไหม? แต่มีหักมุมนะว่าจริง ๆ แล้วเมียพระเอกวางแผนให้พระเอกฆ่าตัวเอง เพราะไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ไม่อยากทรมานจากอาการป่วย

จากที่อ่าน wiki มา พวกคาแรกเตอร์พระเอกดาร์ค ๆ นี่มีชื่อเรียกด้วยนะว่า "Byronic hero" แล้วนิยายหม่น ๆ บรรยากาศน่ากลัวที่ผสมความเป็น horror + romance นี่ก็เรียกว่า Gothic Romance

อันที่จริง ในเรื่องเจน แอร์ นอกจากเรื่องพล็อตดาร์คแล้ว มีอย่างอื่นที่จขบ.รู้สึกพิศวงงงงวยมากกว่าอีก อย่างแรกคือ นิยายสมัยก่อนนี่ เขานึกจะแทรกภาษาฝรั่งเศสก็แทรกเข้ามาเลยหน้าตาเฉย อยู่ ๆ ตัวละครก็พูดภาษาฝรั่งเศสออกมา โดยคนเขียนไม่แปล ไม่ใช่แค่นิด ๆ หน่อย ๆ นะ มาเป็น paragraph เลย เขาคิดว่าคนอ่านน่าจะรู้ภาษาฝรั่งเศสกันเป็นปกติหรือไง งงมาก!

อย่างที่สองคือ Mr.Rochester พระเอกของเราเนี่ย เป็นคนพูดจากวนทีน ไร้มารยาทสุด ๆ ตั้งแต่ที่เริ่มคุยกับนางเอกครั้งแรกในคฤหาสน์เลย

ข้างล่างนี่คือตัวอย่าง ซีนนี้เกิดขึ้นตอน Mr.Rochester กลับมาที่คฤหาสน์แล้วซื้อของฝากมาให้ Adele เด็กในความปกครองของพระเอก คนที่นางเอกถูกจ้างมาให้สอนหนังสือให้น่ะแหละ

อเดล ด้วยความเป็นเด็ก ก็ทวงของขวัญให้คุณครูของเธอด้วย (ทวงเป็นภาษาฝรั่งเศส)ว่า
“N’est-ce pas, monsieur, qu’il y a un cadeau pour Mademoiselle Eyre dans votre petit coffre?”

แล้วต่อไปนี้คือพระเอกพูดจากวนตรีนนางเอก แต่นางเอกโคตรฉลาด กวนตรีนกลับเช่นกัน

“Who talks of cadeaux?” said he gruffly. “Did you expect a present, Miss Eyre? Are you fond of presents?” and he searched my face with eyes that I saw were dark, irate, and piercing.

“I hardly know, sir; I have little experience of them: they are generally thought pleasant things.”

“Generally thought? But what do you think?”

“I should be obliged to take time, sir, before I could give you an answer worthy of your acceptance: a present has many faces to it, has it not? and one should consider all, before pronouncing an opinion as to its nature.”

“Miss Eyre, you are not so unsophisticated as Adèle: she demands a ‘cadeau,’ clamorously, the moment she sees me: you beat about the bush.”

“Because I have less confidence in my deserts than Adèle has: she can prefer the claim of old acquaintance, and the right too of custom; for she says you have always been in the habit of giving her playthings; but if I had to make out a case I should be puzzled, since I am a stranger, and have done nothing to entitle me to an acknowledgment.”

“Oh, don’t fall back on over-modesty! I have examined Adèle, and find you have taken great pains with her: she is not bright, she has no talents; yet in a short time she has made much improvement.”

“Sir, you have now given me my ‘cadeau;’ I am obliged to you: it is the meed teachers most covet—praise of their pupils’ progress.”

“Humph!” said Mr. Rochester, and he took his tea in silence.

อ่านแล้วงงอ่ะ ไม่เคยเจอเรื่องไหนพูดจากันแบบนี้ (จริง ๆ คือไม่ค่อยได้อ่านหนังสือเท่าไร)

แต่โดยสรุปแล้ว พระเอกนิสัยแย่อ่ะ ไม่มีอะไรดีเลย ไม่ชวนให้อ่านต่อเลย จขบ.เลยข้ามโลดๆๆๆจนจบ แล้วไปอ่านเรื่องย่อเอาแทน แล้วแบบ นะ... ทำไมนางเอกทำบาปทำกรรมอะไรไว้ ทำไมต้องเจออะไรแบบนี้ (ไม่อยากโดนสปอยล์ก็ไม่ต้องอ่านต่อ)

คือพอรู้ว่าพระเอกมีเมียแล้ว นางเอกก็หนีไปเพราะไม่อยากผิดศีลธรรม แต่ตอนท้ายสุด หญิงบ้าเมียพระเอกกระโดดจากหลังคาตกมาตาย ก่อนตายก็เผาคฤหาสน์ซะวอดวาย พระเอกเลยตาบอดแถมแขนกุดข้างหนึ่ง นางเอกเลยกลับมาพยาบาลและแต่งงานกับพระเอก แบบว่ารักไง (ไม่เข้าใจ รักเข้าไปได้ไง T-T)

แล้วเรื่องนี้นะ แรก ๆ อ่าน ๆ ไปก็จะนึกว่า feminist จ๋า เพราะเจนเป็นหญิงที่พึ่งตัวเอง แม้จะเริ่มต้นชีวิตด้วยต้นทุนที่ต่ำมาก แต่ก็พัฒนาตัวเอง ประคองตัวเองได้ดี จนมีการศึกษา มีงานทำ เลี้ยงตัวเองได้ ทั้งเรื่องก็เหมือนจะวิพากย์วิจารณ์ผู้คนและสังคม ผู้ชายแต่ละคนในเรื่องก็ไม่ได้เรื่องทั้งนั้น หนีจาก jerk#1(พระเอก) ไปได้ก็ไปเจอ jerk#2 อีก เหมือน Charlotte Bronte จะเขียนเจน แอร์ขึ้นมาเพื่อมาด่าผู้ชายยังไงยังงั้น

แต่สุดท้ายแล้ว กลับกลายเป็นว่ายัยเจนนี่ก็หลงรัก jerk#1 ไปทั้งเรื่องจนจบเล่ม กลับไปปรนนิบัติพัดวีเขาในตอนจบจนได้อยู่ดี ชีวิตเธอน่าสงสารมากเลยนะ คือพระเอกเนี่ยเป็นผู้ชายคนแรกในชีวิตที่เธอได้รู้จักจริง ๆ จัง ๆ ก็เลยมอบชีวิตและจิตใจให้เขาไปหมด ไม่ได้พิจารณาดูความชั่วร้ายในตัวผู้ชายคนนี้เลยแม้แต่น้อย

จขบ.เพลียค่ะ ^^;
ขอจบการบ่นแต่เพียงเท่านี้



Create Date : 08 สิงหาคม 2556
Last Update : 8 สิงหาคม 2556 22:33:02 น.
Counter : 14525 Pageviews.

4 comments
  
รักเดียวของเจนจิรา สนุกค่ะ

ส่วน เจน แอร์ เคยอยากอ่านมากๆ เหมือนกัน แต่แปลไทยแพงมาก รอลดราคาก็ไม่ลด จนความอยากหายหมดแล้ว

แต่มาอ่านบล็อกนี้แล้วก็เพลียกับนางจริงๆ คือไม่นึกว่าพระเอกจะไม่มีอะไรดีแบบนี้ คือพระเอกของเจนจิราเค้าดีไง 555
โดย: hiroko วันที่: 9 สิงหาคม 2556 เวลา:22:17:49 น.
  
เพิ่งซื้อ เจนแอร์ มาจากร้านหนังสือมือสอง (ฉบับเก่ามากกกกกก >_<)
นึกว่าเป็นนิยายแบบใส ๆ สงสัยต้องปรับโหมดอารมณ์ใหม่ซะแล้วเรา ^^"
โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก วันที่: 11 สิงหาคม 2556 เวลา:16:16:39 น.
  
เรื่องแทรกภาษาฝรั่งเศสเจอบ่อยนะคะ เข้าใจว่าคนอ่านคือพวกมีชนชั้นทางสังคมค่อนข้างดี และได้รับการศึกษามีครูประจำบ้านที่สมัยนั้นจะเรียนภาษาฝรั่งเศสกันอยู่แล้วน่ะค่ะ
โดย: jackfruit_k วันที่: 11 สิงหาคม 2556 เวลา:20:05:24 น.
  
โอ้ๆๆ แต่หลายคนเค้าก็อินกับความรักของพระเอกนางเอกนะคะ :D

คุณ jackfruit_k , นั่นน่ะสินะคะ สมัยก่อน คนมีการศึกษา เขาก็ช่างมีการศึกษาได้ทะลุปรอทจริง ๆ วาดรูป เย็บปัก ฯลฯ อีก
โดย: lulla วันที่: 15 สิงหาคม 2556 เวลา:18:23:30 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

lulla
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]



Group Blog