Group Blog
 
All blogs
 
[Report]Tumbling Vol.2 @Akasaka ACT Theater 22052011

[Report]Tumbling Vol.2 @Akasaka ACT Theater 22052011

Photobucket


ก่อนอื่นเราได้บัตร แถว E ที่นั่ง 10 ค่ะ
ก็ดูจากในเว็บไปว่าแถวที่ห้า แต่จริงๆแล้วเป็นแถวที่สี่จากเวที
เพราะว่าเรานั่งปีกซ้ายค่ะ
จากทั้งหมดมีแถวถึงตัว Y
แล้วก็มีชั้นสองด้วย
Photobucket

ดีใจสุดๆ คือแบบมันใกล้มากกกกโฮกกกก
ก็ไปถึงตอนสิบเอ็ดโมงพอดีเลยค่ะ
Photobucket

ไปถึงก็ไปต่อแถวซื้อของ
แต่เวลาที่เราไปเค้าก็ปิดขายของให้กับคนที่ไม่มีบัตรแล้ว
ก็ปิดประตูย้ายซุ้มขายของเข้าไปข้างใน
แล้วก็รอประตูเปิดอีกรอบ
ก็เข้าไปต่อคิวซื้อของ
ของที่เราซื้อมาก็มีกระเป๋า
ที่ห้อยมือถือคิวพี
แล้วก็แฟ้มค่ะ
Photobucket

ของที่ไม่มีลงไวเในเว็บเยอะมาก ทั้งที่รัดผม ทัมเบลอร์ อีกมากมาย
มารู้ทีหลังว่ามันเป็นของตอนภาคแรกค่ะ
หลังจากนั้นมันจะมีเหมือนตู้กาชาปอง ให้หยอด ที่มันจะเป็นเข็มกลัด มีทั้งหมด ยี่สิบแบบ
แบบสุ่มเอา เราก็ตั้งใจว่าจะหยอดซักสองสามครั้ง
แต่ก็กลัวว่าจะได้ออกมาเป็นหน้านักแสดงคนที่ไม่ใช่อากิระค่ะฮ่าๆๆ
เพราะถ้าได้มาแล้ว ก็สูญเปล่าอ่ะ
ระหว่างที่ต่อแถวอยู่
เราก็ได้ยินเสียงผู้หญิงข้างๆ มากันสองคนคุยกันประมาณว่า
ได้ใครมาเนี่ย ไม่ชอบเลยอ่ะ จะทำยังไงดี
ถ้าเอาไปลงเว็บประมูลจะขายได้มั้ยนะ
เราก็เลยหันไปตามเสียง
สรุปว่าของในมือเค้าเป็นอากิระค่ะ โฮก!!!!
แถมที่เทรดดิ้งการ์ดที่เป็นแบบนี้เหมือนกันก็เป็นอากิระ
เราก็แบบ ตัดสินใจชั่วขณะนั้นว่าจะเอาไงดี
แล้วก็ ตัดสินใจ ไปทักเค้าค่ะ
ก็ประมาณว่า
ขอโทษนะคะ เมื่อกี๊ได้ยินที่พูดว่า ไม่อยากได้ใช่มั้ย?
เค้าก็งงๆ เราก็เลยถามต่อว่าอยากได้ของคนอื่นใช่มั้ย?
เค้าก็พูดชื่อใครมาไม่รู้เราฟังไม่ทัน
เราก็เลยบอกว่างั้น ถ้าไม่ว่าอะไรเราขอซื้อต่อได้มั้ย
เค้าก็ถามว่าเป็นแฟนคนนี้เหรอ เราก็ตอบว่าใช่ค่ะ
แล้วก็ถามเค้าว่าเท่าไหร่นะ สามร้อยเยนใช่มั้ย? แล้วก็มือสั่นควักตังด้วยความตื่นเต้นเอาให้เค้าไปค่ะ
ตอนระหว่างที่เรามือสั่น เราไมได้ตั้งใจฟังหรอกนะ แต่มานึกได้ตอนที่เดินออกมาจากเค้าแล้วเค้าพูดประมาณว่า
นี่เป็นอันที่มีลายเซ็นมาด้วยนะ แต่ตอนนั้น มัวแต่หยิบตัง แล้วก็ไม่เห็นด้วยว่ามันมีลายเซ็นตั้งแต่แรก
คือเหมือนในบรรดาที่เป็นรูปแต่ละคนแล้วก็ยังมีอันที่มีลายเซ็นแล้วก็ไม่มีด้วย
แล้วเราก็ไม่ได้ตั้งใจจะขอเค้าซื้อการ์ดหรอกนะ
แต่ว่า พอเค้าเอาตังเราไปปั๊บ
เค้าก็ยื่นการ์ดมาให้ แล้วก็บอกว่า งั้นก็ช่วยรับนี่ไปด้วยละกันนะ
เราก็เอ๊ะ ถามเค้าว่าเท่าไหร่ จะเอาตังให้เค้าเพิ่ม
เค้าก็บอกว่าไม่เป็นไร เอาไปเลยเหอะ
คือหน้าตาตั้งแต่แรกที่หันไปก็ประมาณว่า อยากจะกำจัดไปไกลๆเลยอ่ะ
เข้าใจอารมณ์ คนที่อยากได้ของคนที่ชอบแล้วไม่ได้เลยค่ะ ฮ่าๆๆ
แล้วเราที่อยู่ในระหว่างต่อแถวไปหยอด ก็ไปหยิดเพิ่มมาอีกอันได้เป็น อัน I♥Tumb
ตอนนั้นก็อีกไม่นานแล้วเริ่มเล่นแล้วก็เข้าไปนั่งรอในที่นั่ง
แอบภูมิใจ ในตัวเองเล็กน้อยที่ตัดสินใจ ทักเค้าออกไปแล้วก็ขอซื้อค่ะ ฮ่าๆๆ
เกิดมาก็ไม่เคยคิดว่าจะกล้าทำนะเนี่ย อยู่ไทยยังพอว่า แต่เรื่องแบบนี้ไม่เค๊ย ไม่เคยคิดเลยค่ะ
แอบอาย แล้วก็อาจจะพูดภาษาญี่ปุ่นไม่คอยรู้เรื่องตอนตื่นเต้น (ปกติก็พูดไม่รู้เรื่องอยู่แล้วนะ เหอๆ)
ก็แบบ ถ้าไม่กล้าพูดออกไปจะได้มามั้ย เหอๆๆ แถมยังได้เทรดดิ้งการ์ดมาฟรีอีกตะหาก ไปต้องไปลุ้นจับเองเลย
ซึ่งไม่คิดจะซื้ออยู่แล้วค่ะ อันนั้น ฮ่าๆ เพราะตอนนี้ซื้อของที่เอามาใช้ได้ค่ะ
แต่แบบตอนเราต่อแถวอยู่ แบบการ์ดอากิระ เยอะเรอะไง เราเห็นคนข้างๆเยื้องๆแถวเรา
จับสองครั้งได้อากิระสองใบเลย

แล้วก็เข้าไปนั่งรอค่ะ
ซักพักได้เวลาก็มีเสียงออดดังขึ้น
แล้วก็เปิดม่านค่ะ

เนื้อเรื่องคร่าวๆ ก็คล้ายๆ แบบเดิมๆล่ะค่ะ
ชมรมกำลังจะยุบ แล้วก็กลับมาฟิตหาคนมาเข้าชมรมแล้วก็ซ้อม กันเพื่อจะไปแข่ง

อาจจะไม่ละเอียดนะคะ เพราะมีลืมๆไปบ้าง แล้วก็อาจจะไม่ค่อยเรียงมากนัก

เปิดม่านมาก็มีเพลงไตเติ้ลประจำตอนเข้าละครเหมือนทางทีวีเลยค่ะ
ขนลุกมาก ขลังสุดๆ
น้องมาซากิ เดินออกมา แล้วก็คุยโทรศัพท์กับพี่ชายที่เป็นอาเฮียวง Panicrew
รู้สึกบทจะชื่อโชอะไรไม่รู้ แต่มันก็มาเหมือนอากิระเลย อากิระรับบทเป็น คาเนมุระ โชทาโร่ค่ะ
แต่ในเรื่องทุกๆคนจะเรียก มาซากิ ว่า โชจัง แล้วก็ประธานชมรม
ฉากบนเวทีก็เป็นโรงยิมมีสองชั้น
ข้างล่างเลยก็เป็นเบาะเขียวที่ใช้ทัมบลิ่งเลย
มาซากิ คุยเสร็จก็เดินขึ้นไปโรงยิมชั้นสอง
แล้วก็ไปนั่งแอบดูการซ้อมของโรงเรียนคาราสึโมริ ที่เคยเอ่ยถึงเป็นหลักไปแล้วในภาคก่อนๆ
เป็นการเปิดการแสดงด้วย สุดยอดมากๆค่ะโฮกกกก
แล้วจบลง มาซากิ ก็ลงมายืนเล่นๆ บนเบาะ แล้วก็ทำตามๆ แต่ทำแบบฮาๆค่ะน่ารักดี
หลังจากนั้น น้องยูไดก็เดินออกมา รู้สึกจะชื่อมาโมรุ คือเหมือนทั้งสองคนนี้เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ
แล้วก็มาโมรุ ต้องย้ายโรงเรียนตามพ่อไปแล้วก็ย้ายตามไป
จากบทสนทนา โชจังก็ถามว่ามาโมรุยังเขียนกาตูนอยุ่มั้ยไรเงี๊ย
แล้วมาโมรุก็เอาให้โชจังดู
มาโมรุเขียนเรื่องเกี่ยวกับทัมบลิ่งค่ะ
ก็คุยกันเรื่องชมรม
โชจังก็ตอบแบบเสียงอ่อยๆว่าออกแล้ว
แล้วก็มีรุ่นพี่สองคนเดินเข้ามา เป็นบทที่รับโดยมิซึตะค่ะ แล้วก็ ราจิชินจิค่ะ
ชินจิจะรับบทเป็นคนขรึมๆ ตั้งใจเรียนดูร้ายๆหน่อย
ก็มาทัก แล้วก็แนะนำให้มาโมรุรู้จักว่าเป็รุ่นพี่ปีสาม
อออกจากชมรมเพราะจะไปติวเอทนท์แล้วก็ชวนกันออกไปเรียน
แล้วก็บอกว่าไม่มีเวลาทัมบลิ่งหรอก
แล้วก็เป็น เต้นเปิด เหมือนเป็นเพลงธีมมั้ง
ทุกๆคนก็ออกมาหมดเลยค่ะ
ร้องแล้วก็เต้นกัน อ๊ายยยยยยย อากิระ ออกมาค่ะ วิ๊งๆๆๆ
อยู่ฝั่งซ้ายๆๆๆๆ
คือวังเกตแล้วทั้งหมดเราว่า อากิระอยู่ซ้ายเยอะนะ แต่ไปขวาก็เยอะ แต่เวลาชอบออกมายืนพูดบทอะไรกัน อยู่ทางซ้ายเยอะมากค่ะ
เห็นทุกๆคนชัดมากๆๆๆ โหล่วๆ ทั้งนั้น โอ๊วววว
แล้วก็เป็นบรรยากาศคัดตัวเข้าชมรม
เราอาจจะไม่บรรยายละเอียดนะคะ ขี้เกียจพิมงิ ยุ่งมากมายช่วงนี้(นี่ขนาดไม่เยอะของมัน งืมมม)
คนแรกก็มาเลย โชทาโร่คุง แอร๊ยยยย
มาแบบร๊อคๆเลย
กางเกงลายแบบธรงชาติเมกา เสื้อหนังสีน้ำตาล สะพายกีต้าร์เดินดีดออกมา
ร้องเพลง manazashi ที่กลายเป็น เพลงประจำเรื่องนี้ไปแล้ว แต่ร้องแบบแปลงเนื้อฮามากๆ
ทั้งโชจังแล้วก็มาโมรุ ก็ร้องห้ามว่ามันเกี่ยวอะไรกับชมรมทัมบลิ่ง
แล้วก็โดนเมินๆ จนร้องเรียกคนต่อไป ก็ออกมาเป็นแบบระบำญี่ปุ่นโบราณเลยค่ะ
เป็นบทที่รับโดย ฮิรามะ โซอิจิค่ะ
ก็วิ่งๆร่ายรำๆกันไป
อย่างฮาาา แล้วทุกๆคนก็ถามว่าเกี่ยวไร แล้วทำไมมาเข้า
ก็ตอบว่าจริงๆแล้ว อยากเข้าชมรมการแสดงศิลปะญี่ปุ่นแต่มันไม่มี
แต่โชจังก็รับนะบอกว่าเกี่ยวกัน
อากิระก็แย้งๆ ว่าแบบแล้วไมอากิระไม่รับง่ะ ไรเงี๊ย
ก็โดนเมินค่ะ ฮาาๆ
จนคนต่อไปออกมา ก็เป็นมาแบบคาราเต้เลย โจอิ เบนิเล่นเป็นคนนี้ค่ะ
พร้อมกับคนที่ถือคอมออกมาใส่แวนลุคเด็กเรียน คอยเอาคอมให้ดู ระหว่างที่เตะๆต่อยๆไปก็มองคอมแล้วก็พยักหน้ากันไปสองคน คนใส่แว่นนี่ก็น้องไทโยค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ลุคในเรื่องเราก็ช๊อบชอบค่ะ หนุ่มเว่นเนี่ย ฮาๆๆ
ตอนเตะๆต่อยๆไป เบนิก็มีตีลังกา นั่นล่ะ โชจังรับเลยค่ะ
อากิระก็ร้องๆๆโวยๆๆ ว่าแล้วอากิระล่ะไม่รับเหรอๆๆ
ในระหว่างนั้นที่โดนเมินมากๆ ก็มีเดินมามุมเราค่ะ
แล้วก็นั่งลง เอากี้ต้าร์ลงตั้งตรงหน้า แล้วก็ทำหน้าแบ๊ว คุยกับกีตาร์ น่าจะพูดว่า ไม่เป็นไรน อะไรงี๊
แล้วก็พยักหน้า แล้วก็จับกีต้าร์ทำท่าเหมือนพยักหน้าด้วยน่ารักมากๆๆๆๆ
ชอบตอนนี้สุดๆระค่ะ
ระหว่างที่โดนเมินทุกๆครั้งก็ทำหน้าเซ็งสุดๆ
ไม่ก็ไปยินตรงมุมๆ แล้วก็บิดๆๆ ตัง ทำคอตกๆ
จนตอนหลังอากิระ แบบไม่ไหวแล้วววว
ไปกลางเวที แล้วก็ ยืนตัวสั่น แบบสั่นจริงๆนะ ฮามากค่ะ
แล้วก็โวยวายว่าเค้าก็อยากทัมบลิ่งอ๊ะ !!
จนตอนหลังก็ได้เข้าชมรมค่ะ
แต่จริงๆแล้วที่เข้าก็เหมือนว่า เพราะชอบน้องสาวของ มิซึตะ ที่ตอนนี้ออกจากชมรมไปติวเอนท์นั่นล่ะ
แต่น้องสาวก็ไปชอบ บทที่รับโดยเคตะ คนที่หัวทองๆนั่นล่ะค่ะ
เคนตะก็จะแอบมานอนโณงยิมทุกๆคืน เพราะพ่อบริษัทล้มละลาย น้องสาวมิซึตะก็จะทำข้างกล่องมาให้ทุกๆวัน
ชมรมจริงๆก็เหมือนโดนยุบค่ะ
แล้วก็จะโดนมาเก็บเบาะไป
ก็มีอาจารย์ที่เป็นเฮียของโชจังนั่น่ะ เป็นอาจารย์ดูแลชมรม
ตอนแรกก็ต่อต้าน คอยว่า ว่าจะมาทำอะไรกันไม่ต้องแล้วอะไรเงี๊ย
ก็มีทะเลาะๆกัน
ก็เจอเรื่องอะไรมากมายค่ะ
แต่ก็ตั้งใจซ้อมกันเพื่อจะไปแข่ง
แต่มิซึตะเองพอเห็นชมรมกลับมาแล้วก็เลย ขอกลับมาเล่นด้วย
ทำให้ อีกคนไม่ค่อยพอใจ แล้วก็ทะเลาะ มีเรื่องกันเกือบตลอดเรื่อง แต่ตอนหลังเฮียแกก็มาทัมบลิ่งด้วยนะเออ แบบทนไมไหว
มาโมรุเป็นโรคหัวใจค่ะ
จนมีตอนที่ถึงวิกฤตของเรื่องคือเข้าโรงพยาบาล
แน่นอนตามแนวละคร ไม่มีใครรู้
พอรู้ก็ทะเลาะกันจนทีมแตกไป
ตอนหลังมาโมรุเข้ารับการผ่าตัด
ทุกๆคนก็กลับมารวมตัวกันแล้วก็ซ้อมอีกครั้ง
แล้วก็ตัดไปที่ฉากแข่งตอนนี้ก็มีเหมือนโชว์แบบทีมมืออาชีพทัมเดิมออกมา เป็นโรงเรียนคาราสึโมริ ออกมา
แล้วก็ได้เวลาของทีมโรงเรียนซางิซาวะ
ก็เป็นฉากที่ สงสัยมานานค่ะ จากบล๊อกของฮิโรกิ แล้วก็อากิระพูดถึง แต่บอกไม่ได้ว่าฉากไหน
ที่ตอนแรกอากิระ เห็นแค่ฮิโรกิมาดูแต่จริงๆแล้วมาครบวงเลย
นั่นคือ เดินลงมาจากเวทีทั้งทีมเลยค่ะ
ไปโผล่เข้ามาตรงที่นั่งคนดูข้างๆเวที
ที่เป็นทางเดินกลางโรงละคร
แล้วก็ไปยินตรงนั้น ทักๆ คนที่อยู่แถวหน้าสุด ของตรงนั้น
ซึ่งตรงนั้นมองไปเป็นผู้ชายหมดเลยค่ะ
เราว่าตรงนั้นเค้ากันที่เอาไว้ให้เป็นเหมือนพวก คนรู้จักของนักแสดงมาดูนะ
อย่างวันที่เราไปดูเป็นเรียวเฮ วินส์ เราไม่เห็นหรอกค่ะ
เห็นแต่หมวกอ่ะ
แต่เห็นคนที่นั่งหน้าเรา เอาแต่หันไปมอง หลังจากเปิดม่านครึ่งหลังมา
จนน่ารำคาญเลยอ่ะ
ก็จะทักเป็นแบบชื่อตัวละครในตอนเก่าๆค่ะ ว่า โอ๊ะมาดูการแข่งด้วยนะ ไรงี๊
แล้วก็ยืนๆเล่นๆ กันตรงนั้นเดินไปเดินมาแป๊บนึงค่ะ
โฮกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ใกล้แล้วใกล้อีกๆๆๆ
แล้วก็ขึ้นไปบนเวที แล้วก็ไปออกมาเป็นชุดรัดติ้วค่ะ โฮกกก
แล้วก็แสดงๆกัน
ตอนที่ทุกๆคนแข่งแล้วก็ไปดูทุกๆคนแข่งค่ะ ตอนหลังก็มีเหมือนแจกเป็นประกาษนียบัตรให้ทุกๆคน เรียกชื่อทุกๆคน
ไปรับทีละคน แล้วก็มีคอมเม้น ให้ของการแสดงแต่ละคนที่เพิ่งแข่งจบลงไป
ตอนนั้นอากิระ ที่ได้แล้วก็ด๊องแด๊ง อวดคนอื่นไปทั่วเลย
แล้วก็ไปยืนข้างๆนางเอก พยายามพูดแล้วก็เรียกร้องความสนใจสุดๆ แต่นางเองก็ไม่สนใจ เมิน
จนเดินไปอยู่ข้างๆเคนตะ
โกรธธธธธ อุตส่าห์มีคนแบบนี้มาชอบแล้วเมิน โกรธค่ะ โกรธ ฮ่าๆๆๆๆ
แล้วก็จบเรื่องค่ะ
แล้วก็เป็นช่วงcurtain call ทั้งหมดเรียกได้สามรอบค่ะ รอบนี้ ฮ่าๆๆ
รอบสุดท้าย มาซากิก็พูดขอบคุณแล้วก็ชวนให้ไปดูรอบที่อื่นๆกับตอนที่กลับมาที่โตเกียวอีกรอบ

เก็บตก เป็นช๊อตๆ นึกอะไรออกก็พิมค่ะ
คือเราถ้ามีอากิระออกมาบนเวทีแล้วล่ะก็เราจะไม่มองคนอื่นค่ะ ฮ่าๆ
- บุคลิกอากิระเป็นแบบรั่ว รั่วมากๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮาสุดๆ บุคลิกเหมือนเค้าก็จะคัดๆมาให้เหมือนครบๆทุกๆแบบ
ถ้าเป็นเวอละครทีวี ก็เหมือนของตอนคาคุ เคนโตะเลยค่ะฮามากกก
- อากิระหน้าเป็นตลอดอ่ะ น่ารักมากกก
- มีฉากที่โดนจับยืดเส้นที่พื้นก็ทำหน้าตาได้เจ็บมากกก อิๆ
- จะมีฉากที่มิซึตะ มาเรียกให้ทุกๆคนกลับมารวมตัวกันซ้อมใหม่ อากิระก็สะพายกีต้าร์ไว้ที่หลัง หลังจากที่ได้ยินว่าชมรมกลับมาแล้ว
พอเดินเลยมาหลังจากคุยเสร็จปั๊บ หน้าตาก็เริงร่า วิ่งดีใจ เหมือนเด็กๆค่ะ
- เคนตะ ต้องทำไบท์ตลอด แต่ตอนกลางคืน มีครั้งนึงโดนจารย์จับได้ ที่เป็นพี่ชายของโชจังน่ะค่ะ มาช่วยให้ซ้อมเต้น ตอนนั้นเฮียแกก็มาช่วยออกแบบ ดูแลชมรมแล้วเต็มตัว ด้วยพื้นเพของบทเฮียแกชนะแข่งเต้นฮิพฮอพระดับประเทศ สามครั้งซ้อน แล้วก็ชอบพูดนเน้นมากกก โชจังเองก็ภูมิใจเช่นกัน พูดย้ำบ่อยมากๆ ฮ่าๆ
- ตอนที่ซ้อม ทำให้ขทของรุ่นพี่ที่มิซึตะรับต้องแขนหัก ทำให้ลงแข่งไม่ได้ ก็หาคนมาแทน ตอนนั้นทุกๆคนก็ไปอ้อนๆไทโย แต่พอล้อมวงอ้อนเสร็จ ก็คุยกันเองว่าไม่ไหวๆๆ หรอก ทำแบบนั้นซ้ำสองครั้ง ฮาค่ะ
- อากิระตอนที่คัดตัวแล้วก็ โดนคนอื่นๆบอกว่าที่มาเข้าเพราะชอบน้องสาวรุ่นพี่ไม่ใช่เหรอ ก็หันไปแบบช๊อค พูดว่า"ทำไมถึงรู้"ได้น่ารักฮามากๆ
- แอบวายเหมือนเคยๆ คือโชจังกับมาโมรุ แบบมาโมรุ จะเป็นบทที่ดูหญิงมากกกกกก
เสียงพูดของน้องยูได แล้วก็บุคลิกที่เหป็นภูติจิ๋ว ยิ่งแล้วใหญ่ ขนาดเราไม่ใช่สาววาย เรายังคิดไปแล้วค่ะ ดูแล้วเห็นแล้วเป็นผู้หญิงเลย เหอๆ
- ผู้หญิงคนเดียวในเรื่อง เสียงน่ารักมากค่ะ ชอบบบบ ฮาๆๆ
- ตอน curtain call รอบแรก อากิระ บ๊ายบาย พร้อมม่านที่ปิดลงมาก็ เอาเท้าทำท่าบ๊ายบายด้วย
- อากิระเป็นบทที่ด๊องแด๊งที่สุดค่ะ แต่จากตอนที่ไปออกรายการที่วี เคนตะ ทำตัวรั่วตรงข้ามกับในบทที่เป็นคนขรึมๆเลย
- นอกจากอากิระ แล้วก็มิซึตะ น่ารักมากกกกค่ะ แน่นอนว่า มาซากิเองก็น่ารัก ชอบบึคลิกและบทไทโยค่ะ จริงๆย้งเป็นคนชอบหนุ่มแว่นฮ่าๆๆๆ แต่โทโยตอนออกมา curtain call ถอดแว่นค่ะ
- ไทโยตอนที่โดนขอให้ลงเล่นแทน แล้วบอกว่าไม่ได้ แต่ตอนหลังก็บอกว่าได้ แล้วก็ลองทำดู แล้วมันแป้กค่ะ ฮามากกกกกก แบบ แล้วตอนหลังก็ลุกขึ้นมาแล้วก็บอกว่าเป็นไงล่ะ ไม่ได้เห็นมั้ย

ตอนนี้นึกออกแค่นี้ค่ะ นึกออกเพิ่มจะมาเพิ่้ม
ถ้าได้พิมหลังจากที่เพิ่งดูออกมาสดๆเลยคงจะละเอียดกว่านี้ ><

ตอนแรกเราตั้งใจจะเขียนตอบแบบสอบถามแล้วส่งนะ
แต่ไม่มีปากกาค่ะ ฮือออออ
แล้วตอนออกคนเยอะมาก
อ้อในฮอลล์ก็มีแน่นอนที่ทุกทีตะเป็นเหมือนเค้าส่งดอกไม่มายินดีกัน
แต่ครั้งนี้จะเป็นเหมือนการ์ดเฉยๆค่ะ
อากิระได้มาสองใบ
จากต้นสังกัด
ของยูไดดูเยอะสุด
แล้วก็ตรงกลางมีเหมือนข้อความแต่ละคนเขียนเอาไว้ด้วย
ถ่ายรูปมาให้ดูไม่ได้ค่ะ
เค้าแบบมีป้ายห้ามถ่ายติดชัดเจนเลย ฮืออออ

แล้วตอนกลับ จากกลางวันแดดร้อนเปรี้ยงๆ แต่พยากรณ์บอกว่ามีโอกาสฝนตก 50 เปอเซน
เราที่ว่าจะเอาร่มมาก็ลิม
เดินไปสถานีได้ครึ่งทางแล้วนึกออก
มองฟ้าที่แดดร้อนเปรี้ยงๆก็คิดว่าไม่ตกมั้ง
แต่พอออกมาจากฮอลล์ แบบว่ามีแต่กลิ่้นฝน
ลมพัดแรง
เราแอบเวะเดินเที่ยวร้านขายของ ของ TBS ก่อน
สถานีหน้าตรงนั้นก็มีแต่มันไม่ใช่สายที่เราขึ้นฟรี จากที่มันอยุ่ระหว่างทางไปเรียนค่ะ
ต้องเดินไปราๆวสิบนาที
เราเดินไปได้ครึ่งทาง ระหว่างนั้นฝนก็ตกปรอยๆก็ฝ่าไป
แต่จนเดินไม่ไหว
ย่านนั้นเป็นออฟฟิศหมดเลย
วันนั้นวันอาทิตย์ก็เลยเงียบๆ แต่เป็นถนนใหญ่ เราก็เลยต้องเข้าไปหลบใต้ตึกค่ะ
อากาศเปลี่ยนจากกลางวัน ลมแรง หนาวเลย
เราก็ยืนหลบ รอฝนซา เพราะต้องเดินไปอีกซักห้านาทีได้กว่าจะถึงสถานี
ก็ยืนเซ็งไป ราวๆเกือบๆครึ่งชั่วโมง
ฝนก็ไม่เบาลงเลย เราก็แบบตัดใจไปแล้ว ไม่รู้ว่าต้องยืนรอไปถึงเมื่อไหร่
ทันใดนั้นเอง มีรถคันนึงมาเทียบตรงถนนค่ะ เราก็นึกว่าเค้าจะมาธุระอะไร แต่แล้วก็มองไปเห็นคุณป้า
ไขกระจกรถลงมา ยิ้มให้ กวักมือเรียกเรา แล้วก็ยื่นร่มออกมาให้ เราก็แบบเอ๊ะ ตกใจมากก เค้าก็กวักเรียกๆ
ก็แบบเกรงใจวิ่งไปหาเค้า
เค้าก็บอกว่า รับไปแล้วก็ระวังๆตัวด้วยนะ ข้างๆ เป็นคุณลุงที่นั่งตรงที่คนขับรถ ด้านหลังเป็นเหมือนลูกสาวเค้า
เราก็บอกว่าไม่เป็นไรๆ เค้าก็บอกว่าเอาร่มไปเถอะ แล้วก็ถามว่าเราจะเดินไปถึงไหนเนี่ย
เราก็ตอบว่าจะไปสถานีรถไฟค่ะ
คุณลุงคุณป้าก็บอกว่า งั้นก็ขึ้นรถมาเลยเถอะ เดี๋ยวขับไปส่ง
เราก็แบบเกรงใจอ๊ะ บอกว่าไม่เป็นไรค่ะ มีร่มแล้วเดี๋ยวเดินไปก็ได้ เค้าก็บอกว่าขึ้นมาเถอะๆ
ก็เลยขึ้นไปข้างหลัง
ก็แบบขอโทษๆเค้า ขอบคุณๆ
คุณป้าแกก็พูดประมาณว่า เหมือนเค้าขับผ่านมาเห็นหลายรอบแล้ว
เราก็ยังอยู่ เลยคิดว่าไม่มีร่มแน่ๆ เลยเอาร่มมาให้
โอ๊วววว ซึ้งมากกกกกกกกกอ่ะ
พอถึงสถานี เราก็จะลง เราก็บอกแกว่า เราไม่เอาร่มก็ได้นะ นี่ก็มาถึงสถานีแล้ว
แกก็บอกว่าเอาไปเถอะ เอาไปๆๆ แล้วก็ระวังๆตัวด้วยนะ
ซึ้งมากกกกกกกก โฮกกกกกกกก
หลังจากนั้นเราก็ไปกินข้าวเดินเล่นที่ชิบุยะ รอเวลาทำงาน แล้วก็ไปทำงานค่ะ
ตอนทำงาน วันนั้นก็ลูกค้าน้อยเงียบที่สุดตั้งแต่เราทำมาเลย
กินขนมเล่นกันหนุกหนานเลย
แถม จากที่ไปดูอากิระมาทำเราใจลอยเพ้อ อยุ่ในภวังค์ไม่มีกะจิตกะใจทำงาน ทำของตกบ่อยมาก มือไม้อ่อน
นั่งกินข้าวหลังครัว หงายหลังด้วย ฮาาา
ว่าแล้วก็รอไปยูไนเต็ด 5 ค่ะ ><

ต่อจากนี้ก็มีไปเปิดการแสดงที่นาโงย่า แล้วก็โอซาก้า หลังจากนั้นก็จะกลับมาเล่นที่ฮอล์ใหญ่กว่ามเดิมมั้ง
เป็นรอบปผิดที่โตเกียวอีกครั้งค่ะ
อยากดูอีก เนื้อเรื่องก็เป็นแบบธรรมดาๆ แนวของมันนะคะ แต่มันสนุกมาก แต่ว่า คงไม่มีปัญญาบัตรแพง ถ้าไม่ได้ดูหน้าๆ ก็งั้นๆอ่ะเราว่า รอดีวีดีละกันค่ะ

Photobucket



Create Date : 23 พฤษภาคม 2554
Last Update : 23 พฤษภาคม 2554 18:01:09 น. 2 comments
Counter : 727 Pageviews.

 
ราตรีสวัสดิ์ นอนหลับฝันดีครับ News


โดย: bbandp วันที่: 30 พฤษภาคม 2554 เวลา:10:44:07 น.  

 
อิจฉามั่กๆค่า


โดย: mei IP: 124.122.113.148 วันที่: 1 ธันวาคม 2554 เวลา:18:54:15 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kagimoto Y.y
Location :
Tokyo-->Ibaraki Japan

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




follow me @KagimotoYy
facebook: Thai Leaders
メラメラสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2539メラメラ
ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียนหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความใน blog แห่งนี้ไปใช้ทั้งโดยเผยแพร่และเพื่อการอ้างอิงโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจะถูกดำเนินคดีตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด

☆*゚ ゜゚*☆*゚ ゜゚*☆*゚ ゜゚*☆*゚ ゜゚*
New Comments
Friends' blogs
[Add Kagimoto Y.y's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.