• เทศกาลพิเศษ
• เที่ยว เที่ยว เที่ยว
• SongS
• Pic
• วันเหงา..เหงา
• ไดอารี่ ของหนูโคอาล่า

++++++ ดีใจที่เธอบอกว่า "รัก" แต่ฉันคงเหนื่อยเกินกวาจะวิ่งตามใคร +++++ เธอจ๋า เธอ เมื่อวานที่เราได้คุยกัน กลับทำให้ฉันรู้ว่า... ... : เธอจ๋า ถามอะไรหน่อยได้ไหม +++ : ได้สิ ถามอะไรเหรอ ... : เธอ รักฉันบ้างไหม คนดี +++ : อืม ก็รักนะ +++ : ทำไมเหรอ เธอมองหน้าฉัน พร้อมลูบหัวเบาๆ ... : ทำไมเธอถึงรักฉัน เพราะฉันไม่เคยงี่เง่าใส่เธอใช่ไหม เพราะฉันไม่เคยคอยโทรจิก คอยตามเธอ เหมือนคนอื่นใช่ไหม +++ : อืม... ... : ขอบคุณนะที่เธอรักฉัน เธอจำได้ไหม... เธอจีบฉันมานานเท่าไหร่แล้ว เธอจ๋า เราคบกันแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้ว ความสัมพันธ์ แบบเพื่อน ที่ฉันพยายามรักษาช่องว่างไว้ ....ย้อนกลับไปเมื่อ ตุลาคม 2546 ตอนนั้น ทั้งเธอและฉันต่างมีปัญหา ฉันเลิกกับแฟน ส่วนเธอ ก็ทะเลาะกันมาก เธอโทรหาฉันทุกครั้งที่เธอไม่สบายใจ แต่ในทางกลับกันฉันไม่เคยเล่าเรื่องต่างๆให้เธอรู้ และเธอมักเป็นผ่านโทร และทักฉันทาง MSN ก่อนเสมอ จนวันนึง ที่เธอไปเล่นคอนเสริ์ต เธอชวนฉันไปดู แต่ฉันกลัว... ฉันยังไม่อยากไปเจอเธอตอนนี้ ฉันยังไม่อยากไปอยู่ในสังคมของเธอ (นั่นเป็นการตัดสินใจผิดพลาดครั้งแรก) ฉันคิดเรื่องต่างๆมากมาย ฉันแก่กว่าเธอ 2 ปี แต่ฉันลืมมองกลับไปว่า .. เธอทำงานมาตลอด และเวลาเจอกัน เธอมักมองว่าฉันเป็นเด็กที่เธอต้องดูแลเสมอ เธอเงียบไป หายไป นานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ทุกครั้งที่ online เธอจะมาทักเสมอ ตอนเธอออกอัลบั้ม เธอไม่มีเวลา ซึ่งตอนนั้นฉันก็ได้เจอคนนึง (เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ๋ของชีวิตฉัน) เราห่างกันไปพอสมควร เธอไม่เคยรับรู้ว่า มีคนๆนึงเข้ามาทำให้ชีวิตฉัน วุ่นวาย มากมายขนาดไหน และฉันก็ไม่เคยคิดจะดึงเธอเข้ามาเพื่อกันใครออกไป ฉันเลือกที่จะตัดคนๆนั้น ด้วยตัวฉันเอง 2 เดือนก่อน เธอคุย msn กับฉันนานมาก เรียกได้ว่า ครึ่งวันเลย ที่เธอ online หลังจากนั้นมา ทุกครั้งที่เธอ online เรามักจะคุยกันนานๆ เสมอ ตอนนี้เธอเตรียมตัวออกงานชุดใหม่ ทุกครั้งที่เธอเหนื่อย เธอจะโทรมาเสมอ เธอรู้ว่า ฉันมักจะดูแลเธอ และไม่งี่เง่าใส่ เหมือนผู้หญิงคนอื่นของเธอ เธอจ๋า เธอ ไม่ใช่ว่าฉันดีหรอกนะ แต่ฉันมองไม่เห็นประโยชน์ ที่ต้องคอยวีนเธอ เพราะฉันรู้ดีว่า..เธอมีผู้หญิงของเธอเยอะแค่ไหน เพราะฉันรู้ดีว่า..เธอไม่ชอบให้ใครมาคอยตาม เพราะฉันรู้ดีว่า..เมื่อเธออยากติดต่อมา เธอจะทำเอง อย่าไปออกคำสั่งกับเธอ เธอ จ๋า เธอ เมื่อวานฉันบอกเธอไปว่า... เธอรู้ไหมว่าความอดทนฉันก็มีขีดจำกัด เธอบอกว่าเธอรู้ แต่งานของเธอเป็นแบบนี้ จะให้เธอทำยังไง... ฉันก็ได้แต่บอกเธอว่า ..ฉันเข้าใจ จริงแล้วคือ ฉันพยายามทำความเข้าใจกับงานของเธอ เธอคงไม่รู้หรอกนะว่าฉันก็มีเพื่อนในแวดวงนี้ ถึงจะคนละค่ายกับของเธอ เธอคงไม่รู้หรอกนะ ว่า.. ครั้งนึงฉันต้องโทรไปถามเพื่อนว่า เค้าทำงานกันยังไง เธอคงไม่รู้หรอกนะ ว่า.. ฉันเหนื่อยนะ ที่ต้องทำแบบนี้ ที่ต้องเป็นแบบนี้ ฉันเหนื่อยที่จะต้องคอยโทรหา แม้ว่าเธอจะเต็มใจก็ตาม แม้ว่าฉันจะมั่นใจ ว่าฉันสามารถรักและดูแลเธอได้มากกว่าใครๆ ก็ตาม หลายครั้งที่ฉันคิดว่า.. อย่างน้อยตอนนี้เธอก็ยังอยู่กับฉัน และฉันก็มีความสุขดี แต่นั่นคือ การที่เรายังมีความห่างกันอยู่อย่างนี้ และวันนี้ วันที่ฉันเลือกที่จะให้เราเป็นอย่างนี้ต่อไป แต่ทั้งนี้มันก็เพื่อตัวฉันเอง เพื่อจิตใจฉันเอง *** ดีใจนะที่เธอบอกว่า "เธอรักฉัน" แต่ฉันเหนื่อยเกินว่าที่จะวิ่งตามใจแล้วเธอจ๋า ***   Create Date : 29 เมษายน 2548     Last Update : 29 เมษายน 2548 12:43:13 น. Counter : 479 Pageviews.   4 comment Share Tweet

~*~*~ ก็แค่ผู้หญิงคนนึงที่อ่อนไหว ~*~*~ กับอารมณ์เหงาๆ นั่งคิดถึงคนๆนึงอยู่ หันกลับมามองตัวเอง เราก็แค่ผูหญิงคนนึงที่อ่อนไหว บอกตัวเองอยู่ซ้ำๆ เสมอๆ ว่า .. อย่าไปคาดหวังกับคนๆนึง เมื่อเราคาดหวัง สักวันก็อาจทำให้เราเจ็บ แต่ก็อดไม่ได้สักที เค้าจะรู้บ้างไหมน้อว่า... อย่างน้อยตอนนี้ก็มีคนๆนึงที่คิดถึงเค้าจริงๆ ทั้งๆที่ก็อาจจะเป็นแค่.. หนึ่งในหลายๆคนที่เค้านึกถึง ..... บ่นไปงั้นๆๆ คนเราเลือกทางเดินแล้ว ก็ต้องยอมรับผลของสิ่งที่เราเลือก อย่างน้อยก็จะได้ไม่มานั่งเสียใจที่หลังที ...ไม่ได้ทำ -------------------------------- เฝ้าคอยใครสักคน จะหลงทางผ่านมา เฝ้าคอยใครสักคน ใจหวังเพียงจะพูดจา อยากเพียงพบหน้าทักทาย อยากจะเพียงพูดคุยรู้จักทักทาย เพียงเท่านี้ก็พอ เฝ้าคอยใครสักคน ที่เขาใจเดียวกับเรา เฝ้าคอยใครสักคน ไม่หวังอะไรจากเขา แค่เรานั้นต่างรู้ใจ ไม่ต้องการให้งามล้ำเลิศเหนือใคร เพียงเท่านี้ก็พอ * อาจเป็นเธอนั้นเอง ที่ฉันคอยอยู่ แต่ดูเธอไม่เคยเฉลียวใจ อยากให้เธอล่วงรู้ถึงความในใจ เปิดดวงใจสบตาทักทาย เฝ้าคอยใครสักคน ที่เขาจริงใจกับเรา เฝ้าคอยใครสักคน ที่สนใจคนอย่างเรา สบตาแล้วต่างรู้ใจ อย่าเป็นเพียงผ่านมา แล้วผ่านพ้นไป เพียงเท่านี้ก็พอ   Create Date : 18 มีนาคม 2548     Last Update : 18 มีนาคม 2548 12:48:07 น. Counter : 328 Pageviews.   11 comment Share Tweet

## ถอยหลังออกมา 1 ก้าวเพื่อรักษาจิตใจตัวเอง ช่วงหลังมานี่ มานั่งมองนั่งคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆ ก็พบว่า เราได้พบเจอคนพอสมควร บางคนเข้ามาแล้วก็ออกไป แต่กับบางคน... เข้ามาและทำให้เราหวั่นไหว แต่กับความรู้่สึกเหมือน เราเหนื่อยมากกว่า เหนื่อยกายยังหายได้ แต่เหนื่อยใจมันทำให้ล้า พอนั่งนึกนั่งทบทวน.... เราเองถึงแม้ว่าจะไม่ใช่คนหน้าตาดี ติดจะธรรมดา ไม่ได้ หมวย สวย แต่อย่างน้อยก็ไม่เคยทำให้แฟนเก่าได้อาย เวลาเดินด้วย แล้วเจอเพื่อนเค้า การศึกษาก็โอเค คิดว่าไม่น้อยกว่าใครเท่าไหร่นัก เพราะอย่างน้อยก็จบโท ฐานะถึงแม้จะไม่ร่ำรวย ขนาดใช้เงินได้โดยไม่ต้องคิด แต่ก็มีไม่น้อยกว่าที่คนอื่นเข้ามีกัน อืม..ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องไปง้อใคร ใครไม่เห็นค่า ก็เรื่องของเค้า แต่เราอย่าทำให้ตัวเราดูไร้ค่า ก็เท่านั้น บางทีการที่เราถอยออกมา มันอาจจะไม่ใช่แค่ 1 ก้าว แต่อาจจะเป็นการก้าวออกมา เพื่อตัวเราเอง เพื่อคุณค่าของเรา และเพื่อจิตใจของเราเอง เราอาจจะคิดมากไปก็ได้ แต่เมื่อไหร่ถ้าเรารู้สึกว่า เราต้องวิ่งตามง้อใคร หรือเหมือนเรากำลังตื้อใคร เราว่ามันทำให้เราดูไร้ค่ามากกว่า น่าสมเพชตัวเอง .... และอย่างน้อยก็คิดว่าตัวเองดีและมีค่าพอ ++++++++++++++++++++++++++ ขอโทษทีน้อ ที่บ่น บ่น บ่น บางที่ เราก็ได้แต่หวังว่า ...มันอาจจะมีข้อคิดอะไรบ้าง เราสำหรับที่กำลังเหนื่อยใจ +++++++++++++++++++++++++ อยู่คนเดียว เสาวนิตย์ นวพันธ์ ฉันรู้ว่าชีวิต ที่เดิน คนเดียว มันทำให้เปลี่ยวเหงา เท่าไร ฉันถึงต้องไขว่คว้าทุ่มเท ลงไป ให้เธอไม่ไปไหนให้เธออยู่กับฉัน .แต่มันลืมว่าเธอไม่พร้อม จะยืนข้างใคร ไม่ทันมอง ว่าเธอ ไม่ซึ้งไม่เต็มใจ อยู่คนเดียว เหงาจนแทบทนไม่ไหว มันอ้างว้าง เหลือเกิน เวลาที่มองไม่เจอใคร อยู่กับคน ไม่รักกันถึงจะใกล้กันเท่าไหร่ สุดท้ายกลับเหงาหัวใจยิ่งกว่า. .เพราะคิดว่าวันนี้ที่ได้ มีเธอ จะเจอกับความรัก ยิ่งใหญ่ ให้ฉันได้มีหวังและก้าวเดินไป มีแรงและจุดหมายไม่เป็นอย่างวันนั้น .แต่มันลืมว่าเธอไม่พร้อม จะยืนข้างใคร ไม่ทันมอง ว่าเธอไม่ซึ้งไม่เต็มใจ อยู่คนเดียวเหงาจนแทบทนไม่ไหว มันอ้างว้าง เหลือเกินเวลาที่มองไม่เจอใคร อยู่กับคน ไม่รักกันถึงจะใกล้กันเท่าไหร่ สุดท้ายกลับเหงาหัวใจยิ่งกว่า. .แต่มันลืมว่าเธอไม่พร้อม จะยืนข้างใคร ไม่ทันมอง ว่าเธอไม่ซึ้งไม่เต็มใจ อยู่คนเดียวเหงาจนแทบทนไม่ไหว มันอ้างว้าง เหลือเกินเวลาที่มองไม่เจอใคร อยู่กับคน ไม่รักกันถึงจะใกล้กันเท่าไหร่ สุดท้ายกลับเหงาหัวใจยิ่งกว่า. อยู่กับคน ไม่รักกันถึงจะใกล้กันเท่าไหร่ สุดท้ายกลับเหงาหัวใจยิ่งกว่า.   Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2548     Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2548 12:30:32 น. Counter : 4007 Pageviews.   11 comment Share Tweet

## กำลังใจมีให้สำหรับทุกคน ++ @+@ กระทู้ปลงตก : [ ก็ไม่เห็นจะตายเมื่อเลิกรา ] ++ @+@ หลังจากอ่านมาเรื่อยๆ หลายสิบกระทู้ที่มองเห็น ปัญหาส่วนใหญ่ไม่พ้นการที่ต้องจากรา หรือเลิกร้างกันไป ทำให้คิดว่า.. ครั้งนึงเราก็เคยเป็นแบบนั้น แต่วันนี้ก็ยืนอยู่ได้.. พร้อมเกราะบางๆ ที่กันหัวใจไว้จากความผิดหวัง หลายครั้งหลายคราที่มีการเลิกกันไป ต่างคนต่างเหตุผล ต่างจิตใจ จากเด็กเอาแต่ใจ ขี้งอน ขี้หึง ไร้เหตุผล คนแต่ละคนก็ต่างสอนให้เราโตขึ้น เมื่ออาทิตย์ก่อนมีโอกาศได้คุยกับแฟนเก่าสมันเรียน เค้ายังบอกว่าเราเปลี่ยนไปเยอะนะ ถ้าคบกันตอนนี้อาจจะไม่ต้องเลิกกันแล้วก็ได้ แต่... มันก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี เพราะความรู้สึกตอนนี้คือเพื่นที่สนิท เพื่อนที่ดีต่อกัน แต่ก่อนเราเคยคิดว่าถ้าเลิกกับคนๆนี้ไป เราก็คงต้องอยู่ไม่ได้ เสียใจร้องไห้ คืออารมณ์ตอนนั้น และด้วยความที่ยังเป็นวัยรุ่น ประมาณ ปี 2- ปี 3 กับแฟนคนแรก ที่คบกันมาปีกว่า เสียใจเป็นเดือน ก็แล้วไง ไม่เห็นเค้าจะมารับรู้อะไรเลย ก็เห็นสวีทกับเด็กใหม่ที่เป็นรุ่นน้อง ล่าสุดต้นปีก่อน กับคนที่มีแผนว่าจะแต่งงานด้วย หลังจากที่เรียนจบโททั้งคู่ คบกันมา 3 ปี เหลืออีก 1ปี แฟนเก่าจะเรียนจบโท แล้วก็มีเหตุให้ต้องเลิกกัน เสียใจมาก เอ๋อไปก็เป็นเดือน จากคนที่เคยคุยกันทุกวัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เวลาต่างๆไม่รู้จะเอาไปทำอะไร ว่างก็เป็นร้องไห้ หลังจากนั้นเจอคนๆนึงที่ดีกับเรามาก มากจนทำให้เราดีขึ้น แต่แล้วก็ยิ่งแย่กว่าเดิม อดีตของเค้าตามมารุกรานเราไม่หยุดหย่อน กับคนนี้คนที่เราแทบจะเรียกได้ว่า เราไม่เคยรักใครมากเท่านี้ ยอมทะเลาะกับทางบ้าน ยอมให้ถูกรุกรานจากคนเก่าของเค้า แต่เมื่อวันนึงย้อนกลับมาดู เราไม่มีคูร่าถึงเพียงนี้เลยเหรอ ทำไมต้องไปถูกตราหน้าว่าไปแย่งของเค้ามา ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น เค้าไม่เคยเห็นค่าคนของเค้าเลย มันคุ้มแล้วเหรอกับชื่อเสียง กับภาพพจน์ของเรา กว่าจะเลิกกันได้แบบตัดขาด เราต้องทำใจแข็ง ไม่รับโทรศัพท์เค้าเลยเป็นเดือนๆ ก่อนหน้านั้น เลิกแล้วก็ด้วยความอ่อนแอ ก็กลับไปคบอีก เลิกๆคบๆมาตลอด วันที่ตัดสินใจแล้ว เหมือนแทบจะขาดใจ เหมือนจะตายให้ได้ซะวันนั้น แล้วไง มาถึงวันนี้ ก็ไม่เห็นมันจะตาย ก็ยังยืนอยู่ได้ ถึงแม้จะเหงาบ้าง ก็มีเพื่อนๆ พี่ๆ น้อง ๆ ที่พร้อมจะคุยกับเราอยุ่ แม้เค้าจะรำคาญบ้างก็ตาม คิคิ เป็นกำลังใจให้กับทุกคนนะ ชีวิตยังมีอะไรอีกเยอะ มีคนรอบข้างคุณที่มีปัญหา และลำบากอีกเยอะ   Create Date : 26 มกราคม 2548     Last Update : 26 มกราคม 2548 11:04:41 น. Counter : 232 Pageviews.   9 comment Share Tweet

~*~ ความทรงจำจางๆกับ จังหวะที่ไม่ลงตัว วันนี้วันที่เขียน Blogนี้ขึ้นมา ความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้น.... ไม่รู้จะบรรยายได้ยังไง เหมือนหัวใจมันชินชากับความเจ็บปวด ปี 1999... เราไ้ด้รู้จักคนๆนึงที่ตอนนั้นเค้าเป็นคนไทยที่ไปอยู่อิตาลี เราคุยกันทุกวัน จนกลายเป็นความผูกพันธ์ มีการเขียนจดหมายถึงกัน ตอนนั้นเค้าไม่มี plan ที่จะกลับมาที่นี่เลย แล้ววันนึงต่างคนต่างก็มีชีวิตของตัวเอง เค้ายุ่งกับการเรียนการสอบ (ป.โท) เรายุ่งกับการทำงาน กับหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ เราต่างคนต่างห่างหายไปจากกัน ปี 2000 .. เรานึกครึ้มอกครึ้มใจ มาออนไลน์ ICQ ก็บังเอิญสักพัก เค้าออนไลน์ หลังจากที่เราต่างไม่ได้คุยกันมานาน เค้าเพิ่งสอบเสร็จ ปิดเทอม เราต่างก็เกือบที่จะลืมเลือนกันไปแล้ว เรากลับมาคุยกันอีกครั้ง ความผูกพันธ์ยังคงอยู่ และก็เหมือนเดิม เราต่างมีชีิวิตที่ต้องไปจัดการและดูแล ทำให้เราห่างกันอีกครั้ง ความสัมพันธ์ของเราเป็นแบบนี้มาตลอด เมื่อเราเริ่มที่จะลืมเืลือน ก็มีเหตุการณ์ให้เราต้องได้ติดต่อกันทุกที ปี 2004 วันนึงเราได้ e-mail ฉบับนึงว่าเค้ากลับมาอยู่เมืองไทยแล้ว จากนั้น เีราก็ติดต่อกันทางเมลล์ แล้วก็เหมือนเดิม เหตุการณ์ต่างๆวนกลับมาเหมือนเดิม ติดต่อได้ => คิดถึง => มีหน้าที่ ภาระ => กำลังจะลืมเลือน => ติดต่อได้อีกครั้ง 15 ๋Jan 2005 ขณะที่เราทำงานอยู่ เราเห็นพี่เค้าออนไลน์ เลยรีบทัก เค้าถามว่า...เป็นยังไงบ้าง เราตอบ...จำได้เหรอ เค้า..อืมจำได้สิเห็นเมลก็จำได้แล้ว ทำงานอยู่เอาเบอร์มาแล้วกันเดี๋ยวโทรไป เรา..09-13x-xxxx เค้า...เด๊่ยวคืนนี้โทรไปหานะ เราให้ไปอย่างไม่ลังเล เพราะทุกครั้งที่เราได้คุยกัน ความรู้สึกบางอย่างมันติดอยู่ในใจ คืนนั้นเราได้คุยเรื่องราวต่างๆมากมาย ความรู้สึกต่างๆของเรายังเหมือนเดิม ความห่วงใยที่มีให้มากขึ้นกว่าเดิม คำพูดประโยคนึงที่ว่า ทำไมเราไม่ขอเบอร์ ไม่คุย ไม่เจอกันก่อนหน้านี้ ทำให้เราสะกิตใจขึ้นมา เราถามเค้าว่า ... พี่เราไม่ได้คุยกันนานมากนะ ถามตรงๆเลยแต่งงานหรือยัง เค้าก็อึ้งไป ไม่คิดว่าเราจะถาม .... เราบอกเค้าว่า บอกมาเถอะ จะได้ทำตัวถูก เค้าบอกมาว่า...เพิ่งแต่งไปกรกฎาคมปี2004 นี่เอง เราต่างก็อึ้ง ต่างก็เงียบไป เค้าบอกว่า...พี่ดีใจนะที่ได้คุย ถึงแม้มันจะสายไปแล้ว เราต่างคิดว่าอีกฝ่ายมีตัวตนจริงหรือไม่ เราต่างเลือกที่จะเมินเฉยต่อโอกาสที่พระเจ้ามอบให้หลายครั้ง พี่ยังรู้สึกดีกับเรามาก เหมือนเดิม ถ้าให้ย้อนเวลากลับไปได้พี่คงทำ เราก็เหมือนกัน แต่ความรู้สึกของเรามันจะทำร้ายคนที่เค้าไม่รับรู้อะไรเลย ไม่ใช่ เราต่างเลือกที่จะเก็บความทรงจำดีของกันและกันไว้ ถึงตอนนี้ ณ วันนี้ เรายังไม่ได้คุยกัน มีแต่ mail ที่เขียนหากัน ให้เวลาช่วยรักษาจิตใจ และให้เราต่างยืนอยู่ในความจริง และความถูกต้อง -`๏’- -`๏’- ปาฏิหารย์ไม่มีจริง -`๏’- -`๏’-   Create Date : 18 มกราคม 2548     Last Update : 18 มกราคม 2548 17:08:28 น. Counter : 245 Pageviews.   17 comment Share Tweet

• บอกอกูรู
• เพนกวินหิมะเขียว
• โดมิโน่
• N4
• Marvellous Boy
• ฮิปโปปาร์ตี้
• ไรเซ็น<Kaze no Raizen>
• byxgy
• R๐oOTBeeR
• จมื่นไวกว่า
• สะติมม๊อนโสสะโตเบ้ว
• เจลาติน
• คนขี้เหงาคนหนึ่ง
• เจ้า ก.ไก่ ประกายกาโม่
• มังกรสยาม
• บุ๋ง บุ๋ง
• กาน้ำชากะเชี่ยนหมาก
• พุงพุ้ย
• ZEROSUM
• ฮาร์โมนิก้า
• นางมารร้าย update
• Mr.DogGie
• suttimon
• นางมารร้าย
• ไอดินและกลิ่นฝน
• รู้สึกแปลก
• คุณเบ๊สะพานขาว
• JC2002
• Kindaichi
• Baby I love you
• A-rod
• รำเพย
• ตะวันยิ้ม :-)
• "ผมอยู่ข้างหลังคุณ"
• Webmaster - Bloggang