In the last analysis, our only freedom is the freedom to discipline ourselves. - Bernard Baruch
Group Blog
 
All Blogs
 
ญี่ปุ่น...ไทย...เฮ้อ

เมื่อวันก่อนได้มีโกสดูรายการ say hi ที่มีคุณกิ๊กเป็นพิธีกร
เป็นโอกาสที่ดีมาก เพราะไม่ได้ดูรายการท่องเที่ยวมาหลายเดือนแล้ว
(อันที่จริงรายการแบบอื่นๆก็ไม่ค่อยได้เสพย์สื่อทีวีอื่นใดนอกจากข่าว)
ดูๆไปก็รู้สึกว่า นี่สินะคือความแตกต่างระหว่างสิ่งที่เราทั้งคู่มี กับที่เราทั้งคู่คิด
โดยส่วนตัวผมนิยมการคิดแบบวิสาหกิจญี่ปุ่นอยู่มาก เช่น
การพัฒนาและยกระดับสินค้าตลอดเวลา หรือหากพัฒนาไปไม่ได้ก็หาวิธีลดต้นทุน
ซึ่งในที่สุดจะนำมาซึ่งชัยชนะในระยะยาวครับ
แต่เมื่อกลับมาดูวิสาหกิจไทย ที่วันๆขู่หยุดงาน จัดม็อบทำทุกวิถีทางให้รัฐเข้ามาอุ้ม
"รัฐเจ๊งไม่เป็นไร กูมีกำไรเป็นพอ"
จึงสังเกตุว่าเมื่อรัฐบาลจะเปิดเสรีในด้านใดๆก็ตาม มักได้รับความเห็นขัดแย้งจากภาคธุรกิจ
เพราะอะไรครับ เพราะเค้าจะไม่ได้เป็นเสือนอนกินอีกต่อไป เพราะการกระเสือกกระสนมันยากกว่าอยู่แล้ว
ผมไม่อยากเอ่ยว่ามีอุตสาหกรรมไหนบ้าง ที่ต่อต้านการเปิดเสรีอย่างเอาเป็นเอาตาย
คำอ้างที่เท่ที่สุด คือ เค้ามีทุนและเทคโนโลยีที่เหนือกว่าเรา ขอเวลาพัฒนาหน่อย เราจะเข้มแข็งพอสู้กับเข้าได้
แล้วเวลาก็ผ่านไป ผ่านไป และผ่านไป ผมไม่เคยเห็นการพัฒาใดๆจากองค์กรทั้งหลายเลย แม้แต่นิดดดดดเดียว

เพ้อมานาน มาดูว่าผม"เห็น"อะไรจากการดูรายการsay hiกันบ้าง
(จะว่าดูก็ไม่เชิง คืออ่านหนังสือแล้วเปิดทีวีทิ้งไว้ แบบนั้นจะตรงกว่า อิอิ)
ที่แรกที่เห็น คือ คุณกิ๊กพาไปดูเหมือนเป็นสวนสัตว์หรืออะไรทำนองนั้น
ซึ่งมีตัวเอกของปาร์คเป็น ปังคุง กะเจมส์
ผมว่าคนไทยหลายคนคุ้นเคยกับสองชื่อนี้นะครับ รายการทางโทรทัศน์ของไทยเคยเอามาออกอยู่ช่วงหนึ่ง
ผมไม่แน่ใจว่าขณะนี้รายการนี้ยังออกอากาศอยู่หรือไม่ เพราะอย่างที่บอก ไม่ได้ดูโทรทัศน์มานานแล้ว

สิ่งที่ผมเห็นก็คือ การจัดการที่ผมว่าเจ๋งเลยทีเดียว การจัดกลุ่มผู้เข้าชมที่ไม่ใหญ่มาก
ทำให้มีความเป็นกันเองสูง และที่สำคัญไม่"วังเวง"หากมีผู้เข้าชมบางตา
เรื่องนี้ก็มีส่วนเหมือนกันนะครับ เหมือนเวลาละครซิทคอมใช้เสียงฮาประกอบนั่นแหละ
คือ ถ้าคนนั่งใกล้ๆกัน การแสดงอารมณ์ร่วมมันจะเกิดขึ้นทำให้เรารู้สึกสนุกขึ้นมาได้
ลองจินตนาการการดูหนังตลกคนเดียวในห้อง กับดูหนังตลกในโรงหนังดูสิครับ

แล้วพอออกมา แน่นอนสารพัดสินค้าที่มีโลกโก หมากับลิง ที่ผมเชื่อว่าขายได้เยอะมากแน่ๆ
เพราะอะไร เพราะเป็นหมาและลิงที่ผ่านการโปรโมท การทำตลาดมาเรียบร้อยโรงเรียนญี่ปุ่นแล้ว
ลองคิดดูนะครับ ถ้าเราไปเที่ยวญี่ปุ่น แล้วมีคนถามว่า "อยากไปดูปังคุงกับเจมส์ตัวจริงไหม"
คุณคิดว่าคนส่วนใหญ่ที่มีโอกาสได้ดูรายการของทั้งสอง จะปฏิเสธ หรือตกลงไปดูล่ะครับ
แล้วพอไปดู คุณไม่อยากได้ของที่ระลึกเล็กๆน้อยๆหรอครับ ว่าเราไปเยือยทั้งสองมาแล้วนะ
เด็กๆเองจะไม่อยากได้ตุ๊กตาปังคุงกับเจมส์ไปนอนกอดหรอครับ

เค้าไม่ต้องทำตลาดเองเลย มีทีวีประเทศต่างๆซื้อรายการไป เค้าได้เงิน
ถ้าใครไปเที่ยวญี่ปุ่น อยากเจอตัวจริงของดาราสัตว์ชื่อดัง เค้าได้เงิน
ใครอยากได้ที่ระลึกว่าครั้งนึงเคยมาที่นี่แล้วนะ เค้าได้เงิน
นักท่องเที่ยวเองก็ได้ความสนุก ได้รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

ลองเปรียบเทียบกับสัตว์ที่แสดงเก่งๆของไทยสิครับ
บ้านเรามีฟาร์มจระเข้ มีสอนลิง สอนช้าง สอน...มากมาย เก่งด้วย
นักท่องเที่ยวเข้ามา มีความสนุก รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะเหมือนๆกัน
ต่างกันตรงที่เราทำเงินได้น้อยมากเมื่อเทียบกับเงินที่นักท่องเที่ยวจ่ายให้กับปังและเจมส์
เพราะอะไรหนอ เพราะอะไรนะ เพราะอะไรเนี่ย
เพราะว่าการจัดการของเรายังไม่ดีมากพอไงครับ เราไม่ได้มีการพัผมนาและต่อยอดเลย
ปังกับเจมส์มีการทำรายการทีวีออกไปเผยแพร่ คนก็อยากมาดูตัวจริง และพอมาเยืยนเราก็มีปังกับเจมส์ให้กับไปบ้านด้วย
แต่บ้านเรา คนเคยเห็นรูปโชว์ช้างแค่ในใบปลิว มาดู และกลับบ้าน
ไม่ได้มีการทำตลาดอย่างจริงจัง หรือใช้สื่อให้เป็นประโยชน์มากกว่านี้
การโชว์ที่เน้นไปที่การเก็บค่าเข้าดู หรือค่าร่วมกิจกรรม ซึ่งมันน้อยมากๆ
และมีใครเคยเห็น ช็อกโกแล็ตรูปช้าง ร่มช้าง เสื้อช้าง ขนมช้างขายไหมครับ
นี่แหละครับ คือความต่างของการคิด และการคิดแบบต่อยอดขึ้นไปที่แตกต่างกัน

ต่อมาเราก็ได้ตามคุณกิ๊กไปดูการทำกระดาษ ผมก็โอ้โอเฮะอีกแล้วแฮะ
นี่มันอะไรกัน เล่นกับความรู้สึกกันขนาดนี้เลยหรอพี่น้อง
ได้ไปทำกระดาษสาเอง ในช่วงที่รอก้ได้ไปดูแหล่งน้ำที่เอามาทำ
โอ้ว พี่จะเน้นการสร้างความรู้สึกร่วมมากมายอะไรขนาดนี้
แล้วคิดดูสิครับ กระดาษทำเอง ไปดูแหล่งน้ำ ดูความเป็นมาของสิ่งที่เราเพิ่งสัมผัสไป
!!!แล้วใครจะไม่ซื้อกระดาษครับ ใครจะไม่ภูมิใจในสิ่งทีตัวเองได้เจอมาครับ!!!
แล้วถ้ากลับมาบ้าน เล่าให้คนอื่นฟัง เอาของที่เราทำให้คนอื่นดู
หากมีโอกาส คนๆนั้นจะไม่อยากไปทำ ไปเสียเงินมั่งหรอครับ โอ้วเย้

คิดกลับกัน บ้านเราก็มีกลุ่มหัตถกรรมและอุตสาหกรรมมากมายเลย
ทั้งทำผ้า เครื่องปั้น เครื่องเงิน สารพัดเครื่อง เรามีที่ท่องเที่ยวมากมายที่ทำแบบนี้ได้
ลองจินตนาการว่าเราไปไร่องุ่น แล้วเราได้ปลูกต้นองุ่นไว้สักต้น ปีหน้าหรือปีไหนๆ เราไม่อยากกลับไปดูผลงานของเราหรอครับ
ถ้าเราไปเที่ยว แล้วกลับมาบ้านพร้อมผ้าเช็ดหน้าไหมสักผืนที่เราทำเองถึงลายจะพื้นๆ แต่เราจะอยากใช้ผ้าเช็หน้าผืนไหนครับ

ผมดูจากรายการแล้ว เค้าสามารถสร้างอารมณ์ร่วมของนักท่องเที่ยวได้ดีทีเดียว
ทำให้ผู้มารู้สึกเป็นส่วนหนึ่งกับสิ่งที่เรามีอยู่ เมื่อเค้ารู้สึกแบบนี้ ก้ไม่แปลกที่เค้าจะเก็บความประทับใจนั้นๆกลับไปด้วย

เมื่อปลายปีที่แล้วผมได้มีโอกาสไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์ริบลี่ ซึ่งต้องบอกว่าสนุกมาก
ผมใช้เวลาในนั้นนานหลายชั่วโมง เป็นประสบการณ์ที่ดีมากทีเดียว
และตอนออกมาส่งที่ผมพบ คือ การขายความประทับใจในแบบไทยๆ
มีรูปถ่ายของผมด้วยครับ ให้ฟรี!!! แต่ขอโทษ ขนาดเล็กกว่าแสตมป์ซะอีก
ในขณะที่รูปที่เอามาเพนท์ในจานราคาหลายร้อยบาท
ขอโทษนะครับ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องซื้อ เพราะคุณทำลายความประทับใจของผมตั้งแต่รูปให้ฟรีแล้วล่ะ
ผมซื้อบัตรรวมทั้งสี่อย่างของพิพิธภัณฑ์ ซึ่งรวมแล้วมากกว่าพันบาทต่อคน
แต่สิ่งที่น่าประทับใจที่มีให้ คือรูปขนาดเล็กกว่าแสตมป์ดวงละสองบาทเสียอีก
แล้วในส่วนของของที่ระลึก ก็เป็นของรับเข้ามาขาย ซึ่งคุณจะพบเห็นได้ตามห้าง หรือข้างถนนทั่วไป
คำถามคือ แล้วผมจะต้องมาจ่ายแพงกว่าทำไม ในเมื่อผมซื้อได้ในราคาถูกกว่าข้างนอก

ยังต้องคิด และพัฒนากันอีกเยอะครับ สำหรับการท่องเที่ยวในบ้านเรา
ทุกวันนี้ที่มีก็ โก่งราคา โกง หลอกลวงนักท่องเที่ยวกันไปวันๆ
ถ้าบ้านเรายังเป็นแบบนี้อยู่ คงเห็นการพัฒนาในด้านรายได้และทรัพยากรได้ยาก
การขายของนั้นทำกำไรได้มากก็จริง แต่ผมก็เชื่อว่าเราจะขายได้ราคามากขึ้น หากของนั้นๆทำโดยนักท่องเที่ยวเอง
ซึ่งใช้ทรัพยกรที่น้อลงด้วยซ้ำ แต่เราต้องเอาใจใส่ต่อการบริการให้มากขึ้น

ลองคิดดูดีๆครับท่านผู้ประกอบการและเจ้าของประเทศทั้งหลาย
เราจะคงรายได้ของ"สินค้า" และการโก่งราคาต่อไป
หรือเราจะเพิ่ม"ราคา"ด้วยการเสริมบริการและความรู้สึกเข้าไปดีครับ

อิอิ


Create Date : 20 มกราคม 2552
Last Update : 20 มกราคม 2552 13:05:52 น. 0 comments
Counter : 370 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ขอบฟ้าบูรพา
Location :
สมุทรปราการ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [?]

ผู้ประกาศกรุงเทพธุรกิจทีวี พิธีกรรายการแกะรอยหยักสมองและ World Class Smart Thai
สนใจประวัติศาสตร์ ศาสนา ปรัชญา ต่างประเทศ เทคโนโลยี สังคม และชนชั้น

ติดตามทวิตเตอร์ได้ที่ @atis_kttv นะครับ
New Comments
Friends' blogs
[Add ขอบฟ้าบูรพา's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.