-
ช่วงนี้ดิฉันกำลังลดโปรตีนจากเนื้อ เพราะอาจจะเป็นที่มาของอาการผื่นแพ้ที่เป็นอยู่ (นอกจากความเครียดและความร้อน)
คาดว่าคงไม่เลิกไปเลย เพราะจะทำให้มีชีวิตอยู่อย่างยากลำบากเกินเหตุ และทำให้ไปกินข้าวกับมนุษย์อื่นลำบากด้วย นี่ยังไม่พูดถึงว่าตูก็ยังมิได้บรรลุถึงความเปล่าดายแห่งการบำเรอผัสสะทั้งหลาย จนถึงขั้นจะวิรัติมังสาได้
ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับการกินหรือไม่กินเนื้อหรือเปล่า แต่ช่วงนี้ก็รู้สึกแฮปปี้ดี จากช่วงก่อนที่นอยด์ตัวเอง คือว่าได้ปฏิเสธงานไปหนึ่งงาน ทำให้ระยะนี้ "ว่าง" และมีเวลาที่จะเขียนหนังสือแบบเต็มเวลา แต่การที่ไม่มีอะไรทำนอกจากเขียนหนังสือ ในแง่หนึ่งก็เป็นสิ่งที่น่ากลัว เพราะต้องอยู่กับมันอย่างเดียว ดังนั้นความกลัว ความนอยด์ ความรู้สึกต่ำต้อยด้อยค่า ฯลฯ ที่มาพร้อมกับอาการเขียนไม่ออกหรือคิดไม่ออกก็จะโผล่ออกมาในระดับความแรงที่น่ากลัวมาก (ปรกติถ้ามีงาน จะเอางานกลบๆ ไว้ได้)
ที่จริงความนอยด์นั้นเป็นนามธรรมโดยแท้ เกิดจากการมโน แต่ก็เป็นสิ่งที่อธิบายให้คนที่ไม่เคยมโนแบบนี้เข้าใจไม่ได้ (คนเรามีอาณาจักรมโนเป็นสมบัติของตัวเองเสมอ อย่าคิดว่าไม่มี)
อนึ่ง หลังจากที่นอยด์และมโนไปพอสมควร ตอนนี้ก็เฉยๆ มาก และแฮปปี้ดีอย่างที่บอกข้างบน จะเกี่ยวกับการลดโปรตีนเนื้อหรือไม่เกี่ยวเลยก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ใจอยู่ในข้างนิ่งมาก ถ้าเขียนไม่ดีก็เขียนใหม่ เหมือนเล่นเกมแพ้ก็เล่นเกมใหม่ (มีคนบอกมาแบบนี้)
เงินทองจริงๆ ก็หาไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว คือปีที่แล้วนั่งแก้มอร์อยู่หลายเดือน เงินก็เข้าตอนนี้ การที่นอยด์ว่า "ไม่มีงานก็ไม่มีเงิน" บางทีอาจจะเป็นการนอยด์ที่เกี่ยวข้องกับ "คุณค่า" ของตัวเองมากกว่าตัวเงินจริงๆ คือกุไม่ productive กุก็ไม่มีค่า (การเขียนหนังสือแม้จะทำงานทั้งวัน ก็อาจจะไม่ productive ได้ เพราะโละทิ้งหมดเบย บัยย)
ตอนนี้ก็ไม่คิดอะไร ไม่ว่า productive หรือไม่ และพยายามไม่คิดด้วยว่าจะเป็นแบบนี้ไปอีกถึงตอนไหน (คงอีกสักเดือนนึง) คือถ้าใจมันอยู่ในตำแหน่งที่คิดว่า "เมื่อไหร่ก็ได้" มันก็จะค่อยๆ ไป ที่คิดไม่ออกก็จะคิดออกเอง
จริงๆ ทั้งหมดนี่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับสิ่งที่อยากบันทึกไว้ คือจู่ๆ ก็เกิดคิดว่า ถ้าการลดโปรตีนเนื้อเกี่ยวพันกับสภาพจิตใจจริงๆ จะมีนักเขียนที่ยอมอดเนื้อเพื่อให้เขียนหนังสือออกไหม เหมือนคนที่อ้างว่าเลิกเหล้าไม่ได้ เพราะถ้าเหล้าไม่เข้าปากจะเขียนไม่ออก
การกินเหล้าเป็นการปรนเปรอตัวเอง แต่การอดเนื้อคือการบำเพ็ญ ในแง่หนึ่งก็เป็นการ deprive
ถ้าหากคิดอย่างนี้ ก็คงต้องคิดอีกทีแล้วว่า บอกว่าเลิกเหล้าไม่ได้เพราะต้องเขียน เป็นภาวะที่จิตใจอ่อนแอจึงหาข้ออ้าง หรือเป็นความจำเป็น (หรือเป็นปมจิตวิทยาที่ลึกไปกว่านั้น คนเรามีปมจิตวิทยาอันลึกล้ำอยู่เบื้องหลังการกระทำต่างๆ มากมาย แต่บางคนเวลาแก้ก็ใช้วิธีแกะปม บางคนก็ใช้วิธีหักดิบเอาเลย)
ก็บันทึกไว้ เพราะถ้าไม่บันทึกจะลืม
| Create Date : 13 พฤษภาคม 2558 |
| Last Update : 13 พฤษภาคม 2558 14:37:12 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 790 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [