• My Time
• Negative Topic
• My Poetry
• Fiction

กาลเวลา รวดเร็ว ราวกับเชื่องช้า ยาวนาน คล้ายดั่งแสนสั้น เคลื่อนไหว เหมือนหยุดนิ่ง เร่าร้อน ดุจเยือกเย็น ไร้ซึ่งตัวตน แต่ก็คล้ายจับต้องได้ คือกาลเวลา คือคำถามของทุกสิ่ง คือคำตอบของทุกอย่าง   Create Date : 20 กรกฎาคม 2558     Last Update : 20 กรกฎาคม 2558 11:37:29 น. Counter : 540 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ประสบการณ์ คุณจำบางสิ่งได้ กาลเวลาจากประสบการณ์ซ้ำซาก ทำให้คุณหลงลืมบางอย่าง จากเด็กสู่ผู้ใหญ่ มีความคิดเป็นของตัวเอง (หรือจำมาจากคนอื่น) แวดล้อมเหล่านั้นใช่ไหมครอบครองคุณ คำสอนเหล่านั้นใช่ไหม? ป้อนความคิดมาสู่คุณ พ่อแม่ใช่ไหม? ต้องดีที่สุด แม้เขาจะปล้นชิงกระทั่งชาติที่พวกเขาอาศัย พี่น้องใช่ไหม? ต้องดีที่สุด แม้เขาจะละโมบสมบัติจากพินัยกรรมที่ไม่ใช่ของตัวเอง เพื่อนฝูงใช่ไหม? ต้องถูกที่สุด แม้เขาจะถือมีดที่มองไม่เห็นอยู่ข้างหลัง ผู้มีพระคุณใช่ไหม? ต้องสรรเสริญที่สุด แม้เขาจะหลอกใช้ความกตัญญูด้วยหนี้บุญคุณ พร้อมกับดอกเบี้ยทบต้นอันแสนแพง คุณเติบโตจากความดีชั่วของบิดามารดา เรียนรู้ความชั่วดีจากพี่น้องร่วมสายเลือด สัมผัสความถูกผิดจากมิตรสหาย รู้จักทรยศความซื่อสัตย์จากการตอบแทนผู้มีพระคุณ กาลเวลานำพาคุณล่วงสู่ความลึกของทะเลไร้ก้นบึ้ง กระทั่งคลื่นใหญ่ถาโถมท่วมแผ่นดิน จิตสำนึกคุณก็หลบอยู่ใต้บาดาล เกินกระแสแห่งการเปลี่ยนผ่านยุคสมัยจะพัดถึง คุณจำบางสิ่งได้ วูบหนึ่งที่คุณออกจากบ้าน สะพานนั้นทอดไปสู่สวรรค์ และนรกมีม้าหมุนอยู่ในสนามเด็กเล่น แต่ไม่มีชิงช้า ไม่มีปาเป้า ไม่มีสายไหม ไม่มีไอศกรีม มีเพียงดวงตาไร้เดียงสาคู่หนึ่ง ดวงตาของเด็กน้อยที่เติบโตมาเป็นคุณ ดวงตาที่ข้างหนึ่งเห็นปีศาจ ดวงตาที่ข้างหนึ่งเห็นหญิงงาม   Create Date : 13 กรกฎาคม 2558     Last Update : 13 กรกฎาคม 2558 12:55:12 น. Counter : 467 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ในบทกวี ในดินแดนไกลสุดลูกหูลูกตา ที่ซึ่งจินตนาการเคยล่องลอยอย่างโดดเดี่ยว อาภรณ์เธอพลิ้วไหวในความเวิ้งว่าง ดวงตาซุกซ่อนความลับสวรรค์ เหม่อมองความว่างเปล่าไร้จุดหมาย ชีวิตยังคงอยู่กับชีวิต ขณะที่ความตายจากไปแล้ว เราอยู่เพื่อเฝ้ามองเรือนร่างมอดดับอย่างช้าๆ และตายเพื่อล่องลอยไปสู่บางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น โลกคือที่ที่เราได้พบกัน ความฝันของเธอยังอยู่กับเธอ ความฝันของฉันยังอยู่กับฉัน จวบกระทั่งแสงสุดท้ายหายไปจากท้องฟ้า เธอจะเข้าไปอยู่ในบทกวีของฉัน และดินแดนที่ถูกสร้างด้วยถ้อยคำนั้น จะถักทอความฝันให้เป็นความจริง   Create Date : 30 มิถุนายน 2558     Last Update : 30 มิถุนายน 2558 9:24:17 น. Counter : 560 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ร่วมทาง เสียงธรรมมะปลุกฉันตื่น นั่งหลับในสมาธิ นิมิตนั้นมีแต่เรือนร่างเธอ หายใจเข้า-ออก ลืมตาตื่น ตรงหน้านั้นมีเพียงผนังไร้ภาพเขียน ฉันตื่นแล้ว แต่ไม่ใช่ตื่นรู้ ความลุ่มหลงทำให้ฉันคิดถึงเธอ แต่ไม่มีอะไรทำให้เธอคิดถึงฉัน เราเดินคนละฝั่งเส้นทางชีวิต มาสิ มาร่วมวิบากกรรมบนทางสายกลางร่วมกัน   Create Date : 14 มิถุนายน 2558     Last Update : 14 มิถุนายน 2558 10:27:11 น. Counter : 565 Pageviews.   0 comment Share Tweet

บ่ายวันที่อุณหภูมิ 38° ความร้อนของแดดเดือนพฤษภาคม คมกริบเหมือนกระบี่ในมือจอมยุทธ์ รถราขวักไขว่ฝุ่นไอหม่นควันคลุ้งถนน เดินก้มหน้ามองดินที่ถูกสองเท้าเหยียบย่ำ แข้งขาผู้คนหลากสีสันสวนทาง ละม้ายนักแสวงหาไร้จุดหมายบนปลายฝัน ภาพแห่งกาลเวลาวูบไหว แต่ละวินาทีในเฟรมภาพยนตร์แห่งความจริง ปรากฏฉากธรรมชาติขับเคลื่อนในสำนึกเวิ้งว้าง เสียงพูดคุยไม่ได้ศัพท์สูงต่ำดั่งโน้ตอารมณ์ ลื่นไหลผ่านหูซ้ายขวา ปราศจากซึ่งความหมายใด แสงเจิดจ้าจากอดีตล่วงผ่าน มองเห็นความรุ่งโรจน์ และรางวัลที่เคยได้รับเมื่อครั้งยังเป็นเด็กน้อย หยดเหงื่อซึมจากหน้าผาก ไหลเซาะระหว่างคิ้วบรรจบดวงตาแสบร้อน วินาทีที่ภาพเหล่านั้นเคลื่อนผ่านกระแสเวลา ฉันหยิบกระดาษชำระที่ใช้แล้วในกระเป๋า ซับความพร่ามัวอันหม่นหมองของชีวิต มองหาร่มเงาชัดเจน บนหนทางที่แผดเผาด้วยไฟปรารถนาของผู้สิ้นหวัง   Create Date : 07 มิถุนายน 2558     Last Update : 7 มิถุนายน 2558 13:17:23 น. Counter : 399 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com