.

.

.

แรกเริ่มเดิมที ...

พวกเรา 3 คน กับอีก 1 หมา อาศัยกันในอพาร์ทเมนท์เล็กๆกัน จ่ายค่าเช่า 450 ยูโร/เดือน ก่อนหน้านั้น ตัวเราเองคิดเสียดายค่าเช่าเป็นหนักหนา แต่ในเมื่อมันเป็นมาอย่างนี้ ก็เลยปล่อยเลยตามเลย เพราะตอนแรกคิดว่าจะอพยพไปอยู่เมืองไทยกันได้ในปี 2012 ไม่เกิน 2014 แน่ๆ

หากแต่ในปี 2010-2011 เกิดเหตุการณ์ค่อนข้างรุนแรงในฝรั่งเศส มีการประท้วงกันมากมายเกี่ยวกับทางการจะปรับอายุเกษียณ จาก 60 ปี เป็น 62 ปี ซึ่งมันทำให้ครอบครัวของเราได้รับผลกระทบนั้นไปเต็มๆ จากเดิมทีที่คิดว่า คุณสามี..เชอรี่ จะยื่นเกษียณอายุก่อนกำหนดได้ในปี 2012 ซึ่งกฏหมายเคยให้ช่องว่างไว้ว่า ถ้าจ่ายภาษีครบ 41 ปี ก็จะสามารถยื่นขอเกษียณได้ก่อนถึง วัยชราภาพ แล้วพวกเราก็จะ ลัลล๊า ไปอยู่เมืองไทยกันแบบ..สบายใจ  ไทยแลนด์ แอ่น..แอน..แอ๊น

แต่ ... ความฝันของเราก็พังลงต่อหน้าต่อตา

เพราะโอกาสที่จะเป็นไปได้ มีอย่าง ริบหรี่ เต็มที ... เศร้าสุดในสามโลก

เราก็เลยมานั่งคิดใหม่ว่า ไม่ได้ เราจะยอมจ่ายค่าเช่าบ้านไปอย่างนี้อีก ไม่ได้แล้ว

อย่างน้อยหากเราไปหาบ้านหลังเล็กๆ ซักหลัง ค่อยๆผ่อนกันไป จนถึงวันที่เราจะสามารถกลับไปอยู่เมืองไทยกันได้ นั่นมันหมายถึงเวลาอีกเป็น 10 ปีทีเดียว แล้ววันนั้นเราก็ค่อยขายบ้านไป คงมีเงินเป็นกอบเป็นกำพอเป็นทุน..ให้ได้ไปต่อ อย่างงดงามกับเขาบ้าง ซักครั้งหนึ่งในชีวิต ก็ยังดี..นะ

ว่าแล้ว ก็จับเข่าคุยกันกับ .. คุณเชอรี่

ยังดี ที่เขาเห็นดีเห็นงามด้วย เราเลยตกลงกันที่ บ้านราคาประมาณ 80,000 ยูโร เอาพออยู่ได้...ก็พอ พอได้เก็บเงิน..ก็พอ แล้ววันหนึ่งก็ค่อยขาย ไปอยู่เมืองไทยกัน...เน๊าะ กับคุณเชอรี่นี่ต้องเอาเมืองไทย..มาล่อ นอนอาบแดดให้ตัวดำ..มาล่อ และสุดท้ายเราตัดสินใจ..ใช้ทั้งเบียร์สิงห์และเบียร์ช้าง .. มาล่อ จะได้มีแรงฮึด .. สู้  อิอิ

และแล้วก็ตั้งหน้าตั้งหา หาบ้าน ด้วยความเร็วระดับ 800 กม/ชม กันเลยทีเดียวเชียว

ตกลงกันว่าในรัศมีจากบ้านเช่าที่อยู่ปัจจุบันไม่เกิน 30 กม. นะจ๊ะ เพราะไม่ไกลจากญาติอันเป็นที่รัก และที่สำคัญพึ่งพาอาศัยได้ กับข้าวเหลือบ้านแม่ก็ไปเอา มากินได้ ข้าวสารอาหารแห้งขาดก็ไปแอบยืม(แล้วแกล้งลืม)ได้ เวลาไปไหนก็จะได้ฝากน้องหมาสุดหล่อ ก็ได้ด้วย..แน่ะ  

หาจากเอเย่นขายบ้าน จาก leboncoin.fr ขับรถวนตามหมู่บ้านต่างๆ และจากป้ายที่ติดตามหน้าห้างทั่วไป จนอ่อนอกอ่อนใจ ราคาราวๆนี้ ก็ได้แค่บ้านโทรมๆหลังน้อยแค่นั้นเอง ไอ้ที่ดีๆหน่อย ก็ไม่มีบริเวณพอให้ได้ปลูกผัก หรือต้นไม้ ที่เราชอบเป็นชีวิตจิตใจ หรือบางทีก็เจอดีหน่อย แต่หลังใหญ่(สมัยเก่ามากๆ)เกินความจำเป็น "หลังใหญ่นั่นสิ..ดี" เราลอยหน้าลอยตาพูดไปอย่างไม่คิด เพราะเริ่มหงุดหงิดที่ไม่ยังเจอซักที คุณเชอรี่ว่า "ไม่ดีหรอก" เพราะนั่นมันจะก่อให้เกิดค่าใช้จ่ายเกินความจำเป็น ไม่ว่า ค่าซ่อมแซม ค่าเครื่องทำความร้อน จิปาถะ เอาวะ..เชื่อก็ได้

และแล้วก็เสียเวลาในการเสาะแสวงหา

ไปถึง 4 - 5 เดือน อร๊าย..โ ค ตะ ระ เสียเวลา เลย สุดท้าย มาสรุปอยู่ที่

บ้านฝั่งตรงข้าม ที่มอง..ไม่มอง ก็ต้องเห็น อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

ระห่างก็ประมาณ 30 ก้าว เท่านั้นเอง .. ฮิ๊วววว

แต่ราคาเกินจาก งบที่ตั้งไว้มากเลยครับพี่น้อง เอางัย ล่ะทีนี้ ต่างคนต่างถามกันไปมา ไม่ได้คำตอบซักที มัวแต่เกรงใจกันอยู่นั่น

เรา ... ก็กลัวจะหนักเกินไป กลัวไม่ไหว

ส่วนคุณเชอรี่ ... ก็กลัวจะขัดใจเรา กลัวเรางอแง พูดง่ายๆ รำคาญ

ท้ายสุด สุดท้าย เราเลยต้องเป็นคนตัดสินใจ ไม่งั้นก็จะไม่มีบ้านซะที

"ตกลงเราเอาหลังนี้แหละนะคุณเชอรี่"

Create Date : 29 เมษายน 2555
Last Update : 29 เมษายน 2555 20:07:11 น.		0 comments
Counter : 515 Pageviews.
Share Tweet