เพราะเครื่องซักผ้าเสีย ระหว่างรอซ่อม ก็เลยหอบเสื้อผ้าใส่เป้ไปใช้บริการเครื่องซักผ้าที่ร้านใกล้บ้านเคยไปใช้บริการนานมากแล้วตอนที่ครั้งโน้นเครื่องซักผ้าโดนมดกัดวงจรข้างในพัง แล้วรอซ่อมเหมือนกันเดินผ่านร้านทำผมที่เคยใช้บริการสมัยสิบกว่าปีที่แล้วโดยไม่ได้คิดอะไรร้านซักผ้าอยู่ถัดจากร้านทำผมมานิดหน่อยระหว่างเอาผ้าใส่เครื่อง ก็เห็นพี่เจ้าของร้านทำผมมายืนอยู่หน้าร้าน ยิ้มให้เราก็ทัก สวัสดีค่ะ ตามประสาคนเคยรู้จักใจคิดว่าเขาคงมาหาเจ้าของร้านซักผ้าผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านในร้านก็เลยก้มหน้าก้มตาเรียงผ้าใส่เครื่อง ไม่ได้เงยขึ้นมองแต่ก็ได้ยินเสียงพี่ร้านทำผมบอกว่า "เปล่า มาหาน้องเค้าน่ะ"แล้วก็ตรงเข้ามาประชิดตัวเรา"น้องคะ น้องเป็นเภสัช หรือเปล่าคะ"หัวสมองเราทำงานอย่างรวดเร็ว ว่ามีสาเหตุใดให้คุณพี่อยากรู้อาชีพเราเอ... เราคงไม่ได้จ่ายยาผิดให้ใครหรอกนะ ปกติก็ไม่ได้ไปกวนป่วนใคร ยกเว้นคนในบล็อกบ้างบางครั้ง พอสนุกสนาน "ทำไมหรือคะ" เราย้อนถาม"น้องออกรายการทีวีหรือเปล่าคะ รายการเพื่อสุขภาพอะไรทำนองนี้ ช่อง...น่ะค่ะ"เรายิ้ม แทบจะร้องอ๋อ ตอบสั้นๆว่า "ค่ะ"ไม่ได้ถามว่า นานหรือยังคะ เพราะปลายปีที่แล้วก็ใช่เร็วๆนี้ก็คงใช่อีกแต่ตัวเราเองน่ะ ยังจำไม่ได้เลยคุณพี่ตาโต ทำท่าประหนึ่งว่าเจอดาราคนสำคัญ "นั่นสิคะ พี่ก็ว่าใช่ จะถามแค่นี้แหละค่ะ มันคาใจ พอเห็นเดินผ่านมาเลยต้องตามมาถาม"เราหัวเราะ "รู้สึกเหมือนเป็นดารา มีแฟนคลับมาติดตามเลยค่ะขอบคุณแฟนคลับนะคะ" คุณพี่ยิ้มแบบได้คำตอบที่คาใจมานานแล้วก็บอกว่า "งั้นหายสงสัยแล้วค่ะ คาใจมาตั้งนาน เพราะพี่ก็ว่าใช่ยังบอกคนอื่นเลยว่า นี่ลูกค้าพี่" นั่น... มีโฆษณาเสร็จสรรพว่าแล้วก็เดินยิ้มออกจากร้านไป "ไปละค่ะ"ทิ้งเราให้ยืนง่วนกับเครื่องซักผ้าไป อมยิ้มไปด้วยความขำตัวเอง รู้สึกเหมือนเป็นดาราจริงๆตอนมีแฟนคลับของตัวเองนี่แหละ
แสดงว่าคุณฮันนี่ต้องมีความโดดเด่นมากเลยนะคะ ถึงมีแฟนคลับมาทัก
จำได้เลยอะ...โอ...ไม่ธรรมดา
วันไหนออกทีวีอีก...บอกบ้างนะคะ
จะได้ติดตาม ขอเป็นแฟนคลับด้วยคน
เภสัชที่เก่งๆ น่าทึ่งกว่าดาราอีกง่า...
อะ...กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด