อย่างที่เคยบอกว่าจะไป tenjin มีรถเมล์ไปได้สองสาย ที่ทางโฮสเตลได้ให้ข้อมูลไว้ วันนี้สาย 44 มาก่อนเลยขึ้นเพราะคิดว่ามันก็ผ่านไปแถวเดียวกัน 

ปรากฏว่า ลงคนละป้าย มองไม่เห็นจุดคุ้นเคย หลงอีกล่ะ เซ็ง เดินๆหาตึก หาห้างไว้ก่อน เพราะมันกระจุกอยู่ด้วยกันนั้นแหละ ผ่านไปสิบนาที ยัง ยังไม่คลับคล้ายคลับคลาอะไรเลย เจอคนกวาดขยะพอดี คีย์เวิดคือ อิวาตายะ ดีพาร์ทเมนท์โตะ เค้าก็ชี้ในแผนที่ให้ไปทางนี้ๆ โอ้ยยยยย ไกลง่ะ คุณหลอกดาวทำไมสาย 44

พอถึงอิวาตายะ กะว่าเพื่อนต้องติด 1 ใน 10 ของคิว ปรากฏว่า นางได้คิวที่ 18 ส่วนเรา 20 

ไหนแกว่ามาแต่เช้า ห่างชั้นสองคิว นางบอกว่า คิวแรกมาตีห้าย่ะ 

แล้วพวกเกาหลีข้างหน้า ลงเครื่องดิ่งมาที่นี่เลยลูกเต้ากระเป๋ามาพร้อมกางกระดาษหนังสือพิมพ์นั่งรอ โอ้ย...อยากจะบ้า

คิวก่อนหน้าเพื่อนสามคิว เค้าคือคิวแรกของเมื่อวานเป็นคนจีน สงสัยเมื่อวานได้ปิรามิตไปแล้ว วันนี้ชิวๆไม่ต้องมาเช้ามาก วันนี้คนเกาหลีเยอะมาก ก่อนหน้าเราสองคิวก้เกาหลี สองคิวหลังจากเราก็เกาหลี ได้คุยกะคิวหลัง นางบอกว่า เคยมาแล้ว แต่ไม่ได้ซื้อเพราะตอนนั้นไม่มีคนนิยม ตอนนั้นนางไปโอซาก้า เราก็บอก ใช่ๆ โอซ้าก้าไม่มีคิว เราก็ซื้อได้ปรกติ นางก็เสียใจที่ไม่ได้ซื้อมา พอมาเที่ยวที่นี่ เห็นคิวแล้วจะเป็นลม นางบอกอยากได้สีขาว แต่ก็ไม่รู้จะถึงคิวแล้วได้ไหม เราก็บอก สีๆก็สวยนะ ของจริงเห็นแล้วสวยมาก ถ้ายังเหลือ ลองดูๆ ก็คุยกันเรื่อยเปื่อย นางนั่งเรือมาจากปูซาน เราก็บอกเรากะจะไปปุซานนะ แต่ค่าตั๋วเรือแพง เราเลยเที่ยวเฉพาะญี่ปุ่นแทน

ส่วนพนักงานที่เห็นหน้ากันมาตั้งแต่วันแรก นางเป็นคนสิงค์โปร มาทำงานที่นี่ ชวนให้เราไปเที่ยวสิงค์โปร เราก็บอกเราไปมาเมื่อนานมากแล้ว นางก็ถามไปเที่ยวไหนมาบ้าง นั้นนี่ นางแอบบอกว่า เมื่อเช้านางถามคิวแรกว่า วันนี้มาตีห้า พรุ่งนี้จะมากี่โมง คิวแรกเค้าบอกไม่บอกแล้ว บอกไปเดี๋ยวมีคนมาก่อน

พอห้างเปิด กว่าจะถึงคิวเพื่อน คนจีนคิวก่อนหน้านางซื้อเสร็จ ตอนออกมาส่งสายตาให้เพื่อนประมาณว่า ไอ้ที่เธออยากได้ ชั้นสอยมาหมดแล้วจ๊ะ นางซื้อได้หกใบอ่ะ คือฮา หน้านางชนะมาก เพื่อนเราเข้าไปก็ได้แต่ของที่ยังไม่ได้อยากได้เท่าไหร่

แล้วก็ไปซื้อเสื้อ Comme des GARCONS. ฝากซื้อ ซื้อฝาก เพราะเราว่า เนื้อผ้ามันแบบ หยาบอ่ะ แพงไรอ่ะ 

ซื้อขนมชั้นล่าง คือเค้าให้ชิมเยอะหลายสิ่ง ไปตกหลุมรักชีสเค้ก ชิมปุ๊บ ควักตังจ่ายเลย อร่อยมาก เค้าก็แพคน้ำแข็งให้ เราก็ยังไม่รู้จะเอาไปกินกันตอนไหน

พอออกมาข้างนอก ฝนตกหนักมากกกกกกกกกก เราก็เลยกลับเข้าไปเดินในห้าง ยกเลิกการไปนางาซากิ เพราะไปตอนนี้ สามชั่วโมง บ่ายแก่ กว่าจะเที่ยวกว่าจะกลับ เปลี่แผนไปปราสาทคุมาโมโต้ ฝนก็ยังตกไม่หยุด เลยไม่ไปล่ะ งอน ก็เลยช้อปปิ้ง ใช้เวลาในไดโซะนานมว๊ากกกกกก สามสี่ตระกร้าคือเต็ม สุขมา อยู่ในนี้

ได้เวลาหิว นึกขึ้นได้ราเม็งข้อสอบหรือ Ichiran มีสาขาอยู่แถวนี้ ซึ่งก็ไม่ไกลจากไดโซะที่เราอยู่เท่าไหร่ หอบข้าวของไปกินราเม็งกัน หยอดซื้อก่อนเข้าเราเพื่อนเพิ่มหมู ด้วย พอขึ้นชั้นบนนั่งเข้าคอกก็ทำการเลือกต่างๆนาๆ เส้นแข็งแค่ไหน ใหญ่ไหม น้ำซุปมันมากน้อย เราเลือกเผ็ดระดับแปด เสี่ยงก่อน กว่าสิบจะเผิดเกิน ส่วนเพื่อนที่เพิ่มหมู เหมือนหมูไม่ได้เพิ่มเลยต้องสั่งเพิ่มที่คอก คือ อร่อยมาก อร่อยสุดๆ ยกซดเลย เผ็ดอร่อย น้ำซุปกลมกล่อม อร่อยมากกกกกกก 970 เยน

ท้องอิ่ม ก็ไปช้อปปิ้งต่อเมื่อวานที่เจอกลุ่มคนไทย เค้าแนะนำให้ไปร้านค้าแถวที่พักเค้าคือถัดจากฮากะตะไปไม่กี่สถานี เราก็ถ่ายรูปจากหน้าจอไอแพดเค้ามา การหอบของมากมายไปด้วย ไม่ใช่เรื่องง่าย เหนื่อยมากกกกก พอไปถึงจุดหมาย หาล็อกเกอร์ก่อนเลย แล้วก้เดินตัวปลิวไปตามแผนที่ เดินไกลมากกกกก ยังไม่โผล่ดินเลย เดินใต้ดินนี่แหละ พอโผล่ขึ้นไป หาไม่เจอ ยืนงงกันอยู่เกือบสิบนาที เลยเดินวนไปวนมา ปรากฏว่าที่จะมาไม่ได้ไป ได้ไปที่ไม่ได้จะมา 

ดองกี้ ドン・キホーテ(Don Quijote)中洲店. นั้นเอง ลุยค่ะ

ทางเข้าหารถเข็นไม่เจอ เจอแต่ตระกร้า สามตะกร้าอีกแล้ว ไอ้นั้น ไอ้นี่ น่าสนใจ มีตั้งแต่ขนมยันยาฆ่าแมลง เครื่องใช้ไฟฟ้า เสื้อผ้า ปากกา ของแบรนด์เนม มีทุกอย่าง โซนเครื่องสำอางค์ วิตามินนี่ เรียกได้ว่าสิงสู่ เราเจอรถเข็นละ สามตระกร้า คำนวณเงินก่อน ดูคร่าวๆ กระเป๋าพังแน่ กดเลขไปมา สามหมื่นฝ่า!!!! จะบ้าเหรอ นี่ยังไม่ได้หยิบฝักบัวเลยนะ คืออยากได้ฝัดบัวเค้า รูเล็กละเอียด ฝอย อาบแล้วมีความสุขมากเลย สองพันกว่าเย็น เจอสามหมื่นกว่าเข้าไป หยิบคืนแทบไม่ทัน ถามตัวเองซ้ำไปมา อันนี้จำเป็นมะ อยากได้มากมะ ราคารวมเลยเหลือ 18,000 เยน จะบ้าตาย

ไม่อยากจะคิดตอนกลับ ของเดิมไดโซะที่เยอะมากมายอยู่แล้ว นั่งรถไฟกลับไปฮากะตะแล้วต่อแท็กซี่กลับที่พักก่อนเลย ไม่ไหวจะเคลีย 

ไหนจะกระเป๋า ผ้าเช็ดหน้า ของเล่นเด็ก ไดโซะอีก ดองกี้อีก อยากตายมาก

กลับถึงห้อง ไม่อยากจะรื้อของเลย แกะขนมมานั่งกิน คือขนมก็ซื้อมาเยอะนะ เพราะกะซื้อไปกินในรถไฟไปนางาซากิ ฟินสุดร่อยสุด ชีสเค้ก ซื้อเมื่อตอนสายๆ เรากลับมาบ่ายมากแล้ว มันยังเย็นอยู่เลย แต่ก็กินไม่หมดก้อนใหญ่มาก

พักซักแป๊บก็ออกเดินทางต่อไป ใช้ชีวิตในห้าง Hankyu และ Parco เพราะช่วงเช้าจัด Iwataya จนเบื่อแล้ว เดินเข้าเดินออกละลายเงินเยน รุปเริบไม่ถ่ายละ ลืมไปเลย ช้อปปิ้งอย่างเดียว เพื่อนก็ไปคลุกอยู่ชั้นของเล่นเด็ก เราก็ไปชั้นเครื่องครัว จนเหนื่อยมากห้างใกล้ปิดก็ลงมาหาไรกิน

ข้างนอกฝนตก เค้าก็จะแพคใส่ถุงพลาสติดกันเปียก

สิ่งที่กินทุกวัน ตอนเย็นก็คือ น้ำส้มคั้นสด แก้วละประมาณ สองสามร้อยเยน กินเอาวิตามินซีเข้าร่าง เพราฝนตก ร่างกายอ่อนเพลีย 

ส่วนมื้อเย็น ไปกินซูชิร้านเดิม

เดินขึ้นมา เจอแถวร้านครัวซองที่เค้าว่าเทพมากกกกก สั้นก็เลยต่อคิวซื้อลองชิมดู เค้าขายเป็นขีด กี่อันก็แล้วแต่จับชั่งหมด

ร้านนี้เราได้กลิ่นตั้งแต่วันแรกที่มาที่นี่แล้ว และได้กลิ่นทุกวันเพราะต้องผ่าน มันอบอวนและสร้างความคาดหวังให้เรามาก มันหอม ชื่นใจ 

เราว่ามันเฉยๆอ่ะ ไม่ได้อร่อยมากมายขนาดนั้น 

ชีสเค้กก้อนนั้นยังสร้างความประหลาดใจให้เรามากกว่า