"ว่าด้วยเรื่องของผม" - เรื่องสั้นตอนที่ 1 - เรื่องราวทั้งหมดในเรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่เขียนจากเรื่องจริงกึ่งหนึ่ง และเรื่องสมมติกึ่งหนึ่ง นับตั้งแต่เมษาหน้าร้อนที่ผ่านมา ผมรู้สึกมีความสุขอย่างเลือคณานับเกินจะเอ่ยออกมาได้ เพราะมันเป็นช่วงวิเศษที่สุดในชีวิตช่วงหนึ่งที่ได้นอนหลับพักผ่อนมากขึ้นกว่าเดิมที่ได้นอนหลับเพียงแค่วันละ 360 นาที ที่ว่านอนมากขึ้นนะเหรอ ก็ไม่เท่าไหร่หรอก ก็บวกเพิ่มเข้าไปอีกแค่ 60 นาที แต่ก็ยังดีกว่าเสมอตัว เหมือนเป็นเวรกรรมที่สั่งสมมาตั้งแต่สมัยราชอาณาจักรศรีโคตรบูรณ์รุ่งเรือง เพราะความทุกขฺระทมของผมในช่วงเดือนเมษายนนี้ก็คือการที่ต้องไปนั่งฟังเสียงของครูบาอาจารย์ผู้มีพระคุณที่ถ่ายทอดออกมาในรูปของควอนตัม เข้าสู่โสตประสาททะลุทะลวงเข้าสู่สมองส่วนซีรีเบลัมอันน้อยนิดของผม เพื่อกระตุ้นเตือมต่อมฮิปโปแคมปัสให้ท่องจำในสิ่งที่สมควรจะจดทำไว้ในสมอง ด้วยความวิริยะอุตสาหะของผม ผมได้ทุ่มเงินจำนวนมหาศาลสำหรับผมในช่วงวัยรุ่นตอมปลายนี้ไปถึงหนึ่งหมื่เจ็ดพันสามร้อยบาทถ้วนเพื่อลงเรียนพิเศษในช่วงนี้ และเพราะความวิริยะอุตสาหะที่ผมตั้งใจจะใฝ่ศึกษาเล่าเรียนให้ถึงขีดสุด ผมจึงทุ่มเทเรียนตั้งแต่ผู้คนยังไม่เริ่มออกจากบ้านจนถึงช่วงที่หลายๆคนกำลังนั่งอยู่หน้าจอโทรทัศน์ชมข่าวในพระราชสำนักไปบ้างแล้ว มันทำให้ผมรู้สึกว่า ในแต่ละวันเวลามันช่างผ่านไปเร็วเหมือนแสงที่เดินทางในจักรวาลอย่างนั้นละ ก็อย่างที่ว่าไปละครับ ชีวิตของผมรู้สึกมันจะรื่นรมย์ หรือลื่นล้มกันแน่ในช่วงเดือนนี้ เพราะในช่วงที่ผ่านไปแล้ว มีเรื่องราวอีกมากมายที่เกินกว่าจะเล่าให้ฟังได้จบในวันเดียว อ้อ! ลืมแนะนำตัวไป ผมชื่อนายครับ ตอนคุณแม่คลอดผมตอนนั้นเป็นคืนวันพฤหัสบดีที่ 9 ตุลาคม สงายคงจะหมดหนทางจะตั้งชื่อแล้วละมั้งครับ เลยตั้งชื่อว่านายตามวันที่เกิดซะเลย นับมาถึงปัจจุบันก็อายุใกล้ขึ้นต้นเลข 2 แล้ว ผมมีพี่สาวหนึ่งคนครับ ชื่อนุ๊กนิ๊ก แต่พวกเราจะเรียกชื่อท้ายซะมากกว่า ยกเว้นคุณแม่ของผมที่เรียกชื่อเล่นแบบเต็มๆของเธอ คุณพ่อคุณแม่ของผมมีอาชีพเป็นหลักแหล่งเรียบร้อย คุณพ่อรับราชการเป็นนายตำรวจ ดูภายนอกออกจะดูน่ากลัว เพราะคุณพ่อชอบทำหน้าเก๊กดุอยู่เสมอ แต่ใจจริงแล้วคุณพ่อใจดี และคอยเป็นห่วงลูกเสมอ คุณแม่ของผมก็รับราชการเหมือนกัน จริงๆแล้วเป็นพยาบาล แต่ต้องมาทำงานในสำนักงานแทน เพราะเต็มใจจะย้ายตามคุณพ่อที่มีโชคชะตาได้ย้ายอยู่เนืองๆ จนมาปักหลักปักฐานกัน ณ ที่ปัจจุบัน ผมพักอยู่บ้านราชการครับ เป็นบ้านของคุณแม่ พวกเราอยู่ที่นี่กันมาก็ร่วม 3 ปีแล้ว ที่มันสั้นอย่างนั้นเพราะตั้งแต่อยู่ในเขตจังหวัดนี้ ผมย้ายบ้านมาแล้ว 5 ครั้ง ขนไปขนมาจนน่าเบื่อ แต่ก็ยังไม่วายที่จะต้องทำใจขนให้มันเสร็จๆไป อีกอย่าง ผมเรียนอยู่ในจังหวัดนี้ครับ เป็นโรงเรียนประจำจังหวัดที่มีชื่อเสียงและน่าศรัทธาเลื่อมใส ผมมีเพื่อนเยอะครับ แต่ก็ไม่เคยมีเพื่อนที่สนิทกันมากที่สุดสักที น่าแปลกใจเหมือนกัน นั่นละครับชีวิตของผมโดยสังเขป... เหมือนจะไม่น่าสนใจ แต่ดูๆไปเหมือนจะน่าสนใจนะครับ   Create Date : 30 เมษายน 2549     2 comment Last Update : 30 เมษายน 2549 15:35:58 น.     Counter : 232 Pageviews.   Share Tweet

เรื่องราวของผม - คำนำ คำนำ ผมเริ่มตั้งต้นว่าจะเขียนนิยายสักเรื่องนึงตั้งแต่ตอนเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 แต่ในช่วงนั้นเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อช่วงที่หนึ่งที่จะต้องเข้าเรียนต่อชั้นมัธยมศึกษา หลังจากนั้นความคิดเรื่องของการเขียนก็หายไปจากสมองพักใหญ่ๆ จนเมื่อถึงประมาณปลายภาคเรียนที่ 2 ของชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ช่วงนั้นกำลังจะย้ายลงกรุงเทพฯ ก็เริ่มลงมือเขียนเป็นเรื่องเป็นราวมากขึ้น แต่ก็ต้องหยุดลงเมื่อคุณพ่อเกิดเปลี่ยนใจไม่ย้ายลงกลางคัน ผมก็เลยเคว้งไปเลย งานเขียนก็หยุดลงอีก พอข้ามมาช่วงของปลายภาคเรียนที่ 2 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ก็ต้องเตรียมตัวสอบเรียนต่อชั้นม.4 แต่ดันไปสอบที่ไหนก็ไม่ได้ แห้วแดกไปเลย กลับมาอยู่ที่เดิม แต่ก็พยายามเร่งความเร็วของตัวเองโดยการติด Hi-speed ให้กับตัวเอง เร่งเรียนขยันๆมากขึ้นกว่าเดิม ม.4ก็เลยฉลุยมาด้วยเกรด 4.00 ทั้งสองเทอม ผมเริ่มจะมาจับงานเขียนอีกครั้งในช่วงนี้ เพราะเป็นช่วงเตรียมตัวก่อนเดินทางไปสหรัฐอเมริกา กะว่าจะเขียนเรื่องราวที่เกี่ยวกับชีวิตในรั้วโรงเรียนเป็นโครงเรื่อง แล้วใส่เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับผมลงไป เลยคิดว่า ถ้าจะเก็บไว้คนเดียว ก็คงจะไร้ประโยชน์ สู้ให้ชาวบ้านอ่านด้วยดีกว่า ผมก็เลยมาเขียนนี่ละครับ ผมคงไม่เก่งมากมายนัก เพราะเป็นแค่ นักอยากเขียน ไม่ใช่ นักเขียน ถ้าใครจะเสนอแนะอะไร ก็น้อมรับโดยสดุดีนะครับ ขอบคุณมากครับ ด้วยจิตคารวะ เอิ้กๆ lunatic man 4/29/06   Create Date : 29 เมษายน 2549     3 comment Last Update : 29 เมษายน 2549 21:27:05 น.     Counter : 207 Pageviews.   Share Tweet