|
|
ตัดสินคนอื่น
ที่จริงแล้ว มันมีความลักลั่นอยู่
ตัดสินคนอื่นไม่ใช่เรื่องดี แต่ที่จริงถ้าหากเราอินทรีย์แก่กล้าในระดับหนึ่ง เราก็ "รู้" อยู่ดี ว่าใครคนไหน "ขนาดไหน"
ปัญหามันมีอยู่ว่า คนเรา (รวมทั้งตัวข้าพเจ้าเอง) ไม่สามารถ "รู้" เฉย ๆ ได้ แต่จะต้อง "ขยาย" ด้วย และการขยายนั้นก็มักจะมีประเด็นอื่น ๆ แฝงฝังอยู่เสมอ เช่นว่า ตัดสินคนอื่นเพื่อยกหางตัวเอง ว่าข้านี้แน่กว่าชาวบ้านจึงเที่ยวไปตัดสินเขาได้ ตัดสินคนอื่นเพื่อกลบปมด้อยของตัวเอง ตัดสินคนอื่นเพื่อยืนยันอคติและทิฐิของตัวเอง ว่าการมองโลกของข้านี้ถูกแท้ มันสิผิด
เมื่อเอาไปขยายอย่างนั้นแล้ว ย่อมทำให้ชาวบ้านเจ็บปวด และเป็นอัปมงคลแก่ปากของตัวเอง เพราะที่จริงแม้อาจมีคนชาบูคนที่เป็นกูรูวิจารณ์คนอื่นได้ แต่ในที่สุดคนที่เที่ยวว่ากล่าวคนอื่นก็ไม่มีสง่าราศีอะไร และคนที่มีสง่าราศีก็จะไม่คบหาคนเช่นนั้น มีตัวอย่างมากมายเวลามีใคร "วิจารณ์" คนอื่นขึ้นมา ก็จะมีมาว่า "แกทำได้อย่างเขาไหม"
อันนี้เป็นอีกประเด็นที่ซับซ้อนพอกัน แต่เอาเป็นว่าสังคมของเราเป็นสังคมค่อนข้างถ้อยทีถ้อยอาศัย และผู้คนไม่น้อยก็ผิวบางอยู่มาก ซึ่งก่อนจะไปด่าว่าทำไมเมิงผิวบางนัก ก็จงมองตัวเองก่อนว่า ตัวเองยามโดนว่า "แกทำได้อย่างเขาไหม" นั้นเจ็บหรือเปล่า ถ้าเจ็บแสดงว่าตัวเองก็ผิวบางเหมือนกัน ไม่เกี่ยวกับว่าเราพูดถูกหรือผิด แต่เกี่ยวกับว่ามีบางเรื่องที่เราก็ตั้งจิตให้นิ่งไม่ได้ สำมะหาอะไรจะไปคาดหวังกับคนอื่น เขาก็ตั้งจิตเขาให้นิ่งไม่ได้เหมือนกัน
แต่คนเราก็มีกิเลสอยู่ดี คนเราก็อยากว่าใครให้สนุกปาก อยากด่าเพื่อความสะใจ (เพราะข้าได้เสียตังค์ไปแล้ว) อยากแสดงความเก่งอวดโอ่สักนิดให้ครึ้มใจในวงเพื่อน คนเราก็มีด้านมืดอยู่ดี และด้านมืดนั้นยิ่งกดเก็บไว้มากก็ยิ่งดำมาก วันหนึ่งก็ระเบิดออกมาเป็นปีศาจซะงั้นได้
อืม ว่ากันอีกที รู้ไหมว่าการวิจารณ์คนอื่น อาจจะสะท้อนคนอื่นน้อยกว่าสะท้อนตัวเอง
คำวิจารณ์ทั้งปวงจากปากท่าน (และปากข้า) จะสะท้อนว่าท่านเป็นคนอย่างไร มีค่านิยมอย่างไร มีคุณธรรมเพียงไร ชอบยกตนข่มท่านจริงหรือไม่ มีความรู้จริงหรือไม่ สารพัดทั้งปวงนี้ที่มันจะแสดงออกมา ยิ่งว่าคนอื่น ก็จะยิ่งส่องฉายให้เห็นหัวใจของตัวเอง ความไม่มั่นคงของตัวเอง และอื่น ๆ อีกมากมาย
เขียนมาทั้งหมดนี้ก็ไม่ใช่ว่า จขบ.จะมีคำตอบดี ๆ ให้เรื่องอะไรแบบนี้หรอก เพราะจขบ.ก็ยังไปพ้นบ่วงของมันไม่ได้ มีคนบอกว่าทำของตัวเองไปให้ดี ก็ไม่มีเวลาวิพากษ์คนอื่นหรอก
แต่ในความเป็นจริงก็คือ เราต้องการคำวิพากษ์ในระดับหนึ่งทุกคนอยู่ดี เพราะถ้าหากไม่สามารถทำได้แล้ว ก็จะความเหลวเละขึ้น หยวนยอมกันไปโดยไม่อาจทำให้ของดีจริงเกิดขึ้นมาได้ เราต้องกระทบกระทั่งกับโลกเช่นนี้ต่อไป จนกว่าเราจะดีขึ้น หรือเราจะแหลกสลายเพราะเราแม่งผิวบางทนไม่ได้เอง ซึ่งเมื่อเราทนไม่ได้เอง ใครจะมาช่วยเราทนได้
ก็เป็นฉะนี้แล
| Create Date : 18 สิงหาคม 2554 |
| Last Update : 18 สิงหาคม 2554 16:52:24 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 1570 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: แวะมา IP: 110.169.186.243 วันที่: 18 สิงหาคม 2554 เวลา:20:49:28 น. |
|
|
|
| โดย: คุณม้าม IP: 203.144.144.165 วันที่: 20 สิงหาคม 2554 เวลา:1:45:59 น. |
|
|
|
โดย: ลวิตร์  วันที่: 21 สิงหาคม 2554 เวลา:18:19:28 น. |
|
|
|
| โดย: พี่โร IP: 101.109.222.42 วันที่: 22 สิงหาคม 2554 เวลา:18:21:44 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [