ชอบภีษมะเหมือนกัน แต่บางครั้งก็รู้สึกว่าไม่เข้าใจการกระทำของภีษมะ บางทีอาจเพราะเรายังเข้าไม่ถึงเขามั้ง

อาจจะเพราะเราไม่เข้าใจวัฒนธรรมอินเดียก็ได้นะ

มหาภารตะ เคยแต่ฟังๆบ้างนิดเดียว ว่าจะหาอ่านจริงจังก็ไม่เจอซักที

ไอดอลข้าเจ้าคือในหลวง
ในโลกปัจจุบันที่หาสิ่งจริงแท้ เท็จแท้ไม่เจอ ชวนสับสนใจยิ่ง พอหยิบพระราชดำรัสท่านมาอ่านอีกครั้ง ก็ช่วยให้คิดได้ว่าควรทำอะไรถึงจะดี

หวังว่าจะคิดถูกทำถูกอ่ะนะ

ปล. ขอให้คุณเคียวรักษาตัวได้เป็นปกติฮับ

ปลล. เหลือหนังสืออีก 2 เล่ม แฮ่ๆ

พอคิดแบบพี่เคียว ก็เลยรู้สึกว่าตัวเองแปลก
หนมๆอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็ก แต่กลับไม่มีตัวละครตัวไหนที่เข้ามา "นำ" ความคิดเลย


ถ้าใกล้เคียงที่สุด คงมีแค่ ประโยค มั้งคะ
ของหนมๆเป็นประโยคของโกวเล้งที่ว่า
"คนเรา มีบ้างพึงกระทำ มีบ้างไม่พึงกระทำ"

เป็นประโยคที่ฟังแล้วรู้สึกเท่ห์มาก และ deep มาก
คนที่จะทำตามได้ ต้องมี "อะไร" สักอย่างในตัวเอง


และหนมๆ ก็ยังยึดแนวคิดนี้อยู่ จริงๆนะ

คุณ wanderer @ ลองโพสต์ในแฟนเพจอีกหนไหมคับ เผื่อคนมาใหม่ ๆ จะสนใจ

หนมจีน @ นั่นอาจจะธรรมดาก็ได้นะ ตูต่างหากที่ผิดปรกติ - -'

พวกคำนำความคิด เมื่อก่อนมีหลายคำ (ส่วนใหญ่ของคุณคึกฤทธิ์ แต่พอแก่ไป ๆ คำมันก็ค่อย ๆ หลุดไปหลายคำเหมือนกัน ต่อไปอาจจะเกิดเห็นความลึกอะไรเพิ่มเติมในคำพวกนั้น แล้วเก็บขึ้นมาใหม่อีกก็ได้

อ่านแล้วโดนใจมากๆ ค่ะ

กิ๊ฟท์ก็เป็นคนหนึ่งนะ ที่ไม่ค่อยมีไอดอลในโลกแห่งความเป็นจริง แต่กลับมีอยู่ในนิยาย หนัง ละคร ฯลฯ มากมาย เป็นความรู้สึกประทับใจจริงๆ แบบที่อยากจะทำให้ได้ เป็นให้ได้อย่างเขา

เห็นด้วยมากๆ กับเรื่องภีษมะ และ pure force อันที่จริงก็เห็นด้วยทั้งหมดนั่นแหละค่ะ

หนึ่งในไอดอลหลายๆ คนของกิ๊ฟท์ก็คือโซลโท เทรมิส ฯลฯ อันที่จริงกิ๊ฟท์ชอบตัวละครของพี่ทุกตัวเลย มันดูมีมิติ มีชีวิตจริง ชอบที่ถึงเลวก็เลวไม่สุด ดีก็ดีไม่สุด อยู่ที่ว่าเขาจะเลือกแสดงด้านไหนออกมา ซึ่งพี่เขียนออกมาได้ชัดเจน แต่นุ่มนวลดีจัง เหตุการณ์ต่างๆ ในเรื่องมักเล่นกับความรู้สึก และความไม่รู้ของตัวละครเหล่านั้น แต่สิ่งที่เขาคิด และทำ สร้างความประทับใจให้คนอ่านอย่างกิ๊ฟท์มาก อ่านแล้วต้องอมยิ้มทุกครั้ง ^^

นิยายเรื่องอื่นที่กิ๊ฟท์ชอบก็คล้ายๆ กัน คือทำให้รู้สึกได้ว่ามันมีความ "จริง" ในระดับหนึ่ง คงเป็นเพราะอย่างนั้นด้วยมั้งคะ เลยทำให้ไม่รู้สึกแตกต่างจากการมีไอดอลเป็นคนจริงๆ ที่ตรงไหน

ภีษมะ เป็นตัวละครที่อยู่ตรงข้ามกับพี่น้องปาณฑพ แต่เป็นตัวละครอันเป็นที่รักอย่างยิ่งตลอดเวลาที่อ่านมหาภารตะ ภีษมะเป็นคนที่ยึดมั่นกับสิ่งที่ตัวเองเลือกเสมอมา (และเสมอไป) เมื่อเลือกจะเป็นคนที่ปกป้องบัลลังค์กษัตริย์ โดยไม่ขึ้นไปอยู่บนบัลลังค์ ซึ่งมีไม่กี่คนที่ไม่พ่ายแพ้ต่ออำนาจนะ ปู่แกก็ทำอย่างที่พูดเสมอมา ถึงมันจะทำให้เส้นทางชีวิตปู่ยากขึ้นมากมายก็ตาม = =;