เด็กชายกับลูกอมปีศาจ (base on true story) : นิทานวันหยุด

@@@@ องก์ที่ 1 ปฐมบท @@@@


ณ โรงเรียนพันทิป ห้องแป้ง 2/3

ในเช้าวันที่อากาศแจ่มใส เด็กชายงงงวย ได้เข้ามาเป็นนักเรียนใหม่
และออกไปยืนกล่าวแนะนำตัวเองหน้าชั้น "สวัสดีเพื่อน ๆ ที่น่ารัก ที่เราหน้าใส
เพราะเรากินปลาสลิดบางบ่อ เพื่อน ๆ คนไหนสนใจฝากซื้อได้นะ"

ทั้งครูและเพื่อนนักเรียนคนอื่นที่นั่งฟังพากันไอโขลก ๆ แล้วพูดประสานเสียง ทวนกฏข้อที่ 1 ของโรงเรียน

"โรงเรียนแห่งนี้ห้ามซื้อขายหรือเกี่ยวข้องกับการรับฝากซื้อขายแลกเปลี่ยนสินค้าทุกชนิด
ไม่ว่าจะเป็นสากกะเบือหรือเรือรบ รวมทั้งปลาสลิดบางบ่อของหนูด้วยนะจ๊ะ"

แต่เด็กชายงงงวยก็ยังไม่ยอมหยุด "เราไม่ได้ขาย เราแค่รับฝากซื้อเท่านั้นเองผิดตรงไหน
เพราะอยากให้ทุกคนหน้าใสโดยทั่วหน้า จะปิดกั้นเกินไปหรือเปล่า"

"โกหก" เสียงนักเรียนคนหนึ่งแย้งขึ้น "นายไม่ได้รับฝากซื้อ
แต่นายนั่นล่ะคือคนขายปลาสลิดปลอมตัวเข้ามาในโรงเรียนเรา
นี่ไงหลักฐานเป็นคลิปนายกำลังทอดปลาสลิดหน้าเตา"

"เราก็มีเหมือนกัน" เสียงเด็กนักเรียนอีกคนกล่าวเสริม พร้อมกับหยิบป้ายโฆษณาแผ่นหนึ่งออกมา
"เมื่อวานเราไปหาเพื่อนโรงเรียนนานาช่า และเราเห็นโฆษณาขายปลาสลิดนี้ติดอยู่ที่รั้วโรงเรียนนานาช่าคนในรูปก็คือนาย"

เสียงวิพากษ์วิจารณ์ต่าง ๆ นานา ๆ ดังขึ้นในห้อง และได้ข้อสรุปว่าเด็กชายงงงวย ไม่สามารถรักษากติกามารยาทการอยู่ร่วมกันได้ คุณครูจึงทำเรื่องถึงครูฝ่ายปกครอง และคำตอบจากฝ่ายปกครองคือเห็นสมควรไล่ออก ให้พ้นสถานภาพนักเรียน ของโรงเรียนพันทิปอย่างถาวร
(พูดง่าย ๆ ถูกยึดอมยิ้มไปแล้ว)


@@@@@@@@@@ จบภาคปฐมบท @@@@@@@@@@@@


เด็กชายงงงวยหลังถูกไล่ออก และพ้นสถานภาพนักเรียนอย่างถาวรจากโรงเรียนพันทิปแล้ว
โปรดอ่านอีกครั้ง "ถูกไล่ออก และพ้นสถานภาพนักเรียนอย่างถาวรจากโรงเรียนพันทิปแล้ว"


@@@@ องก์ที่ 2 ชีวิตใหม่ในนานาช่า @@@@


เด็กชายงงงวยหิ้วนักเรียนกระเป๋ามาหยุดอยู่ที่รั้วสีโอลโรสสดใสของโรงเรียนนานาช่า
เพื่อน ๆ และคุณครูต่างยิ้มต้อนรับแม้จะรู้ว่าเค้าถูกไล่ออกจากโรงเรียนพันทิป
ข้อหาขายปลาสลิดบางบ่อ เพราะกฏของที่นี่คือ

"ใครใคร่ค้า ค้า ใครใคร่ขาย ขาย ใครใคร่ซื้อ ซื้อ คุณจะตั้งราคาเท่าไรก็ได้
แต่ขออย่างเดียวห้ามโกงเงินเพื่อนนักเรียนด้วยกัน"

จะว่าไปที่แห่งนี้ก็เหมือนสวนอีเดนของเด็กชายงงงวยและทุกคนที่นั่น แม้ว่าบางครั้งจะมีนักเรียน
ถูกโกงเงินบ้างประปรายจากเพื่อนนักเรียนขาจร แต่ก็ยังสงบสุขอยู่ดี

เด็กชายงงงวยคิดขยับขยายหาลู่ทาง เขารับลูกอมปีศาจเข้ามาขายเพิ่มนอกจากปลาสลิดฯ
"นี่คือลูกอมปีศาจ เราอมไว้ในปากแล้วมันจะแตกฟู่ พอแลบลิ้นดูจะเป็นสีรุ้ง" เพื่อนนักเรียนต่างให้ความสนใจซื้อไปใช้ และพอใจกับลูกอมปีศาจ

จนกระทั่งวันหนึ่งมีใครจากไหนก็ไม่รู้ คลุมหน้าคลุมตา เดินเข้าไปแปะข้อความหน้ารั้วโรงเรียนนานาช่า

"ข่าวด่วน !!!! พ่อค้าลูกอมปีศาจ เด็กชายงงงวย งานเข้า คนแห่ฟ้อง สคบ. พร้อมเรียงแถวเข้าแจ้งความ"

พร้อมกับใช้ชื่อ พันทิป ลงท้าย

*** หมายเหตุ ท่านผู้อ่านสามารถคลิ๊กเข้าไปสัมผัสสถานการณ์จริง นอกเหนือจากนิทานของข้าพเจ้าได้ที่ //www.212cafe.com/freewebboard/view.php?user=nanalady&id=276943&page=1&page_limit=50 ***


@@@ องก์ที่ 3 เมื่อคนจะฟ้องไม่ใช่คนซื้อ และคนซื้อไม่ได้คิดจะฟ้อง @@@


ท่านสามารถติดตามอ่านได้ที่นี่ //www.pantip.com/cafe/woman/topic/Q7565010/Q7565010.html
ข้าพเจ้าเล่นหมดมุขเอาดื้อ ๆ ซะอย่างนั้นล่ะ

เอาเป็นว่าสรุปสั้น ๆ ย่น ๆ ย่อ ๆ ก็คือ

ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง นักเรียนคนหนึ่งทำผิดและถูกไล่ออก เพราะทำผิดกฎ
ของโรงเรียนได้ย้ายไปเรียนที่โรงเรียนแห่งใหม่ ซึ่งใช้กฎระเบียบคนละแบบ
กับที่เดิมที่เค้าถูกไล่ออก

ครูโรงเรียนเก่ามีสิทธิ์ตามไปไล่ออกจากโรงเรียนใหม่และประจาน
ให้อับอายหรือไม่ ทั้งที่เพื่อนนักเรียนโรงเรียนใหม่ไม่ได้เดือดร้อนอะไร

เมื่อโรงเรียนใหม่ไม่ได้เดือดร้อนอะไร ก็เลยไม่เล่นด้วย เรียกง่าย ๆ ว่า
ไม่ใด้เออออให้ความร่วมมือในการร่วมรุมสะกำเด็กงงงวย

ครุโรงเรียนเก่าก็เลยกลับมาที่โรงเรียนตัวเองอย่างงวยงง เพราะทางนานาช่าไม่เล่นด้วย
กลับมาก็ปลุกระดมคนในโรงเรียนเก่า ให้กลับไปเล่นงานเด็กชายงงงวย
(ที่ถูกยึดอมยิ้มและกลับมาตั้งกระทู้เสนอขายปลาสลิดหรือสินค้าใด ๆ ในพันทิป
ณ ห้องแป้ง 2/3ไม่ได้อีกแล้ว)


บันทึกจาก : คนเล่านิทาน


ปล. ข้าพเจ้ามีคำถามคุณผู้อ่านหนึ่งข้อ "เข้าช่วงหน้าร้อนชอบเครื่องดื่มชนิดใดกันมากที่สุด"
เอ้า อย่าทำหน้างงว่ามันเกี่ยวกับไอ้เรื่องที่เขียน ๆ มาข้างบนอ่ะหยังก๊ะ
ข้าพเจ้าเพียงแค่อยากพาท่านผู้อ่านออกทะเลเท่านั้นเอง อิอิ

Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2552 Last Update : 23 พฤษภาคม 2553 3:06:44 น. Counter : 1173 Pageviews.		17 comments
Share Tweet