• Meine Hunde น้องหมาของฉัน
• Zeit zum Kochen ถึงเวลาเข้าครัว
• Gästebuch ฝากข้อความ
• Ausflüge ไปเที่ยวกันเถอะ
• Mein Liebling
• Unsere Geschichte เรื่องเก่า เก่า
• Tagebuch บันทึกไปเรื่อย

Abendteuer-Insel Tour 26-11-06 วันนี้เราเกิดมีไอเดียต่อจากคราวที่ไปขี่จักรยานกันมาว่า เราควรจะไปเที่ยวที่หมู่บ้านลันตาเก่ากัน เพราะจากคราวที่แล้วที่ Martin กับ Petra บอกว่าเป็นสถานที่ที่น่าสนใจอยู่เหมือนกัน แต่คราวนี้เราจะไม่ขี่จักรยานแล้ว เราจะเช่ามอเตอร์ไซด์คนละคน แต่เนื่องจากเก๋ขี่มอเตอร์ไซด์ไม่เป็น (อีกแล้ว ไม่เคยทำอะไรเป็นเลย) ซิจึงต้องเอาเก๋ซ้อนไปด้วย แล้วก็อีกนั่นแหละ ซิไม่ได้ขี่มอเตอร์ไซด์มานานมาก ๆ ๆ ๆ แล้ว แถมยังต้องขี่ขึ้นเขา มีคนซ้อนท้ายอีก จึงไม่ใช่เรื่องง่ายของซิเลย ตื่นเช้ามาหนุ่มน้อยที่รีสอร์ทจึงสอนขี่กัน แต่เก๋ดูท่าทางซิแล้วคงจะไปไม่รอด เดี๋ยวได้กลิ้งตกเขากันมาทั้งคู่ เล่นเอาคู่เพื่อนเริ่มจะเซ็งกับความไม่เอาไหนของคู่เรากันแล้ว พวกเราเดินออกมาหารถมอเตอร์ไซด์เช่ากัน พอดีกับเจ้าของรถในรูปแวะถามเราพอดีว่าอยากได้รถไปขี่เล่นกันไหม เช่าคนเดียวไปกันได้ทั้งหมดเลย ค่าเช่าก็ 500 บาทต่อวัน น้ำมันเติมเอง แต่ถ้าเช่ามอเตอร์ไซด์ก็คันละ 250 บาทแล้ว แถมเก๋ไม่มั่นใจในตัวซิด้วย จึงรีบเชียร์เอาแบบนี้ดีกว่า ในที่สุดเราก็มุ่งหน้าไปขี่รถเล่น วนไปรอบ ๆ เกาะ เพื่อจะได้ไปแวะเที่ยวที่หมู่บ้านลันตาเก่ากันด้วย เก๋ต้องนั่งซ้อนท้ายมาร์ติน น้ำหนักจะได้เท่า ๆ กัน ทางที่เราไปกัน ถนนก็มีทั้งทางคอนกรีต และทางลูกรัง สนุกสนานกันใหญ่ รูปหมู่บ้านลันตาเก่า เงียบดี มีนักท่องเที่ยวขี่มอเตอร์ไซด์มาเที่ยวกันไม่ขาดระยะ ดูเก่า ๆ ดี ได้อารมณ์ไปอีกแบบ คิดว่าถ้าใครได้มาที่นี่คงไม่พ้นต้องถ่ายรูปที่สะพานนี้แน่ ๆ ชอบ ๆ ชอบรูปนี้ ดูสวยดี เราแวะพักที่นี่เล็กน้อย หากาแฟโบราณกินกันให้ชื่นใจ ก่อนที่จะไปผจญภัยกันต่อ เราจะมุ่งหน้ากันต่อไปที่หมู่บ้านยิปซี ในแผนที่เขาว่าไว้แบบนั้นน่ะ อยู่ท้าย ๆ เกาะน่ะ แต่กว่าจะไปถึงเป้าหมายที่เราตั้งไว้ เราก็ยังต้องเจอด่านอะไรอีกเยอะ อย่างเช่น บางช่วงต้องขึ้นเนิน รถแรงไม่พอ พวกเรา 3 คนก็ต้องลงมาช่วยกันเข็น ดันรถให้ขึ้นเนิน มีอยู่ครั้งหนึ่งเนินมันสูงมาก เวลานั่งเราทั้งหมดก็ช่วยกันโน้มตัวไปข้างหน้า หวังว่ารถมันจะได้มีแรงวิ่งไปด้านหน้า ที่ไหนได้ รถไปไม่ไหว ถอยหลังลงเนิน คิดดูสิ ใจลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ด้านข้างเป็นหุบเขา ถ้าเบรกไม่อยู่รถตกเขาแน่ คิดได้ดังนั้น เรา 3 คนกระโดดออกจากรถกันโดยไม่ได้นัดหมาย เหลือมาร์ตินคนเดียวที่ต้องพยุงรถไว้ แล้วเราก็ต้องช่วยกันเข็นกันต่อไป ดูจากในรูปสิ มันสูงเอาเรื่องอยู่เหมือนกันน่ะ รถเล็กนิดเดียวเอง นั่งกันตั้ง 4 คน ไม่ตีลังกาหงายหลังลงเขาก็บุญแล้วล่ะ แวะพักถ่ายรูปตรงหน้าร้านจุดชมวิวกันก่อน ถามไถ่ทางจากชาวบ้านกันก่อน แกบอกว่าไปอีกไม่ไกลหรอก กิโลกว่า ๆ แต่คิดว่ารถแบบนี้คงขึ้นไปไม่ไหวแน่ เราจึงต้องจอดรถกันไว้ที่นี่ แล้วเดินเท้ากันต่อไป เดิน ๆ เดิน ไม่เห็นเจอหมู่บ้านที่ว่าเลย ถามชาวบ้านแถวนั้นแกบอกว่า ที่นี่ไม่มีหรอกหมู่บ้านยิบซีน่ะ อยากเห็นต้องไปดูที่ภูเก็ตโน่น แป๋ว มากันตั้งไกล ความตั้งใจล้มเหลว พวกเราไม่ย้อท้อ เพราะชาวบ้านบอกว่าไม่มียิปซี มีแต่หมู่บ้านชาวประมง เดินขึ้นเขาไปอีกนิดก็จะเจอหมู่บ้านสังกะอู้ เป็นหมู่บ้านของชาวประมงจริง ๆ นั่นแหละ หน้าแต่คนในหมู่บ้านไม่ยิ้มเลย หน้าตาดุ ๆ เดี๋ยวต้องกับไปอัดเจ้าหนุ่มที่บาร์ที่รีสอร์ทซะหน่อย เมื่อคืนบอกว่าพวกเราจะไปขี่รถหาพวกยิบซีกัน มันมีจริงหรือเปล่า ดันบอกว่ามี เป็นพวกผมยาว ๆ หน้าตาดุ ๆ ตาแดง ๆ ไม่ยิ้ม แล้วไง มีที่ไหนกันเล่า อุตสาห์เสี่ยงชีวิตเกือบตกเหวกันมา อีกบรรยากาศของหมู่บ้านชาวประมงท้ายเกาะลันตา ชากลับเราต้องขี่กลับอีกทาง เพื่อจะได้ดูอีกด้านของเกาะลันตา แต่ดันไปเจอฝน แถมทางเป็นลูกรัง รถแรงไม่พอรับน้ำหนัก 4 คนไม่ไหว พวกเราเลยต้องลงวิ่งตามรถกันอย่างที่เห็นในภาพนั่นแหละ แอดเวนเจอร์กันจริง ๆ เย็นนี้เป็นอันว่าหาอะไรดื่มเย็น ๆ กันที่บาร์คนละแก้ว ก่อนที่จะแยกกันไปนอนสลบ 27-11-06 วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะอยู่ที่ลันตา เพราะพรุ่งนี้เรา 2 คนจะเดินทางกลับไปที่กระบี่ก่อน ส่วนมาร์ตินจะอยู่กันต่อจนกว่าจะถึงวันพ่อนั่นแหละค่อยกลับกรุงเทพฯ คืนนี้ที่เกาะเขาจัดงานปาร์ตี้ฮาพมูนกัน ตอนแรกพวกเราก็นั่งดื่มกันที่บาร์ที่ชายหาดนั่นแหละ แต่หลัง ๆ คนเริ่มหาย เพราะเขาแห่กันไปตรงที่เขาจัดงานกัน ขนาดน้อง ๆ ที่บาร์ยังค่อย ๆ หายกันไปทีละคนเลย บาร์ที่เขาจัดอยู่ใกล้กับที่รีสอร์ทที่เราพักกัน ถัดไปรีสอร์ทเดียวเอง เราเลยว่าจะไปดูกันบ้าง เก๋ก็ไม่เคยเห็นปาร์ตี้แบบนี้หรอก เลยตามเขาไปดูด้วย เขามีปล่อยโคมแบบนี้ด้วยแหละ เหมือนภาคเหนือเลย สวยดี ว่าจะแวะไปดูเฉย ๆ ไป ๆ มา ๆ ต่อกันจนเมาได้ที่ สนุกสนานกันใหญ่ คู่นี้สวีทกันดีจริง ๆ นี่ขนาดเขาอยู่กันมาก่อนที่เก๋จะเจอกับซิอีกนะ ยังสวีทกันไม่เลิก ตามชายหาดมีแต่พวกต่างชาติ รวมทั้งคนไทย ทั้งเมา ทั้งเต้นกันเต็มไปหมด ซิก็อยู่ต่อไม่ไหวเพราะว่าหาห้องน้ำไม่ได้ เราเลยต้องแยกกลับก่อน ปล่อยคู่นี้เขาสนุกกันต่อ ต้องรีบเก็บกระเป๋าด้วยแหละ พรุ่งนี้ต้องเดินทางไปกระบี่อีก   Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2550     Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2550 3:10:49 น. Counter : 807 Pageviews.   4 comment Share Tweet

Ausflug zu Ko Haa Insel 24-11-06 Ko Haa („Insel fünf“, เกาะห้า) ist ca. 200 auf 200 Meter groß und hat einen riesigen Unterwasserfelsen aufzuweisen, der mit Weichkorallen bewachsen ist. In direkter Nachbarschaft können Meeraale beobachtet werden, die ihren Kopf aus dem ca. 32 Meter tiefen sandigen Meeresboden stecken. นั่งก็แล้ว นอนก็แล้ว ขี่จักรยานก็แล้ว วันนี้เราเลยตกลงกันว่าจะไปดำน้ำกันอีก ตอนแรกอยากไปที่เกาะรอก แต่สาวเยอรมันที่มาทำงานที่บาร์ที่รีสอร์ทแนะนำว่าให้ไปที่เกาะห้า ปะการังและปลาสวยกว่า แม่สาวคนนี้มาประจำอยู่ที่นี่ทุกปี เพราะชอบดำน้ำ แกเลยมาทำอาชีพเสริมเป็นไกด์ หาลูกค้าไปทัวร์แล้วสาวเจ้าก็ได้ดำน้ำฟรีไปในตัวแถมได้เงินใช้อีก พอตกเย็นก็มาช่วยงานที่บาร์ แลกกับค่าที่พักที่รีสอร์ท ความคิดดีเนอะ นอกเรื่องไปเยอะ ทริปนี้เราไปกับทัวร์ของ Scubafish ทัวร์เกาะห้านี้จริง ๆ แล้วเขาเป็นทัวร์ดำน้ำลึก แต่เขาจัดทัวร์สนอร์เกิ้ลคู่ไปในตัวด้วย ค่าทัวร์ต่อหัว 1,300 บาทราคาเดียวทั้งคนไทยและต่างชาติ เราต้องนั่งเรือแบบนี้เพื่อไปขึ้นเรือใหญ่ก่อน ทริปนี้คนเยอะเหมือนกัน ต้องแบ่งไป 2 ลำ นี่เป็นแผนที่ของเกาะห้า เขาจะแนะนำว่าจุดไหนที่เราจะได้เจอปลาอะไรบ้าง คู่นี้เตรียมพร้อมทุกสถานการณ์ หน้าตามีความสุขมาก ๆ ไม่เหมือนเก๋ กลัวค่ะ เนื่องจากว่ายน้ำไม่เป็น แต่ชอบเที่ยวทะเลมาก ๆ นั่งเรือออกไปเกือบชั่วโมงได้ ก็จะถึงเกาะห้า จุดนี้ไกด์บอกว่าปลานีโม่เยอะ น่าอายไหม ทั้งเรือมีเก๋เป็นคนไทยอยู่คนเดียว และทั้งเรือมีเก๋ต้องใส่เสื้อชูชีพอยู่คนเดียวด้วย แถมยังต้องใส่ตืนกบด้วย ไม่ถนัดเลย เดินเหมือนนกแพนกวินเลย ไกด็สาวดีมาก ๆ รู้ว่าเก๋กลัว ตอนลงน้ำจับมือเก๋ตลอดเวลา เราว่ายคู่กันไปเรื่อย ๆ เจอปลาเยอะมาก ๆ แต่หานีโม่ไม่เจอ เราเจอกุ้งมังกรกันด้วย ไกด์สาวปล่อยมือดำลงไปลึกเพื่อที่จะถ่ายรูปเจ้ากุ้งนั้น เก๋ได้แต่มองตามลงไปแล้วก็คิดว่า มันดีเนอะถ้าเราว่ายน้ำเป็น ดำน้ำเป็น จุดแรกผ่านไป ปรากฎว่าหาเจ้านีโม่ไม่เจอ เจอแต่เพื่อนนีโม่เยอะไปหมดเลย เจ้าปลาหลายพรรค์มาก ไกด์บอกว่าปลาพวกนี้มีเยอะที่เกาะนี้ ไม่เคยเห็นปลาพวกนี้มาก่อนเลย คุ้มค่าทัวร์มาก ๆ เราขึ้นมาพักบนเรือและกินข้าวบนเรือ คราวนี้ซิอาการไม่ค่อยดี เพราะคลื่นแรงนิด ๆ เรือคลอนไปมา ซิเลยเมาเรือ ทำให้กินข้าวไม่ได้ ลงไปในน้ำก็แค่ช่วงระยะสั้น ๆ เอง เนื่องจากเกาะนี้ไม่มีชายหาดที่เราสามารถเอาเรือเข้าไปจอด แล้วลงไปกินข้าวได้ ทุกอย่างเราจึงต้องทำบนเรือ จากนั้นเราก็ไปดำน้ำกันต่อ คราวนี้เก๋ใจกล้าขึ้น ไปเดี่ยวไม่พึ่งไกด์สาวแล้ว เก๋ไปดำดูพวกที่เขาดำน้ำลึกกัน กลุ่มนี้เขามีไกด์ไปถ่ายวีดีโอใต้น้ำกันด้วย มีเก๋กับซิติดไปในวีดีโอด้วย อยากได้เอามาเก็บไว้จัง แต่เขาขาย 2 พันบาท คงไม่คุ้มหรอกเพราะตอนที่มีเก๋กับซิตอนว่ายน้ำน่ะแค่ 30 วินาทีเอง แต่มันสวยตรงที่เขาถ่ายจากใต้น้ำขึ้นมาน่ะ แล้วเห็นเก๋กับซิว่ายน้ำ แถมยังเล่นกับกล้องอีกด้วย ทริปนี้เขาปล่อยให้ลงน้ำแค่ 2 จุดเอง แต่ละจุดก็ปล่อยเวลานานอยู่เหมือนกัน เก๋ดำไปเรื่อย ๆ คนเดียวอีกต่างหาก เงยหน้ามาอีกที อ้าว เรืออยู่ไกลจังเลย เหลียวซ้ายแลขวาหาซิไม่เจอ มันเพลินตอนเวลาดำแล้วมองลงไปด้านล่าง ธรรมชาติสร้างจริง ๆ ปลาเอย ปะการังเอย แต่ก็มีแอบกลัวบ้าง ตอนที่ไปตรงน้ำลึก ๆ มองลงไปไม่เห็นอะไรเลย เห็นแต่ความลึก ต้องรีบตาลีตาเหลือกว่ายกลับ แต่ก็คุ้มจริง ๆ ทริปนี้ ตอนแรกว่าแพง แต่จบทริปแล้วไม่รู้สึกเสียดายเงินเลย แล้วก็เหมือนเดิม ต้องเปลี่ยนเรือกลับขึ้นเกาะ ขากลับป้าที่ขับรถมาส่งใจดีแวะให้ซื้อข้าวหมกไก่มากิน วันนี้เลยประหยัดไม่ต้องไปกินที่รีสอร์ท ส่วนมากถ้ากลางคืนไม่ได้ออกไปไหน เรา 4 คนก็จะมานั่งกันที่หน้าบ้านพักเก๋กัน นั่งดื่ม นั่งคุยกันไป แล้วค่อยคิดกันต่อว่าพรุ่งนี้จะไปไหนกันดี   Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2550     Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2550 1:52:04 น. Counter : 536 Pageviews.   0 comment Share Tweet

Ausflug auf Ko Lanta mit dem Fahrrad 21-11-06 หลังจากที่ยุ้ยกลับไปแล้ว เรา 2 คนก็ย้ายที่พักกันอีกรอบ ไปพักที่หาดคลองโขง ที่เดียวกับที่ Martin อยู่ จะได้ไม่ต้องเสียค่ารถรับจ้าง ค่ารถที่นี่แพงมาก ๆ ช่วงนี้เป็นช่วงพักผ่อนจริง ๆ เพราะไม่ต้องดูแลแทคแคร์ใครกันแล้ว อยากทำอะไรก็ทำ อยากนอน อยากเล่นน้ำ ไม่มีโปรแกรมอะไรเร่งด่วนมากนัก ตื่นมาก็มานั่งเล่นหน้าชายหาด หาดนี้จะมีหินอยู่เยอะมาก แต่ก็ยังสามารถเล่นน้ำได้อยู่ ต้องรอตอนช่วงน้ำขึ้น ถ้ามีแว่นดำน้ำก็จะมองเห็นปลาเล็ก ๆ ตามซอกหินเยอะอยู่เหมือนกัน ตอนน้ำลงก็ยังเดินเล่นชายหาด บรรายากาศโรแมนติกไปอีกแบบ ศาลาที่เห็นนั่นจะเป็นที่ประจำที่เรา 4 คนจะมาจับจอง อยู่กันได้เป็นวัน ๆ นอนอ่านหนังสือกันบ้าง นอนหลับกันบ้าง จนเก๋เองเริ่มเบื่อ แต่ไม่เห็นว่าต่างชาติอีก 3 คนนี้จะมีทีท่าเบื่อเอาเสียเลย ถามซิว่า ไม่เบื่อบ้างเหรอ นั่ง ๆ นอน ๆ กิน ๆ มันอยู่อย่างนี้ เขาบอกว่าไม่เบื่อหรอก นี่แหละการพักผ่อนจริง ๆ ไม่ต้องตื่นแต่เช้า ไม่ต้องรีบไปทำงาน ไม่ต้องเครียดกับงาน มองไปเห็นแต่ทะเล อากาศก็ดี แบบนี้สิ คุ้มค่าที่ต้องรอตั้ง 1 ปีกว่าจะได้มาเที่ยว เฮ้อ เอากับเขาสิ ชายหาดเงียบดี คนไม่เยอะดี ชอบ ๆ ที่ที่เก๋พักไม่มีนักท่องเที่ยวคนไทยเลย มีก็แต่พวกพนักงานของรีสอร์ทเท่านั่นแหละ ตามชายหาดก็หาคนไทยไม่มีเหมือนกัน ภาพนี้ถ่ายจากในศาลาหน้าหาดนั่นแหละ เนื่องจากว่างมาก มากจริง ๆ ไม่รู้จะทำอะไรกันดี และแล้ว Martin ก็ชวนพวกเราไปขี่จักรยานเล่นรอบ ๆ เกาะกัน ไอ้เราก็ไม่อยากเลย แดดร้อนจะตาย ให้ไปขี่จักรยานตากแดดอีก อิดออดไปก็เกรงใจคนอื่น ๆ เขาอุตสาห์อยากหาอะไรทำร่วมกัน ปฏิเสธไปเขาก็เสียกำลังใจหมด เฮ้อ ทำไมต้องแคร์ความรู้สึกคนอื่นขนาดนี้นะ สำหรับพวกเขานะขี่จักรยาน หรือเดินป่า คงไม่หนักหนาสำหรับเขา เพราะเขาทำกันเป็นประจำอยู่แล้ว แต่เก๋กับซินะสิ ไม่เคยมีกิจกรรมอะไรเลย วัน ๆ ก็เอาแต่นอนบนโซฟา ดูหนังกันทั้งวัน จะไปรอดไหมนี่ หลังจากที่ตกปากรับคำเขาไปแล้ว ก็จัดแจงเช่าจักรยานกันคนละคน 2 คนนี้เขาขี่กันเป็นประจำ ไม่มีปัญหาอะไรเลย ไอ้ตอนแรกเก๋ก็คิดว่า ขี่รอบเกาะ อาจจะเป็นทางราบไปเรื่อยๆ ตอนแรก ๆ มันก็เป็นดังที่คิดนั่นแหละ แต่สักพักสิ ขึ้นเนินเขาหลายเนินมาก ๆ จักรยานที่เช่ามาก็เป็นจักรยานใหม่ เกียร์แข็งมาก ๆ ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้กิน แดดก็ร้อนมาก ๆ ไม่รู้สึกสนุกเลย ปั่นไปก็คิดไป นี่ฉันต้องมาลำบากอะไรอยู่ที่นี่ล่ะนี่ ทำไมไม่รู้จักชวนกันทำอะไรที่ไม่ต้องเหนื่อยขนาดนี้นะ ผ่านไปหลายเนินชักไม่ไหวแล้ว พอถึงเวลาจะขึ้นเนินก็ใช้จูงเอา เหมือนหายใจไม่ออก คนอื่น ๆ เขาก็ต้องรอ ทำให้คนอื่นไม่สนุกไปด้วยแล้ว จนในที่สุด ไม่ไหวจริง ๆ หน้ามืดมาก ๆ ใจสั่น หายใจไม่ออก มือสั่นไปหมด ช่วงนั้นไม่ค่อยมีบ้านคนด้วย เข็นรถไปได้สักพัก เจอร้านค้าข้างทาง แต่เป็นร้านค้าแบบเล็กมาก ๆ เพราะตรงนั้นเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ไม่มีนักท่องเที่ยวมาพัก อัดแป๊ปซี่ไป 1 ขวด มือก็ยังเย็นแถมสั่นอีกต่างหาก เด็กเล็ก ๆ ที่วิ่งอยู่แถวนั้นก็มายืนมุงดู ซิหน้าซีดมาก คงกลัวว่าเอาเมียมาตายที่นี่แน่ ๆ Martin กับ Petra ก็ทำหน้าไม่ดี รีบบอกไม่คิดว่ามันจะมากไปสำหรับเรา เขาลืมไปว่าเก๋ไม่ค่อยได้ขี่จักรยาน ยิ่งมาขี่ขึ้นเขาด้วยแล้ว เขาเลยขอโทษ ยิ่งทำให้เก๋รู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ ร้องไห้เลยครับท่าน ทำเอาฝรั่งตกใจกันเป็นแถว ๆ พี่ที่ร้านขายของนิสัยดีมาก ๆ เห็นว่าเก๋หน้าซีด เหงื่อออกมาก ๆ รีบไปหาพิมเสนน้ำมาให้ เก๋ถามมีขายไหม แกบอกไม่มี ยกให้เลยแล้วกัน ดีจัง จากนั้นก็ถามว่าถ้าต้องไปจุดชมวิวน่ะอีกไกลไหม พี่แกบอกว่าไม่ไกลหรอก อีก 1 กิโลเมตรเอง แต่ต้องขึ้นเขาสูงอีก 1 เนิน เก๋บอกว่าไม่ไปแล้ว ให้คนอื่น ๆ ไปเก๋จะรอแถวนี้ ทุกคนรีบสั่นหัวไม่ยอมท่าเดียว พี่เจ้าของร้านบอกให้จอดจักรยานไว้ เดี๋ยวขี่มอเตอร์ไซด์ไปส่ง แค่นั่นแหละถึงได้ยิ้มออกมาได้ แต่ Martin ไม่ไว้ใจกลัวจักรยานหาย เลยอาสาจะเอาจักรยานไปด้วย ซิไม่อยากทิ้งเก๋ไว้ที่นี่คนเดียว แต่อะไรไม่รู้สิ เก๋รู้สึกว่าพี่ผู้ชายเขาท่าทางไม่น่ากลัวเท่าไหร่ เอาน่าวัดใจ Martin กับซิ จึงต้องมีหน้าทีช่วยกันเอาจักรยานเก๋ขึ้นไปให้ถึงจุดชมวิว ผลัดกันเข็นคนละครึ่งทาง ส่วนเก๋ก็นั่งมอเตอร์ไซด์พี่เขาตามมาที่หลัง ถามพี่เขาว่าเอาค่าจ้างเท่าไหร่ แกบอกว่าแล้วแต่จะให้ เลยให้แกไปแค่ 50 บาทเอง เพราะไม่มีแบงค์ย่อยอีกเลย จุดชมวิวตรงร้านอาหาร ขึ้นมาถึงแล้วอาการค่อยดีขึ้นหน่อย สูดอากาศโล่ง ๆ แวะกินข้าวที่นี่กันแหละ แล้วเราก็ตกลงกันว่าให้ Martin กับ Petra ไปกันต่อ เพราะเขาอยากไปขี่วนให้ได้รอบเกาะ อยากไปให้ถึงประภาคารกัน แต่เก๋กับซิขอตัวขี่กลับที่พักดีกว่า ไปไม่ไหวจริง ๆ ร้านอาหารนี้ที่จุดชมวิว ก่อนเข้าไปต้องถอดรองเท้าไว้หน้าร้านก่อน เก๋ตามมาถึงทีหลังก็ถอดรองเท้าไว้คู่กับของซิที่วางไว้ก่อน แต่พอตอนจะไปเข้าห้องน้ำ ออกมาหารองเท้าไม่เจอ ก็เรียกพรรคพวกมาช่วยกันหา ก็ไม่เจอ จนต้องเรียกเจ้าของร้านมาโวย แกก็นับร้องเท้าที่หน้าร้าน กับจำนวนแขกที่ยังนั่งอยู่ในร้าน จำนวนมันพอดีกัน รองเท้าเก๋เป็นรองเท้า Kito แบบเดียวกับที่ซิใส่อยู่ในรูปนี้แหละ แล้วแขกในร้านตอนนี้ก็มีแต่พวกฝรั่ง รองเท้าก็มีแต่ใหญ่ ๆ ทั้งนั้น มีของเก๋น่ะเล็กสุดแล้ว ก็เก๋ใส่รองเท้าเบอร์แค่ 3 กว่า ๆ เอง น้องในร้านก็บอกว่า ตะกี้มีผู้หญิงไทยมานั่งในร้านเหมือนกัน แต่ตอนนี้ไปแล้ว อาจเป็นไปได้ที่เขาเปลี่ยนรองเท้ากับเก๋ เก๋ถามว่าจะรับผิดชอบอย่างไรล่ะ ถ้านั่งรถยนต์มาจะไม่บ่นมากมายหรอก นี่ต้องปั่นจักรยานลงเขากลับไปที่รีสอร์ท ระยะทางไม่ใช่ใกล้ ๆ เจ้าของร้านก็ไปค้นหารองเท้ามาทั้งร้านมาให้เก๋ลองใส่ดู มีแต่คู่ใหญ่ ๆ ทั้งนั้นเลย แถมรองเท้าผ้าใบ หรือรองเท้าสานอะไรก็ไม่มี ซวยจริง ๆ ในที่สุดก็ได้คู่นี่มา เล็กที่สุดเท่าที่เขาจะหามาให้ได้แล้ว โมโหไปก็เท่านั้น วันนี้ก้าวขาผิดก่อนออกจากบ้านหรือไงไม่รู้ ถึงได้ซวยทั้งวันเลย เฮ้อ ทำเป็นแกล้งลืม ๆ ลืมโมโหไป เพราะไม่อยากให้ซิแล้วเพื่อน ๆ เซ็ง พอแยกย้ายกันไปคนละทิศทาง เรา 2 คนก็ขี่รถกลับ แต่ตอนนี้ไปกันเรื่อย ๆ ถ้าต้องขึ้นเนินก็จูงรถเอา แวะพักถ่ายรูปกันไปเรื่อย ๆ ไม่รู้ตรงนี้เป็นหาดอะไร เห็นวิวสวยดี แวะพักกันตรงนี้แหละ ก่อนที่จะขี่กลับรีสอร์ทกัน กลับมาถึงรีสอร์ทก็อาบน้ำอาบท่า ตอนแรกกะว่าจะนอนซะหน่อย พออาบน้ำเสร็จกับสดชื่นขึ้นมาอีก เลยออกมาเดินถ่ายรูปเล่นที่สวนมะพร้าวในรีสอร์ท เดี๋ยวต้องออกไปที่ศาลาด่าน เพราะนัด Martin กับ Petra ไว้ที่นั่น จะกินอาหารเย็นกันที่ท่าแพ เชื่อเขาเลย 2 คนนี้นักกีฬาตัวจริง ไม่รู้จักเหนื่อยกันบ้างเลย งวดหน้าหวังว่าคงไม่ชวนไปทำอะไรแบบนี้อีกแล้วนะ   Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2550     Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2550 1:18:57 น. Counter : 737 Pageviews.   4 comment Share Tweet

Ko Lanta mit JD & Yui (Long beach) 15-11-06 Mu Ko Lanta National Park Der Park besteht aus Inseln unterschiedlicher Größe, einige von ihnen, z. B. Ko Ha, Ko Rok und Ko Hai, umgeben von schönen Korallenriffs. Auf Ko Lanta Yai, der Hauptinsel, liegt auch das Park-Büro. Ausserdem ist sie die Heimat der Seevölker. Für Bootsausflüge eignen sich besonders die Monate Oktober bis April, weil es dort in dieser Zeit keinen Monsun gibt. Passagierboote sind verfügbar am Chao Fa Pier in Krabi-Stadt, die Tour dauert etwa zwei bis drei Stunden. Ein weiterer Startpunkt ist im Dorf Bo Muang im Amphoe Khong Thom. Hier dauert die Fahrt etwa 45 Minuten. เช้านี้ เราซื้อตั๋วรถจากตรังไปถึงเกาะลันตาจากบริษัทเคเคทัวร์ คนละ 250 เป็นรถตู้ วิ่งประมาณ 2 ชั่วโมงนิด ๆ นี่ชนาดว่าไม่ใช่เป็นวันเสาร์-อาทิตย์นะ รถตู้ยังเต็ม แถมรถที่รอลงแพก็เยอะ มีแต่คนต่างชาติทั้งนั้นเลย เราต้องข้ามไปที่เกาะลันตาน้อยก่อน แล้วก็ข้ามอีกทีไปลันตาใหญ่ ขอบอกว่าอากาศร้อนมาก ๆ ถึงมากที่สุด ระหว่างที่อยู่บนแพนั้น JD ไม่สนใจใคร เดินถ่ายรูปอย่างเดียวเลย นี่ยังไม่ได้รูปมากจากกล้องของ JD เลย กล้องเก๋ไม่ได้ถ่ายเยอะ เพราะไม่กล้าสู้แดด ได้แต่นั่งหลบอยู่ในรถตู้ ยิ่งดำ ๆ อยู่ พวกเรามาถึงที่พักกันตอนบ่ายกว่า ๆ ที่พักนี้เก๋จองทางอินเตอร์เน็ท เราเลือกที่จะพักที่หาดลองบีช เพราะตามข้อมูลบอกว่าเป็นหาดที่เหมาะแก่การเล่นน้ำที่สุด เห็นของจริงแล้วต้องบอกว่าชอบมาก เขาจัดสวนและส่วนของที่นั่งกินข้าวเป็นแบบสไตล์บาหลีเลย ชอบ ๆ มาถึงก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรกันหรอก กินกันก่อนดีกว่าหิวมาก ๆ เก๋พักที่นี่แค่ 2 คืนเท่านั้น หลังจากนั้นก็จะเดินหาดูที่พักเอาเอง เพราะว่าจะได้เดินเลือกเองตามใจชอบ มีเวลาเยอะแยะ เพราะไม่มีโปรแกรมทำอะไรเลย นอกจากนั่ง ๆ นอน ๆ เล่นน้ำ (แค่ซิกิกับเจดีนะ เก๋ยังไม่โดนน้ำทะเลเลย) ชาดหาดคนไม่เยอะเท่าไหร่ ที่แน่ ๆ ไม่มีนักท่องเที่ยวคนไทยเลย หาดหน้าพักของพวกเราคนยิ่งไม่เยอะเลย เพราะว่าเป็นที่พักต้น ๆ หาดของลองบีช พนักงานที่นี่ก็น่ารัก เป็นกันเองทั้งนั้นเลย ไม่มีอะไรทำก็เดินเล่นกันเข้าไป เดินดูปูลม มีเยอะมาก ตัวนี้ปูอะไรไม่รู้ล่ะ เดินช้า ๆ ไม่ยอมหนีไปไหนสักที เลยจับมาถ่ายรูปซะเลย รูปนี้เป็นที่พักที่เราอยู่กัน เป็นห้องพัดลมนะ แถมไม่มีน้ำอุ่นด้วย น้ำเย็นมาก ถึงได้ต้องรีบย้ายที่อยู่ ไปหาน้ำอุ่นอาบดีกว่า แต่จะว่าไป ชอบบรรายากาศของสวนที่นี่นะ ร่มรื่นดี ชอบ ๆ สุขสุด ๆ ตื่นเช้ามานั่งกินอาหารเช้า จิบกาแฟหน้าหาด บรรยากาศสุดยอด ไม่ต้องคิดอะไรมาก เพราะไม่มีอะไรให้คิด สมองปลอดโปร่งกันทั้งคู่ นั่งปล่อยอารมณ์ ชื่นชมบรรยากาศ ซิกิบอกอย่างนี้ซิค่อยคุ้มกับที่นั่งเครื่องมากว่า 10 ชั่วโมงน่ะ 2 หนุ่ม (ที่เริ่มแก่) ไปเล่นน้ำแล้ว ส่วนเก๋นั่งหลบแดดแถวนี้ดีกว่า ยังไม่ค่อยอยากดำเท่าไหร่ ตกเย็นเขาจะเล่นกีฬากันที่หน้าหาดด้วย ซิกินะไม่ได้ไปเล่นอะไรกับเขาหรอก เดินชมวิวเฉย ๆ พระอาทิตย์ตกดิน เฮ้อ นึกถึงแล้วก็นะ ทำไมเวลาช่วงนั้นมันผ่านไปเร็วจัง 17-11-06 วันนี้ JD ไปภูเก็ตแต่เช้า ไม่ทันได้ตื่นมาเจอกันเลย รถมารับแต่เช้าแน่ะ ดีที่ได้ลากันไปเมื่อคืนแล้ว คิดว่าคงไม่ได้เจอกันแน่ เพราะว่าถ้าเข้ากรุงเทพฯ ก็ไม่มีเวลาไปนัดเจอแล้ว ต้องอยู่กับครอบครัวแล้ว พวกเราก็ต้องตื่นมาเก็บชอง เพราะรถจากที่พักที่เราไปเดินดูเมื่อวานเย็น และจองเอาไว้จะมารับตอนเช้าเหมือนกัน ไม่ได้ไปพักที่ไหนไกลหรอก ก็ยังอยู่ที่ลองบีชเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนไปพักที่ ลันตาลองบีช เพราะที่นี่มีสระว่ายน้ำด้วย เผื่อว่ายุ้ยมาจะได้เล่นน้ำกัน ยุ้ยมาถึงตอนบ่ายกว่าแล้ว วันนี้ไม่มีโปรแกรมอะไร กะว่าจะซื้อทัวร์ไป 4 เกาะพรุ่งนี้ ก็ไม่ได้ไป เนื่องจากเก๋ไม่สบายมาก ๆ ลุกไม่ขึ้นเลย ตัวร้อนด้วย ปล่อยยุ้ยไปเล่นน้ำที่ชายหาดกับซิกิ แล้วค่อยนัดไป 4 เกาะวันอาทิตย์ 19-11-06 พวกเราซื้อทัวร์ 4 เกาะ (เกาะมุก เกาะกระดาน เกาะม้า เกาะไหง)ที่บริษัททัวร์ที่ศาลาด่าน ทริปนี้ Martin กับ Petra ไปด้วย คนไทยคิดราคา 800 ต่างชาติ 950 เขาบอกว่าต่างชาติเสียค่าธรรมเนียมอุทยานแห่งชาติแพง แต่ทำไมราคาคนไทยกับต่างชาติต่างกันนิดเดียวเองล่ะ ขี้เกียจเถียงด้วยแล้ว ซื้อก็ซื้อ เพราะเดินหาหลายเจ้า ได้ราคาพอ ๆ กันนั่นแหละ เที่ยวน่าไฮซีซั่นก็งี้แหละ ทำใจ เกาะที่เห็นนี้คือเกาะไหง สวยดีเนอะ เตรียมตัวให้พร้อม ก่อนจะไปดำน้ำตื้นกัน นักท่องเที่ยวบนเรือมีแต่ต่างชาติ เขาไม่ใส่ชูชีพเลย มีแต่ 2 พี่น้องนี้แหละที่ใส่กันน่ะ ว่ายน้ำกันไม่เป็นนี่เนอะทำไงได้ จุดแรกที่เราลงกันนั้น ปลาเสือเยอะมาก ๆ ทัวร์นี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ไม่มีไกด์มาคอยแนะนำอะไรให้เลย จุดที่ 2 ที่เราแวะนั้นก็คือเกาะกระดาน แวะกินข้าวกลางวันที่นี่ เป็นบุฟเฟต์ตักแกงเป็นจาน ๆ โป๊ะกับไข่เจียว แต่รสชาดไม่อร่อยเลย กินไปเถอะ ดีกว่าหิว อย่าเรื่องมากเลย เสร็จแล้วเราก็เล่นน้ำกันที่หาดนี้สักครู่ ใครว่ายน้ำเก่ง ๆ ก็ว่ายไปไกลหน่อย จะมีประการังให้ดูอยู่เหมือนกัน แต่เป็นประการังเขากวางอย่างเดียว จุดที่ 3 คือเกาะมุกต์ ถ้ำมรกต เก๋เคยมาที่นี่ 2 ครั้งแล้ว ตั้งแต่ยังทำงานที่คอนสแตนท์นั่นแหละ พวกเราต้องลงไปในน้ำจัดแถวให้เป็นระเบียบ คือว่า เกาะชูชีพต่อกันไปเรื่อย ๆ แล้วลอยตัวเข้าไปในถ้ำ ซึ่งจะมืดมาก น้องไกด์ที่นำเราไปก็จะใช้ไฟฉายส่องนำทางไปเรื่อย ๆ จุดนี้มากี่ทีก็ไม่ค่อยชอบ เพราะกลัวว่าจะมีอะไรใต้น้ำน่ะ ขนาดว่าน้ำใส ๆ มองเห็นยังกลัวเลย นี่มืดขนาดนี้จะเหลือเหรอ ซิกิดันไปต่ออยู่ด้านหลัง แทนที่จะมาอยู่ใกล้ ๆ กัน มันน่าไหมนี่ ลอดถ้ำออกมาจะเป็นชาดหาดเล็ก ๆ ประวัติที่ไปยืนอ่านมา เชียนว่า เมื่อก่อนถ้ำนี้โจรสลัดเขาจะเอาของที่ปล้นได้มาเก็บไว้ที่ถ้ำนี้ก่อน แล้วค่อยนำออกไปขายที่หลัง ความคิดดีเนอะ หาเจอได้ยังไงนี่ ใครจะไปรู้ว่าถ้ำมืด ๆ แบบนี้ โผล่ออกมาจะมีชายหาดด้วย วันนี้น้ำในถ้ำไม่ขึ้นสูงนัก ทำให้น้ำชายหาดมีนิดเดียวเอง วิวระหว่างทางไปจุดที่ 4 เกาะสุดท้ายที่พวกเราลงไปนั้นคือเกาะม้า เมื่อก่อนมาจะไปเกาะเชือก แต่น้องไกด์บอกว่าเกาะนี้สวยกว่า แต่เก๋ชอบเกาะเชือกมากกว่า เก๋ว่าประการังมีสีสวย ๆ แปลกตากว่าที่เกาะนี้ เป็นอันว่าก็ครบ 4 เกาะ จากนั้นเราก็ไปแวะที่หาดตลองโขง เพราะว่า Martin พักอยู่ที่หาดนี้ ซิกิเห็นว่า พรุ่งนี้ยุ้ยก็จะกลับกรุงเทพฯแล้ว เจดีก็ไม่อยู่แล้ว พวกเราควรย้ายไปพักที่เดียวกับ Martin ดีกว่า จะได้มีเพื่อนคุย หากิจกรรมอะไรทำกัน ดีกว่าอยู่กัน 2 คน เดียวพาลเบื่อกันเปล่า ๆ สงสารยุ้ย บ่นว่ายังไม่อยากกลับไปทำงานเลย อยากอยู่ต่อ ยุ้ยบอกชอบลันตามาก ๆ คนไม่เยอะ ไม่พลุกพล่านดี ก็ใช่น่ะสิ 4 ทุ่มกว่า ๆ ก็หารถรับจ้างไม่ได้แล้ว กลางคืนที่นี่เงียบมาก ๆ จะมีก็แต่แถวชายหาดนั่นแหละ ที่มีบาร์เปิดเพลงฟังกันถึงดึกน่ะ เอาไว้เล่าต่อที่หาดคลองโขงดีกว่า   Create Date : 16 ธันวาคม 2549     Last Update : 16 ธันวาคม 2549 22:31:43 น. Counter : 804 Pageviews.   17 comment Share Tweet

Le Khao Kob Cave ถ้ำเลเขากอบ (ตรัง) 14-11-06 Die wunderschöne Wasserhöhle im Inneren des Distrikts Huay Yod liegt etwa 34 Kilometer von Trang an der Straße. ปีนี้ได้มีโอกาสกลับไปเยี่ยมครอบครัวเมื่อเดือนพฤศจิกายน ทริปนี้มี Martin กับ Petra เดินทางไปพร้อมกันด้วย เราไปแยกกันที่สุวรรณภูมิ ส่วน JD นั้นบินจากอเมริกาไปรอที่กรุงเทพฯ ล่วงหน้าก่อนแล้ว Martin กับ Petra จะอยู่ที่กรุงเทพฯ แค่ 1 วัน แล้วจะไปที่เกาะลันตาเลย ส่วนพวกเราจะตามไปทีหลังพร้อมกับ JD เราใช้เวลาอยู่กับครอบครัวได้แค่ 6 วัน ก็ต้องไปที่ตรังกันเพื่อที่จะไปสมทบกับ Martin ที่ลันตา แต่ไหน ๆ ก็ต้องไปลงรถไฟที่ตรังแล้ว ก็เลยวางแผนเที่ยวกันซะก่อนดีกว่า เที่ยวนี้ JD ตามไปด้วย แต่จะอยู่ด้วยกันแค่ 4 วันเอง เพราะเขาจะไปที่ภูเก็ตต่อ เรานัดเจอกันที่หัวลำโพงตอน 5 โมงกว่า ๆ ในวันที่ 13 พ.ย ไม่นั่งเครื่องบิน เพราะว่าไม่ได้เจอ JD มากว่า 3 ปีแล้ว นั่งรถไฟกันไป จะได้มีเวลาคุยกันเยอะ ๆ รถไฟออก 6 โมงกว่า ๆ ได้คุยกันจนเบื่อเลยล่ะ ตื่นเช้ามาอากาศเย็นดี รถจอดที่สถานีอะไรไม่รู้ แต่เห็นว่ามีตลาดริมทางรถไฟใหญ่ดี เลยถ่ายรูปมาดูกันน่ะ พวกเรามาถึงตรังกันตอน 10 โมงครึ่งได้ ในวันที่ 14 พ.ย ก็หาสามล้อแถว ๆ นั้น หาโรงแรมถูก ๆ นอนกันสักคืน ประหยัดเงินเอาไว้ เพราะว่าเราต้องไปอยู่ที่ลันตากันอีกนาน ได้โรงแรมไม่ไกลสถานีรถไฟมากนัก มีเวลาเหลืออีกครึ่งวัน อย่าให้มันเสียไป ไปเที่ยวกันดีกว่า ว่าแล้วก็ไปเที่ยวถ้ำเลเขากอบกัน เขาแนะนำว่าสวยดี แต่เนื่องจากว่ามันบ่ายกว่าแล้ว เราต้องเหมารถไปกันเอง เสียค่ารถไป-กลับ 900 บาท ถึงแล้วล่ะ เราต้องลงเรือ พายเข้าไปในถ้ำกัน เสียค่าเรือลำละ 200 บาทนะ ถ้าจำไม่ผิด นั่งได้ไม่เกิน 7 คน มีเจ้าหน้าทีพายเรือ 2 คน หน้า-หลัง เนื่องจากว่าเรามาในวันธรรมดา เลยไม่มีนักท่องเที่ยวเลย บรรยากาศเงียบมาก ๆ ร่มรื่นดี เริ่มต้นพายกันไปก็นั่งชมนกชมไม้กันไปเรื่อย พอเริ่มเข้าถ้ำก็ต้องหลบหัวกันไปบ้าง เพราะวันที่เราไปกันนั้นน้ำขึ้น ภายในถ้ำก็จะมีหินงอก หินย้อยเยอะแยะไปหมด ทางเดินจะมืดนิดหน่อย แต่พี่ที่ภายเรือ เขาเดินมาด้วยเพราะเขามีไฟฉาย มีหินที่งอกที่ย้อยออกมา ทำให้เกิดรูปร่างประหลาด ๆ แปลกตาดีเหมือนกัน พี่เขาบอกอันนี้น่ะ เมื่อ 3 ปีที่แล้ว ด้านบนกับด้านล่าง มันยังไม่ติดกันเลยนะ ตอนนี้ติดกันแล้ว อันนี้พี่เขาบอกว่า เป็ดย่าง มันก็ดูเหมือนจริง ๆ นั่นแหละ น้ำที่ซึมออกมาจากหินไปรวมกันที่ปลายหินแล้วเป็นสีน้ำตาลเข้ม เลยทำให้ดูเหมือนเป็ดย่างเลย ตอนเดินอยู่ในถ้ำ พี่เขาบอกว่ายังไม่หมดแค่นี้นะ ยังมีน่าตื่นเต้นกว่านี้นะ ถามก็ไม่บอกว่าอะไร บอกว่าเดี๋ยวก็รู้ ที่ไหนได้ เขาพาไปลอดถ้ำ พี่เขาบอกว่าพวกคนจืนเขาเรียกถ้ำนี้ว่า ท้องมังกร ถ้าใครมาที่นี่แล้วไม่ได้รอด จะถือว่าไม่ได้มา แต่ไม่ใช่ว่าจะได้เข้าทุกครั้งนะ มันขึ้นอยู่กับระดับน้ำด้วย วันนั้นพวกเราโชคดีได้เข้าไปด้วย แต่การเข้าไปนั้น เนื่องจากระดับน้ำมันสูงขึ้น พวกเราต้องนอนราบไปกับเรือ พี่คนพายด้านหน้า ต้องใช้มือดันหินไปเรื่อย ๆ เพื่อให้เรือผ่านไปได้ ส่วนคนข้างหลังต้องนอนคว่ำ แล้วคอยมองทางด้านหน้า ว่ามีหินด้านไหนบ้าง เพื่อที่เราจะได้หลบให้พ้น ระยะทางตรงจุดนี้แค่ 350 เมตร แต่ความรู้สึกเหมือนว่านานมาก ๆ เพราะไปได้ทีละนิด ซิกิกับ JD กลัวมาก กลัวว่าเรือจะติด ออกไม่ได้ เพราะบางช่วงนั้นหินมันต่ำมาก ๆ อีกนิดเดียวก็จะโดนจมูกเก๋อยู่แล้ว กางเกงยังโดนหินขูดเลย แต่ไม่แรง เบา ๆ อะเมชซิ่งมาก ๆ พอออกมาพ้นถ้ำได้ ได้ยินเสียงถอนหายใจจาก 2 หนุ่มกันใหญ่เลย สนุกดีเหมือนกัน จากนั้นพวกเราก็กลับมาเดินเล่นใกล้ ๆ โรงแรม หาของอร่อย ๆ กิน เดินดูตึกรามบ้านช่องกันไป ก็มีทั้งตึกเก่าตึกสร้างใหม่ ปะปนกันไป ก่อนที่จะกลับโรงแรม เอาแรงไว้ไปลันตาพรุ่งนี้กันต่อ   Create Date : 16 ธันวาคม 2549     Last Update : 16 ธันวาคม 2549 20:29:23 น. Counter : 1009 Pageviews.   4 comment Share Tweet

• vivianyoong
• DesperateMommy
• Kleine junge Hexe !
• Amber n the Gang
• Picike
• asita
• gadeja
• Febie
• Jingjo72
• Webmaster - BlogGang

• ลองดู (พจนานุกรม)
• บ้านพี่หมูแดง
• เวปของเก๋
• Facebook
• BlogGang.com