BlogGang.com : : Lee Jay - เมื่อลูกของฉัน...ไม่มีพ่อ (ตอนจบ)

ชีวิตในฟินแลนด์ อยู่ให้เป็น ไปต่อให้มีความสุขกับการใช้ชีวิตในฟินแลนด์ ...

Group Blog

All Blogs

เมื่อลูกของฉัน...ไม่มีพ่อ (ตอนจบ)

อาจจะเป็นว่า ในหน้าของฉัน ที่แสดงออกนั้น เศร้าลงไปในถนัดใจก็เป็นได้
“อีกนานมั๊ยคะ” ฉันถามเค้า เบาๆ
“สองเดือนนี้แหละ .” เขาหยุดนิดหน่อย
“ผมถึง...กลับมาก่อนกำหนดเพื่อที่จะอยู่กับคุณให้มากขึ้น”

เขาเอาหัวมาชนที่หัวฉัน แล้วดึงไหล่ฉันให้เอนตัวไปผิงตัวเขา...
ถึงตอนนี้ฉันไม่ได้ ขัดขืนแต่อย่างใด... ใจฉันหล่นหายไปที่พื้น
รู้สึกเหมือนของบางอย่างได้หลุดลอยไปไกล

ณ ตอนนั้นฉันอธิบายไม่ถูก...รู้สึกว่า... ความสุขของฉันได้หายไปหลายปี...และพึ่งเริ่มจะกลับมามีความสุขอีกครั้ง...แต่ตอนนี้ มันทำท่าจะจะมลายหายไปอีกแล้ว

ฉันไม่พูออะไรอีกเลย... รู้สึกว่าใจฉันมันเศร้าเกินไป... หัวใจเขาที่เต้นอยู่ตรงนี้ ฉันได้ยินถนัดชัดเจน
เขาจูบที่ผมของฉันเบา... และถามฉันว่า...

“คุณสามารถ ย้ายไปอยู่ต่างประเทศได้หรือเปล่า” ฉันฟังแล้วก็ ใจชื้นขึ้นมา...เหมือนจะดีใจ
แต่เมื่อใจคิดไปถึงลูก... ใจฉันก็เหี่ยววูบลงไปอีก

“หลังจากอาทิตย์นี้แล้ว ผมต้องย้ายเข้าไปทำงานที่ กรุงเทพฯ จนกว่าจะถึงวันเดินทางกลับฝรั่งเศสนะ

“ไม่นะ”...ฉันเอ่ยประโยคแรก ออกไปอย่าง ยากเย็น... “แค่อาทิตย์เดียวเองเหรอ ที่คุณจะอยู่ที่นี่” ฉันถามเขา

“ใช่” เขาโอบกอดฉันไว้ แล้วดึงแขนของฉันให้ไปโอบรอบพุงใหญ่ๆ ของเขานั่น
ฉันทำตามอย่างว่าง่าย...

“คุณย้ายไปอยู่กับผมนะ...ที่กรุงเทพฯ”
“ผมจะรับผิดชอบคุณเอง ทุกอย่าง”
“ผมรักคุณนะ... รักคุณด้วยใจ”
และนั่นก็เป็นคำพูดประโยคเดียว ที่เปลี่ยนแปลงฉันทั้งชีวิต...
จนถึงปัจจุบัน....
..............................................................................................

ผู้เขียน...
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวค่ะ... ชีวิตที่ผ่านมารู้ศึกเศร้าไปด้วยค่ะ
แต่วันนี้ที่ผู้เขียนเห็น คือ..หนุ่มน้อย อายุ 17 แล้ว... และหล่อมากกกกก
ผู้เขียนเห็นผ่านแคม เมื่อคุณแม่แนะนำและเค้าก็มายกมือไหว้ทางแคม

บุคลิกภาพ อ่อนโยน (พูดไทยได้ชัดเจนค่ะ) เค้าหล่อจนผู้เขียนคิดในใจว่า นี่ถ้าอยู่เมืองไทย หนุ่มน้อยคนนี้ คงจะต้องไปเป็นนายแบบ หรือดาราแน่ๆ เลย (เขาสูง 185 ซม. ค่ะคุณผู้อ่าน)

ตอนนี้มีน้องๆ มาอีก สองคน หญิงหนึ่งและชายหนึ่ง เป็นลูกครึ่งที่น่ารักมากๆ และสามารถพูดไทยได้อย่างแจ่มแจ๋ว...

ที่แน่ๆ บ้านช่องใหญ่โตมโหฬารค่ะ...(ขออนุญาติบอกเถอะนะคะ เพราะมันมโหฬารจริงๆค่ะ) และเห็นบ้านที่เมืองไทยทางรูปถ่ายแล้วค่ะ... ปราสาทชัดๆ...อายยยย ผู้เขียนบรรยายไม่ถูกค่ะ

ถึงอย่างไรก็ตาม...ความสุขของเจ้าของเรื่องตอนนี้...ช่างเป็นเหมือนคำกล่าวที่ว่า
“เมื่อฟ้าหลังฝน งามตา” ฉันใดก็ฉันนั้นเลยค่ะ.. ขอบคุณค่ะ

Create Date : 24 มกราคม 2554

Last Update : 24 มกราคม 2554 19:25:42 น.

2 comments

Counter : 767 Pageviews.

มีความสุขจังนะฮะ
จะแวะมาอ่านผลงานไปเรื่อยๆนะ
วันนี้ไหลมาเรื่อยๆ..
หาตัวอย่างในการทำบล๊อค..เพราะเพิ่งได้มา
ยินดีที่มาพานพบ..บล๊อคคุณ
ไม่รู้คุณยินดีหรือเปล่า?

ถึงอย่างไร..ก็ขอบคุณนะ

โดย: go far far

วันที่: 27 มกราคม 2554 เวลา:3:17:54 น.