เมื่อดอเรียน เกรย์ หนุ่มรูปงาม กลายเป็นเศรษฐีจากกองมรดก เขาได้ย้ายมาอยู่ในลอนดอน เข้าสู่สังคมแห่งแฟชั่นฟุ้งเฟ้อ และงานสังสรรค์ เพื่อนใหม่ของเขา "เฮนรี่" ได้พาเขาสู่อีกด้านของลอนดอน ปาร์ตี้ ยาเสพติด เซ็กส์ นำพาเขาสู่ความลุ่มหลงในความงาม และความอ่อนเยาว์ "แบซิล" เพื่อนอีกคนผู้เป็นศิลปิน ได้วาดภาพเหมือนให้เขา มันเป็นผลงานชิ้นเอก ราวกับภาพมีชีวิตจริง และภาพนั้นจะคงความงามไปตลอด แต่คนผู้เป็นเจ้าของภาพจะต้องแก่ไปตามกาลเวลา เกรย์จึงตัดสินใจขายวิญญาณให้ซาตาน แลกกับความอ่อนเยาว์ตลอดกาล

ชื่อเดิมในฉบับนิยายคือ Picture of Dorian Gray แต่ชื่อใหม่ได้ตัด Picture of ออกไป ด้วยเหตุผลว่าตัวหนัง จะพูดถึงรูปภาพน้อยลง และมาเจาะความเป็นตัวตนของเกรย์มากขึ้น แต่ดูจนจบเรื่องแล้วก็ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเกรย์มากนัก เรารู้ว่าแรงผลักดันให้เกรย์ขายวิญญาณให้ซาตานคือความลุ่มหลง แต่หนังไม่ได้ย้ำให้เห็นภายในจิตใจของเกรย์ ความกดดันอะไรที่มากพอจะขับดันให้คนคนหนึ่งยอมขายวิญญาณของตัวเอง เรารู้ว่าเพื่อนชักจูงเขาไปสู้ด้านมืด แต่อะไรที่ผลักดันให้เขาถลำลึกไปกว่าเพื่อนของตัวเอง

แน่นอนว่าความงามอมตะ เป็นสิ่งที่มนุษย์ผู้มีทุกอย่างเพียบพร้อมแล้วย่อมใฝ่ฝันถึง อย่างไรก็ตาม สังคมในยุคนั้นไม่ได้ยอมรับในความงามแบบผิดธรรมชาติ แม้จะอิจฉาในความงามที่เกรย์มี แต่อีกใจหนึ่งก็กลัวว่าจะเป็นสิ่งไม่มงคล ลับหลังก็สั่งสอนลูกตัวเองไม่ให้มาสุงสิงกับเกรย์ สะท้อนให้เห็นถึงสังคมจอมปลอมในยุควิคตอเรียน ความงามที่เกรย์มี จึงอาจจะกลายเป็นเหมือนคำสาป ในรอยยิ้มที่สนุกสนาน แต่หาได้มีความสุขจริงไม่

สุดท้ายแล้วชีวิตมนุษย์ก็ต้องการแค่ความรัก จากคนที่เรารักแค่นั้นเอง

ในสมัยที่เรื่องนี้ถูกตีพิมพ์ครั้งแรก ได้ถูกวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างหลากหลาย ทั้งเสียงชมและเสียงด่า แต่สำหรับสังคมในปัจจุบันที่มองกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอก ผลิตภัณฑ์บำรุงความงาม และการทำศัลยกรรมเป็นเรื่องปกติที่เห็นโดยทั่วไป ดอเรียน เกรย์ ตัวจริงอาจจะอยู่ไม่ไกลตัวคุณ หรือที่จริงแล้ว คุณนั่นแหละคือ ดอเรียน เกรย์