|
|
Gage of the silver hair
เจอเีขียนทิ้งไว้เล่น ๆ ที่บอร์ดเก่านานมากแล้ว เรียกว่าเป็น...อะไรสักอย่างที่เขียนจากเซรีญาละกัน
...
เกจแห่งโคแรนนิอิดพบราชินีของเขายืนอยู่บนหน้าผา หันหน้าออกไปทางทะเล เหม่อมองไปยังขอบฟ้าห่างไกลไม่มีที่สิ้นสุด
เขามองไม่เห็นอะไรเลย...ทะเลฝั่งนี้ไม่มีเกาะ ไม่มีแม้แต่หินโสโครกหรือหาดนกอย่างที่ชายฝั่งอีกด้าน ทว่าถึงอย่างนั้น เกจก็ทราบดีว่าราชินีของเขา...ท่านเมราล...มองเห็นสิ่งใดจากที่ตรงนี้
หลายปีก่อนท่านเมราลมีความรักในแผ่นดินห่างไกล กับหัวหน้าเผ่าชาวทะเลทรายซึ่งเก่งกล้าราวสิงโต ทว่าท่านเมราลทิ้งความรักนั้นมา เพราะท่านรักเผ่าโคแรนนิอิดยิ่งกว่า ท่านต้องการหาแผ่นดินให้เผ่าเร่ร่อนของตนให้ได้ก่อน ต้องการให้พวกเขาหยั่งรากฝังลงบนแผ่นดินใหม่ได้อย่างมั่นคง ต้องการดูว่าทุกสิ่งเรียบร้อยและปลอดภัย
เกจมองราชินีของเขาเงียบ ๆ ...หลายปีมาแล้วจริง ๆ หลายปีจนเขาเติบโตขึ้น เป็นหนุ่มใหญ่และเป็นหัวหน้าพวกคนปลูกพืชเช่นนี้ ท่านเมราลยังคงงดงามไม่สร่างซา
ทว่าเศร้าเหลือเกิน...เศร้าเหลือเกิน
"ท่านเมราล ลมพัดรุนแรงนัก" เขาพูดขึ้น "พวกนางกำนัลเป็นห่วงท่าน ให้ข้ามาตาม"
"เกจผมเงิน" ท่านเมราลเรียกชื่อซึ่งกลายเป็นสมัญญาของเขามาหลายปี "พืชผลเป็นอย่างไรบ้าง ปีนี้"
"พันธุ์ท้องถิ่นก็ให้ผลดีอยู่ แต่พวกพืชที่ขนมาจากบนเรือคงต้องใช้เวลาอีก แต่พวกคนของเรามีอะไรให้กินเขาก็กินกันทั้งนั้น...ถึงบางทีพวกคนแก่ ๆ จะพูดกันถึงแป้งจากข้าวพันธุ์ของเรา ว่าอร่อยและเหมาะสมจะใช้ทำอาหารในพิธีมากกว่าก็เถอะ..."
ใช่...พวกคนแก่ ๆ ที่ติดรสชาติเก่า ๆ เกจนึกในใจ พวกที่ยังยึดติดกับเรื่องไปฆ่าเขา ไปแย่งแผ่นดินเขา พวกที่บอกว่าท่านเมราลผิดเพราะเลิกอยู่บนเรือแล้วมาตั้งรกรากบนเกาะนี้ ...พวกที่ยังคิดถึงแต่ท่านแชลลัม
...ท่านแชลลัม
เกจนึกถึงเรื่องก่อนนี้ สมัยที่ท่านแชลลัม ผู้ปกครองเผ่าคนก่อนพยายามจะไปยึดเกาะของคนอื่นเขา พยายามช่วงชิงเอาของวิเศษและทำลายคนอื่น เมื่อก่อนนี้เขาคิดว่าท่านแชลลัมทำถูก แต่มาคิดดูแล้ว คนอื่น ๆ ที่ถูกชิงแผ่นดินนั้นก็คงไม่ชอบใจและเจ็บแค้นเหมือนกัน เขาเองกว่าจะบุกเบิกเกาะใหม่นี้จนพออยู่ได้ก็ลำบากมากนัก ...คนพวกนั้นคงเคยลำบากเหมือนกัน
คนที่เชื่อท่านเมราลมีมาก แต่คนที่ต่อต้านก็มีอยู่ พวกนั้นไม่มีอำนาจมากนักหรอก แต่ก็ยังใช้ปากเป็นพิษได้
...เขาจะเคยคิดบ้างไหมว่าที่จริงแล้วท่านเมราลก็เป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เท่านั้นเอง หนำซ้ำยังมีโรคประจำตัวมากมายเกินกว่าจะนับ ท่านเมราลผ่านมาได้ขนาดนี้ เข้มแข็งมาได้ขนาดนี้ พวกนั้นจะเอาอะไรอีก
"ท่านเมราล" ชายหนุ่มพูดขึ้น อารมณ์ของเขารุนแรง "ท่านเมราลหากท่านจะจากไป...หาชายชาวทรายคนนั้น ก็ไปเถอะครับ ทุกคนอยากเห็นท่านมีความสุข"
เมราลหันกลับมา ใบหน้าของเธอยิ้มอ่อนหวาน
"แต่ข้าก็อยากเห็นทุกคนมีความสุขเหมือนกัน" ราชินีแห่งโคแรนนิอิดบอก "นะ...เกจผมเงิน"
| Create Date : 13 ธันวาคม 2552 |
| Last Update : 13 ธันวาคม 2552 15:06:55 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 426 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: โอ้ล่า IP: 112.142.90.121 วันที่: 13 ธันวาคม 2552 เวลา:17:21:54 น. |
|
|
|
| โดย: river IP: 125.25.18.171 วันที่: 14 ธันวาคม 2552 เวลา:10:36:22 น. |
|
|
|
| โดย: เคียว IP: 118.172.35.197 วันที่: 15 ธันวาคม 2552 เวลา:23:17:22 น. |
|
|
|
| โดย: ทินา IP: 81.111.167.185 วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:3:24:54 น. |
|
|
|
| โดย: ชิสุมุมห้อง IP: 125.25.116.99 วันที่: 25 ธันวาคม 2552 เวลา:23:13:37 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [