สวัสดีค่า ผู้มาเยี่ยมมาเยือนทุกท่าน

คราวก่อนขวัญเคยอัพบล็อกเกี่ยวกับอาการป่วยของขวัญ => ไข้หวัดใหญ๋ + หัดเยอรมัน (กดดูด้านข้างได้เลยนะคะ)

แต่.. มันมะใช่อ้ะ มันไม่ใช่

จึงมีบล็อกนี้เกิดขึ้นมา เพื่อ

1. เล่าให้ฟังคร่าวๆถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเผื่อว่าเป็นประโยขน์ต่อผู้อื่น

2. บ่นเล็กน้อย

3. เพื่อให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ผ่านเข้ามาอ่าน ไม่ว่าจะเป็นผู้ป่วย หรือผู้รักษาดูแลตัวเองกันดีๆนะคะ

**** หมายเหตุ เรื่องที่เล่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง แต่ตัดตอนส่วนที่ไม่สำคัญ(ต่อผู้อื่น)ออกไปนะคะ เรื่องมันย้าว ยาวเลยทีเดียว ตัดมาดีกว่าเนอะ ไม่มีความประสงค์ร้ายต่อผู้ใดทั้งสิ้นค่ะ ^^ จุดประสงค์หลัก คือ เพื่อให้คนไข้ทั้งหลาย ได้ดูแลตัวเองด้วย เพราะช่วงนี้คนไม่สบายกันเยอะเหลือเกิน บางทีโรคก็คล้ายๆกัน เราต้องสำรวจตัวเองกันบ่อยๆนะคะ ^^ ****

จากคราวก่อน ขวัญเริ่มป่วยครั้งแรกเมื่อวันที่ 4 ก.ย. 2553

ทนอยู่ 3 วัน ทนไม่ไหวแล้ว จึงไปหาคุณหมอใกล้บ้าน(คลินิก)

คุณหมอพิจารณาอาการต่างๆได้ว่าเป็นไข้หวัดใหญ่ คอแดงแจ๋

ได้ทำการรักษาโดยฉีดยา กินยา (ฉีดยา 2 ครั้ง)

ต่อมาประมาณ 1 สัปดาห์มีผื่นขึ้น ซึ่งคุณหมอตรวจอาการว่าเป็นหัดเยอรมัน

ซึ่งระหว่างที่ขวัญป่วยนั้น

หลังจากขวัญป่วย 2 วัน น้องชายคนโตก็ป่วยมีอาการเหมือนกันเด๊ะ

รักษาเหมือนกันเด๊ะ

จากนั้นประมาณ 1 สัปดาห์ คุณพ่อป่วย

รักษาเหมือนกันเด๊ะ

แต่...

หลังจากไข้เริ่มลง

คุณพ่อหนาวสั่น แค่ลมเบาๆก็สั่นๆๆๆๆๆ แต่เหงื่อออก จนเปลี่ยนเสื้อวันละ 3 - 4 ตัว วัดไข้ก็ไม่ขึ้นเลย

จนขวัญกับแม่ทนไม่ไหว

บังคับให้โทร.ไปหาเพื่อนคุณลุง(ซึ่งเป็นหมอเช่นกัน)

เป็นพระคุณอย่างสูงที่ ได้แนะนำ(กึ่งบังคับ) ให้ไปตรวจเลือดที่โรงพยาบาลหลังจากทราบว่ายังไม่ได้ตรวจเลือดกันเลย

(แต่ขวัญฟื้นแล้วแหละค่ะ ตอนนั้น กำลังเป็นผื่น มีไข้ต่ำๆ)

แล้วคุณแม่กับคุณลุงก็พาคุณพ่อไปที่โรงพยาบาลใกล้บ้าน

นั่งหนาวสั่นหงิกๆอยู่ในห้องฉุกเฉิน เนื่องจากโรงพยาบาลเต็ม

(ส่วนนึงที่ขวัญไม่ได้ไปโรงพยาบาล เพราะเค้าว่ากันว่าโรงพยาบาลเต็ม ขวัญเองก็ไม่มีปัญญาจะคิดอะไร เพราะตอนป่วยทำได้แค่ ลืมตา หลับตา กลิ้งไปห้องน้ำ มีแรงก็ลุกมากินข้าว แค่นั้นจริงๆ ตอนที่ไปหาหมอนี่แบบเกาะๆไป นั่งหนาวอยู่ในคลินิก.. เล่าเยอะจี๊งง)

ตอนแรกคุณหมอที่ห้องฉุกเฉินบอกว่าเป็นหัดค่ะ เพราะว่า ในปากมีจุดสีขาวที่กระพุ้งแก้ม และเจาะเลือดตรวจด้วย

โชคดีที่สุด คุณพ่อได้ห้อง (เทวดาช่วย )

ตอนขึ้นไปถึง คุณพ่อเล่าว่าคุณพยาบาลบอกว่า รู้มั้ยว่าเกล็ดเลือดต่ำ

ผล => เกล็ดเลือดเหลือ (ประมาณ) 15,000 จาก 200,000 และตับบวม (ไข้เลือดออก ตับบวมกัน 60 - 90 % ของผู้ป่วย จ้า พอหายแล้ว มันจะค่อยๆยุบไปนะคะ ^^)

ช็อก ..ยัง คือ ร่างกายกำลังจะช็อก แต่ตอนรู้ขวัญช็อกไปแล้ว เหอะๆ

สรุป ตรวจแล้วพบว่าเป็นไข้เลือดออก

คุณแม่บอกว่า คุณหมอที่ห้องฉุกเฉินน่ารักมาก concern กับคนไข้ตลอดเวลา

ขอบคุณมากนะคะ   (ไม่บอกโรงพยาบาล คุณหมอจะรู้ตัวมั้ยเนี่ย !)

โชคดีชั้นที่สอง คุณหมอที่เป็นเจ้าของไข้ น่ารักและใจดีมาก ขอบคุณมากๆค่ะ

พอรู้ว่าคุณพ่อเป็นไข้เลือดออก ก็เฝ้าดูกัน ซึ่งขวัญ(ตอนนั้นเดา)ว่าน่าจะหายแร้ว เหอะๆ

ต่อมา น้องชายคนเล็กจุดแดงๆขึ้น คุณแม่เลยบอกให้ไปหาคุณหมอ(ที่เป็นเจ้าของไข้คุณพ่อ) กันทั้งหมดเลย (ประมาณวันศุกร์ที่ผ่านมา)

ขวัญ => ผล : หายแล้ว ไม่ต้องเจาะเลือดแล้ว ลายทิ้งไว้ (รวมกับลายเดิมแล้วเครียด เหอะๆ) ข้อดี ตั้งแต่หายมา ผิวพรรณผุดผ่อง เหอๆ แบบว่า คนเจอะไม่ค่อยเชื่อว่าป่วย(เกือบแย่)จริงๆ

น้องชายคนโต => หายแล้ว (เจาะเลือด) แต่อดนอนเพราะปั่นรายงานส่ง ขอยาบำรุงครับผม

น้องชายคนเล็ก => เจาะเลือด (น่าสงสาร หาเส้นยาก เหอๆ) กำลังจะหายละ เกล็ดเลือด (ประมาณ) 150,000

(แอบบ่น แต่เต็มใจ) ยังไม่ทันหายดี ต้องไปเป็นเพื่อนคุณแม่ไปเยี่ยมคุณพ่อ เพราะเป็นห่วงไม่อยากให้ขับรถไปคนเดียว (พูดเหมือนขวัญไปด้วยแล้วช่วยอะไรได้ ฮ่าๆ) เหนื่อย ตอนนี้ก็ยังเหนื่อยมาก

คือขวัญเป็นไข้เลือดออก เล่าให้คุณหมอฟัง เลยเพิ่งรู้ว่าเป็นหนักหนาแล้ว ณ เมื่อวันที่อาการแย่ที่สุด แต่พอผ่านมาได้ ร่างกายมันก็ค่อยๆฟื้น (แต่ช้าจัง หงิกๆ)

คุณพ่อออกจากโรงพยาบาลเมื่อวาน (ขอให้อยู่นาน เพราะว่า ที่บ้านป่วยกันหมด ป้าแม่บ้านก็ป่วย แม่ดู ขวัญกับพ่อกับน้องคนเล็ก ป้าดูลุง กับน้องคนโต .. คุณลุง ป่วยเป็นหวัดค่ะ.. ขอให้แข็งแรง ตับยุบๆ ค่อยออกมาเพราะออกมา จะประสบกับภาวะอดอยาก หึหึ ตัวขวัญเองก็ มีแรงออกไปสอน สงสารน้องๆ เพราะว่า เราป่วยไป 2 อาทิตย์ น้องๆก็จะสอบกันแล้วง่า  น้องบางคนก็ต้องขอให้น้องรหัสขวัญมาช่วยสอน .. มีน้องรหัสดี เป็นศรีแก่ตัว หึหึ ถึงจะเรียนจบกันมาแล้วก็ยังช่วยพี่(ที่ไม่ได้พาไปเลี้ยง ฮา) ขอบคุณมากน๊า .. ขวัญกลับบ้านก็สลบไสล หมดสภาพ T^T เมื่อไหร่จะแข็งแรงว้า )

หลังจากคุณพ่อออกจากโรงพยาบาล ดูแข็งแรงขึ้นมาก แต่คุณหมอก็นัดตรวจอีกทีเพื่อความปลอดภัย คุณพยาบาลบอกว่า ถ้ามีอะไรไปก่อนได้เลย ไม่ต้องรอวันนัด ขอบคุณค่ะ

สุดท้ายนี้ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่แวะเข้ามาอ่าน

อย่าลืมดูแลสุขภาพดีๆนะคะ

ช่วงที่ป่วยที่ผ่านมานี้ ได้โทร.คุยกับเพื่อน เพื่อนประจำที่โรงพยาบาลที่โคราช แล้วกลับมาห้องฉุกเฉินทางนี้ต่อ (ยังเรียนอยู่นะคะ ^^) บอกว่า คนป่วยเยอะมากๆเลย จริงๆแล้วต้องขอบคุณคุณเพื่อนคนนี้มากๆเลย โทร.ไปกวนหลายรอบมากๆ (ไม่เล่ารายละเอียดนะจ๊ะ) ขอบคุณมากนะเมย์

บางครั้งเมื่อเราเจ็บป่วยแล้ว ถ้างงๆว่า

เอ๊ รักษาแล้วทำไมมันไม่ดีขึ้นหว่า ทำไมมันแย่ลงหว่า

ก็ลองไปตรวจใหม่ก็ได้

อย่าใช้วิธีทนทานแบบขวัญ เพราะโรคบางโรค อาจจะทำให้ รักษาไม่ทันก็ได้

อย่างขวัญเอง เมื่อวันที่หนักสุดนั้น ถ้าแย่กว่านี้อีกหน่อย คิดว่า คงไม่ได้มานั่งพิมพ์เตือนเพื่อนๆอยู่แบบนี้แล้ว

สุดท้ายนี้ ขอฝาก link เกี่ยวกับโรคไข้เลือดออก (ระบาดทุกปีเรยทีเดียว) ไว้นะคะ คลิกที่นี่

ปล. โรคนี้ติดต่อผ่านยุงนะคะ สมมติว่าผู้ป่วยจาม เราไม่ติดเน้อ (จากกรณีการคุยกันแล้วไม่ทราบการติดต่อ เช่น น้องชายคนเล็กขวัญ เป็นต้น)