หลังจาก นายกรณ์ จาติกวณิช รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง เสนอชื่อ นายประสาร ไตรรัตน์วรกุล กรรมการผู้จัดการใหญ่ธนาคารกสิกรไทย และ ประธานสมาคมธนาคารไทย เป็นผู้รับตำแหน่ง ผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย คนที่ ๒๒ ต่อคณะรัฐมนตรีไปเมื่อวันอังคารที่แล้ว

        เสียงแซ่สร้อง “ยินดีต้อนรับ” ของนายแบงก์ภาคเอกชน ตลอดจนผู้คนที่ใกล้ชิดนายประสาร ไตรรัตน์วรกุล ก็ดังประสานขึ้นมาทันที และเชื่อว่าการเลี้ยงแสดงความยินดีกับ ผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทยคนใหม่ก็คงจะเกิดขึ้นในไม่ช้าไม่นานนี้

        จะว่าไปแล้ว การแต่งตั้งผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทยคนใหม่ ก็เป็นอำนาจหน้าที่ตามกฎหมายที่ นายกรณ์ จาติกวณิช รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังจะสามารถกระทำได้อย่างเต็มที่ เนื่องจากการสรรหาบุคคลเพื่อมาดำรงตำแหน่งดังกล่าวได้ผ่านขั้นตอนจากคณะกรรมการสรรหามาแล้วอย่างถูกต้อง

        และก็คงป่วยการที่จะมีแสดงความเห็นคัดค้านหรือคัดง้าง มติของคณะรัฐมนตรีที่เห็นชอบตามที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังเสนอ แม้ว่าจะมีข้อกังขาอยู่บ้างก็ตาม

นับจากนี้ไปคงต้องเฝ้ามองการทำงานของผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทยคนใหม่ต่อไปว่า นอกจากจะมีฝีไม้ลายมือรอบด้านอย่างที่ นายกรณ์ การันตีแล้ว

ผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย “จะมีความเป็นกลางทางเงิน” มากน้อยแค่ไหน ?

ผมคงไม่จำเป็นต้องแสดงความยินดีกับ ผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศคนใหม่ ที่ได้รับการต้อนรับจากผู้คนรอบด้านไปแล้ว

แต่ผมขอให้กำลังใจ นายบัณฑิต นิจถาวร รองผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย ที่ทำงานรับใช้แบงก์ชาติมาอย่างยาวนาน ไม่เคยเดินออกนอกเส้นทางไปร่วมงานกับสถาบันการเงินของเอกชนใด ๆ

ทั้ง ๆ ที่โดยความรู้ความสามารถที่ท่านมีอยู่ ท่านน่าจะเคยถูกเอกชน “เกี้ยว” ให้ไปร่วมงานมาบ้างแล้ว

ผมไม่รู้จัก นายบัณฑิต นิจถาวร เป็นการส่วนตัว แต่เห็นว่าเป็นคนที่ทำงานกับธนาคารแห่งประเทศไทยมาอย่างยาวนาน ได้เรียนรู้งานแทบจะทุกด้านของธนาคารแห่งประเทศไทยมาแล้วอย่างโชกโชน

ผ่านตำแหน่งสำคัญ ๆ ที่คนจะขึ้นเป็น ผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย “ต้องผ่าน” มาแล้ว ต่างจากบางคนที่แม้ว่าจะเคยอยู่ธนาคารแห่งประเทศไทยมาก่อน แต่ “ขาดความต่อเนื่อง”ในการทำงานไปบ้าง

ผมจึงเขียนเชียร์ให้นายบัณฑิตได้ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่ง ผู้การธนาคารแห่งประเทศไทยด้วยเหตุผลว่า ผมอยากให้มีการสร้างบรรทัดฐาน ในการให้โอกาส “คนใน” ไม่ว่าจะหน่วยงานไหน ให้สามารถก้าวถึงตำแหน่งสูงสุดขององค์กรแห่งนั้นได้

นอกจากจะเป็น “ตัวอย่าง” ที่ดีในการสร้างทั้งขวัญและกำลังใจให้แก่พนักงานในหน่วยงานนั้น ๆ ได้มุ่งมั่นตั้งใจทำงานให้แก่องค์กรของตัวเองแล้ว

ยังเป็นการสร้างเกียรติแก่วงศ์ตระกูลของพนักงานคนนั้นอีกด้วย

ผมไม่เชื่อว่า “คนใน” ที่ไต่เต้าขึ้นมาจนถีงระดับ “รอง” จะไร้ฝีไม้ลายมือ จนไม่สามารถทำงานในตำแหน่ง “ผู้นำ” องค์กรได้ จนผู้กำกับดูแลองค์กรนั้น ต้องไปแสวงหา “คนนอก” มาทำหน้าที่แทน

อ่านความเห็นเรื่องนี้ใน

//www.oknation.net/blog/netmom/2010/05/10/entry-2

หลังจากวันที่รู้ว่า นายประสาร ไตรรัตน์วรกุล ได้รับการเสนอชื่อเป็น ผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย คนใหม่แล้ว

ผมก็เฝ้ารอดูปฏิกิริยาของ นายบัณฑิต นิจถาวร คนที่ “สื่อ” บางสำนักเชื่อว่า น่าจะได้รับการเสนอชื่อว่าจะรู้สึกอย่างไร

วันนี้มี “จดหมายเปิดใจ” จาก นายบัณฑิต นิจถาวร บอกความรู้สึกลึก ๆว่า

“ถ้าจะถามว่าเสียใจหรือไม่ ที่ไม่ได้รับการแต่งตั้ง ก็ต้องบอกว่าเสียใจ เพราะได้พยายามอย่างเต็มที่ในฐานะคนหนึ่งใน ธปท.” และ

“แต่ไม่ใจเสีย คงจะอยู่ทำงานให้ประเทศชาติที่ ธปท.ต่อไป ไม่ไปไหน เพราะประเทศตอนนี้มีปัญหามากที่ต้องแก้ไข” และ

“พร้อมช่วยงานผู้ว่าการ ธปท.คนใหม่อย่างเต็มความสามารถในทุกเรื่อง…คงไม่ไปไหน จะทำงานที่ ธปท.ที่เดียว ดังนั้น”

นี่คือ สปิริตของ นายบัณฑิต นิจถาวร ที่แสดงออกหลังจากไม่ได้รับตำแหน่งผู้ว่าธนาคารแห่งประเทศไทย

และมีข่าวมาว่า นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรี จะเสนอชื่อให้ย้ายไปดำรงตำแหน่ง

เลขาธิการสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (สศช.) แทนนายอำพน กิตติอำพน ที่หมดวาระ

ผมขอปรบมือให้ นายบัณฑิต นิจถาวร รองผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทยที่มีจิตใจเป็นสุภาพบุรุษ ยอมกลืนเลือดตัวเอง พร้อมที่จะนั่งอยู่ในเก้าอี้ตัวเดิมเพื่อดูแลทรัพย์สมบัติของชาติต่อไป

และอยากจะบอกว่า การเมืองเป็นเรื่องไม่แน่ไม่นอนครับ อะไรที่มากับการเมืองบางทีก็ต้องไปกับการเมืองเหมือนกัน

ตัวอย่างมีให้เห็นมาเยอะแล้ว ขอให้หนักแน่นเข้าไว้นะครับ !