The power of an authentic movement lies in the fact that
it originates in naming and claiming one's identity and integrity
-- rather than accusing one's "enemies" of lacking the same.
- Parker J. Palmer, The Courage to Teach
Group Blog
 
All blogs
 
รีพอร์ตการเขียน morning page

ดังที่เรียนให้ทราบมาก่อนหน้านี้ ว่าจขบ.กำลังบำบัดตัวเองจากอาการ writer's block ด้วยวิธีการต่าง ๆ ตามแต่จะนึกได้ ก็ยังบอกไม่ถูกว่าหลุดหรือไม่หลุด แต่คราวนี้พบว่าเขียน morning page (ตื่นขึ้นมาเขียนอะไรก็ได้ประมาณสามหน้าทั้งยังเมาขี้ตา) ติดต่อกันได้นานกว่าครั้งก่อน ๆ ที่ผ่านมา และเริ่มเอนจอยการเขียนมอร์นิ่งเพจขึ้นมาแบบแปลก ๆ ว่าไปแล้วดูเหมือนมันจะเป็นการดัดแปลงมาจากวิธีบำบัดผู้ป่วยสายคาร์ล จุง มันก็เลยอาจจะบำบัดตูไปด้วยในแง่ใดแง่หนึ่ง เหมือนได้คุยกับตัวเอง

ถามว่ามันทำให้เขียนนิยายได้ไหม ว่ากันตรง ๆ คือมันยังทำให้เขียนนิยายไม่ได้อย่างที่หวังไว้ ดังนั้นคนที่จะเอาไปใช้เพราะต้องการทลายบล็อค จึงอาจจะไม่ได้ผล จขบ.ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คิดว่ามันช่วยเรื่องสภาพจิตใจ จนกระทั่งถึงขั้นหนึ่งที่รู้สึกว่า นิ่งลงแล้ว ความนิ่งมาแบบแปลก ๆ ไม่รู้เหมือนกันว่ามายังไง คาดว่าเพราะมอร์นิ่งเพจมันเป็นที่ระบาย แบบโคตร personal ประเด็นอะไรที่บอกโลกไม่ได้ กรูก็จะบอกมอร์นิ่งเพจนี่แหละ เริ่มคิดว่าตัวเองเหมือนตากัลบกของพระเจ้าไมดาส ไปกระซิบใส่หลุมว่าพระเจ้าไมดาสมีหูเป็นลา ๆ ไม่งั้นจะอกแตกตาย

ช่วงนี้อ่านหนังสือเรื่อง Hidden Wholeness ของ Parker J. Palmer (แกเป็นปู่น่ารักที่มี wisdom อย่างลึกซึ้ง) ปู่บอกว่าเราเกิดมากับลักษณะแท้จำนวนหนึ่ง แต่พอออกไปสู่สังคม เรากลัวว่าถ้าเราแสดงลักษณะแท้บางอย่างออกไป เราจะไม่ได้รับการยอมรับ หรือตกอยู่ในอันตรายในแบบต่าง ๆ ด้วยเหตุนี้เราจึงครีเอทบุคลิกอื่น ๆ ขึ้นมาสวมไว้เป็นเกราะและหน้ากาก

แต่เอาเข้าจริง ลักษณะแท้นั้นก็อยากจะออกมา ยิ่งเก็บกดมากมันก็จะยิ่งออกมาในรูปแบบที่เราควบคุมไม่ได้ (กลายเป็น "มาร") มันคือสิ่งที่ทำให้เรากลัว อับอาย ไม่แน่ใจ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมกรูทำลงไปอย่างนั้น วิธีการที่จะอยู่กับอะไรพวกนี้และไม่มีปัญหากับมัน ก็คือการยอมรับว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของตัวเรา ทุกอย่างไม่ว่าความโลภ โกรธ หลง ความใคร่ ความอิจฉาริษยา ยอมรับว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของระบบของเรา เมื่อยอมรับแล้ว มันก็ไม่ใช่มารอีกต่อไป แต่เป็นเหมือนอวัยวะชิ้นหนึ่งที่เราจะค่อย ๆ เรียนรู้ว่าจะ channel มันมาใช้ยังไง

พูดเหมือนง่ายแต่ที่จริงยากโคตร ไม่ต้องมาถามว่าตูทำได้หรือยัง คำตอบคือยังไม่ได้ กำลังพยายาม ที่พูดมาทั้งหมดนี้จำขี้ปากเขามาทั้งนั้น แต่เนื่องจากเป็นขี้ปากที่ดีจึงเห็นควรเล่าต่อกันไป

กำลังคิดว่ากระบวนการเขียนมอร์นิ่งเพจ หรือเขียนอะไรก็ตามที่เป็น private เป็นการคุยกับตัวเอง ก็เหมือนการค่อย ๆ let out สิ่งที่ไม่กล้าโชว์ให้โลกดูออกมา พอเอามันมาถึงแสงแดดแล้ว ค่อยเห็นว่ารูปร่างหน้าตาของมันที่เราไม่ยอมดูมาตลอดนี่มันเป็นยังไงหว่า พอดูแล้วก็ค่อยว่ากันอีกทีว่าจะยังไงต่อ มันเป็นเรื่องดีเพราะมันทำให้เราได้ยินเสียงของตัวเอง

คิดว่าคงทำต่อไป (แต่คงไม่ได้ทำทุกวัน) เพราะมันเข้าทีดี ส่วนไรเตอร์บล็อคจะเป็นอย่างไรต่อไปนั้น ก็ยังคงค่อย ๆ ปีนข้ามมันต่อไป (รีพอร์ตแบบ live มาก)


Create Date : 08 มิถุนายน 2554
Last Update : 8 มิถุนายน 2554 22:02:53 น. 6 comments
Counter : 1737 Pageviews.
Share

 
คิดถึงป๋าอัยด์


โดย: parasite IP: 192.168.100.51, 182.52.68.54 วันที่: 9 มิถุนายน 2554 เวลา:12:36:20 น.  

 
อะ ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟังขอรับ ~

อ่านแล้วรู้สึกดี คงได้ผลดีอีกแบบกับ 15 min Journal สินะขอรับ ?

ว่าแต่ทำไมเขาต้องรีบให้ลุกขึ้นมาเขียนตอนยังสโลสเลงัวเงียด้วยนะ... หรือว่าเป็นช่วงก้ำกึ่งระหว่างความฝันกับความจริงก็ไม่รู้...


โดย: Job IP: 118.173.234.127 วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:8:11:17 น.  

 
ทำเจอร์นัลสิบห้านาทีไม่รอดขอรับ T^T ลืมตลอด

ที่ให้ทำตอนเช้ามันเป็นช่วงที่กึ่ม ๆ จริง ๆ แหละ เหมือนกับว่ายังไม่มีข้อมูลอะไรเข้ามา แล้วถ้าดูจากตัวเอง เหมือนมันจะปลดปล่อยความดิบได้ง่ายกว่า เพราะตัว critic ที่อยู่ข้างในยังไม่ค่อยตื่น


โดย: เคียว IP: 110.164.250.35 วันที่: 10 มิถุนายน 2554 เวลา:9:11:03 น.  

 
ที่เขียนในบล็อกนี่จัดเป็น morning page ด้วยหรือเปล่าล่ะ หรือว่าเขียนไว้ต่างหาก ^ ^


โดย: ro IP: 125.25.215.113 วันที่: 17 มิถุนายน 2554 เวลา:9:59:43 น.  

 


โดย: รุ่งฤดี วันที่: 12 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:18:43 น.  

 
สุขสันต์ในวันเกิด

ให้บรรเจิดสุขสว่างดั่งฟ้าใส

ให้ผ่านพ้นอุปสรรคปราศจากภัย

ให้สุขกายสุขใจไปทั้งมวล

emoemoemoemoemo


โดย: iamorange วันที่: 12 กรกฎาคม 2554 เวลา:15:07:31 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ลวิตร์
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?]

ลวิตร์ = พัณณิดา ภูมิวัฒน์ = เคียว

รูปในบล็อค
เป็นมัสกอตงาน Expo ของญี่ปุ่น
เมื่อปี 2005
น่ารักดีเนอะ

>>>My Twitter<<<



คุณเคียวชอบเรียกตัวเองว่า คุณเคียว
แต่ที่จริง
คุณเคียวมีชื่อเยอะแยะมากมาย

คุณเคียวมีชื่อเล่น มีชื่อจริง
มีนามปากกา
มีสมญาที่ได้มาตามวาระ
และโอกาส

แต่ถึงอย่างนั้น
ไส้ในก็ยังเป็นคนเดียวกัน
ไส้ในก็ยังชอบกินข้าวแฝ่ (กาแฟ ) เหมือนกัน
ไส้ในก็ยังชอบกินอาหารญี่ปุ่นเหมือนกัน
ไส้ในก็ยังชอบสัตว์ (ส่วนใหญ่)
ไส้ในก็ยังชอบอ่านหนังสือ ชอบวาดรูป
ชอบฝันเฟื่องบ้าพลัง
และชอบเรื่องแฟนตาซีกับไซไฟ
(โดยเฉพาะที่มียิงแสง )

ไส้ในก็ยังรู้สึกถึงสิ่งต่าง ๆ
และใช้ถ้อยคำเดียวกันมาอธิบายโลกภายนอก

ไส้ในก็ยังคิดเสมอว่า
ไม่ว่าเรียกฉัน
ด้วยชื่ออะไร

ก็ขอให้เป็นเพื่อนกันด้วย


Friends' blogs
[Add ลวิตร์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.