กลับจากกินข้าวกับเพื่อนๆสมัยเรียนมหาวิทยาลัย
เพราะเพื่อนคนหนึ่งพาลูกมาจากทางใต้ แล้วก็พาแม่ตัวเองมาด้วย
แม่มาจากต่างจังหวัด เพื่อมาเจอลูกที่กรุงเทพฯ คำเดียวสั้นๆคือ อยากเจอเขา

เราเข้าใจความรู้สึกนั้นโดยไม่ต้องมีคำอธิบายอื่นใด
รู้ว่าแม่เพื่อนเป็นห่วงชีวิตครอบครัวเขา ณ ขณะนี้

เพื่อนบอกแม่เขาว่า เราเคยไปบ้านที่ต่างจังหวัดของเขาไง
แม่ก็ยิ้ม แล้วก็ร่วมวงคุยด้วยสารพัดเรื่อง



ขากลับโผล่ขึ้นมาจากรถไฟใต้ดิน
เห็นดอกมะลิซ้อนกำใหญ่ๆอัดแน่นหอมฟุ้งวางอยู่บนขาตั้งข้างทาง
คนขายไปไหนล่ะ จะซื้อ...

หมุนไปหมุนมาสักพัก คนขายก็เดินมา
เราหยิบมะลิซ้อนช่อใหญ่ขึ้นมา แล้วก็นึกอะไรได้อีกอย่าง ก็เลยหยิบมาสองช่อ


พอกลับบ้านส่งมะลิช่อหนึ่งให้แม่ ซึ่งกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่
แววตาและสีหน้าดีใจนั้นทำให้เรายิ้ม หัวใจอ่อนยวบ เพราะแม่ชอบมาก


เราส่งอีกช่อหนึ่งให้ อันนี้เอาไปถวายพระ
เพราะรู้ว่า ถ้าซื้อมาช่อเดียว แม่คงเอาไปถวายพระหมด
ทั้งที่แม่เป็นคนชอบดอกไม้สวยๆ

ช่อหนึ่งก็เอาใส่แก้วเซรามิกเตี้ยๆสีขาว แม่จะได้ดมได้ ชื่นชมได้ตามสบาย

แน่นอนว่าช่อนี้ เดือนหน้า ราคามันคงทำเอาเรามองผ่าน
เป็นโรคไม่ชอบซื้อกุหลาบวันวาเลนไทน์ ดอกมะลิวันแม่
หรือตักบาตรวันพระใหญ่ ผู้คนมากมาย อยู่แล้ว

คืนนี้ มะลิของแม่คงทำให้แม่อารมณ์ดี มีความสุข
แล้วก็ทำให้เรามีความสุขด้วย