Group Blog
 
All blogs
 
สวนสนุก หรือ เปล่า ?

May 2006 ตอนที่มาเยี่ยมทาเคชิคุงคราวก่อน วันใกล้จะกลับเขาก็พาไปเที่ยว สวนสนุก ( Kuwana City: Nagashima Resort ตื่นเต้นค่ะ จะไปสวนสนุก โอก้าซัง ทำข้าวปั้นให้ไปกิน ระหว่าง ทาง โฮ่ ๆๆๆ
ถึงแย้ว เป็นสวนสนุก ที่ใหญ่มากเลยค่ะ มีเครื่องเล่นมาก ๆ ตอนจอดรถแอบเห็น รถไฟเหาะสูงมาก ขาเริ่มสั่นตั้งแต่ตอนนั้นแย้ว เอาน่า มาถึงแล้วต้องลองดู

อันดับแรก ที่รัก ให้ลองออเดิฟที่เป็นแบบระยะสั้น ๆ ก่อน แต่มันแบบว่า หมุนตลบเลยค๊า โห หัวใจจะวายให้ได้ กรี๊ด ๆ อยู่คนเดียว คนมันกลัวอ่ะ พอลงมาเข่าอ่อนเลย

คุณชายระริ้กระรี้ ดึงไปต่ออีกอัน โหคุณขา อันนี้น่ากลัวมั่กค่ะ ทำจากไม้ด้วย เวลามันแล่นที โคลงมันก็สั่นคั่ก ๆๆ โหคนเราเนี๊ยะ ทำไมชอบอะไรที่มันเสี่ยงตายขนาดนี้

ดูจิ ไม่ให้กลัวได้ไง กรี๊ด จนเสียงแหบเสียงแห้ง มันหวาดเสียวจริง ๆ น๊า

จากนั้นคุณชายจะพาไปต่ออันนี้

ให้ตายยังไงอิฉันก็ไม่ยอมขึ้น ขาสั่นไม่มีแรงแล้ว เขาก็บอกว่าสนุกนา ไปเถอะ อิฉันก็ไม่ยอมท่าเดียวฉุดกันอยู่สักพัก จนกระทั่งอิฉันนั่งร้องไห้ ขี้มูกโป่งเหมือนเด็ก ๆ อยู่กลางถนน คนก็มองค่ะ ตอนนั้นมะอาย กลัวตายมากกว่า สุดท้ายทาเคชิเลยต้องซื้อ ไอศกรีมมาปรอบ แกมหลอกล้อ ให้ไปขึ้น ชิงช้าสวรรค์อันใหญ่ที่มองเห็นวิวสวยงาม แต่ตอนนั้นไม่รู้เป็นอะไร อารมณ์เป็นโรคกลัวความสูงไปเลย ขึ้นไปก็หลับตาตลอด ความรู้สึกเหมือนตัวเองจะตกวูบลงไปอ่ะ แต่ดูจากรูปถ่ายแล้วสวยมากเลยนะค๊า ฮิ ๆๆ อิฉันขึ้นไปแต่ก็มาดูวิวเอาจากรูปถ่าย



สุดท้ายที่อิฉันเล่นได้ อย่างสนุกสนานก็คือ ไอ้นี่ เท่านั้น ฮิ ๆๆๆ





Create Date : 15 เมษายน 2550
Last Update : 23 พฤษภาคม 2550 18:36:56 น. 1 comments
Counter : 503 Pageviews.

 
สวยอ่ะแต่กลัวจัง


โดย: แม่บ้านณ.โตเกียว วันที่: 21 เมษายน 2550 เวลา:10:58:22 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

KoiJapan
Location :
Nagoya Japan

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]




เมื่อเราต้องพลัดถิ่นฐานไกลบ้านมา สิ่งที่ขาดหายในสถานที่ใหม่ ๆ ก็คือ มิตรภาพ และ เพื่อน ซึ่งเราจะต้องเริ่มต้นหาใหม่ อาจจะทำให้เราเหงาได้บ้าง หากไม่มีเพื่อน

เราไม่รู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่ฉันคิดเสมอ ว่า ปัจจุบันคือ ตัวกำหนดอนาคต ดังนั้น ฉันก็จะทำปัจจุบันให้ดีที่สุด

เป็นครั้งแรก ที่ฉันได้เขียนไดอารี่ เรื่องราวชีวิตที่เกิดกับขึ้น เมื่อฉันต้องมาอยู่ต่างเมือง ต่างภาษา เมื่อเวลาผ่านไป หากเราได้ย้อนกลับมาดูอีกครั้ง ความทรงจำทั้งดีและไม่ดี อาจจะทำให้เรายิ้มได้

และที่สำคัญ เมื่อฉันได้ทำไดอารี่ ที่นี่ สิ่งที่ฉันได้มาอีกอย่าง ก็คือ มิตรภาพ จากเพื่อน ๆ ที่เข้ามาเยี่ยมชม โลกเล็ก ๆ อีกใบของฉัน

ขอบคุณสำหรับมิตรภาพ กำลังใจ และความห่วงใย
ขอบคุณที่จะรับฉันไว้เป็นเพื่อนอีกคน
Friends' blogs
[Add KoiJapan's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.