• ของขวัญวันนี้ (Life)
• Look Inside (Health)
• Muffins & Scones (Foods)
• Your Image (Beauty)
• ของขวัญชิ้นแรก (Family)
• ของแถม
• ของขวัญวันวาน
• Gift From God

อันเนื่องมาจากอาจารย์ใหญ่ มีสิ่งหนึ่งที่เราเคยสงสัยมาเนิ่นนาน นับตั้งแต่ทำแล็บ Anatomy-Physiolgy หรือที่เรียกว่ากายวิภาคศาสตร์กับสรีรวิทยานั่นแหละ ตอนสมัยที่เรียนหนังสือ หน้าห้องจะมีโครงกระดูกอาจารย์ใหญ่อยู่ในตู้กระจก หน้าตู้มีกรรไกรกับเทปกาวสำหรับติดป้ายชื่อบน beaker ที่ใส่สารละลายอยู่ ใครๆก็ต้องไปเอาเทปกาวที่นั่นแหละ แต่นั่นไม่ใช่ที่มาของเรื่องนี้ หลังห้องมีตู้กระจกใส่ท่อนล่างส่วนขาของอาจารย์ใหญ่ในน้ำยา แบบครบส่วนเหมือนจริง แต่ผิวเป็นสีน้ำตาลคล้ำ ไม่มีใครเคยถามหรือสงสัยว่าท่อนบนอยู่ที่ไหน ปกติเวลาทำแล็บ พวกเราต้องเอาบีกเกอร์ไปตักน้ำยาพวก Ringer's solution หรือ Lactate solution จากถังพลาสติกใบใหญ่สีฟ้า สีเขียว มีฝาปิด ที่เทคนิเชียนเตรียมไว้ให้ วันหนึ่งยามบ่าย เราและพาร์ทเนอร์แล็บอีก 3 คนกำลังสาละวน กับการเตรียมแล็บ เราถูกสั่งให้ไปตักสารละลายมา เอ.. อยู่ไหนละเนี่ย ปกติอาจารย์ก็จะวางไว้ให้ มีป้ายติดข้างถัง วันนั้นคงเป็นชะตากรรมของเราที่จะได้คำตอบ เราเดินตรงไปที่ถังพลาสติกสีแดงหน้าชั้น ข้างโต๊ะที่อาจารย์ brief แล็บทุกครั้ง เปิดฝาขึ้น... แล้วมือที่กำลังจะจ้วงบีกเกอร์ลงไปก็ชะงักค้าง เมื่อเรามองเห็นผมสีดำยาวสยายลอยฟ่องในน้ำสีน้ำตาล เราไม่ได้ร้อง ไม่ได้พูดอะไรสักคำ ได้แต่ปิดฝาไว้ตามเดิม แล้วก็เดินกลับมานั่งนิ่งๆอยู่ที่โต๊ะแล็บ ไม่พูดไม่จา ยายใจหันมาถามว่า "ไหน Ringer ล่ะ" เราสบตาเพื่อน สั่นหน้า แต่ไม่ตอบ ส่งบีกเกอร์ที่เขียนชื่อสารไว้ แต่ข้างในว่างเปล่าให้เพื่อน ในกลุ่มก็งงๆ แต่ใครบางคนก็รับบีกเกอร์ เดินไปตักสารละลายแต่โดยดี เราถามขึ้นมาโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยว่า "รู้ไหมว่าท่อนบนอาจารย์ใหญ่อยู่ไหน" ทุกคนตอบว่าไม่รู้ ไม่มีนี่ เราพยักหน้าอย่างเชื่อมั่น มี อยู่ในห้องนี้แหละ อยากรู้ไหมว่าอยู่ไหน ไปเปิดถังสีแดงหน้าห้องสิ ทุกคนมองตามมือเรา แต่ไม่มีใครกล้าเดินไปเปิด หลังจากนั้นอีกสองปี เราเรียนจบ อีกสามปีต่อมา วันหนึ่งขณะที่เรากำลังกินข้าวกลางวันกับเพื่อนสนิทและอาจารย์ที่สอน physio. ซึ่งสนิทกับกลุ่มเรามากตั้งแต่เรียน เรานึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมาได้ มันค้างคาใจอยู่นาน ก็เลยเอ่ยปากถามอาจารย์ว่า ท่อนบนของอาจารย์ใหญ่อยู่ในถังสีแดงหน้าห้องแล็บใช่ไหมคะ อาจารย์เราหันมามองหน้า ถามทันทีว่ารู้ได้ยังไง เพื่อนเราก็มองหน้างงๆ เราบอกว่าเราเคยเปิดถังสีแดงนั่น อาจารย์ตอบว่าใช่ แกมหัวเราะ แล้วก็ถามว่ามีใครรู้มั่ง เพื่อนตอบว่าผมยังไม่รู้เลย เราบอกว่าเราบอกเพื่อนในกลุ่ม แต่ไม่มีใครกล้าไปเปิด รุ่นพี่รุ่นน้อง เรียนกันมาก่อนหน้า และหลังจากนั้นก็ไม่มีใครรู้ อาจารย์บอกว่าดีนะที่ไม่กรี๊ดออกมาแล็บแตก เราไม่ได้กลัว เพราะหลังจากนั้นก็ยังทำแล็บ เดินไปเดินมาในห้องนั้นจนเรียนจบ แต่ไม่ทันตั้งตัวเตรียมใจมากกว่า แล้วก็ไม่เคยคิดจะเปิดฝาถังพลาสติกโดยไม่ดูป้ายอีกเลย   Create Date : 27 สิงหาคม 2549     Last Update : 16 ธันวาคม 2549 19:29:21 น. Counter : 993 Pageviews.   3 comment Share Tweet

Taxi วันนี้ เคยไหมเวลาขึ้นแท็กซี่แล้วรู้สึกว่า อยากให้แท็กซี่ทุกคันเป็นแบบนี้จัง วันนี้ที่บ้านโทรมาบอกว่าจะไปกินอาหารค่ำกัน นัดเราไปเจอที่ร้านเลย เราก็ออกจากที่ทำงาน แท็กซี่สีฟ้าแดงผ่านมา ก้าวแรกที่ขึ้นไปก็ได้ยินคำทักทาย สวัสดีครับ พอเราบอกสถานที่ ก็ถามว่า ออก local road ใช่ไหมครับ ระหว่างทางก็พูดคุยกันเรื่องการจราจรไปสักพัก เราเริ่มรู้สึกว่าคนขับต้องเคยทำงานออฟฟิศมาก่อน ลักษณะการพูด ภาษา และสำเนียง สุภาพมาก แล้วก็ใช่จริงๆ เขาบอกว่าเพิ่งผ่อนรถหมด ยังไม่ได้เปลี่ยนสีเป็นเขียวเหลืองเลย เขาบอกเราว่าเวลาเขาเป็นคนขึ้นแท็กซี่ เขาคิดว่าอยากให้แท็กซี่เป็นยังไง เขาก็อยากทำแบบนั้นเวลาที่เขาขับ มีไม่บ่อยครั้งนักที่เราจะต่อการสนทนาได้ตลอดทาง เพราะส่วนใหญ่จะนั่งเงียบๆ หรือไม่ก็เลือกที่จะไม่ต่อความใดๆกับคนขับที่พูดจาไม่สุภาพ พอถึงที่หมาย ค่ารถ 79 บาท เราส่งแบ๊งค์ร้อยให้ บอกว่าไม่ต้องทอนค่ะ เราไม่ได้รับแค่คำขอบคุณเท่านั้น แต่คนขับหันมายกมือไหว้พร้อมกับคำว่าขอบคุณครับ เรายกมือไหว้ตอบทันที โชคดีนะครับ เป็นคำพูดก่อนที่เราจะลง เฮ้อ! ถ้าเจอแท็กซี่อย่างนี้ทุกวัน สุขภาพจิตผู้โดยสารทุกคนคงจะดีไม่น้อย เราก็ช่างกระไร ลืมดูชื่อ จำได้แต่ทะเบียนรถ ทน 3807   Create Date : 26 สิงหาคม 2549     Last Update : 27 สิงหาคม 2549 20:10:57 น. Counter : 840 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com