เขียนโดย "ลีลา LAW"

พระราชบัญญัติล้มละลาย มาตรา 9 บัญญัติว่า เจ้าหนี้จะฟ้องลูกหนี้ให้ล้มละลายได้ก็ต่อเมื่อ
1. ลูกหนี้มีหนี้สินล้นพ้นตัว
2. ลูกหนี้ซึ่งเป็นบุคคลธรรมดาเป็นหนี้เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์คนเดียวหรือหลายคนเป็นจำนวนไม่น้อยกว่าหนึ่งล้านบาท หรือลูกหนี้ซึ่งเป็นนิติบุคคลเป็นหนี้เจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์คนเดียวหรือหลายคนเป็นจำนวนไม่น้อยกว่าสองล้านบาท และ
3. หนี้นั้นอาจกำหนดจำนวนได้โดยแน่นอนไม่ว่าหนี้นั้นจะถึงกำหนดชำระโดยพลันหรือในอนาคตก็ตาม

หมายเหตุ

การมีหนี้สินที่ไม่มีทางชำระคืนหรือมีพฤติกรรมไม่ใช้หนี้ด้วยการโอนยักย้ายทรัพย์ให้สมาชิกครอบครัวหรือผู้ใด การหนีหายตัวไปของลูกหนี้ ล้วนเป็นพฤติกรรมขององค์ประกอบความเป็นหนี้สินล้นพ้นตัว เมื่อมีจำนวนหนี้สินตามที่กฎหมายกำหนด คือ หนึ่งล้านบาทสำหรับบุคคลธรรมดา หรือ สองล้านบาทสำหรับนิติบุคคล หนี้เงินเหล่านั้นต้องกำหนดจำนวนได้แน่นอน เจ้าหนี้ย่อมมีสิทธิฟ้องให้ลูกหนี้เป็นบุคคลล้มละลายเพื่อยึดทรัพย์สินทั้งหมดไปชดใช้หนี้ที่ค้างชำระได้ ตลอดเวลาของการเป็นบุคคลล้มละลายนั้นถ้ามีรายได้เกิดขึ้นไม่ว่าจากการทำงานหรือการบริจาคโดยผู้อื่น จะถูกยึดมาให้เจ้าหนี้ทันที สิ่งที่พึงตระหนักให้มากสำหรับการเป็นบุคคลล้มละลายคือ เขาจะกลายเป็นคนขาดความน่าเชื่อถือในสังคม โดยเฉพาะเครดิตในภาคธุรกรรม หากเป็นการล้มละลายโดยทุจริตเพื่อแบ่งถ่ายเงินทองทรัพย์สินให้สมาชิกครอบครัวจนร่ำรวยแล้วยอมให้ตนถูกฟ้องล้มละลายเพื่อมิให้เจ้าหนี้ได้รับชำระหนี้ นับว่าเป็นบุคคลที่น่ารังเกียจของสังคมเพราะมีจิตทุจริตและเอาเปรียบเจ้าหนี้ ดังนั้น การก่อหนี้มิใช่เรื่องผิด แต่ควรกระทำให้พอสมควรแก่พละกำลังและความสามารถของตนด้วยความสุจริตใจ เมื่อเดือดร้อนไปขอพึ่งเจ้าหนี้ ก็ต้องมีความรับผิดชอบในหนี้สินที่ก่อไว้ การรักษาเครดิตให้เป็นที่น่าเชื่อถือต้องอาศัยเวลาซึ่งเป็นเรื่องยากยิ่ง ส่วนการทำลายเครดิตนั้นทำง่ายในพริบตาเดียว สังคมการทำงานหรือการค้ายึดความน่าเชื่อถือของคู่สัญญาเป็นหลัก จึงพึงระวังตัวมิให้เป็นคนล้มละลายทางกฎหมาย

****************************

Create Date : 01 กรกฎาคม 2549
Last Update : 1 กรกฎาคม 2549 13:51:08 น.		0 comments
Counter : 1421 Pageviews.
Share Tweet