ตอนที่ 1 บ้ายอ

เมื่อวานซืน ไปงานเปิดตัวหนังสือเกี่ยวกับธรรมะของสำนักพิมพ์ของเพื่อนคนหนึ่ง ในงานคนก็เยอะมาก จนที่นั่งที่สำรองไว้ไม่พอ ต้องล้นออกมาข้างนอก แน่นอน หนึ่งในคนที่ล้นก็คือฉันนี่แหละ (การที่คนเยอะ แสดงว่า คนเรายังขาดและยังต้องการที่พึ่งมากมายนัก)

โชคดีหน่อย ที่ข้างนอกห้องจัดงาน มีโซฟาให้นั่ง มีทีวีจอใหญ่ให้มองเห็นเหตุการณ์ข้างในได้ และฉันก็ได้ที่นั่งที่ตรงกับจอทีวีพอดี

เนื่องด้วยเป็นหนังสือธรรมะ คนที่มางานส่วนมากจึงเป็นคนสูงอายุ (เว้นฉันไว้สักคนเถอะนะ ได้โปรด อิอิ) และคนที่นั่งติดๆ ฉันก็เป็นคุณป้าร่างเล็กคนหนึ่ง แกถามฉันซึ่งมีหนังสือเล่มนั้นในมือว่า ราคาเท่าไร

“220 บาทค่ะ”

“เป็นยังไงบ้างคะ อ่านแล้วหรือยัง”

“ยังเลยค่ะ คุณป้าล่ะคะ อ่านหรือยัง”

“ยังจ้ะ ป้าไม่ได้ซื้อ”

“ถ้าอย่างนั้น คุณป้าเอาของหนูไปอ่านก่อนก็ได้ค่ะ” ยิ้มหวานแบบนางสาวไทยแล้วส่งหนังสือให้แก

แกก็รับไปพลิกๆ ดู สักครู่ใหญ่ๆ ก็ส่งคืนให้ แล้วเราก็เริ่มสนทนาธรรมกันแบบเบาๆ

เอ่อ ป้าขา หนูเข้าใจค่ะ ว่า ป้าเองก็อายุเยอะแล้ว สายตาอาจจะฝ้าฟางนิดหนึ่ง

ถึงได้มองหน้านางแม่มดอย่างหนูเป็นหน้าผู้ฝักใฝ่ในทางธรรม

เหอๆ เวลาแกถามอะไร ดิฉันก็ตอบแบบทางโลกนั่นแล้ว 5555555

แอบเห็นนะ บางครั้งคุณป้าก็งง พูดอะไรต่อไม่เป็น เมื่อเจอมนุษย์เปี่ยมโลกีย์อย่างฉันเข้า สงสารป้าจริงๆ เลย หนูขอโต๊ดค่า

แกถามว่า หนังสือธรรมะเล่มนั้น เล่มนี้ เล่มโน้น เคยอ่านหรือเปล่าลูก ไหนลองวิเคราะห์ให้ป้าฟังหน่อยสิคะ ว่าหนูคิดยังไง เขาต้องการสื่ออะไร

(คิดในใจ คุณป้าเป็นครูเก่าแน่ๆ เลยอ่ะ ให้อ่านแล้ววิเคราะห์ให้ฟังด้วยอ่ะ แง้ว)

แต่ก็นั่นล่ะนะ ไม่ว่าจะเล่มไหนๆ ฉันก็ไม่เคยอ่าน  แฮ่ๆ ถามผิดคนแล้วค่ะ ป้าขา สงสารป้าเป็นรอบที่สอง

 ถึงกระนั้น คุณป้าก็ไม่สิ้นความพยายามที่จะน้อมนำฉันไปในทางธรรม

ท่านนับถือหลวงพ่อปราโมทย์ ก็จะส่งซีดีบรรยายธรรมของหลวงพ่อท่านมาให้

“เอ่อ ป้าขา เพื่อนหนูก็ส่งมาให้ค่ะ แต่หนูก็ ยัง ไม่ได้ฟังเลย แหะๆ”

สีหน้าป้าออกแนวเหลือใจเล็กน้อย...สงสารป้าเป็นครั้งที่สาม

ระหว่างที่มีการแถลงข่าวกันบนเวทีงาน เราสองคนก็คุยกันโน่นนี่นั่นไปเรื่อยเปื่อย คุยเบาๆ หรอกนะ ไม่รบกวนคนอื่น

แล้วคุณป้าก็เอาลูกอมมาแบ่งฉัน (สงสัยได้กลิ่นปากแหงมเลย ^^") ตักน้ำมาเผื่อฉัน (นี่หล่อนไม่คิดจะขยับตัวเลยใช่มั้ย แม่บราวนี่ 555555)

สักพักหนึ่ง คุณป้าก็ชมว่า ฉันเนี่ยมาจากพื้นฐานครอบครัวที่ดี (หือ? คุณป้าไม่ได้ประชดหนูใช่มั้ยคะ แอร๊ย งั้นหนูรับนะคะ คำชมเนี่ย โฮะๆ)

ป้าดูก็รู้ว่า พ่อแม่หนูสอนหนูมาดี (อ๊ากกก...ก็...ค่ะ ก็นิดหนึ่งล่ะค่ะ แต่จริงๆ แล้ว พ่อแม่หนู ครอบครัวหนูก็ธรรมด๊า ธรรมดานะคะ ป้า )

คราวนี้ ฉันเลยคุยกับแกใหญ่เลย แบบว่าบ้ายออ่ะ 55555555

ทีนี้สารพัดจะคุยแหละ คุยไปคุยมา

สุดท้ายกลายเป็นว่า อาทิตย์หน้าโน้น มีนัดไปดูโขนกับคุณป้าซะอย่างนั้นเลย ใจง่ายที่สุดเลยฉันอ่ะ

(ทำไมไม่มีหนุ่มๆ มาชวนไปดูหนังมั่งนะ แม่จะเล่นตัวแค่พองามเท่านั้นแหละ แล้วจะรีบโดดตามไปเลย)

และสุดท้ายกว่าก็คือ คุณป้าคือแม่สามีของดาราสาวท่านหนึ่งแหละ โลกกลมที่สุด! 

เอิ๊กกกกกกก

ท้ายสุดจริงๆ ชอบเพลงนี้มาก ซึ่งไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เขียนมาเลยแม้แต่นิดเดียว ฮ่าฮ่าฮ่า

เอามาลง เพราะชอบมากๆ จริงๆ

ฟังแล้ว รู้สึกเหมือนเป็นการขอแต่งงานที่แสนโรแมนติก ขอแต่งงานที่ไม่ต้องเอ่ยคำว่า แต่งงานอ่ะ สุดยอดนะ ว่ามั้ย  

Create Date : 14 มีนาคม 2552
Last Update : 24 กรกฎาคม 2552 3:58:16 น.		4 comments
Counter : 362 Pageviews.
Share Tweet