มาเยี่ยมคุณลวิตร์

น่าคิดค่ะ ... แต่ลิงมันไม่ได้เกิดมาเพื่อระบายสีในชีวิตประจำวัน เพื่อแลกถั่วนี่นา ...

คนเกิดมาเรียนรู้ว่าต้องทำงานในชีิวิตประจำวันเพื่อแลกเงิน ...

ถ้าเป็นงานที่เรารัก ... ยังไงซะ เราก็ยังแอบ happy อยู่ดี ...

คิดถึงบทความของคุณอธิคม คุณาวุฒิ อันนึง ที่เขียนประมาณว่าการเอาสิ่งที่รักมาเป็นงานนั้นไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป เพราะแทนที่จะทำได้อย่างสบายใจ ก็จะมีปัจจัยความเครียดเช่นกำหนดส่งงานมาบีบแทน

ส่วนตัวแล้วก็คิดว่าจริงนิดหน่อยนะ อย่างทุกวันนี้เวลาอ่านหนังสือ บางทีก็หลุดคิดว่าเออ ถ้าเราแปลจะใช้คำว่าอะไรดีหว่า ซึ่งบางทีก็ทำให้กังวลเหมือนกันว่าปล่อยให้งานคืบคลานเข้ามาในชีวิตมากไปหรือเปล่า

เราว่างานกับชีวิตเป็นเรื่องเดียวกันนะ คือว่ามันเป็นชีวิตทั้งตอนทำงานทั้งตอนเล่นอะ

อันนี้มันแสดงว่าเราสองคนชอบงานของเราหรือเปล่านะ

มีเดธไลน์ดีตรงที่ทำให้มีวินัย แต่เดธไลน์ไม่ดีตรงที่ไม่ว่าชีวิตช่วงนั้นจะเป็นยังไง ก็ต้องทำงานให้ทันให้ได้ บางทีมันไม่ตรงกับความเป็นจริงของชีวิตแต่ละช่วงน่ะ - -''

เอาละซิ ไม่น่าหลงเข้ามาเล้ยบล็อกนี้ อ่านแล้วคิดมากอีก อืม ตกลงมันยังไง ว่าแล้วก็คิดต่อไป

แต่ฉันอยากเรียกตัวเองว่านักเขียนนะ (กร๊ากนิยายยังไม่คลอด) รู้สึกว่าบางทีถ้าได้กำหนดบทบาทเท่ๆให้ตัวเอง
หรือทำให้ตัวเองรู้สึกฮึดขึ้นมาได้ด้วยคำๆหนึ่ง ถ้าทำได้มันก็ดี แล้วก็จะได้พยายามทำตัวเองให้สมค่าของคำนั้นด้วย

บางทีมันก็เป็นรางวัลให้ชีวิตได้เหมือนกัน แค่ความรู้สึกว่า...ได้ทำ ได้เป็น อะไรที่มันสุดๆสำหรับตัวเองน่ะ

กำลังพยายามทำความเข้าใจค่ะ (รู้สึกหัวแบงค์ๆแฮะ)

เอ

แต่... ทำงานไม่ดี เขาก็ไม่ให้เงิน อยู่นี้หน่า...

เอะ..งงไปด้วย

เอะ...คิดไม่ออก

สรุป...สิ่งที่เราทำทุกอย่าง เราทำไปเพื่ออะไร

^
^
เห็นด้วยเหมือนกันนะเรื่องความชอบในงาน คือการคิดอะไรทำนองนั้นอาจเป็นนิสัยส่วนตัวของเราอยู่แล้ว ซึ่งพอมาเจองานที่กระตุ้นความคิดด้านนั้น มันก็เลยยิ่งเติบโตไปใหญ่

ส่วนเคสที่สองนั้น สำหรับเราแล้วออกจะกลับกันแฮะ เรื่องจะไม่ได้ตังค์ต่างหากที่ที่เป็นปัจจัยหลักที่ทำให้ "ไม่กล้า" ทุ่มให้งานที่ว่าแบบเต็มๆตัว (ถึงมาเรียนอะไรพรรค์นี้อยู่ ฮา) แบบกลัวว่าถ้าโดดไปแล้วไม่รอดจะกลับไปอีกไม่ได้ ก็เลยทำสิ่งที่ "ทำได้" เพื่อเกื้อหนุนสิ่งที่ "อยากทำ" (ซึ่งรวมทั้งงานที่ว่า การรักษาไลฟ์สไตล์ที่คุ้นเคย และกิจกรรมบริโภคนิยมอื่นๆ)

ปล. เห็นคำว่า "เดธไลน์" แล้วเครียดขึ้นมาจับจิต ว่าแล้วก็ไปทำงานดีฝ่า