หนึ่งในธุรกิจไทยที่ก้าวขึ้นไปสู่ระดับโลกอย่าง บริษัท ไทยยูเนียน โฟรเซ่น โปรดักส์ ผู้ผลิตทูน่ากระป๋องอันดับหนึ่งของโลก

 ที่เริ่มต้นธุรกิจจากการบุกเบิกของนายไกรสร จันศิริ ประธานกรรมการบริหารรุ่นพ่อที่ได้มาแชร์ประสบการณ์ในงานสัมมนาของธนาคารกรุงเทพในรอบสัปดาห์ที่ผ่านมา กว่า 35 ปีในวงการอาหารทะเล ด้วยเงินทุนเริ่มแรกมาจากเงินเปียแชร์หลักหมื่นบาท คนงาน 150 คน มีรายได้เริ่มต้นในปีแรกที่ 1 ล้านดอลลาร์ กัดฟันผ่านร้อนผ่านหนาวมาจนปัจจุบันธุรกิจขยายใหญ่โตจนมีพนักงานกว่า 3 หมื่นคน และมีรายได้ 3,200 ดอลลาร์ในปีที่ผ่านมา

 สิ่งที่ได้รับฟังจากงานสัมมนาในวันนั้นน่าฟังจนอดไม่ได้ต้องนำมาแบ่งปันท่านผู้อ่านให้ได้เห็นมุมมองและประสบการณ์ของบุคคลอันทรงคุณค่าด้วยคำกล่าวเปิดตัวอย่างอ่อนน้อมถ่อมตนด้วยสุภาษิตจีนที่ว่า “ขอใช้อิฐมาแลกหยกกับผู้ฟัง” ด้วยความที่ตนไม่มีวิชาความรู้ที่ลึกซึ้งมาอธิบายเพียงแค่อยากเล่าการสร้างเนื้อตัวและปรัชญาชีวิต 6 ประการ ดังนี้

 1.สร้างธุรกิจด้วยความขยันและประหยัด จากที่เราเข้าใจว่า รวยน้อยต้องอาศัยความขยัน รวยมากนั้นฟ้าลิขิต แต่เราต้องขยันให้ถูกทางเพื่อให้มีประสิทธิผล เสียเวลาน้อยแต่ให้ผลมาก ความประหยัด เป็นคุณธรรมที่ดีงาม แต่ต้องประหยัดให้เกิดประสิทธิผล ดังนั้นความเห็นผมการทำกำไรเป็นการคิดเชิงบวก การประหยัดเป็นความคิดเชิงลบ สรุปแล้วการทำกำไรสำคัญกว่า

 2. ธำรงรักษาไว้ซึ่งความน่าเชื่อถือ ภาษาชาวบ้านคือการรักษาเครดิตทั้งเรื่องการเงิน การรักษาเวลา รักษาความรู้ความสามารถ ความมีคุณธรรม จริยธรรม ความกตัญญูพ่อแม่ ความเคารพในครูบาอาจารย์ ความรักต่อลูกหลานของเรา ประการที่ 3 ความร่วมมือสร้างประโยชน์ทั้งคู่ ตามสุภาษิตจีนที่แปลว่า ต้องทำให้คนอื่นมีดีเราถึงจะได้ดี กับคู่ค้าที่ต้องยึดมิตรภาพเป็นที่หนึ่ง ช่วยกันเอื้อประโยชน์ซึ่งกันและกันธุรกิจจึงจะยั่งยืน

 กับผู้ที่อยู่ในอาชีพเดียวกัน ผมไม่ถือว่าเป็นคู่แข่ง แม้ในเชิงการค้าต้องมีการแข่งขัน แต่ต้องใช้ความสามารถจับมือกัน มิฉะนั้นเราจะเปิดโอกาสให้ลูกค้าชาวต่างชาติมีอิทธิพลมาบีบเราทำให้เสียโอกาสทั้งคู่ กับพนักงานเองหากให้เกียรติกันด้วยการให้เงินเดือนที่เหมาะสม มีความก้าวหน้า และดีที่สุดคือให้เขามาถือหุ้นเราเพื่อให้มีประโยชน์ร่วมกัน

 กับผู้ร่วมทุนต้องเสนอเงื่อนไขที่เขารับได้ เช่นการรักษาสัดส่วนการถือหุ้นระหว่างกัน เคยมีนักวิชาการหนุ่มท่านหนึ่งบอกว่ากิจการแบบนี้เล็กไป เราได้เตือนไปว่าเราไม่กลัวเล็ก แต่กลัวไม่เกิด เล็กมีโอกาสใหญ่หากไม่เกิดมันไม่มีโอกาสเลย กับพี่น้องต้องให้เกียรติกัน จัดสรรอำนาจและผลประโยชน์อย่างยุติธรรมจึงจะอยู่ด้วยกันได้และช่วยกันทำงานได้ดี

 กับลูกหลานเองก็ต้องให้เกียรติลูกเรา ทั้งวิชาความรู้ วิธีบริหารอันทันสมัย แต่ลูกหลานเรามีความรู้จากหนังสือ ดังนั้นไม่ว่าจะจบอะไรมา จะต้องเริ่มจากเป็นคนงาน แกะกุ้งปูปลาให้เป็น นอนโรงงาน นั่งรถของบริษัท ห้ามขับรถเข้าโรงงาน กินข้าวโรงอาหาร ทุกอย่างต้องเหมือนคนงาน เพื่อให้มีประสบการณ์ และให้เขามีโอกาสทำธุรกิจเองในขอบเขตเท่าที่เรารับได้ เพื่อพิสูจน์สิ่งที่เรียนมา

 “ลูกทำงานกับเรา หากพ่อบอกว่าจะแบ่งทรัพย์สินก็ต้องรอพ่อตายก่อน ลูกก็น้อยใจ ไม่ตั้งใจช่วยบริษัททำงาน ผมก็คิดว่าในเมื่อเราแก่จะตายลูกเราก็แก่แล้วเช่นกัน จึงเสนอว่า เราควรจัดสรรเงินทุนทรัพย์สินของเรา ให้ลูกเวลาลูกยังมีไฟอยู่ ยังบุกเบิกอะไรได้ ให้ลูกไปบริหารชีวิตของเขาเอง สร้างความมั่นใจให้ลูก เขาก็มีความตั้งใจทำงาน ก็ดีทั้ง 2 ฝ่าย”

 ประการที่ 4 เข้มงวดกับตัวเองโดยไม่หยุดยั้งทั้งเรื่องความรู้ที่ต้องเรียนจนแก่ มิฉะนั้นเราจะตามโลกตามลูกหลานไม่ทันไม่อยู่ในฐานะที่สมบูรณ์ไปกับกำกิจการของเราได้ ในบริหารกิจการก็เช่นกัน ต้องพัฒนาขยายกิจการโดยคำนึงถึงความเสี่ยงวิกฤติอาจเกิดขึ้นตลอดเวลา ในด้านบุคลากรที่จะมาบริหารนั้นจุดเด่นของ 2 ทีมคือการจ้างมืออาชีพมาทำงานร่วมกับลูกหลานที่เป็นมืออาชีพของครอบครัวจะเป็นทีมงานที่สมบูรณ์

 อีก 2 ประการสุดท้าย คือ การสำนึกบุญคุณตอบแทนคุณ แม้แค่น้ำหยดเดียวก็ต้องตอบแทนเหมือนน้ำพุ เป็นวัฒนธรรมของสังคมที่มีความสุขและเจริญก้าวหน้า และต้องคืนประโยชน์ให้กับสังคม สังคมให้โอกาสเรา เราควรนำกำไรส่วนหนึ่งไปคืนให้สังคมเป็นเหมือนแสงนำชีวิตไปทางที่ดีที่ถูกประสบความสำเร็จ

ฐิตารีย์ ลิขิตธนธรรม

//www.bangkokbiznews.com/home/detail/politics/opinion/thitaree_likittana/20120515/451713/%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B8%98%E0%B8%B8%E0%B8%A3%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%88%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%81%E0%B8%B9%E0%B8%A5-%E0%B8%95%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%84%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B9%81%E0%B8%9A%E0%B8%9A%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%A7.html