เกือบทุกครั้งที่ไปส่งใครที่สนามบิน
เรามักจะหลีกเลี่ยงการมองเห็นอีกคนเดินจากไปจนลับตา
เพราะเราจะหันหลังเดินกลับทันทีที่ร่ำลากันเสร็จ

บางครั้งการลาจากก็ทำให้เรารู้สึกเคว้งคว้างว่างเปล่าไปอีกหลายวัน
กว่าที่จะกลับมาใช้ชีวิตตามปกติ

สนามบินเป็นที่ที่เรามารอบุคคลอันเป็นที่รักด้วยใจจดจ่อ กระวนกระวาย
ความรู้สึกลิงโลดใจที่เห็นคนที่เรามารับเดินลากกระเป๋า
หรือเข็นรถเข็นออกมา
เป็นความรู้สึกที่มีค่า

พอๆกันกับความรู้สึกยามเมื่อมาส่งเขากลับ
คำบอกเล่าให้ดูแลตัวเองดีๆ รักษาสุขภาพดีๆ
ในยามที่เราอยู่ห่างไกลกัน

คราวหน้ามาก็ต้องไปรับที่สนามบินใหม่แล้วนะ
ไม่มีการโทรมาบอกว่า
น้ามาถึงแล้วนะลูก
ออกมารับหน่อย อยู่สนามบิน นั่งกินไอติมรออยู่
เพราะบอกวันผิด

เพราะถ้าบอกวันผิดละก็ นั่งรอไปอีกนานเลยกว่าจะไปถึง

แต่ไม่ว่าที่ไหนก็ตาม
ความรู้สึกลิงโลดใจยามพบเจอ
กับความเคว้งคว้างยามลาจาก
ก็จะยังคงเหมือนเดิม

Create Date : 04 กันยายน 2549
Last Update : 4 กันยายน 2549 1:00:24 น.		1 comments
Counter : 804 Pageviews.
Share Tweet