ปฏิบัติการสู้เพื่อลูก ภาค2 ตอน ...IUI ครั้งแรก
ห่างหายจากการอัพเดตปฏิบัติการสู้เพื่อลูกมานาน วันนี้ฤกษ์ดี(ว่างงานนั่นเอง) เข้ามาอัพซะหน่อย หลังจากเมนส์มาได้ 1วัน เราก็ไปพบคุณหมอ เพื่อเอายากระตุ้นไข่ (clomid)ได้มา 10 เม็ด ทานเช้าเย็น หลังจากนั้นคุณหมอก็นัดอัลตร้าซาวด์ดูไข่ ซึ่งก็ได้ไข่ใบใหญ่มา 3ใบ จากกนั้นก็นัดทำ IUI ครั้งแรก วันที่ 27 กันยายน 2553 โดยให้คุณสามีไปเก็บน้ำเชื้อตอนบ่าย 2 (เรียกภรรยาเข้าไปช่วยบิ้วท์เหมือนเดิม) แล้วนัดฉีดเชื้อตอน 5โมงเย็น ก่อนจะไปฉีดเชื้อ พี่ที่ออฟฟิสก็บอกว่ามันเจ็บมากเลยนะแก เตรียมใจไว้ด้วย ดังนั้นตอนที่รอคุณหมออยู่บนขาหยั่ง เราจึงต้องพยายามข่มความกลัวเอาไว้ พอคุณหมอมา ก็สอบถามว่ามีอาการปวดท้องหรือเปล่า เราก็ว่าไม่ปวดค่ะ คุณหมอก็ว่าถ้าอย่างนั้นแสดงว่าไข่ยังไม่ตก แต่ก็จะตกภายใน 24 ชม.นี้ ซึ่งก็สามารถฉีดเชื้อได้เลย คุณหมอบอกว่าให้ดักเอาไว้หน้าและหลัง ก็คือฉีดเชื้อแล้ววันรุ่งขึ้นก็ให้ใช้วิธีธรรมชาติอีกรอบ ในระหว่างที่คุณหมอกำลังปฏิบัติการเราก็รู้สึกว่ามันก็เจ็บนะ จี๊ดๆ แต่ก็คิดว่าเอาวะ เพื่อลูกๆ อดทนไว้ ใช้เวลาในการปฏิบัติประมาณ 15 นาที แล้วก็นอนพักอีก 30 นาที แต่ก็ยังรู้สึกจุกๆ เจ็บๆ อ่ะ ต้องค่อยๆ เดิน แล้วก็ไปรับยาฮอร์โมนบอกว่าถ้าเกิดมีน้อง จะได้เกาะที่ผนังได้ดีขึ้น และก็ให้ยามาฉีดเร่งไข่ตกมาด้วยให้ฉีดก่อน 7โมงเช้า(มันดูอลังการมาก) พยาบาลสอนให้คุณสามีฉีด (ซึ่งเป็นคนกลัวเข็ม แต่ก็ต้องทำ) ส่วนเราคนถูกฉีดก็ใจเต้นตุ้มๆต่อม กลัวฉีดผิดฉีดถูก แต่สุดท้ายก็ผ่านไปได้ด้วยดี
แต่พอวันรุ่งขึ้นสิ เหอะๆ ปวดท้องมาก มันรู้สึกหน่วงๆอ่ะค่ะ เดินเร็วๆยังจุกเลย เป็นอยู่ประมาณ 2 วันก็หาย จากนั้น 1 อาทิตย์คุณหมอนัดตรวจเลือด เพื่อดูว่าท้องหรือเปล่า ตื่นเต้นมั่กๆ สามีก็ใช่ย่อย โทรมาถามแทบจะทุก 5 นาที ว่าผลออกรึยัง พอถึงคิวเราก็แอบเห็นผลตรวจวางอยู่บนโต๊ะ ไม่เข้าใจหรอกค่ะว่าหมายถึงอะไร แต่เห็น 0.1 เราก็แอบเข้าข้างตัวเอง ท้องแน่ๆ ยิ้มกริ่มอยู่ในใจ แต่ว่าความฝันก็พังทลาย เมื่อคุณหมอแจ้งว่ายังไม่สำเร็จนะ เหมือนฟ้าถล่มเลยอ่ะ แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้หรอกนะ เพราะเผื่อใจไว้แล้วว่า 50 50 คุณสามีโทรมาก็ปลอบว่าไม่เป็นรัย ไม่ต้องทำอีกนะ ไม่อยากให้เจ็บตัว ถ้าเค้าอยากมา เค้าก็จะมาเองแหละ (รู้อยู่หรอกว่าเสียใจ เค้าขอโทษนะ) ตั้งแต่วันที่ทำIUI ครั้งแรก เราก็พยายามนับวันไข่ตกมาตลอด จนเมื่อเดือนที่แล้ว เรามีอาการคลื่นไส้ตอนเช้าทุกวัน ไม่มีอาการของเมนส์จะมาเลย ก็แอบเข้าข้างตัวเองอีกแล้ว แต่สุดท้าย ก็ล้มเหลวอีก และที่ยิ่งไปกว่านั้น เราไปคอมพานีทริปที่ปราณ อดเล่นน้ำเลย เซงจิต มาเร็วช้าอีกวันก็ไม่ได้ ก็ได้แต่ขำตัวเอง เพ้อเจ้อได้ทุกเดือนนะเรา แต่คนเราก็ยังต้องอยู่ด้วยความหวังใช่มั๊ยล่ะ เราก็ยังหวังไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
Create Date : 23 ธันวาคม 2553 | | |
Last Update : 23 ธันวาคม 2553 11:48:08 น. |
Counter : 2923 Pageviews. |
| |
|
|
|