นิทานชีวิต
มันเป็นปัญหาสังคมที่ผมไม่รู้ว่าใครร่วมกันสร้าง พวกเขาพบรักที่ไม่ใช่ครั้งแรกแบบไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ ในบันเทิงสถาน ร่วมรักอย่างไร้เดียงสา บนเตียงของผู้มีการศึกษา ในชุดนักศึกษา และผมก็ร้องไห้ เมื่อลืมตามองเห็นโลกโสมมใบนี้ครั้งแรกจากความไม่ได้ตั้งใจของฉันกับความไม่ตั้งใจของเธอ ชีวิตน้อยๆ จึงต้องเผชิญความทุกข์ทรมานบนโลกใบนี้อย่างเลือกไม่ได้
ใครบางคนบอกผมว่า คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกใช้ชีวิตได้ เพราะว่าผมมีเจตจำนงเหมือนนิชเช่ แต่นิชเช่ตายแล้ว หลังจากพระเจ้าตายได้ไม่นาน ผมไม่ใช่นักปรัชญา แม้ผมจะมีสิทธิ์เลือก แต่ความจนไม่อนุญาตให้ผมใช้สิทธิ์นั้น พ่อแม่ยังหนุ่มสาว พวกเขายังเด็กและบริสุทธิ์ พวกเขาไม่มีวันทำร้ายใคร นอกจากทำร้ายกันเอง มันเป็นความรุนแรงจากละครในชีวิตจริงที่ผมต้องดู ไม่ว่าจะยินยอมหรือไม่ ผมอยากบอกพวกเขาว่า หยุดเถอะ พ่อกับแม่ไม่ได้เกิดมาคู่กัน แต่ผมก็เอาแต่ร้องไห้ พวกเขาถือสิทธิ์ในความเป็นผู้มีพระคุณ แต่ร่วมกันปฏิเสธสิทธิ์ที่ต้องรับผิดชอบ พวกเขาไม่เคยถามผมว่า ผมอยากเกิดมาหรือเปล่า ไม่เคยถามผมว่า ผมเกิดมาทำไม ไม่เคยถามผมว่า ผมเกิดมาเพื่ออะไร ไม่เคยถามผมว่า ชีวิตผมต้องการอะไร ผมไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะตั้งชื่อให้กับตัวเอง พวกเขาตั้งชื่อประหลาดๆให้ผมเปิดโมสาร์ท ให้ผมฟังตั้งแต่อยู่ในท้อง ทั้งที่ตัวเองฟังแต่ ปอยฝ้าย มาลัยพร พวกเขาอ่านหนังสือเดอะท็อปซีเคร็ตทุกเล่ม แต่ไม่เคยเข้าใจอะไรมากไปกว่านิตยสารซุบซิบดาราและเรื่องเหลือเชื่อในคู่สร้างคู่สม พวกเขาคิดว่าผมจะเป็นเด็กฉลาดเพื่อทดแทนความโง่ของตัวเอง พวกเขาคลอดผมให้เด็กอายุสิบสี่ปีคนหนึ่งที่เรียกว่าพี่เลี้ยงดูแล จากนั้นต่างคนต่างออกไปทำงานที่เกี่ยวข้องกับศีลธรรมซึ่งร่ำรวยกว่าการเป็นลูกจ้าง
ผมอยากถามเขาว่า ถ้าไม่เลี้ยงผมแล้วคลอดผมมาทำไม พวกเขาสอนผมให้มีระเบียบเรียบร้อยในบ้านที่รกรุงรัง สอนผมให้รู้จักมารยาททั้งที่พวกเขาไม่รู้จัก สอนผมให้มีจิตสำนึกทั้งๆที่พวกเขาไม่เคยมี พ่อสอนผมให้รู้จักครอบครัวอบอุ่นด้วยการมีผู้หญิงอื่นต่อหน้าแม่ แม่สอนผมให้รู้จักครอบครัวอบอุ่นด้วยการมีผู้ชายอื่นเย้ยหยันพ่อ จากนั้นพวกเขาก็ทะเลาะตบตีกันราวกับว่านี่เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ครอบครัวมีความสุข ผมเป็นสิ่งมีชีวิตที่เกิดจากความผิดพลาดของมนุษย์ ไม่ใช่ความบกพร่องของพระเจ้าหรือความสมบูรณ์แบบของปีศาจ
ตอนนี้ผมโตแล้ว ผมใช้ชีวิตจริงอยู่ในเกมออนไลน์ ใช้ชีวิตจอมปลอมอยู่กับพ่อบ้างอยู่กับแม่บ้าง อยู่กับเพื่อนบ้าง ผมอยากรู้ว่าปัญหาสังคมใครร่วมกันสร้าง ในที่สุดผมผมก็ได้คำตอบจากหญิงสาวคนหนึ่งด้วยการเป็นพ่อโดยไม่ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ จะมีสักกี่คนในโลกนี้คิดว่าความใคร่เป็นอุบัติเหตุ เมื่อแฟนผมเพิ่งทิ้งผมไปแล้วเธอก็เข้ามา มันเป็นจังหวะชีวิต เหมือนขับรถเข้าไปในลานจอดที่เต็มแล้วพลันเห็นรถคันหนึ่งกำลังถอยออกมา จังหวะที่เข้าไปเสียบ คือจังหวะที่เราพบกัน ผมไม่เคยรักเธอ ผมรักคนอื่น ผมรักแฟนเก่าผม ผมรักผู้หญิงในสเป็คผม ผมรักผู้หญิงที่ผมชอบ เธอเป็นแค่ผู้หญิงที่ผมอยากได้ อยากได้แค่คืนนั้น คืนที่ผมกำลังเหงา คืนที่ผมอยากนอนกับเธอหรือไม่อยากนอนกับเธอผมยังตอบความเมาของเองไม่ได้ ตอนนั้นเรายังไม่ได้เริ่มคบกันด้วยซ้ำ อุบัติเหตุทำให้ผมต้องทนอยู่กับเธอ ซึ่งเธอไม่รู้ ความจริงผมน่าจะรู้ว่าโลกเป็นแบบนี้นานแล้ว แต่ผมเพิ่งรู้เดียงสา ความเดียงสาที่สืบทอดมาจากพี่เลี้ยง ความเดียงสาที่สืบทอดมาจากพ่อกับแม่ พวกเขาเลี้ยงผมอย่างไรผมก็เป็นอย่างนั้น คนที่สอนผมว่าบุหรี่เป็นสิ่งไม่ดีด้วยปากที่คาบมาร์โบโร่ไลท์ คนที่สอนผมว่าการมีเซ็กส์ต้องป้องกัน จากปากที่ไม่เคยสวมถุงยางอนามัย คนที่สอนให้ผมให้รู้จักความจนด้วยการพาไปงานสังคมชั้นสูงที่จอมปลอมไปด้วยชุดราตรีไร้รสนิยมและไวน์ราคาถูก คนที่สอนผมลืมกำพืดตัวเองตั้งแต่จำความได้ ผมต้องรีบเล่าให้ลูกผมฟังก่อนที่เขาจะโต ผมจะเริ่มยังไงดีนะ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว คุณว่าดีไหม .
Create Date : 29 กรกฎาคม 2558 | | |
Last Update : 29 กรกฎาคม 2558 12:07:02 น. |
Counter : 720 Pageviews. |
| |
|
|
|