.. ถ่ายภาพ และ เล่าเรื่อง โดย ..วินเซนต์ ..

................................

โลกในมุมมืด โลกในมุมสว่าง  ดุลยภาพแห่งการยึดเหนี่ยว เกาะเกี่ยว ผูกพัน .. 

ฟ้าฝน..

ทิ้งช่วงห่างเหิน ร้างลาห่างหายไปหลายวัน ..

แดดร้อน และ อากาศอบอ้าวมากขึ้น โดยเฉพาะในช่วงกลางวัน ..

ทว่า ในยามค่ำคืนของที่นี่ ความเงียบสงบ ก็มักจะพัดพาสายลมแห่งภวังค์ความฝัน มาทำให้เราเคลิ้มหลับลงได้ภายในห้วงขณะแห่งชีวิตปกติสุข..

อากาศ..มักเป็นมิตรกับเราเสมอ..ในความเงียบสงบ ..

ทว่า เรากลับทุกข์ร้อนใจเสมอ กับการเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้อยๆของมัน ..

ฉันนั่งมองดู..

พุ่มเดฟ กล้วยไม้ ดอกไม้..

ที่เหี่ยวเฉาลงเพราะขาดการดูแลจากเจ้าของมาหลายวัน ..

ตั้งแต่เข้าหน้าฝน การดูแลต้นไม้ ไม้ดอกไม้กระถางที่ปลูกไว้ของฉันก็เป็นไปอย่างทิ้งๆขว้างๆ ต่างกันกับช่วงหน้าหนาว หรือ ร้อน ที่ต้องคอยบำรุงน้ำบำรุงปุ๋ยกันอยู่ตลอดเวลา..

ความเกียจคร้าน และ การปล่อยภาระหน้าที่ของเราให้ขึ้นตรงต่อการโปรยปรายลงมาของธรรมชาติฟ้าฝน มันก็ทำให้สิ่งมีชีวิตที่พึ่งพาการดูแลเอาใจใส่จากเราเป็นหลัก ขาดการทะนุบำรุงรักษา และ ขาดการเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องตามครรลองชีวิตที่มันควรจะเป็น ..

เราสัมผัสร่องรอยแห่งความสะดุด และ ความไม่สมดุลแห่งคุณค่าชีวิตนั้นได้ ..

ทุกๆลมหายใจเข้าออกของเรา มีบางสิ่งบางอย่างที่อยู่รอบกายเรา ..

ยังคงเฝ้ารอคอยการเอาใจใส่ดูแลจากเราเสมอ..

.....................................

นอนดึก..

ทว่า การตื่นเช้ากลับเป็นชีวิตประจำวันที่ต้องปฏิบัติ ..

มันเลยทำให้ความลงตัวในเรื่องของการแบ่งปันเวลาของ โลกในมุมมืด และ โลกในมุมสว่าง ..

ค่อนข้างจะไม่ลงตัวเท่าใดนัก การปล่อยตัวเองไปกับความเงียบของราตรีกาล ดูจะยาวนานพอๆกับการเปิดดวงตาอยู่กับโลกแห่งสว่างมากขึ้นเรื่อยๆ ..

เที่ยงคืน ตีหนึ่ง ตีสอง ตีสาม ..นานวันเข้าเริ่มจะชินชา ดวงตาจะนิ่งสว่างโร่ ไม่ยอมหลับ ..

ชีวิตคนกลางคืน มนุษย์ค้างคาว และ ผีเสื้อราตรี เหล่าสิ่งมีชีวิตที่เสพสุขในความมืดทั้งหลาย ..

ที่ต่างดำรงชีวิตอยู่ในห้วงกาลแห่งราตรีกาลอันยาวนาน ..

คงไม่ต่างอะไรมากมายนักกับชีวิตของฉันในช่วงเวลานี้ ..

...........................................

เพื่อนร่วมทุกข์ในความมืด..

เพื่อนร่วมสุขในความเงียบสงบแห่งรัตติกาล..

มีมาให้ฉันได้พบพานมากมายหลากหลายชนิดเผ่าพันธุ์..

ฉันชื่นชอบดูแมลงเล็กๆในช่วงค่ำคืน ชอบดูความห่วงแหนแสงไฟของมัน ในขณะที่มัจจุราชหางด้วน หางดำ และ ลายจุด อย่าง จิ้งจก และ ตุ๊กแก ..

ต่างก็ชื่นชอบความห่วงแหนแสงไฟของเหล่าแมลงรัตติกาลเหล่านี้มากมาย..เฉกเช่นกัน..

นั่งมองดูลีลาล่าเหยื่อ ลีลาหลอกล่อเหยื่อของนักล่าหางยาวในยามราตรีเหล่านี้แล้วก็ให้รู้สึกเพลิดเพลินในเกมวงเวียนแห่งวัฏฏะห่วงโซ่อาหาร อันน่าเศร้าสลดใจ..

ที่มักมีผู้อิ่มอร่อยเป็นผู้ฉลาดกว่า แข็งแรงกว่า ..

มีผู้ตกเป็เหยื่อ ที่โง่เขลาเบาปัญญากว่า และ อ่อนแอกว่าเสมอ..

...................................

โลกในมุมมืด..

โลกในมุมสว่าง..

มนุษย์ทุกคนต่างมีมันเท่าๆกัน ..

เราดำรงชีวิตอยู่กับโลกมืดและโลกสว่างได้มากน้อยต่างกันตามแต่ความปรารถนา และ ภาระหน้าที่แห่งชีวิตของเรา เราชื่นชอบโลกหนึ่งโลกใดมากกว่าหรือน้อยกว่ากันก็สุดแท้แต่ใจเรารับสัมผัส เรียนรู้ และ เก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากมัน ..

ทว่า ในทุกๆการเคลื่อนผ่านของ โลกในมุมมืด และ โลกในมุมสว่าง ในแต่ละห้วงวันของชีวิตเรานั้น..

เราล้วนต่างยังคงยึดเหนี่ยว เกาะเกี่ยว ผูกพัน พึ่งพาอาศัย ในคุณค่าความหมาย ความงดงาม การวนเวียนชีวิต ภายในความมืด และ ภายในความสว่างนั้น เพื่อเป็นอาหารหล่อเลี้ยงจิตใจเราให้เติบใหญ่แข็งแรงขึ้นมาอยู่เสมอๆ ..

แม้ใครต่อใครจะมิอาจตระหนักรับรู้ในความผูกพัน และ เติบใหญ่แข็งแรงนั้นได้ด้วยดวงตาดวงใจของเขา..แต่ในดวงตาของเรา ในหัวใจของเรา เรารับรู้ ..

และ ตระหนักในพันธะผูกพัน และ การเจริญเติบโตขึ้นมานั้นได้ ..เป็นอย่างดี !!!..

.....................................

ในห้วงใจเรา..

โลกในมุมมืด และ โลกในมุมสว่าง ..

โลกในความทุกข์ และ โลกในความสุข ..

โลกในวันแห่งภาระปัญหา และ โลกในวันแห่งการไร้พันธะปัญหา..

ถูกเงื่อนปมแห่งสารพันอุปสรรคในการดำเนินชีวิตของเรา ผูกมัดเป็นเงื่อนเหนียว ติดไว้จนแน่น..

เรามิอาจแล่นผ่านโลกในมุมสว่างของชีวิตไปได้ โดยละเลยการมองโลกในมุมมืดแห่งห้วงใจเรา..

เราอาจเสแสร้งแกล้งสุขได้ ทว่า เราก็มิอาจทอดทิ้งความทุกข์เศร้าที่จมลึกอยู่ในจิตใจเราได้..

ดุลยภาพแห่งการดำรงชีวิตของเรา ..เราจะพานพบความสุขที่กลมกลืนอยู่ในความทุกข์เสมอๆ ..

หากเราบิดเบือนชีวิต..เพื่อเสพสุขในมุมสว่าง โดยละเลยการพิจารณาความทุกข์ในมุมมืด ..

สีสันชีวิตของเรา ..อาจเฉิดฉายงดงามหลอกลวงดวงตาดวงใจของใครต่อใครได้..

ทว่า มันมิอาจที่จะหลบเลี่ยงการจับผิด โดยเครื่องจับเท็จ ..

ที่ซุกซ่อนอยู่ภายในห้วงใจส่วนลึกของเราไปได้เลย ..

แม้เพียงสักครั้งเดียว !!!..

..............................................

วินเซนต์

ริมโขง  หนองคาย

๙  กรกฎาคม  ๒๕๕๓

..............................................