|
|
ค่าเงินบาท
ผมเพิ่งกลับจากการ ส่งลูกไปเรียนที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษ เวลาประมาณเกือบสองสัปดาห์ที่อาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์ใจกลางลอนดอนที่ผมเช่า ให้ลูกพักอาศัยนั้น
ผมพบประสบการณ์หลายอย่าง ที่อาจจะเป็นสัญญาณบอกว่า อังกฤษซึ่งเป็นประเทศพัฒนาแล้วอันดับต้นๆ ของโลก น่าจะมีระดับการพัฒนาที่เสื่อมถอยลง เมื่อเทียบกับประเทศไทยที่กำลังพัฒนามากขึ้น
พูดง่ายๆ ความห่างระหว่างรายได้ หรือระดับการพัฒนาของอังกฤษกับไทยตามสถิติ น่าจะลดลงในอนาคต ว่าที่จริง ผมเองคิดว่า ตัวเลขสถิติความห่างชั้นในปัจจุบันเองนั้น ก็อาจจะไม่ใช่ "ของจริง" ตามพื้นฐาน แต่เป็นเรื่องของตัวเลขที่เกิดจากอัตราแลกเปลี่ยนของค่าเงินบาทกับค่าเงินปอนด์ที่ผิดเพี้ยนไปจากความเป็นจริง ทำให้ดูเหมือนว่าเศรษฐกิจของอังกฤษเหนือกว่าของไทยมากมายกว่าสิบเท่า
เริ่มตั้งแต่การตรวจคนเข้าเมือง ผมต้องใช้เวลาเข้าคิวรอก่อนที่จะผ่านการตรวจประมาณสองชั่วโมง คิวนั้นยาวมากเป็นร้อยๆ คนแต่พนักงานตรวจมีน้อย และไม่ได้ทำงานอย่างมีประสิทธิภาพมากนัก เปรียบเทียบกับการตรวจของสนามบินสุวรรณภูมิของเราแล้ว ผมคิดว่าของเราเหนือกว่ามาก การรอส่วนใหญ่ไม่น่าจะเกิน 15 นาที จริงอยู่ที่สนามบินลอนดอน อาจจะมีป้ายบอกขออภัยในความล่าช้า เนื่องจากประเด็นเรื่องการก่อการร้าย แต่ผมดูแล้วก็ไม่เห็นมีการตรวจสอบอะไรเป็นพิเศษที่จะทำให้เสียเวลาเพิ่ม ดังนั้น ข้อสรุปของผม ก็คือ ความประทับใจในเรื่องของประสิทธิภาพเสียไปตั้งแต่ "ก้าวแรก"
ห้องที่ผมเช่า ผมติดต่อไว้ตั้งแต่อยู่เมืองไทย ราคาค่าเช่านั้นค่อนข้างสูง ค่าเช่านั้นแพงพอๆ กับค่าเล่าเรียน สาเหตุอาจจะเป็นเพราะในลอนดอนไม่มีการอนุญาตสร้างตึกสูง ทำให้ราคาอพาร์ตเมนต์แพง ส่งผลให้ค่าเช่าแพงตามไปด้วย ห้องที่ผมอยู่นั้นมีขนาดเล็กเช่นเดียวกับห้องเช่าทั่วๆ ไป แต่ทุกอย่างออกแบบไว้อย่างมีประสิทธิภาพ เตียงสามารถพับเก็บเข้าผนังได้ ห้องน้ำใหม่และสะอาด ห้องครัวมีอุปกรณ์ทุกอย่างที่จำเป็น โต๊ะสำหรับนั่งทำงานไม่มี นี่อาจจะเป็นวัฒนธรรมว่าเขาไม่ทำงานในห้องพัก
สิ่งที่ผมแปลกใจ ก็คือ เราต้องติดต่อขอใช้บริการกับบริษัทที่ให้บริการน้ำ ไฟฟ้า และแก๊สเอง ซึ่งมีหลายบริษัท นอกจากนั้น ผมเพิ่งทราบว่า ถ้าเราจะดูทีวี เราต้องขออนุญาต และใบอนุญาตนั้น เราต้องเสียเงินเดือนละประมาณห้าร้อยบาท ทั้งหมดนั้น สำหรับผมแล้ว มันเป็นความยุ่งยากโดยเฉพาะถ้าภาษาอังกฤษคุณไม่ดีพอในการติดต่อผ่านทาง โทรศัพท์ และทุกอย่างคุณต้องทำเอง
สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกว่า อังกฤษอาจจะค่อยๆ ตกต่ำลงในแง่ของการเป็นประเทศชั้นนำมากที่สุดของโลก ก็คือ การที่ผมขอติดอินเทอร์เน็ตที่ห้องพัก เพราะคำตอบที่ได้ ก็คือ ต้องใช้เวลา 2-3 สัปดาห์กว่าจะใช้การได้ ผมไม่ทราบว่า อะไรทำให้การขอใช้อินเทอร์เน็ตนั้นยุ่งยากนัก แต่นี่คือเครื่องมือที่สำคัญมากในยุคปัจจุบัน ผมเองคิดว่า ถ้าประเทศพัฒนามากๆ แล้ว ห้องพักแทบทุกห้องน่าจะต้องมีอินเทอร์เน็ตติดอยู่เป็นพื้นฐานเหมือนกับน้ำ ไฟฟ้า หรือโทรศัพท์ แต่โชคดีที่ประเด็นนี้ สามารถแก้ไขได้โดยการใช้ระบบอินเทอร์เน็ตไร้สาย แต่ต้องจ่ายแพงกว่ามาก
การเปิดบัญชีเงินฝากธนาคาร เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ผมต้องทำ ความสะดวกสบายนั้น ผมคิดว่าเทียบกับธนาคารของไทยไม่ได้ ผมต้องรอประมาณครึ่งชั่วโมง เหตุเพราะพนักงานให้บริการมีน้อย การเปิดบัญชีที่จะทำให้ผมสะดวกในการโอนเงิน หรือทำธุรกรรมต่างๆ นั้น ผมต้องจ่ายค่าธรรมเนียมเดือนละไม่ต่ำกว่า 500 บาท เปิดเสร็จแล้วเรา ต้องรออีกหลายวันกว่าจะได้บัตรเอทีเอ็ม นอกจากนั้น เครื่องเอทีเอ็มของแบงก์เท่าที่เห็นตามสถานที่ต่างๆ น้อยกว่าของไทยเรามาก และนี่คือ แบงก์ชั้นนำในเมืองที่เป็นศูนย์กลางทางการเงินที่ใหญ่ที่สุดในโลก
ผมมีโอกาสไปเที่ยวที่ตลาดขายของเก่าย่านน็อตติงแฮมในลอนดอน ซึ่งผู้คนมากมายไปชอปปิงในวันหยุด วันนั้น ลูกสาวผมถูกล้วงกระเป๋า เงินสูญไปไม่มากนัก แต่บัตรเครดิตที่หายทำให้ผมกังวล ผมรีบโทรติดต่อกลับมาที่เมืองไทยเพื่ออายัดบัตร ทุกอย่างทำได้อย่างรวดเร็ว พนักงานของแบงก์ถามว่า จะให้ส่งบัตรไปที่ลอนดอน หรือส่งไปที่บ้านในกรุงเทพฯ ผมเลือกอย่างหลังและได้รับบัตรเมื่อผมกลับมาที่เมืองไทยแล้ว ผมคิดว่าธุรกิจ บริการ และ ความสามารถในการแข่งขันของแบงก์ไทยเรานั้นไม่เบาทีเดียว และนี่อาจจะไปถึงธุรกิจอื่นๆ ด้วย
เป็นเรื่องปกติที่ผมจะต้องเดินห้าง และหาร้านหนังสือ โดยเฉพาะเมื่ออยู่ในประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษ ผมค่อนข้างผิดหวังที่พบว่า ร้านหนังสือส่วนใหญ่ไม่ได้ขายหนังสือเกี่ยวกับธุรกิจและการลงทุนโดยเฉพาะใน เรื่องของหุ้นมากนัก ดูเหมือนว่าร้านหนังสือใหญ่ๆ ของไทยจะขายหนังสือแนวธุรกิจและการลงทุนมากกว่าร้านหนังสือในอังกฤษ นี่แสดงให้เห็นถึงความ "คึกคัก" ของความ "เป็นธุรกิจ" ของไทยที่เหนือกว่า หรือไม่แพ้อังกฤษได้เหมือนกัน
นอกจากร้านค้าใหญ่โตหรูหราอย่างห้างแฮร์รอตแล้ว สิ่งที่น่าสนใจ ก็คือ อังกฤษนั้นแทบไม่มีร้านสะดวกซื้อที่เป็นเครือข่ายขนาดใหญ่เลย ร้าน "โชห่วย" ที่มีเต็มบ้านเต็มเมืองเป็นร้านแบบครอบครัวที่ส่วนใหญ่ บริหารโดยคนที่มีเชื้อสายอื่นเช่นอินเดียเป็นต้น ดังนั้น คุณภาพจึงสู้ร้านสะดวกซื้อของไทยไม่ได้แม้ว่าสินค้าจะมีค่อนข้างครบเหมือน กัน
สิ่งที่อังกฤษดีกว่าไทยมากจริงๆ ผมคิดว่าอยู่ที่ระบบการเดินทาง ระบบรางทั้งที่เป็นรถไฟบนดิน ใต้ดิน และรถบัส ต้องเรียกว่า "สุดยอด" เพราะเราสามารถซื้อตั๋วรายวัน รายสัปดาห์ หรือรายเดือน ที่ใช้บริการได้ทุกอย่าง ดังนั้น จะไปที่ไหนก็สะดวกและรวดเร็วมากด้วยราคาที่ไม่แพง
ผมคงต้องจบประสบการณ์สั้นๆ จากอังกฤษด้วยการบอกว่า สิ่งที่เป็นข้อด้อยที่ผมพบที่อังกฤษ ผมไม่ได้พบในประเทศย่านเอเชียที่เจริญแล้ว หลายประเทศในเอเชียที่ผมไป ประสิทธิภาพคล้ายๆ หรือดีกว่าประเทศไทย นี่อาจจะเป็นการบอกให้เรารู้ว่า เอเชีย ซึ่งประเทศไทยเป็นหนึ่งในนั้น ดีกว่าที่ตัวเลขรายได้ประชาชาติแสดงให้เห็น เมื่อเทียบกับประเทศพัฒนาแล้วในยุโรป และอนาคตก็น่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ
ดังนั้น ค่าเงินบาทและ ค่าเงินของเอเชียที่แข็งค่าขึ้น จึงเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว เพราะจะเป็นตัวบอกว่าเราไม่ได้จน และแย่กว่าประเทศพัฒนาแล้วมากขนาดนั้น ดังนั้น คนที่ "โวย" และต้องการให้เงินบาทอ่อนค่าลง จึงเป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุผลกับพื้นฐานของประเทศ และในระยะยาวแล้ว ก็คงจะ ฝืนไม่ได้
ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร
โลกในมุมมองของ VALUE INVESTOR
//www.bangkokbiznews.com/home/details/business/ceo-blogs/nives/20101019/358365/%E0%B8%84%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%87%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%97.html
| Create Date : 22 ตุลาคม 2553 |
| Last Update : 22 ตุลาคม 2553 2:09:21 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 508 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: lilla IP: 192.168.101.88, 203.206.173.236 วันที่: 22 ตุลาคม 2553 เวลา:18:12:57 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สมุทรปราการ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [?]
|
ผู้ประกาศกรุงเทพธุรกิจทีวี พิธีกรรายการแกะรอยหยักสมองและ World Class Smart Thai
สนใจประวัติศาสตร์ ศาสนา ปรัชญา ต่างประเทศ เทคโนโลยี สังคม และชนชั้น
ติดตามทวิตเตอร์ได้ที่ @atis_kttv นะครับ
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
