เรื่องของคุณ น่าสนใจนะคะ พี่ขอเป็นกำลังใจให้คุณอีกคน นะคะ สู้ สู้ ค่ะ เป็นอย่างที่คุณว่า ถ้าเราดูแลสุขภาพให้ดี ก็สามารถ มีชีวิตอยู่ได้อีกนาน ขอให้คุณเอาประสบการณ์ มาเขียนเพื่อเป็นวิทยาทาน ให้กับผู้อื่น นะคะ
ส่วนคุณ โทมัส พี่ก็ขอเป็นกำลังใจ ให้เขาเข้มแข็ง อย่าพึ่งท้อแท้ ก็คิดซะว่า โรคที่เป็นเหมือนโรคกระเพาะ แล้วกันนะคะ คือ ไม่หาย แต่รักษาได้ เอาความสามารถที่เคยมีมาใช้หรือแบ่งปันผู้อื่น นะคะ สู้ สู้ ค่ะ

ขอบคุณที่แวะมานะจ๊ะ

แล้วแวะมาอีกน๊าาาาา

เป็นกำลังใจให้นะคะ

ฟาร์..ยังไม่ได้บอกป้าลี..ใช่ไหมคะ?
ว่า..ฟาร์ทำธุระกิจ..อยู่ พัทยาค่ะ

ขอบคุณที่ได้อ่านเรื่องต่างๆ..ในมุมมองของป้าลีบ้าง

พัทยา...เป็นเมืองที่อบอวลด้วยความรักนะคะ...
ใครคิดในแง่มุมอื่น.ก็แล้วแต่จิตใจของแต่ละท่าน

แต่ฟาร์..รักพัทยา....
ทักทายกับใคร..ก็มีมิตรไมตรีกลับ....
ฟาร์...เคยไปร้านทำผม..แล้วไฟเกิดดับกระทันหัน
เลยพาสาวๆในร้านไปทานข้าวกลางวัน...
เล่าเรื่องแง่มุมชีวิต..สนุกสนาน....และเค้าน้ำตา..

ทุกคนมีชีวิตจริงที่นั่น....
น่าสนใจ...กว่าโลกไซเบอร์.....ค่ะ
ไม่มีปรุงแต่ง....มีแต่ความจริงใจ......

ฟาร์..ถึงอยากเขียน..เรื่องสั้น บ้างจัง

คิดถึงป้าลี...วีรสตรี...ในดวงใจฟาร์ นะคะ

หวัดดีจ้าหนูฟาร์

ป้าลีก็ชอบพัทยาค่ะ เรียนอยุ่ที่นั่นสองปีกว่า (วิทยาลัยมหาดไทยน่ะค่ะ ตรงแยกกระทิงลาย)

แต่หลายปีมากแล้วแหละ เจ็ดปีแล้วมั๊งถ้าจำไม่ผิด
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ