|
เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่เราได้พบกัน
blog นี้แม่อยากเขียและตั้งใจไว้ว่าจะเขียนเรื่องราวของแม่และพ่อให้นู๋ฟังนะเริ่มเลยละกัน
ย้อนเวลาไปประมาณปี2000 แม่กะพ่อรู้จักกันทางโทรศัพท์หรือที่เรียกกันสมัยนั้นคือ "เล่นไลน์"  มันจะมีเบอร์ให้เราโทรเข้าไปเป็นเบอร์กลางให้โทรเข้าไป แล้วเขาจะจำกัดว่าเบอร์หนึ่งโทรได้วันละไม่เกินกี่ครั้งด้วย (แหมๆๆ ยังจำกัดอีก) แต่แม่ก็ได้รู้จักพ่อทางนี้แหละ แล้วก็ถามชื่อของเบอร์โทรไว้เพื่อโทรกลับ ที่ต้องขอเบอร์ไว้เพราะมันจะคุยได้แค่แป๊ปเดียว แล้วมันจะตัด เพื่อความสะดวกต้องขอเบอร์ไว้ 555
แล้วแม่กะพ่อก็ได้คุยกันมากขึ้น ถามชื่อ อายุ บ้านอยู่แถวไหน เรียนไหน อ่ะไรประมาณนี้อ่ะ ก็เหมือนในยุคนี้ที่เล่น MSN นะแต่ว่าไม่ได้เห็นหน้าต้องเสี่ยงดวงเอา แล้วก็สานความสัมพันธ์เรื่อยมาต้องโทรคุยกันทุกวัน ตั้งแต่กี่ทุ่มจนเช้าเลยนะลูกช่วงนั้นแย่มากเลยเพราะแม่ต้องไปเรียนด้วยอ่ะ แต่ก็คุยนะ แอบไปหลับในชม.เรียนแทน ต่อมาก็ต้องโทรหากันทั้งวันเลยไม่ว่าจะเรียนอยู่หรือพัก เป็นต้องโทรศัพท์ แบบว่าช่วงนี้โปรโมชั่นดีเลยโทรใหญ่เลย แต่สมัยก่อนใช้ PCT โทรนะ ถ้าเป็นมือถือคงแย่อ่ะ เพราะแค่นี้ค่าโทรก็หลายตังค์อยู่ แต่เพื่อความสุขแม่ก็ยอมอดนะ อิอิ 
หลังจากที่คุยกันได้สักระยะหนึ่งแล้วแม่ก็อยากเห็นหน้าพ่อนู๋ แต่พ่อนู๋อ่ะขี้โกงบอกให้แม่ส่งรูปให้ดูก่อนแล้วบอกว่าส่งมาให้แล้วเหมือนกันแต่แม่โง่กว่าพ่ออ่ะไม่ทันเลยโดนหลอกให้ส่งฝ่ายเดียว แต่ตอนนั้นต้องส่งทาง จม.เพราะ e-mail ยังไม่ค่อยนิยมเล่นสักเท่าไหร่ แบบว่าเล่นไม่เป็นก็ได้นะ แม่ก็เลยส่งรูปไปให้พ่อดู บอกชื่อ แระก็ประวัติด้วยเหมือนจะประกวดนางงามเลยก็ว่าได้  บอกน้ำหนัก สูง เลยอ่ะ เหมือนโดนคัดเลือกเข้ารอบสุดท้ายยังไงยังนั้นเลย หลังจากที่พ่อได้รูปก็ยังคุยกันเหมือนเดิมแล้วก็ได้เวลานัดเจอกันเพราะคุยกันมานานพอสมควรแล้ว หลังจากนั้นก็นัดเจอกัน และแล้วการได้เจอกันครั้งแรกก็เกิดขึ้น สถานที่ได้เจอกันครั้งแรกนั้นไม่อยากบอกเลยว่ามันตื่นเต้นมาก เพราะเจอกันที่เซ็นทรัล ปิ่นเกล้าจ๊ะ เพราะมันสะดวกดีและอีกอย่างวันนั้นแม่ไปหาเพื่อนแถวนั้นก็เลยไปเจอพ่อเลย วันนั้นมีนักร้องมาเล่นดนตรีด้วยบังเอิญว่าเป็นเสกโลโซ เลยมีพวกเด็กช่างตีกัน วิ่งหนีกันแทบไม่ทันเลย ทำไมมันช่างซวยอย่างนี้อ่ะ เกือบไม่ได้เจอกันซะแล้ว ระหว่างนั้นก็โทรหากันบอกว่าเจอตรงไหน ใส่เสื้อสีอะไร สัญญาลักษณ์เป็นยังไง พ่อก็แอบซุ่มดูอยู่แต่แม่ไม่รู้หรอกประมาณว่า ถ้าไม่ตรงสเป็กจะชิ่งหนีว่างั้น แต่พ่อก็เดินมาหาแม่ค่ะ 
แล้วก็คุยกันทำความรู้จักอีกทีหนึ่งว่าใครเป็นใคร แต่ตอนนั้นเหมือนจะอึ้งไปทั้งคู่ว่าอาจจะไม่เป็นอย่างที่หวัง แต่พ่อเขาเห็นแม่ในรูปแล้วนะก็คุยกันสักพักแม่ก็ขอตัวกลับ พ่อบอกไม่ดูหลังสักเรื่องหรอ แต่แม่ไม่อยากดูเลยรีบกลับบ้าน แล้วก็โทรคุยกันตลอดมา แล้วก็เริ่มเจอกันบ่อยขึ้น บ่อยขึ้น ไปดูหนัง เที่ยวห้าง นัดกินข้าว  ไปเที่ยวผับ แทบจะเจอกันทุกวัน พอมาตอนหลังๆ พ่อนู๋ก็มารับที่โรงเรียนเลย คุยกันไม่สะใจก็เลยต้องมาหาให้บ่อยขึ้นหลังจากนั้นแม่ก็พาพ่อนู่ไปที่บ้าน  ไปเจอยายของนู๋เนี้ยแหละ อึ้งไปเลยหลังจากนั้นแม่ก็เรียนไปโดดไป เพื่อที่จะได้อยู่กะพ่อนู๋ (อย่าทำตามแม่นะมันไม่ดี) ตอนนั้นแม่โดดเรียนบ่อยมากเลย ทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละวันได้ แม่เบื่อที่จะเรียนแล้วตอนนั้น ความรักเริ่มบังตา ทำให้เราตาบอด เห็นผิดเป็นถูก ก็เลยเรียนไปโดดไป แต่ก็ยังจบนะจ๊ะ และพ่อกะแม่ก็.... กัน ตั้งแต่ยังเรียนไม่จบเลย แต่แม่ก็บอกให้ยายรู้และก็พาพ่อนู๋เข้าบ้านเลย (หวังมัดมือชกเลยห้ามเปลี่ยนใจ) หลังจากที่เรียนจบพ่อกะแม่ก็อยู่ด้วยกันจนถึงทุกวันนี้ ก็เป็นเวลา 8ปีกว่าเข้าปีที่9 แล้วล่ะ
และเพลงนี้แม่ชอบมากมันตรงกับชีวิตแม่ดี
ฟังเพลง โหลดเพลง mp3 ที่นี่
| Create Date : 06 พฤษภาคม 2552 | | |
| Last Update : 15 พฤษภาคม 2552 0:33:16 น. |
| Counter : 408 Pageviews. |
| |
|
 |
|
มันจะมีเบอร์ให้เราโทรเข้าไปเป็นเบอร์กลางให้โทรเข้าไป แล้วเขาจะจำกัดว่าเบอร์หนึ่งโทรได้วันละไม่เกินกี่ครั้งด้วย (แหมๆๆ ยังจำกัดอีก) แต่แม่ก็ได้รู้จักพ่อทางนี้แหละ แล้วก็ถามชื่อของเบอร์โทรไว้เพื่อโทรกลับ ที่ต้องขอเบอร์ไว้เพราะมันจะคุยได้แค่แป๊ปเดียว แล้วมันจะตัด เพื่อความสะดวกต้องขอเบอร์ไว้ 555
นะแต่ว่าไม่ได้เห็นหน้าต้องเสี่ยงดวงเอา แล้วก็สานความสัมพันธ์เรื่อยมาต้องโทรคุยกันทุกวัน ตั้งแต่กี่ทุ่มจนเช้าเลยนะลูกช่วงนั้นแย่มากเลยเพราะแม่ต้องไปเรียนด้วยอ่ะ แต่ก็คุยนะ แอบไปหลับในชม.เรียนแทน ต่อมาก็ต้องโทรหากันทั้งวันเลยไม่ว่าจะเรียนอยู่หรือพัก เป็นต้องโทรศัพท์ แบบว่าช่วงนี้โปรโมชั่นดีเลยโทรใหญ่เลย แต่สมัยก่อนใช้ PCT โทรนะ ถ้าเป็นมือถือคงแย่อ่ะ เพราะแค่นี้ค่าโทรก็หลายตังค์อยู่ แต่เพื่อความสุขแม่ก็ยอมอดนะ อิอิ 
แต่ตอนนั้นต้องส่งทาง จม.เพราะ e-mail ยังไม่ค่อยนิยมเล่นสักเท่าไหร่ แบบว่าเล่นไม่เป็นก็ได้นะ แม่ก็เลยส่งรูปไปให้พ่อดู บอกชื่อ แระก็ประวัติด้วยเหมือนจะประกวดนางงามเลยก็ว่าได้ 
บอกน้ำหนัก สูง เลยอ่ะ เหมือนโดนคัดเลือกเข้ารอบสุดท้ายยังไงยังนั้นเลย หลังจากที่พ่อได้รูปก็ยังคุยกันเหมือนเดิมแล้วก็ได้เวลานัดเจอกันเพราะคุยกันมานานพอสมควรแล้ว หลังจากนั้นก็นัดเจอกัน และแล้วการได้เจอกันครั้งแรกก็เกิดขึ้น สถานที่ได้เจอกันครั้งแรกนั้นไม่อยากบอกเลยว่ามันตื่นเต้นมาก เพราะเจอกันที่เซ็นทรัล ปิ่นเกล้าจ๊ะ เพราะมันสะดวกดีและอีกอย่างวันนั้นแม่ไปหาเพื่อนแถวนั้นก็เลยไปเจอพ่อเลย วันนั้นมีนักร้องมาเล่นดนตรีด้วยบังเอิญว่าเป็นเสกโลโซ เลยมีพวกเด็กช่างตีกัน วิ่งหนีกันแทบไม่ทันเลย ทำไมมันช่างซวยอย่างนี้อ่ะ เกือบไม่ได้เจอกันซะแล้ว ระหว่างนั้นก็โทรหากันบอกว่าเจอตรงไหน ใส่เสื้อสีอะไร สัญญาลักษณ์เป็นยังไง พ่อก็แอบซุ่มดูอยู่แต่แม่ไม่รู้หรอกประมาณว่า ถ้าไม่ตรงสเป็กจะชิ่งหนีว่างั้น แต่พ่อก็เดินมาหาแม่ค่ะ 
ไปเที่ยวผับ แทบจะเจอกันทุกวัน พอมาตอนหลังๆ พ่อนู๋ก็มารับที่โรงเรียนเลย คุยกันไม่สะใจก็เลยต้องมาหาให้บ่อยขึ้นหลังจากนั้นแม่ก็พาพ่อนู่ไปที่บ้าน 
ไปเจอยายของนู๋เนี้ยแหละ อึ้งไปเลยหลังจากนั้นแม่ก็เรียนไปโดดไป เพื่อที่จะได้อยู่กะพ่อนู๋ (อย่าทำตามแม่นะมันไม่ดี) ตอนนั้นแม่โดดเรียนบ่อยมากเลย ทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละวันได้ แม่เบื่อที่จะเรียนแล้วตอนนั้น ความรักเริ่มบังตา ทำให้เราตาบอด เห็นผิดเป็นถูก ก็เลยเรียนไปโดดไป แต่ก็ยังจบนะจ๊ะ และพ่อกะแม่ก็.... กัน ตั้งแต่ยังเรียนไม่จบเลย แต่แม่ก็บอกให้ยายรู้และก็พาพ่อนู๋เข้าบ้านเลย (หวังมัดมือชกเลยห้ามเปลี่ยนใจ) หลังจากที่เรียนจบพ่อกะแม่ก็อยู่ด้วยกันจนถึงทุกวันนี้ ก็เป็นเวลา 8ปีกว่าเข้าปีที่9 แล้วล่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [